«Εν μέρει για να εξακριβώσω μια εποχή, εν μέρει και την ώρα να περάσω», που λέει ο ποιητής, αναζήτησα το προεδρικό διάταγμα του 2006 βάσει του οποίου ιδρύθηκε η «Διεθνής Ακαδημία Ελευθερίας», για τον λόγο ότι περιλαμβάνεται στους είκοσι έναν υπό κατάργηση οργανισμούς του Δημοσίου. Να δω κιόλας τι είναι αυτό που θα στερηθούμε, εξαιτίας του τρισκατάρατου Μνημονίου...
Είναι στ’ αλήθεια αξιοθαύμαστο με πόση λεπτομέρεια περιγράφονται οι σκοποί της εν λόγω Διεθνούς Ακαδημίας. Θα μελετά το φαινόμενο της ελευθερίας από θεσμικής, φιλοσοφικής, ιστορικής, ιατρικής, επιστημολογικής, κοινωνικής, αλλά «και κάθε άλλης πλευράς», όπως επισημαίνεται. (Μηδέ της ερωτικής εξαιρουμένης, υποθέτω...) Θα συνεργάζεται με πανεπιστήμια, διεθνείς οργανισμούς, φιλοσόφους και επιστήμονες. Θα διοργανώνει συνέδρια και ποικίλες εκπαιδευτικές δράσεις. Θα δημιουργήσει μόνιμο συνεδριακό κέντρο, αλλά και βιβλιοθήκη, φωνοθήκη, φωτογραφιοθήκη, ταινιοθήκη με θέμα την ελευθερία. Και αυτά μόνο για αρχή. Διότι σε δεύτερο στάδιο, οι σκοποί της περιλαμβάνουν τη δημιουργία διεθνούς μουσείου ελευθερίας των λαών, τη χορήγηση υποτροφιών, την καθιέρωση διεθνών πολιτιστικών και αθλητικών εκδηλώσεων (τα «Ελευθέρια»), την απονομή διεθνών βραβείων ελευθερίας και, τέλος, την ανέγερση, έπειτα από διεθνή διαγωνισμό, αγάλματος της ελευθερίας. Σημειωτέον, δε, ότι όλα αυτά τα ωραία θα συνέβαιναν... στο Μεσολόγγι.
Οσο για τη σχολαστικότητα με την οποία ορίζονται οι κανόνες που θα διέπουν την εσωτερική λειτουργία της Ακαδημίας, αυτή εντυπωσιάζει. Τα τακτικά μέλη θα φέρουν τον τίτλο «Ακαδημαϊκός της Διεθνούς Ακαδημίας Ελευθερίας», αλλά θα έχει και αντεπιστέλλοντα και επίτιμα μέλη. Θα έχει ολομέλεια, σύγκλητο, πρόεδρο, αντιπρόεδρο και γενικό γραμματέα. Θα διαθέτει βιβλίο πρωτοκόλλου αλληλογραφίας, βιβλίο πρακτικών συνεδριάσεων της ολομελείας, βιβλίο πρακτικών της Συγκλήτου, βιβλίο λογιστικής παρακολούθησης, βιβλίο μητρώου μελών, βιβλίο μητρώου υποτρόφων, βιβλίο χορήγησης βραβείων και οικονομικών ενισχύσεων, αλλά και όποιο άλλο βιβλίο-μητρώο κρίνεται απαραίτητο για την επίτευξη των σκοπών της.
Αν αναρωτιέστε με τι λεφτά σχεδιάζονταν αυτά τα ωραία και μεγάλα, στο άρθρο 10 ορίζονται καταλεπτώς οι πόροι της Διεθνούς Ακαδημίας: επιχορηγήσεις από την Ευρωπαϊκή Ενωση, κράτη, διεθνείς οργανισμούς, χορηγίες της τοπικής αυτοδιοίκησης, αλλά και πάσης φύσεως δωρεές, κληρονομιές, κληροδοσίες. Στο σημείο αυτό, ο αναγνώστης του προεδρικού διατάγματος αρχίζει να υποψιάζεται το παραμύθι. Να υποψιάζεται, δηλαδή, ότι γι’ αυτά τα μεγαλεπήβολα σχέδια ποτέ δεν υπήρχε ούτε ευρώ. Με όλο τον σεβασμό στην Ιερά Πόλη του Μεσολογγίου, επρόκειτο για μια ακαδημία «μαϊμού», ο πραγματικός σκοπός της οποίας ήταν η κολακεία των ιερών ψηφοφόρων του Μεσολογγίου και των απλών ψηφοφόρων της Αιτωλοακαρνανίας. Ενα σχέδιο που έμεινε στα χαρτιά, διότι εξ αρχής αυτός ήταν ο προορισμός του. Συνεπώς, ποιον κοροϊδεύουμε όταν καταργούμε αυτό που ποτέ δεν υπήρξε;
Στέφανος Κασιμάτης
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ