Την επόμενη μέρα ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης Γιάννης Δραγασάκης σε συνέντευξη στον ρ/σ «Στο Κόκκινο» επεσήμανε ότι η ελληνική κυβέρνηση στοχεύει σε μια μίνιμουμ συμφωνία, ωστόσο «σε περίπτωση αδιεξόδου, υπάρχει η λύση της προσφυγής στο λαό».
Αν θελήσουμε να σκεφτούμε νηφάλια τις εκδοχές ενός πιθανού δημοψηφίσματος θα δούμε ότι και αυτό δεν αποτελεί τίποτα άλλο παρά μια μπλόφα για να καμφθούν οι Ευρωπαίοι και να απελευθερώσουν χρηματοδότηση.
Ας υποθέσουμε ότι η χώρα δεν θα σκάσει στα χέρια του Τσίπρα την επομένη της ανακοίνωσης δημοψηφίσματος όπως έχει ενημερωθεί αρμοδίως ότι θα συμβεί.
Ας υποθέσουμε ότι παρακάμπτεται το Σύνταγμα που απαγορεύει ρητά τη διεξαγωγή νομοθετικού κυρωτικού δημοψηφίσματος για δημοσιονομικά θέματα και τίθεται ένα ερώτημα του στυλ «συμφωνείτε με την τάδε συμφωνία η οποία προβλέπει (περιγραφή της)».
Φυσικά η συμφωνία δεν θα είναι τίποτα λιγότερο από ναι ή όχι στο ευρώ και θα περιλαμβάνει σαφέστατα «αντιλαϊκά» μέτρα από αυτά που έστελναν στο πυρ το εξώτερο 5 χρόνια τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, οι ΑΝΕΛ και αρκετά άλλα λαϊκιστικά κόμματα.
Ποια ακριβώς θα είναι η θέση της Κυβέρνησης επί του ερωτήματος;
Αν πάρει θέση υπέρ τότε πρακτικά θα είναι σαν να παραδέχεται ότι 5 χρόνια τώρα πλάσαρε στον λαό ψεύδη και υποσχέθηκε εν γνώσει της προεκλογικά, πράγματα αδύνατα.
Αν πάρει θέση κατά του ερωτήματος πρακτικά θα επιλέγει την ρήξη με τους ευρωπαίους εταίρους, την χρεοκοπία και την έξοδο από την Ευρωζώνη κάτι στο οποίοείναι αντίθετο το 73% των πολιτών.Εφόσον το δημοψήφισμα βγει υπέρ που είναι και το πιθανότερο ποιος πιστεύει ότι αυτή η κυβέρνηση παρωδία θα μπορέσει να σταθεί εφαρμόζοντας «μνημονιακά μέτρα» τα οποία με τόσο πάθος πολέμησε;
Πώς να έρθει και να εξηγήσει σε φανατικούς αλλά και περιστασιακούς ψηφοφόρους ότι η πραγματικότητα είναι πολυπλοκότερη από τα συνθήματα με τα οποία πορεύτηκαν μέχρι τώρα;
Πώς να αποδεχτεί ότι δεν κατανοεί σε βάθος τη νέα πραγματικότητα που καλείται να διαχειριστεί και νόμιζε ότι με μια καλή ατάκα στυλ «Go back Κα Μέρκελ» ή με ένα καλό κόλπο θα «πέσουν λεφτά στη χώρα»
Πως θα εισηγηθεί ο φιλευσπλαχνος Δημήτρης Στρατούλης νομοσχέδια στην Βουλή που θα περιλαμβάνουν περικοπές στις συντάξεις;
Πως θα ψηφίσει ο εθναμύντορας Πάνος Καμμένος «ναι σε όλα» στο μνημόνιο;
Πως γενικότερα ΣΥΡΙΖΑ και ΑΝΕΛ θα παραδεχτούν ότι τόσα χρόνια έλεγαν ανοησίες περί ενός άλλου δρόμου που είναι εφικτός;
Πως θα παραδεχτούν ότι οι εκτιμήσεις της κυβέρνησης για τα πάντα περί την Ευρώπη (τη λειτουργία της, τη διπλωματία της, τις εσωτερικές ισορροπίες κ.λπ.) ήσαν εσφαλμένες και προκάλεσαν ζημία στη θέση της χώρας;
Είναι έκδηλο ότι εάν το αποτέλεσμα είναι ναι ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θα μπορεί να σταθεί σταθερά στην κυβέρνηση. Όχι μόνο διότι εκλέχθηκε με 100% διαφορετική ατζέντα αλλά και διότι είναι στο dna του να μην μπορεί να εφαρμόσει ρεαλιστικές πολιτικές. Ως εκ τούτου αν κληθεί να εφαρμόσει τις απαιτήσεις των δανειστών που θα έχουν εγκριθεί από τους πολίτες είναι πιθανό να καταρρεύσει ή να διασπαστεί ανεπανόρθωτα.
Την ανωτέρω απλή ανάλυση πιστεύω την έχουν κάνει στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ. Για αυτό θεωρώ ότι θα το τραβήξουν όσο αντέχει χρηματοδοτικά η χώρα και τελικά θα τα δώσουν σχεδόν όλα για μια μείωση στα πρωτογενή πλεονάσματα. Αυτή η συμφωνία θα οδηγήσει και σε ρύθμιση του χρέους που θα την εμφανίσουν σαν μια μεγάλη τους επιτυχία, άσχετα αν η ρύθμιση έχει αποφασιστεί από το 2012.
Ας είναι. Τόσα έχουν πει, τουλάχιστον αυτό δεν με ενδιαφέρει και τόσο.
IL