Σκηνοθέτης και παραγωγός του ντοκιμαντέρ, που επιδοτήθηκε και από την αυστραλιανή πολιτεία, είναι ο δημοσιογράφος Μάικλ Σουίτ.
Η πορεία του Σόντερς είναι εντυπωσιακή: Από το μέτωπο της Βόρειας Αφρικής στη Μάχη της Κρήτης και από εκεί στην Κορέα, έμεινε στην ιστορία ως ο μόνος Αβορίγινας που απέκτησε τον βαθμό του αξιωματικού στον αυστραλιανό στρατό.
Η κόρη του Ρεγκ Σόντερς, Γκλέντα, έχει πει πολλές φορές πως ο πατέρας της έλεγε πως χρωστά τη ζωή του στους Κρήτες. Εξάλλου η ίδια και μέλη της οικογένειά της είχαν επισκεφθεί το νησί προκειμένου να γνωρίσουν μέλη της οικογένειας που τον φυγάδευσε μετά τη Μάχη της Κρήτης το 1941.
Το ταξίδι - προσκύνημα της οικογένειας Σόντερς και η επανένωσή της με την οικογένεια της Βασιλικής Τζαγκαράκη από το χωριό Λαμπινή της Κρήτης είχε πάρει μεγάλη δημοσιότητα στην Αυστραλία. Η επανένωση των δύο οικογενειών, του Ρεγκ Σόντερς και της Βασιλικής Τζαγκαράκη, ήταν συγκινητική.Ο ίδιος ο Σόντερς θεωρούσε τη Βασιλική Τζαγκαράκη ως την πιο γενναία γυναίκα που είχε γνωρίσει. Η οικογένεια Τζαγκαράκη πρόσφερε καταφύγιο στο Ρεγκ Σόντερς και άλλους στρατιώτες σε ένα απομονωμένο ξωκκλήσι έξω από το χωριό Λαμπινή. Ο Ρεγκ Σόντερς κατάφερε τελικά να διαφύγει από την Κρήτη το 1942, πολέμησε στη συνέχεια στον Πόλεμο της Κορέας και προήχθη σε λοχαγό.
Ο Σόντερς μόλις είχε ολοκληρώσει την εκπαίδευσή του βρέθηκε στο πυροβολικό και κλήθηκε να μεταβεί στο μέτωπο της Βόρειας Αφρικής, εν μέσω του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Την πρώτη του μάχη την έδωσε εναντίον των Ιταλών στη Βεγγάζη.
Αρχές Απριλίου το τάγμα του μεταφέρθηκε στην Ελλάδα με σκοπό να συμμετέχει στην ανάσχεση της γερμανικής επέλασης. Τα συμμαχικά στρατεύματα μετά από σταδιακές υποχωρήσεις αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την ηπειρωτική Ελλάδα και ο Σόντερς βρέθηκε στο πλοίο 'Κόστα Ρίκα' που απέπλευσε από την Καλαμάτα με προορισμό την Αλεξάνδρεια.
Αυτό το ταξίδι όμως δεν ολοκληρώθηκε ποτέ, αφού το πλοίο δέχτηκε επίθεση στον κόλπο της Σούδας από γερμανικά αεροπλάνα και άρχισε να βουλιάζει. Βρετανικά σκάφη διέσωσαν τους ναυαγούς και τους αποβίβασαν στην Κρήτη. Πλέον το τάγμα του Σόντερς εντάχθηκε στη φρουρά του νησιού.
Με τη γερμανική εισβολή, ο Σόντερς βρέθηκε να μάχεται στα Χανιά, όπου σκότωσε για πρώτη φορά στρατιώτη. «Είδα έναν Γερμανό να σηκώνεται και είχα καθαρό οπτικό πεδίο. Ήταν ένας εύκολος στόχος. Θυμάμαι τη στιγμή, που ήταν σαν να πυροβολώ ένα καγκουρό...», είχε δηλώσει ο ίδιος.
Με τα συμμαχικά στρατεύματα να εγκαταλείπουν το νησί και τους συμπολεμιστές του να πιάνονται αιχμάλωτοι, ο Σόντερς κατάφερε να γλυτώσει. Κρυβόταν σε σπηλιές, ντυνόταν με την παραδοσιακή κρητική φορεσιά και έμαθε ακόμα και την ντοπιολαλιά! Έτσι απέκτησε στενούς δεσμούς με τους ντόπιους, συμβιώνοντας μαζί τους επί 11 μήνες.
Τελικά έφυγε από το νησί τον Μάιο του 1942 με ένα βρετανικό υποβρύχιο και επέστρεψε στην πατρίδα του.
Η ζωή μετά τον στρατό για τον Σόντερς, περιλάμβανε ενασχόληση με την υλοτομία αλλά και με τη βιομηχανία μετάλλων. Στη συνέχεια εργάστηκε για τα δικαιώματα των Αβοριγίνων στην Αυστραλία. Αφήνοντας πίσω του δέκα παιδιά, από δύο γάμους, ο Σόντερς πέθανε σε ηλικία 70 ετών στις 2 Μαρτίου του 1990, από καρδιακό πρόβλημα. Οι στάχτες του σκορπίστηκαν με τον παραδοσιακό τρόπο των Αβοριγίνων στη λίμνη Κόνταχ.