[Βέβαια ο πραγματικός λόγος που οι συγκεκριμένοι αγρότες δεν θέλουν να χαρισουν τα ροδάκινα ακόμα και αν αποζημιωθούν είναι ότι λόγω υπερπροσφοράς, θα πέσει αυτόματα η τιμή των υπολοίπων προς διάθεση ροδάκινων στο εσωτερικό της χώρας... και ως γνωστόν οι αγρότες έχουν μάθει 30 χρόνια τώρα "όλα τα κιλά, όλα τα λεφτά"... πέφτει χαλάζι, αποζημίωση, πέφτει παγετός, αποζημίωση, πέφτει βροχή, αποζημίωση... ποτέ χαμένοι... έτσι δεν υπάρχει η λογική "μπροστά στην πλήρη καταστροφή, ας βγάλουμε λιγότερα ή έστω τα έξοδά μας" αφού ξέρουν ότι πλήρης καταστροφή δεν θα υπάρξει ποτέ...]
Ας σοβαρευτούμε όσο γίνεται και ας πάρουμε τα πράγματα από την αρχή. Την προηγούμενη βδομάδα και εν μέσω ψυχροπολεμικού κλίματος, ο έχων το καρπούζι και το μαχαίρι, ο Μεγάλος Βλαδίμηρος, κήρυξε εμπάργκο στα γεωργικά προϊόντα της Ε.Ε. η οποία τόλμησε να του κάνει πόλεμο κυρώσεων για την Ουκρανία και ανεβαίνοντας στον θρόνο του, εκφώνησε το διάβημα του υψώνοντας το μεσαίο δάχτυλο σε Γερμανία και Αγγλία. Την ίδια ώρα χιλιάδες αγρότες, κυρίως στον πολύπαθο ευρωπαϊκό νότο, άρχισαν με το δίκιο τους να ιδρώνουν. Με το δίκιο τους ξαναγράφω. Το οποίο όμως, κάποιοι άρχισαν να το χάνουν με τις κινήσεις τους την αμέσως επόμενη μέρα.
Σάββατο 9 Αυγούστου και τα φορτηγά με τα ροδάκινα της Ελλάδας που έφταναν στη Ρωσία, πήραν τον δρόμο της επιστροφής. Λίγη ώρα μετά, οι αγρότες Ημαθίας-Κοζάνης εκδίδουν ανακοίνωση με την οποία ζητούν:
"Την άμεση απογραφή, απόσυρση και καταστροφή των φρούτων, ιδίως ροδάκινων, που μένουν "στα αζήτητα" λόγω του ρωσικού εμπάργκο στα οπωροκηπευτικά προϊόντα από χώρες της ΕΕ, καθώς και την καταβολή αποζημιώσεων στους πληγέντες".
Παράλληλα, αποφάσισαν τη συγκρότηση κοινού μετώπου με ομάδες παραγωγών της Ισπανίας, της Γαλλίας και της Ισπανίας, οι οποίες συμμετέχουν στην Περιφερειακή Ένωση Διακινητών Φρούτων και Λαχανικών (AREFEL), ώστε να υπάρξει συντονισμένη αντίδραση και διεκδίκηση στις Βρυξέλλες. Επίσης, οριστικοποιήθηκε η πραγματοποίηση συσκέψεων για το θέμα στο υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και το επιμελητήριο Ημαθίας, την Τρίτη και τη Δευτέρα αντίστοιχα. Κλπ κλπ κλπ.
Ο πρόεδρος της Κοινοπραξίας Συνεταιρισμών Ομάδων Παραγωγών Ημαθίας, μίλησε μάλιστα στο Αθηναϊκό Πρακτορείο και είπε:
"Ζητούμε από την ελληνική κυβέρνηση ν΄ ανοίξει άμεσα δύο χωματερές, σε Ημαθία και Πέλλα, ώστε να απογραφούν και να καταστραφούν οι αδιάθετες ποσότητες. Επίσης, ζητούμε από την κυβέρνηση να αποζημιώσει τους πληγέντες και στη συνέχεια να διεκδικήσει αυτές τις αποζημιώσεις από τις Βρυξέλλες".
Και δεν είπε μόνο αυτό. Συνέχισε ως εξής: "Αυτή τη στιγμή στα ψυγεία των συνεταιρισμών των οργανώσεων παραγωγών μόνο της Ημαθίας υπολογίζεται ότι βρίσκονται αδιάθετοι 9000 τόνοι ροδάκινου, που σε ποσοστό άνω του 50% επρόκειτο να προωθηθούν στη ρωσική αγορά, ενώ στους επόμενους μήνες έπονται τα ακτινίδια και η φράουλα, που επίσης θα πληγούν".
"Ο ίδιος υποστηρίζει ότι τα φρούτα που τελικά δεν θα εξαχθούν δεν είναι δυνατόν να διατεθούν σε νοσοκομεία, σχολεία ή φιλανθρωπικά ιδρύματα, όπως προτάθηκε από κάποιες πλευρές, καθώς αφενός αυτή τη δυνατότητα δεν την έχουν όλοι οι εξαγωγικοί φορείς, παρά μόνο οι αναγνωρισμένες από την ΕΕ οργανώσεις παραγωγών και αφετέρου το ροδάκινο είναι ευπαθές φρούτο και άρα δεν θα φτάσει στους αποδέκτες στην ιδανική κατάσταση".
Έτσι έκλεινε το σχετικό ρεπορτάζ για την είδηση. Μάλιστα.
"Αφενός αυτή τη δυνατότητα δεν την έχουν όλοι οι εξαγωγικοί φορείς, παρά μόνο οι αναγνωρισμένες από την ΕΕ οργανώσεις παραγωγών". Πρώτο επιχείρημα. Έστω ότι σε αυτό το σημείο έχει ένα λογικό σκεπτικό. Λέω εγώ. Αν δηλαδή οι αγρότες της περιοχής, γυρνώντας με τα φορτηγά τους αποφάσιζαν να σταματήσουν στις πόλεις της Βορείου Ελλάδας και άρχιζαν να μοιράζουν τα φρούτα και τα προϊόντα τους στα χωριά, θα τους παρεξηγούσε κανείς; Μα όχι βέβαια. Απλά αυτές οι ποσότητες δεν θα απογράφονταν και δεν θα μπορούσαν να λάβουν μελλοντική αποζημίωση για αυτές. Αν λάβουν τελικά, αν ο Πούτιν συνεχίσει το εμπάργκο και πάει λέγοντας.
"Το ροδάκινο είναι ευπαθές φρούτο και άρα δεν θα φτάσει στους αποδέκτες στην ιδανική κατάσταση". Δεύτερο επιχείρημα. Πάμε πάλι. Αν δηλαδή οι αγρότες της περιοχής, γυρνώντας με τα φορτηγά τους αποφάσιζαν να σταματήσουν στις πόλεις της Βορείου Ελλάδας και άρχιζαν να μοιράζουν τα φρούτα και τα προϊόντα τους στα χωριά, ΚΑΙ στα κοινωνικά παντοπωλεία των Δήμων να προσθέσουμε τώρα, με εντολή άμεσης κατανάλωσης, θα τους παρεξηγούσε κανείς;
Επαναλαμβάνουμε τα αυτονόητα; Όχι μάλλον. Γιατί η κοινωνική δράση και η αλληλεγγύη, δεν είναι αυτονόητη για κάποιους οι οποίοι όμως, οφείλουν να δεχτούν την δέουσα κριτική.
Η κοινωνία είναι στο πλευρό τους όταν διεκδικούν τις αποζημιώσεις τους, θα ήταν όμως ακόμη περισσότερο στο πλευρό τους αν είχαν τέτοιας φύσης δράση στην περιφέρεια. Κανείς δεν θα μπορούσε να τους αφήσει μόνους στους δρόμους όταν τους κλείνουν με τα τρακτέρ τους και σίγουρα, θα συμπορεύονταν καλύτερα και πιο αποδοτικά με το εργατικό κίνημα. Η στάση αυτή, αντικατοπτρίζει λίγο πολύ τον μικρόκοσμο του νεοέλληνα και το "ή στραβός είναι ο γυαλός, ή στραβά αρμενίζουμε" του 2014.
Δυστυχώς, το "άρωμα" που διαπνέει και την παραπάνω είδηση, είναι εκείνο του κέρδους, ή έστω, των διασφαλισμένων εσόδων, τα οποία μπορεί να είναι κουτσουρεμένα, είναι όμως και "λερωμένα" με βρώμικο χώμα, όχι από εκείνο που έχει ποτιστεί με αίμα στο παρελθόν, στο όνομα των αγώνων για εργασιακά δικαιώματα, σε ύπαιθρο και αστικούς ιστούς.
Υ.Γ.: Η παραπάνω κριτική αφορά τους αγρότες εκείνους που αποφάσισαν με ανακοίνωση τους να κινηθούν με τον παραπάνω τρόπο. Δεν αφορά το σύνολο του αγροτικού κόσμου, από τον οποίο όμως αναμένουμε άμεση και συντονισμένη αντίδραση με κοινωνικό γνώμονα.
Χρήστος Δεμέτης
news247
news247