Γράφει ο Β.Α. Κόκκινος
Το χαρακτηριστικό των Ελλήνων πολιτικών της τελευταίας πενταετίας, είναι η εξουσιομανία. Προκειμένου να ανέλθουν στον πρωθυπουργικό θώκο, υπόσχονται τα πάντα για να παραπλανήσουν το λαό. Και όταν αναλάβουν την εξουσία, πράττουν τα αντίθετα εκείνων που είχαν υποσχεθεί. Αυτό έκαναν οι τελευταίοι Πρωθυπουργοί.
Βεβαίως ο σημερινός προσπαθεί, εργαζόμενος υπερανθρώπως, να ανταποκριθεί στο αξίωμά του. Οι συνεργάτες του όμως, δεν είναι αντάξιοι του ρόλου τους, και έχουν περιαγάγει τους Έλληνες σε κατάσταση απελπισίας. Κανένα μέτρο για την ανάπτυξη της χώρας δεν προωθείται. Οι λύσεις είναι εμβαλωματικές και περιστασιακές, προς ικανοποίηση των αξιώσεων της τρόικας.
Ό,τι έκανε ο Γ. Παπανδρέου για να αποκτήσει την πρωθυπουργία επαναλαμβάνει τώρα με περισσότερη μεθοδικότητα ο Αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, κολακεύων τα ώτα των αριστερών, οι οποίοι αδυνατούν να διακρίνουν την πραγματικότητα και να αντιληφθούν το χάος στο οποίο θα μας οδηγήσει η εφαρμογή της πολιτικής του.
Ενώπιον της καταστάσεως αυτής και των δυσχερειών για τη λήψη κρισίμων αποφάσεων από τους αρχηγούς των τριών συνεργαζομένων κομμάτων, προτείνονται διάφορες λύσεις στον τύπο. Είναι εσφαλμένη η εκτίμηση εκείνων που προτρέπουν τον πρωθυπουργό να προσφύγει τώρα σε εκλογές, προκειμένου να εξασφαλίσει κυβερνητική σταθερότητα και να εφαρμόσει το οικονομικό του πρόγραμμα απροσκόπτως.
Ένας λαός, που πεινά και υποφέρει δεν έχει ποτέ τη λογική εκείνων, που αισθάνονται ασφαλείς σε όλες τις περιστάσεις. Οι προηγούμενες εκλογές πρέπει να έχουν φρονηματίσει τους κυβερνώντες ώστε να αποφευχθεί μία περιπέτεια με πολλούς κινδύνους και ζημία πολλών εκατομμυρίων ευρώ σε βάρος του δημοσίου, που συνεπάγεται κάθε εκλογική αναμέτρηση.
Οι κυβερνώντες οφείλουν να έχουν διδαχθεί, πως ο λαός δεν συγχωρεί την εξαπάτησή του με ψευδείς ή ουδέποτε τηρούμενες υποσχέσεις. Και όταν έλθει η ώρα της κρίσεως, πάντοτε τιμωρεί εκείνους, που τον προδίδουν. Επομένως, αν οι κατέχοντες την εξουσία θέλουν να έχουν καλύτερη τύχη στην εκτίμηση των ιστορικών του μέλλοντος, θα πρέπει να προσγειωθούν στην πραγματικότητα. Να αναγνωρίσουν την ευθύνη του πολιτικού κόσμου για τη σημερινή οικονομική και πολιτιστική αθλιότητα και να ηγηθούν πανστρατιάς των Ελλήνων για την διακυβέρνηση του τόπου από τους εκλεκτούς του λαού και όχι τους Τροϊκανούς.
Είδαμε, που μας οδήγησαν οι σοφοί οικονομολόγοι. Είναι καιρός να αναζητήσουμε τις λύσεις εκείνες που έσωσαν τους προγόνους μας, δια της αξιοποιήσεως των πρωτογενών και δευτερογενών πηγών πλούτου. Η παρανοϊκή υπερφορολόγηση των ακινήτων των Ελλήνων και των εισοδημάτων δημοσίων υπαλλήλων και συνταξιούχων πρέπει κάποτε να έχει τέλος.
Καταφεύγουν στους δύο αυτούς τρόπους εξοικονομήσεως χρημάτων οι αμαθείς και οι στερούμενοι κρίσεως και φαντασίας, για να αναζητήσουν άλλους τρόπους. Δεν είναι νοητό, να συνεχίζεται η απομύζηση των ιδιοκτητών ακινήτων, των μισθωτών και των συνταξιούχων, για να διατηρούνται χιλιάδες ΔΕΚΟ και χιλιάδες υπερπόντιες εταιρείες, ακόμα και σε επαρχιακές κωμοπόλεις.
Ο Γεώργιος Παπανδρέου, ενώ εγνώριζε την δυσχερή οικονομική θέση της χώρας, προωθούσε το Σχέδιο «Καποδίστριας», η εφαρμογή του οποίου προϋπέθετε δαπάνη πολλών δισεκατομμυρίων και θα επέφερε τεραστία αναστάτωση σε πολλές επαρχίες και σε μεγάλο αριθμό υπαλλήλων.
Ο Δήμος Αταλάντης, για παράδειγμα, με πληθυσμό άνω των 15.000 κατοίκων, κατ΄ εφαρμογή του Σχεδίου τούτου, αποστερήθηκε των δημοσίων υπηρεσιών, Ταμείου, Εφορίας και Παραρτήματος υπουργείου Συγκοινωνιών, διότι οι σχετικές υπηρεσίες, που οι δύο πρώτες τουλάχιστον υπήρχαν εκεί από τη δεκαετία του 1930, μεταφέρθηκαν στη Λαμία. Έτσι, οι πολίτες, για μία απλή βεβαίωση ή ένα πιστοποιητικό, πρέπει να απωλέσουν τουλάχιστον ένα ημερομίσθιο και να διανύσουν 140 χιλιόμετρα, προκειμένου να μεταβούν στη Λαμία και να επανέλθουν, αφού δαπανήσουν αρκετές δεκάδες ευρώ σε καύσιμα ή εισιτήρια του ΚΤΕΛ.
Αν αυτό λέγεται πρόοδος, οι λέξεις έχουν απωλέσει τη σημασία τους. Ούτε πρόοδος είναι, ούτε περιορισμός των δαπανών του κράτους επιτυγχάνεται. Αντιθέτως επιβαρύνεται η εθνική οικονομία και δυσχεραίνεται η ζωή των κατοίκων.
Εν τούτοις, ο αριθμός των ΔΕΚΟ παραμένει απροσδιόριστος. Αν δε, στους γνωστούς Οργανισμούς και τις δημόσιες υπηρεσίες προστεθούν και οι θυγατρικές τούτων, το σύνολό τους ανέρχεται σε τετραψήφιο αριθμό. Η διατήρηση των ΔΕΚΟ συνεχίζει τη σπατάλη του Κράτους.
Η Ελλάδα, με 52 συνολικώς νομούς, διατηρούσε αριθμό τμημάτων ΑΕΙ και ΤΕΙ συνολικώς 534. Δια του Σχεδίου «Αθηνά», τα Ανώτατα Ιδρύματα περιορίσθηκαν σε 34 και τα Τμήματα σε 384. Ούτε η παιδεία, ούτε η οικονομία ωφελήθηκαν από την προσθήκη τόσο μεγάλου αριθμού ΑΕΙ και ΤΕΙ. Αλλά ούτε και το κύρος και η προσφορά των καθηγητών των ΑΕΙ βελτιώθηκε. Αντιθέτως υποβιβάσθηκε και εμπορευματοποιήθηκε.
Ουδείς μπορεί να περιγράψει μετά βεβαιότητας το εξαγγελθέν σύστημα φορολογίας της ακινήτου ιδιοκτησίας, η οποία, υποτίθεται, ότι τελεί υπό την προστασία του Κράτους (άρθρο 17 Συντάγματος). Αλλά και κανείς συνταξιούχος ή μισθωτός δεν είναι βέβαιος ότι τον επόμενο μήνα θα λάβει τη σύνταξη ή τις αποδοχές του παρόντος μηνός. Συνεχώς περικόπτονται χωρίς νομοθετική κάλυψη.
Ήδη αναγγέλθηκε ότι θα θεωρηθεί ως φορολογητέο εισόδημα, το ποσό που διατίθεται για κάθε συνταξιούχο, από το οικείο ασφαλιστικό ταμείο του, για νοσήλια σε κρατικό νοσοκομείο, για τα οποία όμως έχει υποβληθεί σε κρατήσεις επί σειρά δεκαετιών. Το μέτρο αυτό είναι εξοντωτικό, παρανοϊκό και οδηγεί σε εξόντωση των συνταξιούχων.
Επιτέλους, δεν αντιλαμβάνονται οι διαχειριστές των οικονομικών, τις συνέπειες των πράξεών τους ή είναι θύματα αδαών ή κακοβούλων συμβούλων;
http://www.xronos.gr/special.php?ID=50942
Το χαρακτηριστικό των Ελλήνων πολιτικών της τελευταίας πενταετίας, είναι η εξουσιομανία. Προκειμένου να ανέλθουν στον πρωθυπουργικό θώκο, υπόσχονται τα πάντα για να παραπλανήσουν το λαό. Και όταν αναλάβουν την εξουσία, πράττουν τα αντίθετα εκείνων που είχαν υποσχεθεί. Αυτό έκαναν οι τελευταίοι Πρωθυπουργοί.
Βεβαίως ο σημερινός προσπαθεί, εργαζόμενος υπερανθρώπως, να ανταποκριθεί στο αξίωμά του. Οι συνεργάτες του όμως, δεν είναι αντάξιοι του ρόλου τους, και έχουν περιαγάγει τους Έλληνες σε κατάσταση απελπισίας. Κανένα μέτρο για την ανάπτυξη της χώρας δεν προωθείται. Οι λύσεις είναι εμβαλωματικές και περιστασιακές, προς ικανοποίηση των αξιώσεων της τρόικας.
Ό,τι έκανε ο Γ. Παπανδρέου για να αποκτήσει την πρωθυπουργία επαναλαμβάνει τώρα με περισσότερη μεθοδικότητα ο Αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ, κολακεύων τα ώτα των αριστερών, οι οποίοι αδυνατούν να διακρίνουν την πραγματικότητα και να αντιληφθούν το χάος στο οποίο θα μας οδηγήσει η εφαρμογή της πολιτικής του.
Ενώπιον της καταστάσεως αυτής και των δυσχερειών για τη λήψη κρισίμων αποφάσεων από τους αρχηγούς των τριών συνεργαζομένων κομμάτων, προτείνονται διάφορες λύσεις στον τύπο. Είναι εσφαλμένη η εκτίμηση εκείνων που προτρέπουν τον πρωθυπουργό να προσφύγει τώρα σε εκλογές, προκειμένου να εξασφαλίσει κυβερνητική σταθερότητα και να εφαρμόσει το οικονομικό του πρόγραμμα απροσκόπτως.
Ένας λαός, που πεινά και υποφέρει δεν έχει ποτέ τη λογική εκείνων, που αισθάνονται ασφαλείς σε όλες τις περιστάσεις. Οι προηγούμενες εκλογές πρέπει να έχουν φρονηματίσει τους κυβερνώντες ώστε να αποφευχθεί μία περιπέτεια με πολλούς κινδύνους και ζημία πολλών εκατομμυρίων ευρώ σε βάρος του δημοσίου, που συνεπάγεται κάθε εκλογική αναμέτρηση.
Οι κυβερνώντες οφείλουν να έχουν διδαχθεί, πως ο λαός δεν συγχωρεί την εξαπάτησή του με ψευδείς ή ουδέποτε τηρούμενες υποσχέσεις. Και όταν έλθει η ώρα της κρίσεως, πάντοτε τιμωρεί εκείνους, που τον προδίδουν. Επομένως, αν οι κατέχοντες την εξουσία θέλουν να έχουν καλύτερη τύχη στην εκτίμηση των ιστορικών του μέλλοντος, θα πρέπει να προσγειωθούν στην πραγματικότητα. Να αναγνωρίσουν την ευθύνη του πολιτικού κόσμου για τη σημερινή οικονομική και πολιτιστική αθλιότητα και να ηγηθούν πανστρατιάς των Ελλήνων για την διακυβέρνηση του τόπου από τους εκλεκτούς του λαού και όχι τους Τροϊκανούς.
Είδαμε, που μας οδήγησαν οι σοφοί οικονομολόγοι. Είναι καιρός να αναζητήσουμε τις λύσεις εκείνες που έσωσαν τους προγόνους μας, δια της αξιοποιήσεως των πρωτογενών και δευτερογενών πηγών πλούτου. Η παρανοϊκή υπερφορολόγηση των ακινήτων των Ελλήνων και των εισοδημάτων δημοσίων υπαλλήλων και συνταξιούχων πρέπει κάποτε να έχει τέλος.
Καταφεύγουν στους δύο αυτούς τρόπους εξοικονομήσεως χρημάτων οι αμαθείς και οι στερούμενοι κρίσεως και φαντασίας, για να αναζητήσουν άλλους τρόπους. Δεν είναι νοητό, να συνεχίζεται η απομύζηση των ιδιοκτητών ακινήτων, των μισθωτών και των συνταξιούχων, για να διατηρούνται χιλιάδες ΔΕΚΟ και χιλιάδες υπερπόντιες εταιρείες, ακόμα και σε επαρχιακές κωμοπόλεις.
Ο Γεώργιος Παπανδρέου, ενώ εγνώριζε την δυσχερή οικονομική θέση της χώρας, προωθούσε το Σχέδιο «Καποδίστριας», η εφαρμογή του οποίου προϋπέθετε δαπάνη πολλών δισεκατομμυρίων και θα επέφερε τεραστία αναστάτωση σε πολλές επαρχίες και σε μεγάλο αριθμό υπαλλήλων.
Ο Δήμος Αταλάντης, για παράδειγμα, με πληθυσμό άνω των 15.000 κατοίκων, κατ΄ εφαρμογή του Σχεδίου τούτου, αποστερήθηκε των δημοσίων υπηρεσιών, Ταμείου, Εφορίας και Παραρτήματος υπουργείου Συγκοινωνιών, διότι οι σχετικές υπηρεσίες, που οι δύο πρώτες τουλάχιστον υπήρχαν εκεί από τη δεκαετία του 1930, μεταφέρθηκαν στη Λαμία. Έτσι, οι πολίτες, για μία απλή βεβαίωση ή ένα πιστοποιητικό, πρέπει να απωλέσουν τουλάχιστον ένα ημερομίσθιο και να διανύσουν 140 χιλιόμετρα, προκειμένου να μεταβούν στη Λαμία και να επανέλθουν, αφού δαπανήσουν αρκετές δεκάδες ευρώ σε καύσιμα ή εισιτήρια του ΚΤΕΛ.
Αν αυτό λέγεται πρόοδος, οι λέξεις έχουν απωλέσει τη σημασία τους. Ούτε πρόοδος είναι, ούτε περιορισμός των δαπανών του κράτους επιτυγχάνεται. Αντιθέτως επιβαρύνεται η εθνική οικονομία και δυσχεραίνεται η ζωή των κατοίκων.
Εν τούτοις, ο αριθμός των ΔΕΚΟ παραμένει απροσδιόριστος. Αν δε, στους γνωστούς Οργανισμούς και τις δημόσιες υπηρεσίες προστεθούν και οι θυγατρικές τούτων, το σύνολό τους ανέρχεται σε τετραψήφιο αριθμό. Η διατήρηση των ΔΕΚΟ συνεχίζει τη σπατάλη του Κράτους.
Η Ελλάδα, με 52 συνολικώς νομούς, διατηρούσε αριθμό τμημάτων ΑΕΙ και ΤΕΙ συνολικώς 534. Δια του Σχεδίου «Αθηνά», τα Ανώτατα Ιδρύματα περιορίσθηκαν σε 34 και τα Τμήματα σε 384. Ούτε η παιδεία, ούτε η οικονομία ωφελήθηκαν από την προσθήκη τόσο μεγάλου αριθμού ΑΕΙ και ΤΕΙ. Αλλά ούτε και το κύρος και η προσφορά των καθηγητών των ΑΕΙ βελτιώθηκε. Αντιθέτως υποβιβάσθηκε και εμπορευματοποιήθηκε.
Ουδείς μπορεί να περιγράψει μετά βεβαιότητας το εξαγγελθέν σύστημα φορολογίας της ακινήτου ιδιοκτησίας, η οποία, υποτίθεται, ότι τελεί υπό την προστασία του Κράτους (άρθρο 17 Συντάγματος). Αλλά και κανείς συνταξιούχος ή μισθωτός δεν είναι βέβαιος ότι τον επόμενο μήνα θα λάβει τη σύνταξη ή τις αποδοχές του παρόντος μηνός. Συνεχώς περικόπτονται χωρίς νομοθετική κάλυψη.
Ήδη αναγγέλθηκε ότι θα θεωρηθεί ως φορολογητέο εισόδημα, το ποσό που διατίθεται για κάθε συνταξιούχο, από το οικείο ασφαλιστικό ταμείο του, για νοσήλια σε κρατικό νοσοκομείο, για τα οποία όμως έχει υποβληθεί σε κρατήσεις επί σειρά δεκαετιών. Το μέτρο αυτό είναι εξοντωτικό, παρανοϊκό και οδηγεί σε εξόντωση των συνταξιούχων.
Επιτέλους, δεν αντιλαμβάνονται οι διαχειριστές των οικονομικών, τις συνέπειες των πράξεών τους ή είναι θύματα αδαών ή κακοβούλων συμβούλων;
http://www.xronos.gr/special.php?ID=50942