Σύμφωνα με τον βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ η επίθεση του Υπ. Οικονομικών στην πρόταση για αύξηση του κατώτατου μισθού είναι ενδεικτική για τη συνολική προσέγγιση της κυβέρνησης. Πώς απαντά για τα κόκκινα δάνεια.
Συνεχίζεται η κόντρα κυβέρνησης-αντιπολίτευσης για το πρόγραμμα Τσίπρα και το κόστος του. Ο ΣΥΡΙΖΑ σηκώνει το γάντι της χθεσινής ανακοίνωσης του ΥΠΟΙΚ που ανέβασε τον λογαριασμό στα 27,25 δισ. ευρώ και με ανακοίνωση του Ευκλείδη Τσακαλώτου υποστηρίζει πως «υπάρχουν λαθροχειρίες ή ακόμα και προφανή λάθη στο κείμενο του Υπουργείου».
Σύμφωνα με τον κ. Τσακαλώτο η ανακοίνωση της κυβέρνησης σχετικά με την ομιλία του Προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ, Αλ. Τσίπρα, «στηρίζεται σε δύο βασικές παραδοχές. Η πρώτη είναι ότι η Ελλάδα για χρόνια κατανάλωνε περισσότερα από όσα παρήγαγε, άρα σωστά η ασκούμενη πολιτική έχει ως στόχο τη μείωση της κατανάλωσης. Η δεύτερη παραδοχή είναι ότι οποιαδήποτε άλλη στρατηγική θα είχε και μεγάλο κόστος και θα ήταν αναποτελεσματική.
Με λίγα λόγια, καλώς ήρθαν τα Μνημόνια και καλώς συνεχίζεται η εφαρμογή τους. Τα περί «σκισίματος» του μνημονίου και «εξόδου» από αυτό είναι προφανές ότι πάνε στον κάλαθο των αχρήστων.
Ισχυρίζεται η κυβέρνηση ότι τα προβλήματα της Ελλάδας πριν την κρίση συνδέονταν με την παραγωγή και όχι με την ζήτηση και άρα τώρα οι πολιτικές ζήτησης θα ήταν αναποτελεσματικές. Εδώ υπάρχει μια προφανής λογική ανακολουθία. Η Αριστερά επίσης πιστεύει ότι τα προβλήματα της Ελλάδας είναι διαρθρωτικά, αν και προτείνει ένα πολύ διαφορετικό σύνολο μέτρων για την αναγκαία παραγωγική ανασυγκρότηση. Αλλά πώς θα μπορούσαμε να είμαστε αδιάφοροι για τη ζήτηση, όταν τα στοιχεία δείχνουν τη μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος κατά 25% και μια ανεργία που πλησιάζει το 30%;»
Όπως αναφέρει η «η μόνη λογική απάντηση από μια κυβέρνηση που κατανοεί τα οικονομικά της ύφεσης θα ήταν να μην προσπαθήσει να αυξήσει τις αποταμιεύσεις της αλλά αντίθετα να αυξηθούν οι κρατικές δαπάνες ως ποσοστό του ΑΕΠ! Η αύξηση αυτή δεν χρειάζεται να είναι μόνιμη - είναι διαφορετική συζήτηση το βέλτιστο μέγεθος του κρατικού τομέα - αλλά το βασικό ζήτημα είναι ότι σε μεγάλες υφέσεις μόνο η κυβέρνηση μπορεί να σπάσει τους φαύλους κύκλους που δημιουργούνται. Οι διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις χρειάζονται – διαφορετικές από αυτές της κυβέρνησης – αλλά δεν μπορούμε να περιμένουμε πότε θα απαντήσει η αγορά. Δεν συνέβη κάτι τέτοιο στη Μεγάλη Κρίση του ’30, δεν συμβαίνει και σήμερα. Πρέπει να επανεκκινήσουμε την οικονομία έτσι ώστε οι πολίτες να αισθάνονται μια ελπίδα για ανάκαμψη, πρέπει να δημιουργήσουμε θέσεις εργασίας για να έρθουν οι επενδύσεις (κι όχι αντίστροφα) και προπαντός πρέπει να απομακρυνθεί ο φόβος, που είναι ο μεγαλύτερος εχθρός των επενδύσεων.
Η επίθεση του Υπ. Οικονομικών στην πρόταση για αύξηση του κατώτατου μισθού είναι ενδεικτική για τη συνολική προσέγγιση της κυβέρνησης – ελπίζει ότι οι μισθοί θα μειωθούν τόσο πολύ ώστε να ανταγωνιζόμαστε τη Βουλγαρία ή οποιαδήποτε άλλη αναπτυσσόμενη χώρα».
«Στα θέματα της κοστολόγησης, θα περίμενε κανείς η κυβέρνηση να είναι τουλάχιστον πιο προσεκτική. Αλλά η προχειρότητα με την οποία αντιμετωπίζει τα περισσότερα ζητήματα – όπως με τις συνεχείς αλλαγές στον ΕΝΦΙΑ – φαίνεται να αποτελεί πια μόνιμο χαρακτηριστικό.
Πιο συγκεκριμένα, αναφέρεται στο κόστος των 4 δισ. για την αύξηση του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, το οποίο δήθεν ξέχασε να κοστολογήσει ο ΣΥΡΙΖΑ. Αν διάβαζαν άλλη μια φορά την ομιλία του Αλ. Τσίπρα, θα έβλεπαν ότι το ζήτημα αυτό τέθηκε από τον Πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ ως αντικείμενο διαπραγμάτευσης και όχι ως άμεσο μέτρο του Εθνικού Σχεδίου Ανασυγκρότησης.
Ας σταθούμε για λίγο στις λαθροχειρίες ή ακόμα και στα προφανή λάθη του κειμένου του Υπουργείου. Σημειώνουμε, ενδεικτικά, ότι η κυβέρνηση κοστολογεί τη μείωση του ΕΦΚ στο πετρέλαιο θέρμανσης σε 250 εκατ. ευρώ, όταν το ίδιο έχει παλαιότερα παραδεχτεί ότι τα έσοδα μειώθηκαν όταν αυξήθηκε ο φόρος. Φαίνεται ότι για τον κ. Σαμαρά, το πετρέλαιο θέρμανσης είναι ένα προϊόν που είτε αυξάνουμε ή μειώνουμε την τιμή του, τα δημόσια έσοδα πάντα θα μειώνονται. Επίσης, όταν αυθαίρετα προσπαθούν να εντοπίσουν τις πηγές χρηματοδότησης των μέτρων του ΣΥΡΙΖΑ, μιλούν για φορολόγηση των επενδύσεων. Εξ όσων γνωρίζουμε, φορολογία επιβάλλεται στα κέρδη, όχι στις επενδύσεις. Όσο για τον ειρωνικό τόνο σε σχέση με τις προτάσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τη φοροδιαφυγή, το μόνο που μπορεί κανείς να πει είναι ότι η κυβέρνηση διατηρεί την μοναδική κόκκινη γραμμή απέναντι στους δανειστές – δεν πρόκειται να κάνει τίποτα γι’ αυτό το θέμα».
Τα κόκκινα δάνεια
Σε σχέση με το κόστος της διαχείρισης των κόκκινων δανείων, που το Υπουργείο ανεβάζει κατά €8 δισ., αξίζει να ειπωθούν τα εξής. Το Υπουργείο θεωρεί ότι οι προβλέψεις των τραπεζών – τα αποθέματα για πιθανές ζημιές από τα κόκκινα δάνεια- είναι λιγότερες, μάλλον γιατί υπολογίζει τις συγκεκριμένες προβλέψεις κι όχι τις γενικές. Το κυρίαρχο, όμως, δεν είναι αυτό. Η λογική για τις τράπεζες θα έπρεπε να ήταν να χρησιμοποιήσουν αυτές τις προβλέψεις εμπροσθοβαρώς για να μπορούν μετά να ξαναχτίσουν αποθέματα από τα δάνεια που θα εξυπηρετούνται. Και αυτό είναι πιο εύκολο να πραγματοποιηθεί καθώς η οικονομία θα βγαίνει από την ύφεση.
Η λογική για το τι πρέπει να κάνει μια εναλλακτική κυβέρνηση είναι παρόμοια. Εμείς αντιτείνουμε ότι η εφαρμογή του προγράμματός μας, που προβλέπει τη διαγραφή μόνο των δανείων που πραγματικά δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν, θα δώσει μια ώθηση μαζί με όλα τα άλλα μέτρα που προτείνουμε στην ανάπτυξη, με αποτέλεσμα το κόστος της διαχείρισης των κόκκινων δανείων να είναι πολύ μικρότερο, αφού σημαντικό μέρος των δανειοληπτών θα μπορούν να ανταποκρίνονται στις υποχρεώσεις τους. Αν αφεθεί η κατάσταση ως έχει με τα κόκκινα δάνεια, όπως θέλει η κυβέρνηση ή καλύτερα αν οι τράπεζες έχουν τον πρώτο και τελευταίο λόγο για τη διαχείριση αυτών των δανείων, τα πράγματα θα χειροτερεύουν και το κόστος θα αυξηθεί. Δεν βλέπουμε το λόγο γιατί δεν μπορεί η κυβέρνηση να συζητήσει εναλλακτικές προτάσεις για το χρηματοπιστωτικό σύστημα.
Αφού κανένας δεν αμφισβητεί ότι τα κόκκινα δάνεια είναι ο βασικός παράγοντας που τροφοδοτεί την αστάθεια του τραπεζικού συστήματος, γιατί να μην χρησιμοποιηθούν τα κεφάλαια του ΤΧΣ για τη λύση του προβλήματος; Γιατί δεν θα ήταν καλή ιδέα, όπως πιστεύουν και πολλοί συστημικοί παράγοντες, να μετατραπεί το Ταμείο Παρακαταθηκών και Δανείων σε Αναπτυξιακή Τράπεζα;»