Σε όλες τις διμερείς συμφωνίες, ο κανόνας που ισχύει είναι ένας. Πάρε - δώσε. Οταν υπογράφεις μια σύμβαση, αναλαμβάνουν και τα δύο μέρη τις υποχρεώσεις τους, προκειμένου, με την τήρηση των συμβατικών όρων, να έρθει και για τους δύο το επιθυμητό αποτέλεσμα.Επομένως, όταν θέλεις να ανοίξεις έναν κύκλο διαπραγμάτευσης, το πρώτο που πρέπει να σκεφτείς είναι το τι είσαι έτοιμος να δώσεις, ώστε να πετύχεις, αν όχι το σύνολο των επιδιώξεών σου, έστω ένα ικανοποιητικό αποτέλεσμα.
Η κυβέρνηση ετοιμάζεται να ξεκινήσει την επαναδιαπραγμάτευση του μνημονίου, όταν, μέχρι σήμερα, η ελληνική πλευρά δεν έχει τηρήσει σχεδόν κανέναν από τους βασικούς όρους που έχουν τεθεί από τους δανειστές μας, πλην των αλλεπάλληλων μειώσεων σε μισθούς και συντάξεις και των περικοπών των κοινωνικών επιδομάτων.
Μπορεί κάποιος να σκεφτεί ότι φταίει η ύφεση. Δεκτή παρατήρηση, όμως μόνο για τις εισπράξεις του προϋπολογισμού, γιατί και στο θέμα αυτό η χώρα μας έχει τις ευθύνες της.
Δεν έχει κάνει απολύτως τίποτα για να υπάρξει «λιγότερο» Δημόσιο, να μειωθεί το σπάταλο κράτος, να παταχθεί η γραφειοκρατία και η φοροδιαφυγή, που αποτελούν το μεγαλύτερο ανάχωμα για την ανάπτυξη, δεν έχουν προχωρήσει οι αποκρατικοποιήσεις, έχουν «παγώσει» όλες οι διαρθρωτικές αλλαγές και η αξιοποίηση της περιουσίας του Δημοσίου παραμένει στα χαρτιά!
Αρα πώς θα ζητήσει αλλαγές, όταν απλώς ψηφίζει νόμους που δεν εφαρμόζονται και οι αντισυμβαλλόμενοι, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, έχουν εκπληρώσει τις υποχρεώσεις τους, καταβάλλοντας τα ευρώ τους. Και όχι μόνο αυτό.
Η Ελλάδα επιθυμεί να ισχύσει και για τις ελληνικές τράπεζες η πρόσφατη απόφαση της Συνόδου Κορυφής, ώστε να μειωθεί ακόμη περισσότερο, κατά 25%, το χρέος μας. Αλλά και η εν λόγω απόφαση, τώρα που περνούν οι μέρες, φαίνεται ότι τελικά δεν δόθηκε χωρίς... μνημόνιο. Ο Ιταλός πρωθυπουργός, Μάριο Μόντι, ανακοίνωσε ότι θα προχωρήσει σε απολύσεις 100.000 δημοσίων υπαλλήλων.
Ο Ισπανός υπουργός Οικονομίας, Λουίς ντε Γκίντος, ανακοίνωσε ότι η χώρα του θα καταβάλει «επιπρόσθετες προσπάθειες» να μειώσει το έλλειμμά της στον προϋπολογισμό, μετά τη συμφωνία με την Ευρωζώνη για το δανεισμό της χώρας, ώστε να υπάρξει ανακεφαλαιοποίηση των ισπανικών τραπεζών. Με απλά λόγια, οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ δεν παρεκκλίνουν από το γερμανικό κανόνα της δημοσιονομικής πειθαρχίας.
Εχουν συγκεκριμένους στόχους και έχουν τα μέσα να τους επιβάλουν, είτε μας αρέσει είτε όχι. Ας καταλάβουμε, λοιπόν, ότι η επαναδιαπραγμάτευση θα πετύχει μόνο εάν εμείς δείξουμε πράξεις και υπάρξουν αποτελέσματα σε συγκεκριμένους τομείς της οικονομίας. Πολύ απλά, γιατί κανένας Ευρωπαίος δεν πρόκειται να μας χαρίσει, για τον ήλιο και τη θάλασσά μας, τα ωραία του ευρώ. Ο... «τζάμπας» έχει πεθάνει προ πολλού!
ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΟΥΡΟΣ - gkouros@naftemporiki.gr