Συγκεκριμένα οι σκελετοί βρέθηκαν αποκεφαλισμένοι, με τα κρανία τους τοποθετημένα ανάμεσα στα πόδια τους, σύμφωνα με μία αρχαία Σλάβικη πρακτική που εφαρμοζόταν σε όσους υποψιάζονταν ότι είναι βρικόλακες, αφού ο αποκεφαλισμός θα τους εμπόδιζε από το να σηκωθούν από τους τάφους τους ξανά.
Δεν είναι η πρώτη φορά που αρχαιολόγοι συναντούν τάφους βρικολάκων στην ευρύτερη περιοχή της Ευρώπης, ωστόσο όπως εξηγούν οι ερευνητές, η αρχαία δεισιδαιμονία περί «βρικολάκων» αφορά ουσιαστικά μία διαχρονική «παρεξήγηση».
Συγκεκριμένα, όπως εξηγούν οι επιστήμονες, στα παλαιότερα χρόνια συχνά κατηγορούσαν και έθαβαν ως «βρικόλακες» άτομα που έπασχαν από φυματίωση, αφού το λευκό τους δέρμα και η αιμόπτυση παρέπεμπαν στον κόμη των Καρπαθίων. Παράλληλα την πεποίθηση τους αυτή ενέτεινε το γεγονός ότι οι άνθρωποι των αρχών του 19ου αιώνα είχαν σχεδόν μηδενική γνώση για τη διαδικασία της αποσύνθεσης: αφού από ένα σημείο και μετά η νεκρική ακαμψία υποχωρεί και ο γαστρεντερικός σωλήνας καταστρέφεται παράγοντας ένα σκούρο υγρό που μοιάζει πολύ με φρέσκο αίμα, δημιουργώντας διάφορες παρερμηνείες κατά τη διάρκεια της εκταφής.
iefimerida.gr