Ζημιά προκαλεί στη Νέα Δημοκρατία η αδυναμία του αρχηγού της να ξεπεράσει ψυχολογικά τη βαριά εκλογική ήττα που υπέστη από έναν αντίπαλο τον οποίο προφανώς είχε υποτιμήσει και εξακολουθεί να απαξιώνει.
Του Γιώργου Χαρβαλιά
Η Νέα Δημοκρατία, έστω και από τη θέση της αξιωματικής αντιπολίτευσης, εξακολουθεί να αποτελεί ένα θεσμικό κόμμα εξουσίας. Γι’ αυτό και στη σημερινή, εξαιρετικά δύσκολη συγκυρία ανέμενε κανείς να περισσέψουν αποθέματα πολιτικής γενναιοψυχίας που θα απέτρεπαν τη δημιουργία διχαστικής ατμόσφαιρας εις βάρος μιας νεοεκλεγμένης κυβέρνησης, η οποία δεν έχει πάρει ακόμη ψήφο εμπιστοσύνης.
Υπό αυτή την έννοια, ήταν ιδιαίτερα άστοχη η χθεσινή ταύτιση του κ. Σαμαρά με τα επιχειρήματα των δανειστών και ο παραλληλισμός των κ. Τσίπρα και Βαρουφάκη με τους κ. Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου, οι οποίοι διέλυσαν τη χώρα οδηγώντας τη στο Μνημόνιο.
Απευθυνόμενος στους βουλευτές του, ο τέως πρωθυπουργός, αντί να εξηγήσει τα αίτια και να κατονομάσει με ειλικρίνεια τους υπαιτίους της εκλογικής ήττας, προτίμησε να αναλωθεί σε ένα μετεκλογικό «κατηγορώ» εις βάρος της νέας κυβέρνησης, η οποία μετρά λίγες μέρες εξουσίας και πολλές ώρες σκληρής διαπραγμάτευσης.
Ο κ. Σαμαράς προανήγγειλε ότι όσο είναι αρχηγός της παράταξης θα στηρίξει στη Βουλή τις σωστές επιλογές του κ. Τσίπρα. Αλλά «σωστό» θεωρεί μόνο τη διαιώνιση της δικής του πολιτικής με τη συνακόλουθη (και ατελέσφορη) συνταγή της άγριας λιτότητας.
Υπό το φως των πρόσφατων δυσάρεστων εξελίξεων, ο κ. Σαμαράς βρήκε ευκαιρία να αναπαραγάγει την προεκλογική κινδυνολογία και να κουνήσει το δάχτυλο, προαναγγέλλοντας ότι η κυβέρνηση θα έχει «κακό τέλος»…
Διερωτάται όμως κανείς αν η ομιλία του δεν είχε γίνει την επομένη του πραξικοπήματος Ντράγκι, αλλά την επομένη της δήλωσης Ομπάμα, τι ακριβώς θα έλεγε στους βουλευτές του.
Δεν ταιριάζει σε έναν πολιτικό αρχηγό ο ρόλος της Κασσάνδρας. Ας μην ξεχνάμε ότι ο ίδιος ο κ. Σαμαράς παρέδωσε τα κλειδιά, αφήνοντας σε εκκρεμότητα την περίφημη αξιολόγηση, την οποία καλεί τη νέα κυβέρνηση να ολοκληρώσει, ακριβώς επειδή τα πρόσθετα μέτρα που αυτή συνεπάγετο δεν θα περνούσαν ποτέ από τη Βουλή. Είναι πολύ πιθανό ότι, παρά τις ομολογουμένως καλές προθέσεις και το θάρρος που επιδεικνύει ο κ. Τσίπρας, στο τέλος θα αποτύχει. Θα τον βοηθούσε πολύ όμως, την ώρα που παλεύει με τα θηρία, αν είχε αρραγές μέτωπο στήριξης στο εσωτερικό…
Εφημερίδα «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»
http://www.dimokratianews.gr