Είμαι ελεύθερος επαγγελματίας, πυροβολείστε με! Θεωρούμαι εξ’ υπαρχής κλέφτης και απατεώνας.
Για το λόγο αυτό το κράτος με ξεχώρισε από τους υπόλοιπους πολίτες του και εκτός των φόρων που όλοι πληρώνουμε, και που ασφαλώς δεν είναι ανταποδοτικοί [ΤΑΠ ΕΕΤΗΔΕ, ΕΝΦΙΑ, ΕΤΑΚ, φόρο αλληλεγγύης κλπ] μού επέβαλε ένα κεφαλικό φόρο που ονόμασε τέλος επιτηδεύματος.
Έτσι, οφείλω να πληρώνω κάθε χρόνο 650 ευρώ, ασχέτως εισοδήματος.
Προσέφυγα στο συμβούλιο της Επικρατείας, αλλά αυτό έκρινε ότι ο φόρος αυτός δεν είναι κεφαλικός, αλλά φόρος επί των συναλλαγών -παρά το γεγονός ότι κατά έναν περίεργο τρόπο δεν έχει καμία συνάρτηση με το ύψος και τον αριθμό των συναλλαγών- και τον έκρινε απολύτως συνταγματικό.
Ύστερα απ’ αυτό, το κράτος-δολοφόνος κάθε επιχειρηματικότητας του μικρομεσαίου, αποφάσισε να καταργήσει το αφορολόγητο όριο των ελευθέρων επαγγελματιών και να επιβάλει φόρο από το πρώτο ευρώ.
Αδιαφορώντας εντελώς για το γεγονός ότι έτσι φορολογεί εισοδήματα που βρίσκονται και κάτω από το όριο της φτώχειας, όπως αυτό διαμορφώνεται επίσημα σε όλα τα κράτη του κόσμου.
Επιπλέον, έχει επιβάλει εδώ και χρόνια, προκαταβολή για τον επόμενο χρόνο στο 55% του φόρου, υπήρχαν δε σκέψεις για 80% αλλά αυτό δεν ψηφίστηκε τελικά.
Βέβαια, ποτέ δεν είναι αργά.
Τέλος, ψήφισε ένα φορολογικό πλαίσιο σύμφωνα με το οποίο αν τυχόν καθυστερήσω να καταβάλω το ΦΠΑ μου έστω και μια ημέρα, ακόμα και για λόγους ανωτέρας βίας, τιμωρούμαι με πρόστιμο χίλια ευρώ πλέον των τόκων.
Το πρόστιμο αυξάνεται γεωμετρικά για κάθε μήνα καθυστέρησης.
Επίσης, επειδή δεν έχω με τι να ασχοληθώ όλη την ημέρα, και μιας και δεν χρειάζεται να τρέξω για να αυξήσω την πελατεία μου, να βελτιώσω το προϊόν που πουλάω ή τις υπηρεσίες που παρέχω, θα πρέπει κάθε μήνα να υποβάλλω στη Δ.Ο.Υ. καταστάσεις προμηθευτών-πελατών.
Έτσι, σε δουλειά να βρίσκομαι δηλαδή, δουλειά παραγωγική και στα πλαίσια της πάταξης της γραφειοκρατίας!
Αν τυχόν και το ξεχάσω, αλίμονό μου!
Εννοείται δε, ότι τα βιβλία μου τα τηρώ μετά φόβου ψυχής, διότι είναι τόσο δαιδαλώδης ο Κώδικας βιβλίων στοιχείων, που πραγματικά, κασκαντέρ να δούλευα, τόσο δεν θα κινδύνευα να κάνω λάθος.
Και το λάθος πληρώνεται αγαπητοί μου.
Με βαριά πρόστιμα ή και με σφράγισμα της επιχείρησης.
Αν τυχόν και απασχολώ εργαζόμενο στην επιχείρησή μου, το πράγμα δυσκολεύει ακόμα περισσότερο διότι πέραν όλων των άλλων, οφείλω να είμαι απολύτως τυπική με την εργατική νομοθεσία -άλλο χάος- για την καταβολή των ενσήμων, του φόρου μισθωτών υπηρεσιών.
Ευνόητο είναι ότι κι εδώ λάθος δεν χωρεί, ούτε βέβαια άγνοια νόμου ή αμέλεια.
Ξέρετε τι είναι να μην κοιμάσαι το βράδυ επειδή δεν ξέρεις αν αύριο θα μπει πελάτης στο μαγαζί σου να εξασφαλίσεις το γάλα των παιδιών σου;
Να τρέχουν τα έξοδα και οι εισφορές και ο ετήσιος τζίρος σου να πλησιάζει όλο και περισσότερο στο μηδέν;
Να μην έχεις δώσει όλα τα χρόνια της επαγγελματικής σου πορείας καμιά λαβή στο κράτος να σε θεωρεί κλέφτη, διότι έκανες ειλικρινείς δηλώσεις και πλήρωνες τους φόρους σου κανονικά, κι όμως να θεωρείσαι εξ υπαρχής απατεώνας, επειδή οι κρατικοί μηχανισμοί αδυνατούν να εντοπίσουν και να τιμωρήσουν παραδειγματικά τους φοροφυγάδες;
Έστω λοιπόν ότι έβγαλα ετήσιο καθαρό εισόδημα 20.000 ευρώ.
Από αυτά, τα 5.200 είναι φόρος εισοδήματος [26%], τα 2.860 είναι προκαταβολή του επομένου έτους, 650 είναι τέλος επιτηδεύματος.
Επίσης επιβαρύνομαι με 1% φόρο αλληλεγγύης, ήτοι άλλα 200 ευρώ. Σύνολο 8.910.
Το κράτος ήδη μου πήρε το 44,55% του εισοδήματός μου, δίχως να πληρώσω φόρους ακινήτων και λογαριασμούς σε οργανισμούς κοινής ωφέλειας.
Αν τα προσθέσω και αυτά, νομίζετε ότι έχω τη δυνατότητα να ζήσω αξιοπρεπώς;
Δεν είμαι λοιπόν δικαίως θυμωμένη; Δεν εξαναγκάζομαι να βρω άλλους τρόπους για να επιβιώσω;
-Να μεταφέρω την επιχείρησή μου σε μια γειτονική χώρα για παράδειγμα.
Θα πουν ότι δεν αγαπώ τη χώρα μου και επενδύω στο εξωτερικό.
-Να μην κόβω αποδείξεις και να αυξάνω τις αμοιβές μου κάθε φορά που κόβω απόδειξη ή τιμολόγιο, διότι άλλως πρέπει να δίνω τον κόπο μου στο κράτος και αυτό να μου πετάει ένα ξεροκόμματο για να ζήσω;
Θα με πουν φοροφυγά κι εκμεταλλευτή.
Άσε που είμαι κάθετα αντίθετη σε κάθε πράξη φοροδιαφυγής και υπέρμαχος τόσο του νόμιμου, όσο και του ηθικού.
Είναι όμως νόμιμη και ηθική η επίθεση που δέχομαι από του κράτος; Νομίζω όχι.
Είναι άδικη, αντισυνταγματική και άπτεται της αρμοδιότητας των διεθνών οργανισμών για τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Κι όμως, ένας καλός ελεύθερος επαγγελματίας ήθελα να είμαι.
Δημιουργικός και παραγωγικός στη δουλειά μου.
Με καινοτόμες ιδέες και διάθεση εξωστρέφειας στην επιχείρησή μου.
Με βαθιά κατάρτιση και γνώση του αντικειμένου μου και υψηλή ποιότητα στις υπηρεσίες που παρέχω.
Θα μου το επιτρέψετε ή θα συνεχίσετε να με πυροβολείτε;