Με ρώτησε, προβληματισμένος, ένας φίλος «γιατί δεν έκανε ο Σαμαράς, το 2012, ότι κάνει σήμερα ο Τσίπρας με τους δανειστές; Όλο και κάτι περισσότερο θα είχε να κερδίσει; Γιατί είπε «ναι» σε όλα; Γιατί αποφάσισε να υλοποιήσει ένα πρόγραμμα το οποίο από την αρχή δεν πίστευε ότι οδηγούσε σε έξοδο από την κρίση;»
Εύλογα τα ερωτήματα. Ίσως τα ίδια να θέτουν και πολλοί άλλοι από εμάς.
Κατ’ αρχήν ας μη βιαστούμε να καταλήξουμε σε συμπεράσματα. Είναι ακόμα πολύ νωρίς για να γνωρίζουμε που «θα κάτσει η μπίλια» των διαπραγματεύσεων. Ποιο θα είναι το τελικό αποτέλεσμα. Γιατί, καλές οι «βαρουφάκιες μαγκιές», αλλά ας περιμένουμε την τελική συμφωνία. Γιατί μπορεί να καταλήξει σε τραγωδία.
Να επανέλθουμε, όμως, στο αρχικό ερώτημα.
Η κυβέρνηση Τσίπρα, μπορεί και υιοθετεί αυτήν την αλαζονική συμπεριφορά απέναντι στους δανειστές γιατί παρέλαβε:
- ένα προϋπολογισμό, με πρωτογενή πλεόνασμα.
-ταμειακά διαθέσιμα για να καλύψουν τις ανάγκες της χώρας για τους κρίσιμους μήνες των διαπραγματεύσεων
-μια οικονομία με εκτιμώμενο στόχο ανάπτυξης για το 2015 πάνω από 2%.
-μια χώρα η οποία προέρχεται από την καλύτερη τουριστική χρονιά στην ιστορία της.
-δρομολογημένες μεγάλες επενδύσεις
-δεσμεύσεις, από την πλευρά των εταίρων, για οριστική ρύθμιση του χρέους.
-τις μνημονιακές υποχρεώσεις να οδεύουν προς το τέλος τους.
Επιπλέον:
-Η Ελλάδα είχε αποκαταστήσει την αξιοπιστία της εντός της Ε.Ε.
-Το Grexit, ως εναλλακτική λύση τραγωδίας, είχε σχεδόν εξαφανιστεί από τα πρωτοσέλιδα
-Οι διεθνείς οίκοι αξιολόγησης σχεδίαζαν αναβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της οικονομίας μας.
-Το τραπεζικό μας σύστημα είχε αρχίσει να σταθεροποιείται.
-Η Κομισιόν ετοιμάζεται να θέσει σε εφαρμογή το πακέτο Γιουνκέρ το οποίο αναμένεται να δώσει σημαντική ώθηση σε αναπτυξιακές πρωτοβουλίες και δράσεις.
-Το πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης που ανακοίνωσε ο Προέδρος της ΕΚΤ εξασφαλίζει στη χώρα μας σημαντικές χρηματοδοτικές ανάσες.
Επειδή στη χώρα αυτή έχουμε «κοντή μνήμη», θυμάται κανένας πως ήταν η κατάσταση τον Ιούνιο του 2012;
Αδέξιος Δεξιός