Γεννήθηκε στο χωριό Κόμαρα κοντά στην Ορεστιάδα και σε ηλικία 10 ετών μετανάστευσε με την οικογένειά του στη Γερμανία. Στα 22 του κατέκτησε το αργυρό μετάλλιο στο κανόε σλάλομ στους Ολυμπιακούς Αγώνες για λογαριασμό της Γερμανίας, έχοντας ρίξει πέτρα πίσω του καθώς στην Ελλάδα το αγαπημένο του άθλημα περνά απαρατήρητο. Είναι ο Σιδέρης Τασιάδης που μας υπενθυμίζει ότι η άνοιξη του ελληνικού αθλητισμού έχει περάσει ανεπιστρεπτί.Ο γεννημένος στις 7 Μαϊου 1990 Τασιάδης κατάφερε να ανεβεί στο 2ο σκαλί του βάθρου στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λονδίνου στο Κανόε Σλάλομ, τα στιγμή που εμείς στη χώρα μας αναζητούμε ακόμη τον αθλητή ή την αθλήτρια που θα καταφέρει να μπει σ' έναν τελικό.
Αντιμετώπισε με τόλμη μεγάλα ονόματα του αγωνίσματος σε μια δύσκολη πίστα όπως αυτή των Ολυμπιακών Αγώνων και κατάφερε να κερδίσει το ασημένιο μετάλλιο, δείχνοντας τη στόφα ενός μεγάλου αθλητή.
Διαμένει μόνιμα στην πόλη Άουγκσμπουργκ, όπου και προπονείται. Ανήκει στο σύλλογο «Kanu Schwaben» και γυμνάζεται υπό την επίβλεψη του Κλάους Γκέμπχαρντ και του Γιούργκεν Κόλλερ. Του αρέσει η μουσική, το σνόουμπορντ και το μπάσκετ, ενώ μιλά τρεις γλώσσες, ελληνικά, γερμανικά και αγγλικά.
Αν και μικρός στην ηλικία έχει πολλές μέχρι στιγμής επιτυχίες στο κανόε σλάλομ, αφού εκτός των άλλων είχε αναδειχθεί μέσα στο 2012 και πρωταθλητής Ευρώπης. Για τις επιτυχίες του αυτές οι Γερμανοί τον τίμησαν με τη βοήθειά τους στην προετοιμασία εντάσσοντάς τον στην προολυμπιακή ομάδα, ενώ μπήκε και στην αστυνομία, θέση που θα αναλάβει μετά το τέλος της καριέρας του, αφού τώρα πληρώνεται κανονικά από την ομοσπονδία του.
Ο Τασιάδης αγωνίζεται με τα Γερμανία, γιατί απλά κανείς μέχρι σήμερα από τη χώρα μας, δεν ενδιαφέρθηκε για την... ύπαρξή του και δεν ασχολήθηκε μαζί του. Μάλιστα όταν ερωτήθηκε από Γερμανούς δημοσιογράφους, αν στην περίπτωση που θα πάρει μετάλλιο στους Ολυμπιακούς, θα κρατά στα χέρια του και τις δύο σημαίες (και αυτή της Ελλάδας), απάντησε ξεκάθαρα «όχι».
Όπως έχει δηλώσει, δεν σκοπεύει να επιστρέψει στη χώρα μας, αφού πλέον νιώθει «σπίτι» του τη Γερμανία, τη χώρα που θεωρεί ότι τον πρόσεξε και εκτίμησε τις δυνατότητές του και το πάθος που είχε από μικρή ηλικία για το νερό.