Στις ευρωεκλογές ο λαός έστειλε ένα μήνυμα. Αυτές τις ημέρες η ΝΔ γιορτάζει τα 40 χρόνια από την ίδρυσή της, αλλά φαίνεται ότι ακόμα η κεντροδεξιά όχι μόνο δεν κατανόησε το μήνυμα των ευρωεκλογών ακόμα, αλλά δεν έχει ανοίξει καν τον φάκελο. Τους τελευταίους μήνες, με όσα έγιναν και με τον ΕΝΦΙΑ, οι πολίτες έστειλαν άλλο ένα μήνυμα. Θα καταφέρει άραγε αυτή τη φορά η ΝΔ να το αποκωδικοποιήσει; Στη θεωρία της πολιτικής επικοινωνίας υπάρχουν δύο σχολές σκέψης: αυτή που επιλέγει μια ήπια μακροχρόνια στρατηγική εκκινώντας από τη θέση του αδύναμου και αυτή της πόλωσης και των βίαιων διλημμάτων από τη θέση του ισχυρού.
Πολλοί ήδη φοβούνται πως η ΝΔ που υπολείπεται του ΣΥΡΙΖΑ με μια διαφορά 4-5 μονάδων, που αρχίζει να παγιώνεται, δεν έχει μάθει από τα λάθη του παρελθόντος. Και ο φόβος είναι μην υπάρξει ήττα πριν από την ήττα.
Τους τελευταίους μήνες διογκώνεται το κύμα δυσαρέσκειας των πολιτών, αλλά η ΝΔ δείχνει να προχωρά σαν υπνωτισμένη στο μονοπάτι των ισχυρών, χωρίς να αντιλαμβάνεται (ή να παραδέχεται) ότι έχει απολέσει την ισχύ της. Οι καλές κουβέντες της Καγκελαρίου Μέρκελ και η μάχη από τα διάφορα «παπαγαλάκια» δεν αλλάζουν το κλίμα.
Ήδη, η ΝΔ αρχίζει και κουράζει με τον τρόπο που κινείται, αφού ούτε αλλαγή σημαντική υπήρξε μετά το 2009 ούτε και ανανέωση έγινε σε μεγάλο βαθμό. Πρόσωπα της κεντροδεξιάς με κύρος λένε ότι μπορεί η κυβέρνηση υπό την ηγεσία του Αντώνη Σαμαρά να έχει επιτυχίες στην οικονομία και να πηγαίνουν λίγο καλύτερα τα πράγματα, όμως φαίνεται πως έχει αφεθεί τελικά ο πολίτης αδύναμος, στο περιθώριο, να παλεύει «αβοήθητος» στην ατομική του πορεία προσαρμογής και σύγκλισης στα νέα δεδομένα.
Επίσης, πολλοί έχουν διαγνώσει ότι παρατηρούνται αρκετά φαινόμενα αλαζονείας και αυταρέσκειας που κλονίζουν ακόμη περισσότερο τη σχέση της ΝΔ με τα λαϊκά στρώματα που τη στήριζαν.
Οι πολίτες όμως, ειδικά όσοι παραδοσιακά ψήφιζαν ΝΔ, βιώνουν με έντονα συναισθήματα την αποξένωση του κόμματός τους από την κοινωνία. Λίγο καιρό πριν από τις εκλογές κορυφαίο στέλεχος της προηγούμενης κυβέρνησης δανείστηκε, σε μια πολιτική συνάντηση, τη φράση ενός γηραιού ψηφοφόρου για να σχολιάσει την κατάσταση. «Εμείς τον Σαμαρά τον αγαπάμε και τον ψηφίσαμε…Φαίνεται όμως ότι η ΝΔ δεν μας αγαπά!». Υπερβολή; Ίσως. Όμως κρύβει και μια μεγάλη αλήθεια.
Ο κομματικός μηχανισμός παρουσιάζει σημάδια κούρασης και παράλυσης. Οι νομαρχιακές οργανώσεις υπολειτουργούν. Τα περισσότερα κομματικά γραφεία είναι κλειστά και αραχνιάζουν, ενώ άλλα προσελκύουν απλώς ελάχιστα άτομα. Τα πολιτικά γραφεία των υπουργών περιορίζονται σε (εξυπηρετήσεις) λίγων και εκλεκτών, ενώ στα βουλευτικά γραφεία οι βουλευτές αδυνατούν να ικανοποιήσουν αιτήματα ψηφοφόρων και εισπράττουν παράπονα, γκρίνια, αλλά και απειλές για «μαύρο» στις εκλογές. Τα μηνύματα τα οποία φθάνουν στη Συγγρού αναδεικνύουν ότι η συσπείρωση της κομματικής βάσης κινείται σε πολύ χαμηλά ποσοστά και από παντού, είτε από περιφερειακά είτε από κεντρικά στελέχη, μεταφέρεται μια αποκαρδιωτική εικόνα.
Το αίτημα για αλλαγή διακυβέρνησης αρχίζει και ισχυροποιείται και είναι ερώτημα εάν φθάνει μόνο η προσωπικότητα του Αντ. Σαμαρά να το ανακόψει. Εξάλλου, η αμφισημία των αντιφατικών μηνυμάτων που δίνει η ΝΔ στους πολίτες είναι χαρακτηριστική.
Αρκετοί λένε ότι έπρεπε…χθες η ΝΔ να ανοίξει το δρόμο για μια συζήτηση περί πολιτικής διαφορετικού τύπου, να αντιμετωπισθεί ο νεο-παλαιοκομματισμός και να συζητηθεί το κοινωνικό νόημα της πολιτικής παρουσίας της κεντροδεξιάς.
«Οφείλουμε μια ριζική αλλαγή. Ούτε απολίτικη φυγή προς τα εμπρός ούτε μουσειακή επιστροφή «στις ρίζες»» είναι μια από τις πολλές φράσεις που κυκλοφορεί στα ενδότερα της κεντροδεξιάς.
Μπορεί ο λαός να λέει ότι το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι, στην προκειμένη περίπτωση όμως η ΝΔ βρωμάει από την... ουρά. «Οι κομματικές οργανώσεις είναι νεκρές» είναι μια κλασική απάντηση που συνοδεύεται από παρατηρήσεις του στυλ «μας ξεπερνάει η κοινωνία», αλλά και παροτρύνσεις, όπως: «Πρέπει να σαλπίσουμε άμεση ανασύνταξη δυνάμεων και να παλέψουμε για τις εκλογές». Θα έχει αποτέλεσμα; Θα φανεί…γιατί αλλιώς το τέλος φθάνει!
Μάρκος Αυρήλιος