13 Ιουνίου 2014

ΚΛΑΙΩ!! Έχει και «σύντροφο», πρώην σφίχτη, που τη θαυμάζει η φασίστω «καθαρίστρια» που τραμπουκίζει τα ΜΑΤ... της ίδιας κοπής τραμπούκο εννοείται...

Κάτι γραφικοί ενοχλούνται επειδή λέω τη φασίστω "πράμα"... είναι προφανές ότι θαυμάζουν τέτοια πρότυπα γυναίκας που πετάνε στα ΜΑΤ κώνους σήμανσης επειδή ξυπνάνε κρυφές φαντασιώσεις τους: Latex, χέρια δεμένα πισθάγκωνα και ντόμινα να τους βαράει με το καμτσίκι στο ποπό ή με τον κώνο στο κεφάλι... Μη ξεχάσουν όμως να μας πούνε αν τα ξεφτιλίκια που κάνει κάνει ανενόχλητο αυτό το "πράμα" τα έχουν δει να συμβαίνου, χωρίς συνέπειες, σε άλλη ευρωπαϊκή χώρα...
«Είμαι στο πλευρό της συντρόφου μου και νιώθω χαρούμενος που τη στηρίζω στον αγώνα της», λέει ο ηλεκτρολόγος που άφησε τα κατσαβίδια και… έπαιξε «ξύλο» με τα ΜΑΤ
Οι παρατεταγμένες απολυμένες καθαρίστριες που τους τελευταίους μήνες έχουν στήσει το υπαίθριό τους σπίτι, το δικό τους ιδιότυπο κυβερνείο στην οδό Καραγεώργη Σερβίας, έχουν και έναν άντρα, που λειτουργεί σαν να είναι ο προσωπικός τους «φύλακας άγγελος».

Πρόκειται για τον Σταμάτη Κοσκινά ο τύπος με το ξυρισμένο κεφάλι, το χαρακτηριστικό μπλουζάκι χωρίς μανίκια και τα μαύρα γυαλιά μηχανόβιου που την Πέμπτη ήταν στην πρώτη γραμμή και μπήκε μπροστά στον κλοιό των αστυνομικών και έμεινε εκεί για να τρέξει, να στηρίξει, να βοηθήσει τις γυναίκες που τραυματίστηκαν. Τον κ. Κοσκινά, που είναι ηλεκτρολόγος στο επάγγελμα, τον συναντήσαμε και μας εξήγησε τους λόγους που άφησε κατσαβίδια και εργαλεία στην άκρη προκειμένου να συμπαρασταθεί στον αγώνα των καθαριστριών.

«Είναι τιμητικό να σε θεωρούν τον άντρα-προστάτη και μπροστάρη γυναίκες που αγωνίζονται για τα εργασιακά τους δικαιώματα. Είναι και μεγάλη ευθύνη. Στα επεισόδια που γίνανε με τις συμπλοκές με τα ΜΑΤ πραγματικά ακόμη και εγώ οφείλω να ομολογήσω πως φοβήθηκα είναι ανθρώπινο. Πέφτανε κάτω χτυπημένες από τους αστυνομικούς γυναίκες που γνωρίζω καλά όλο αυτό το διάστημα και έχουμε αποκτήσει πλέον φιλικές και διαπροσωπικές σχέσεις. Το νου μου ωστόσο τον είχα κατά τη διάρκεια των επεισοδίων κυρίως στη Φωτεινή, τη σύντροφό μου, η οποία δε μασάει και μπαίνει μπροστά είναι αγωνίστρια και με κάνει να την καμαρώνω», μας λέει.

Φυσικά είχε και λόγο και μάλιστα σημαντικό μιας και η σύντροφός του η γυναίκα που έγινε πρωτοσέλιδο στους New York Times είναι εκείνη που εμψυχώνει όλες τις καθαρίστριες.

«Μάλλον είμαι προνομιούχος, η καρδιά μου βέβαια ανήκει στη Φωτεινή αλλά όλες οι καθαρίστριες με θεωρούν τον δικό τους άντρα, τον άντρα της υπαίθριας σκηνής. Φροντίζω για τα πάντα. Για τα πανό, για οτιδήποτε σχετίζεται με την παροχή βοήθειας σε κάποιες καθαρίστριες που θα χρειαστούν από μία ασπιρίνη μέχρι ένα μπουκαλάκι νερό και προσπαθώ να μη λείπω παρά λίγες ώρες για πρακτικούς λόγους ελέω δουλειάς», λέει ο Κερκυραίος που αιχμαλώτισε τα φλας των φωτογράφων στα επεισόδια και τις συμπλοκές έξω από το υπουργείο Οικονομικών.

Ο κ. Κοσκινάς είναι ένας άνθρωπος πράος, ήρεμος, ερωτευμένος. Προέρχεται από έναν μη πετυχημένο γάμο όπως λέει αλλά ο Θεός του έφερε στη ζωή τη Φωτεινή. «Μέναμε και οι δυο μέχρι πριν περίπου ένα χρόνο στην Κέρκυρα ίσως για αυτό έχουμε και αυτό το χαρακτήρα μας λένε τρελοκερκυραίους. Και οι δύο μας προερχόμαστε από αποτυχημένους γάμους όμως μας ένωσε το ότι και οι δυο είχαμε κάνει ένα κύκλο ήμαστε γονείς και θέλαμε να ξαναβρούμε ο καθένας ένα σύντροφο. Είμαστε πια μαζί εδώ και πολλά χρόνια. Η Φωτεινή πήρε μετάθεση στην Αθήνα για να έρθει στο υπουργείο οικονομικών και θεώρησα αυτονόητο να την ακολουθήσω. Δυστυχώς πέσαμε στην περίοδο της κρίσης εκείνη λίγο αργότερα έχασε τη δουλειά της και εγώ ότι καταφέρνω πια το καταφέρνω με κανένα μεροκάματο που προκύπτει αφού επί της ουσίας και εγώ άνεργος είμαι, τεχνίτης μεν αλλά με μεροκάματο αν και εφόσον προκύψει κάτι», μας λέει. Η καρδιά του είναι δοσμένη στη Φωτεινή και είναι μαζί της συνεχώς. Στην πρώτη γραμμή ένας άντρας ιππότης όπως λένε οι γυναίκες που στήσανε το δικό τους αυτοσχέδιο «σπίτι» στο πεζοδρόμιο και πολεμούν για να κερδίσουν την εργασία τους, τη ζωή τους όπως λένε χαρακτηριστικά. Για εκείνες η συμπαράσταση που έχουν από έναν άντρα της κάνει να παίρνουν περισσότερο θάρρος και να νιώθουν ακόμη μεγαλύτερη ασφάλεια.




















Μίνα Μουστάκα