Μια ιστορία θα σας πω.
Είναι για μια προέφηβη κοπελίτσα , ομορφούλα, αγαπητή στο σχολείο της αλλά όχι και απ’ τις καλλίτερες μαθήτριες.
Οι καθηγητές της όμως την ενθαρρύνουν γιατί πιστεύουν ότι έχει προσόντα αρκεί να αλλάξει λίγο τρόπο σκέψης.
Είναι βλέπεις λίγο παραπάνω «επαναστάτρια» από το συνηθισμένο για παιδιά της ηλικίας της.
Ίσως επειδή όταν ήταν πιο μικρή δεν είχε πολλούς φίλους και αυτό την έκανε λίγο εριστική και λίγο απότομη.
Τώρα όμως μεγαλώνοντας και αλλάζοντας τάξη και με λίγες καλές συμπτώσεις απέκτησε περισσότερους φίλους για πρώτη φορά στη ζωή της!
Αυτό όμως την έκανε ακόμα πιο αυθάδη τώρα, σχεδόν αλαζονική.
Μέθυσε από την επιτυχία της να πενταπλασιάσει τους φίλους της τόσο γρήγορα. Αγνόησε τις συμπτώσεις και πίστεψε ότι εκείνη μόνη της το κατάφερε.
Ζηλεύει όμως αρκετά μια άλλη κοπέλα , μεγαλύτερη, επειδή εκείνη πριν φύγει από αυτό το σχολείο είχε φτάσει στους διπλάσιους φίλους από ότι έχει εκείνη τώρα! Βέβαια αφού εκείνη η μεγαλύτερη έφυγε, κάποιοι φίλοι της έγιναν πλέον φίλοι της δικιάς μας, της καινούργιας της προέφηβης καλαμοκαβαλημένης ομορφούλας κορασίδας.
Ένας νέος στόχος εμφανίστηκε ως εφικτός τώρα μπροστά της. Πρέπει κι εκείνη να έχει τόσους πολλούς φίλους όσους η άλλη. Μόνο έτσι θα μπορέσει να βγει και πρόεδρος του σχολείου και να συναναστρέφεται με τις μεγαλύτερες τάξεις που έχουν και πιο όμορφα αγόρια…
Έτσι άρχισε να βάφεται για να μην φαίνεται το παιδικό πρόσωπο…
Άρχισε να φοράει τακούνια για να φαίνεται πιο ψηλή…
Άρχισε να βάζει φορεματάκια πιο προκλητικά…
Άρχισε να μιλάει «μεγαλίστικα» και με ύφος…
Άρχισε να φλερτάρει με όλα τα αγόρια ακόμα και με εκείνα που δεν της πολυάρεσαν…
Προσπάθησε να πλησιάζει και τα μεγαλύτερα παιδιά όχι όμως με επιτυχία…
Ε λίγο πολύ έκανε μερικούς φίλους ακόμα αλλά όχι τόσους όσους περίμενε.
Άρχισε να μιμείται ,λίγο αρχικά και περισσότερο καθώς περνούσε ο καιρός, το στυλ της αλληνής… Μήπως και… αλλά μπααααά… Τίποτα.
Αχ αυτή η άλλη… Τι είχε παραπάνω, πιο να ήταν το μυστικό της…
Βέβαια δεν αναρωτήθηκε γιατί οι τόσοι πολλοί φίλοι της άλλης την ξέχασαν
τόσο γρήγορα και έγιναν δικοί της…
Δεν ξέρει ότι μετά από το μεθύσι έρχεται ο πονοκέφαλος…
Οι γείτονες οι δάσκαλοι οι γονείς και οι συγγενείς της δεν έβλεπαν με καλό μάτι αυτήν την συμπεριφορά. Παρατηρήσεις και νουθεσίες συνεχώς, ακόμα και κάποιοι φίλοι της άρχισαν να της λένε ότι είναι λάθος αυτό που κάνει και δεν πρέπει να βιάζεται. Τα προσωρινά οφέλη δεν έχουν τα ίδιο βάρος με τα μόνιμα, τα μεγαλίστικα λόγια ακούγονται αστεία όταν τα λένε παιδιά και τα φλερτ χρειάζονται εκπλήρωση αλλιώς φέρνουν το αντίθετο αποτέλεσμα , αλλά πώς να το καταλάβει αφού κάτω απ τα φτιασίδια και τα τακούνια είναι ακόμα παιδί και μάλιστα απ’ τα ατίθασα.
Τα παιδιά τρώνε γλυκά συνεχώς γιατί δεν πιστεύουν ότι χαλάνε τα δόντια τους…
Τρέχουν στην αλάνα χωρίς να σκέφτονται τα στραμπουλήγματα…
Παίζουν με τα σπίρτα, γιατί δεν έχουν μάθει ακόμα να σέβονται την φωτιά…
Νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα γιατί δεν γνωρίζουν ότι υπάρχουν ακόμα κι αλλά για να μάθουν.
Μαθαίνουν όμως και μόνα τους αλλά με τον δύσκολο τρόπο…
Μετά το πρώτο κάψιμο δεν ξαναπαίζουν με τα σπίρτα αλλά τα χρησιμοποιούν όταν πρέπει…
Μετά τον πρώτο πονόδοντο και το πρώτο σφράγισμα κόβουν τα πολλά γλυκά…
Μετά το πρώτο βαρύ στραμπούληγμα βρίσκουν μια πιο στρωτή αλάνα για να τρέχουν…
Τι καλά που θα ήταν να μην ήταν τόσο ατίθαση η κοπελίτσα μας και να άκουγε λίγο παραπάνω…
Να μην πίστευε ότι επειδή κάποιος θέλει να πετάξει θα βγάλει και φτερά.
Να καταλάβαινε ότι επειδή έχει πολλούς φίλους στο σχολείο της αυτό δεν σημαίνει ότι θα έχει και από τα άλλα σχολεία ούτε ότι θα τους έχει για πάντα
Να μπορούσε να ακούσει τα υποτιμητικά σχόλια που κρύβονται πολλές φορές πίσω από βλέμματα θαυμασμού.
Να μάθαινε καλά τους όρους του σκακιού αφού έτσι το παίζουν όλοι οι άλλοι στο σχολείο εδώ και χρόνια αντί να νομίζει ότι επειδή έχει φέτος πολλούς φίλους θα αλλάξει το σκάκι κατά πως την βολεύει μόνο εκείνη…
Να ξόδευε την ορμή της σε χρήσιμο έργο και όχι σε τσακωμούς και κοκορομαχίες που τελικά χαλάνε τη φήμη του σχολείου της…
Το μέλλον θα δείξει ποιον δρόμο θα πάρει η μικρούλα Σύριζα,
*καταραμένο οτοκορέκτ* λάθος, Μαρίζα ήθελα να πω…
Γ.Δ.
Είναι για μια προέφηβη κοπελίτσα , ομορφούλα, αγαπητή στο σχολείο της αλλά όχι και απ’ τις καλλίτερες μαθήτριες.
Οι καθηγητές της όμως την ενθαρρύνουν γιατί πιστεύουν ότι έχει προσόντα αρκεί να αλλάξει λίγο τρόπο σκέψης.
Είναι βλέπεις λίγο παραπάνω «επαναστάτρια» από το συνηθισμένο για παιδιά της ηλικίας της.
Ίσως επειδή όταν ήταν πιο μικρή δεν είχε πολλούς φίλους και αυτό την έκανε λίγο εριστική και λίγο απότομη.
Τώρα όμως μεγαλώνοντας και αλλάζοντας τάξη και με λίγες καλές συμπτώσεις απέκτησε περισσότερους φίλους για πρώτη φορά στη ζωή της!
Αυτό όμως την έκανε ακόμα πιο αυθάδη τώρα, σχεδόν αλαζονική.
Μέθυσε από την επιτυχία της να πενταπλασιάσει τους φίλους της τόσο γρήγορα. Αγνόησε τις συμπτώσεις και πίστεψε ότι εκείνη μόνη της το κατάφερε.
Ζηλεύει όμως αρκετά μια άλλη κοπέλα , μεγαλύτερη, επειδή εκείνη πριν φύγει από αυτό το σχολείο είχε φτάσει στους διπλάσιους φίλους από ότι έχει εκείνη τώρα! Βέβαια αφού εκείνη η μεγαλύτερη έφυγε, κάποιοι φίλοι της έγιναν πλέον φίλοι της δικιάς μας, της καινούργιας της προέφηβης καλαμοκαβαλημένης ομορφούλας κορασίδας.
Ένας νέος στόχος εμφανίστηκε ως εφικτός τώρα μπροστά της. Πρέπει κι εκείνη να έχει τόσους πολλούς φίλους όσους η άλλη. Μόνο έτσι θα μπορέσει να βγει και πρόεδρος του σχολείου και να συναναστρέφεται με τις μεγαλύτερες τάξεις που έχουν και πιο όμορφα αγόρια…
Έτσι άρχισε να βάφεται για να μην φαίνεται το παιδικό πρόσωπο…
Άρχισε να φοράει τακούνια για να φαίνεται πιο ψηλή…
Άρχισε να βάζει φορεματάκια πιο προκλητικά…
Άρχισε να μιλάει «μεγαλίστικα» και με ύφος…
Άρχισε να φλερτάρει με όλα τα αγόρια ακόμα και με εκείνα που δεν της πολυάρεσαν…
Προσπάθησε να πλησιάζει και τα μεγαλύτερα παιδιά όχι όμως με επιτυχία…
Ε λίγο πολύ έκανε μερικούς φίλους ακόμα αλλά όχι τόσους όσους περίμενε.
Άρχισε να μιμείται ,λίγο αρχικά και περισσότερο καθώς περνούσε ο καιρός, το στυλ της αλληνής… Μήπως και… αλλά μπααααά… Τίποτα.
Αχ αυτή η άλλη… Τι είχε παραπάνω, πιο να ήταν το μυστικό της…
Βέβαια δεν αναρωτήθηκε γιατί οι τόσοι πολλοί φίλοι της άλλης την ξέχασαν
τόσο γρήγορα και έγιναν δικοί της…
Δεν ξέρει ότι μετά από το μεθύσι έρχεται ο πονοκέφαλος…
Οι γείτονες οι δάσκαλοι οι γονείς και οι συγγενείς της δεν έβλεπαν με καλό μάτι αυτήν την συμπεριφορά. Παρατηρήσεις και νουθεσίες συνεχώς, ακόμα και κάποιοι φίλοι της άρχισαν να της λένε ότι είναι λάθος αυτό που κάνει και δεν πρέπει να βιάζεται. Τα προσωρινά οφέλη δεν έχουν τα ίδιο βάρος με τα μόνιμα, τα μεγαλίστικα λόγια ακούγονται αστεία όταν τα λένε παιδιά και τα φλερτ χρειάζονται εκπλήρωση αλλιώς φέρνουν το αντίθετο αποτέλεσμα , αλλά πώς να το καταλάβει αφού κάτω απ τα φτιασίδια και τα τακούνια είναι ακόμα παιδί και μάλιστα απ’ τα ατίθασα.
Τα παιδιά τρώνε γλυκά συνεχώς γιατί δεν πιστεύουν ότι χαλάνε τα δόντια τους…
Τρέχουν στην αλάνα χωρίς να σκέφτονται τα στραμπουλήγματα…
Παίζουν με τα σπίρτα, γιατί δεν έχουν μάθει ακόμα να σέβονται την φωτιά…
Νομίζουν ότι τα ξέρουν όλα γιατί δεν γνωρίζουν ότι υπάρχουν ακόμα κι αλλά για να μάθουν.
Μαθαίνουν όμως και μόνα τους αλλά με τον δύσκολο τρόπο…
Μετά το πρώτο κάψιμο δεν ξαναπαίζουν με τα σπίρτα αλλά τα χρησιμοποιούν όταν πρέπει…
Μετά τον πρώτο πονόδοντο και το πρώτο σφράγισμα κόβουν τα πολλά γλυκά…
Μετά το πρώτο βαρύ στραμπούληγμα βρίσκουν μια πιο στρωτή αλάνα για να τρέχουν…
Τι καλά που θα ήταν να μην ήταν τόσο ατίθαση η κοπελίτσα μας και να άκουγε λίγο παραπάνω…
Να μην πίστευε ότι επειδή κάποιος θέλει να πετάξει θα βγάλει και φτερά.
Να καταλάβαινε ότι επειδή έχει πολλούς φίλους στο σχολείο της αυτό δεν σημαίνει ότι θα έχει και από τα άλλα σχολεία ούτε ότι θα τους έχει για πάντα
Να μπορούσε να ακούσει τα υποτιμητικά σχόλια που κρύβονται πολλές φορές πίσω από βλέμματα θαυμασμού.
Να μάθαινε καλά τους όρους του σκακιού αφού έτσι το παίζουν όλοι οι άλλοι στο σχολείο εδώ και χρόνια αντί να νομίζει ότι επειδή έχει φέτος πολλούς φίλους θα αλλάξει το σκάκι κατά πως την βολεύει μόνο εκείνη…
Να ξόδευε την ορμή της σε χρήσιμο έργο και όχι σε τσακωμούς και κοκορομαχίες που τελικά χαλάνε τη φήμη του σχολείου της…
Το μέλλον θα δείξει ποιον δρόμο θα πάρει η μικρούλα Σύριζα,
*καταραμένο οτοκορέκτ* λάθος, Μαρίζα ήθελα να πω…
Γ.Δ.