Ο Βαρουφάκης "κάηκε" εσκεμμένα εξαντλώντας τα περιθώρια συζητήσεων με τους πιστωτές ή ήταν αναποτελεσματικός στην διαδικασία;
Οπως αναμενόταν, ο Τσίπρας σαν καλός "κόουτς", δεν θα έβγαζε τον Βαρουφάκη από το παιχνίδι για να τον εκθέσει τώρα, ο οποίος αφού πήρε την "κίτρινη κάρτα" παίζοντας καταστροφικά κόντρα στο φαβορί, έπρεπε να προφυλαχθεί.
Όμως εδώ ανακύπτει ένα ερώτημα για τον σόουμαν της νέας ελληνικής οικονομίας το οποίο είναι και ουσιώδες. Ο Βαρουφάκης είχε όπως φάνηκε από την αρχή την άδεια,την εξουσιοδότηση για να το πούμε έτσι, για να παίξει Hard Ball κόντρα στους εταίρους. Πιθανώς το Μαξίμου ήθελε να δει πόσο θα μετρούσε όλη η επικοινωνιακή προσπάθεια, με την οποία ο Ελληνας Υπ. Οικονομικών φρόντισε γρήγορα να κινητοποιήσει τις διασυνδέσεις του στις ΗΠΑ.
Είναι αλήθεια ότι ο Βαρουφάκης χρησιμοποιώντας το επικοινωνιακό του πλεονέκτημα επιχείρησε να αλλάξει την οπτική των πιστωτών αλλά αυτό δεν έπιασε. Θα έλεγε μάλιστα κανείς ήταν μάλλον τρελό να προτείνει perpetual ομόλογο, δηλαδή αόριστης λήξης στην ΕΚΤ!
Ετσι μετά από μια επαναλαμβανόμενη τακτική άρχισε να διαφαίνεται καθαρά ότι οι πιστωτές δεν τσιμπούσαν. Από εδώ ξεκινά λοιπόν το ζήτημα. Η ελληνική πλευρά κατάλαβε ότι το "Βαρουφάκης game" είχε εξαντλήσει τα περιθώριά του και έπρεπε να ανακρούσει πρύμνα για να προσεγγίσει το deal; Ή καταλόγισε στον Βαρουφάκη μια αναποτελεσματική στρατηγική χωρίς εμβάθυνση σε ποσοτικοποίηση και προχώρησε σε "υπηρεσιακές" αλλαγές όπως αυτή με τον Γιώργο Χουλιαράκη να αναλαμβάνει επικεφαλής των τεχνικών κλιμακίων.
Όπως και να 'χει το πράγμα η τελική ευθεία της διαπραγμάτευσης μετά και την συνέντευξη Τσίπρα μοιάζει πιο μικρή από ποτέ. Ο πρωθυπουργός έδειξε στην τελευταία του συνέντευξη ότι θέλει να γίνει πρωθυπουργός χώρας της Ευρωζώνης. Δήλωσε ανοιχτά ότι ο ΕΝΦΙΑ θα παραμείνει ωσότου η δημοσιονομική πρόοδος επιτρέψει την αντικατάστασή του.Επιχείρησε πολύ προσεκτικά να δικαιολογήσει τι υλοποιεί από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Απέφυγε τις αντιευρωπαικές και εν γένει τις δυτικές κορώνες στα γεωπολιτικά και δήλωσε ότι οι ιδιωτικοποιήσεις έχουν νόημα όταν φέρνουν σοβαρά κεφάλαια.
Μια αλλαγή 180 μοιρών συντελέστηκε μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο και τα επικίνδυνα σενάρια για δημοψηφίσματα και εκλογές πήγαν στην άκρη ενώ το πιστωτικό γεγονός δεν συζητιέται. Όλα αυτά για την αγορά και για την οικονομία είναι ευχάριστα, ζητούμενο όμως είναι η υλοιποίησή τους. Γίνεται σαφές όμως, ότι ο Τσίπρας αντιλαμβάνεται σταδιακά ότι δεν εκπροσωπεί μόνο τον πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά έναν ευρύτερο χώρο, ο οποίος θέλει κυβερνησιμότητα εντός της Ευρωζώνης.
Μόνον αφού σταθεροποιηθεί η χώρα, η σημερινή κυβέρνηση θα μπορέσει να εφαρμόσει μια πολιτική με δικαιότερη ανακατανομή βαρών. Όσον αφορά την ανατολικογερμανίδα Μέρκελ, όπως την ανέφερε, φαίνεται ότι συνεννοήθηκαν. Ίσως ο κωδικός αυτός επικοινωνίας αποδειχθεί πολύτιμος για την συνέχεια.
Παναγιώτης Μπουσμπουρέλης
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ
Οπως αναμενόταν, ο Τσίπρας σαν καλός "κόουτς", δεν θα έβγαζε τον Βαρουφάκη από το παιχνίδι για να τον εκθέσει τώρα, ο οποίος αφού πήρε την "κίτρινη κάρτα" παίζοντας καταστροφικά κόντρα στο φαβορί, έπρεπε να προφυλαχθεί.
Όμως εδώ ανακύπτει ένα ερώτημα για τον σόουμαν της νέας ελληνικής οικονομίας το οποίο είναι και ουσιώδες. Ο Βαρουφάκης είχε όπως φάνηκε από την αρχή την άδεια,την εξουσιοδότηση για να το πούμε έτσι, για να παίξει Hard Ball κόντρα στους εταίρους. Πιθανώς το Μαξίμου ήθελε να δει πόσο θα μετρούσε όλη η επικοινωνιακή προσπάθεια, με την οποία ο Ελληνας Υπ. Οικονομικών φρόντισε γρήγορα να κινητοποιήσει τις διασυνδέσεις του στις ΗΠΑ.
Είναι αλήθεια ότι ο Βαρουφάκης χρησιμοποιώντας το επικοινωνιακό του πλεονέκτημα επιχείρησε να αλλάξει την οπτική των πιστωτών αλλά αυτό δεν έπιασε. Θα έλεγε μάλιστα κανείς ήταν μάλλον τρελό να προτείνει perpetual ομόλογο, δηλαδή αόριστης λήξης στην ΕΚΤ!
Ετσι μετά από μια επαναλαμβανόμενη τακτική άρχισε να διαφαίνεται καθαρά ότι οι πιστωτές δεν τσιμπούσαν. Από εδώ ξεκινά λοιπόν το ζήτημα. Η ελληνική πλευρά κατάλαβε ότι το "Βαρουφάκης game" είχε εξαντλήσει τα περιθώριά του και έπρεπε να ανακρούσει πρύμνα για να προσεγγίσει το deal; Ή καταλόγισε στον Βαρουφάκη μια αναποτελεσματική στρατηγική χωρίς εμβάθυνση σε ποσοτικοποίηση και προχώρησε σε "υπηρεσιακές" αλλαγές όπως αυτή με τον Γιώργο Χουλιαράκη να αναλαμβάνει επικεφαλής των τεχνικών κλιμακίων.
Όπως και να 'χει το πράγμα η τελική ευθεία της διαπραγμάτευσης μετά και την συνέντευξη Τσίπρα μοιάζει πιο μικρή από ποτέ. Ο πρωθυπουργός έδειξε στην τελευταία του συνέντευξη ότι θέλει να γίνει πρωθυπουργός χώρας της Ευρωζώνης. Δήλωσε ανοιχτά ότι ο ΕΝΦΙΑ θα παραμείνει ωσότου η δημοσιονομική πρόοδος επιτρέψει την αντικατάστασή του.Επιχείρησε πολύ προσεκτικά να δικαιολογήσει τι υλοποιεί από το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης. Απέφυγε τις αντιευρωπαικές και εν γένει τις δυτικές κορώνες στα γεωπολιτικά και δήλωσε ότι οι ιδιωτικοποιήσεις έχουν νόημα όταν φέρνουν σοβαρά κεφάλαια.
Μια αλλαγή 180 μοιρών συντελέστηκε μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο και τα επικίνδυνα σενάρια για δημοψηφίσματα και εκλογές πήγαν στην άκρη ενώ το πιστωτικό γεγονός δεν συζητιέται. Όλα αυτά για την αγορά και για την οικονομία είναι ευχάριστα, ζητούμενο όμως είναι η υλοιποίησή τους. Γίνεται σαφές όμως, ότι ο Τσίπρας αντιλαμβάνεται σταδιακά ότι δεν εκπροσωπεί μόνο τον πυρήνα του ΣΥΡΙΖΑ αλλά έναν ευρύτερο χώρο, ο οποίος θέλει κυβερνησιμότητα εντός της Ευρωζώνης.
Μόνον αφού σταθεροποιηθεί η χώρα, η σημερινή κυβέρνηση θα μπορέσει να εφαρμόσει μια πολιτική με δικαιότερη ανακατανομή βαρών. Όσον αφορά την ανατολικογερμανίδα Μέρκελ, όπως την ανέφερε, φαίνεται ότι συνεννοήθηκαν. Ίσως ο κωδικός αυτός επικοινωνίας αποδειχθεί πολύτιμος για την συνέχεια.
Παναγιώτης Μπουσμπουρέλης
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ