«Ο πρωθυπουργός και το κόμμα του υποκινούνται από ένα μείγμα ιδεολογίας και αλαζονείας. Μετά το τέλος της δικτατορίας το 1974 η ριζοσπαστική Αριστερά θεωρεί ότι βρίσκεται σε μια θέση ηθικής υπεροχής.
Καταλαμβάνοντας επιτέλους την εξουσία, θέλει απλώς να πραγματοποιήσει χωρίς συμβιβασμούς όνειρα που είχε πάντα, και όχι να εξετάσει σε μια πραγματιστική βάση τις δυνατότητες που υπάρχουν. Εξαιτίας της θέσης αυτής έχουν απογοητευτεί μέχρι στιγμής όλοι όσοι περίμεναν συμβιβαστική διάθεση εκ μέρους της κυβέρνησης Τσίπρα.
Διαμάχη με τη μισητή Τρόικα
Μετά την εκλογή του ο Έλληνας πρωθυπουργός έκανε τα πάντα προκειμένου να αποβεί η διαμάχη με τη μισητή τρόικα προς όφελος του ιδίου και του κόμματός του. Στη διαμάχη με τους πιστωτές ο Τσίπρας προσπαθεί να αποσπάσει όσο το δυνατόν μεγαλύτερη στήριξη από τους πολίτες, για να ισχυριστεί στη συνέχεια ότι οι δανειστές και η υπόλοιπη Ευρώπη δεν μπορούν να εναντιώνονται στον ελληνικό λαό και τις δημοκρατικές του επιθυμίες. Ο Τσίπρας αρέσκεται να παραβλέπει ότι στις δημοκρατικές τους αποφάσεις οι Έλληνες πολίτες και πολιτικοί δεν μπορούν να αποφασίζουν σε βάρος των άλλων ευρωπαϊκών χωρών (…).
Χωρίς ενδοιασμούς
Οι λεπτομέρειες αυτές όμως δεν απασχολούν έναν πρωθυπουργό, ο οποίος διακυβεύει όχι μόνον την οικονομική ανάκαμψη, αλλά, χωρίς ενδοιασμούς, ακόμη και την οικονομική ύπαρξη της χώρας του προκειμένου να τζογάρει με τις λοιπές ευρωπαϊκές κυβερνήσεις. (…) Ούτε η Ελλάδα, αλλά ούτε και η Ευρώπη μπορούν να κερδίσουν μακροπρόθεσμα εάν υποκύψουν στους εκβιασμούς του Τσίπρα. Μοναδική ελπίδα είναι η αποτυχία του Τσίπρα και των συντρόφων του να μη ρίξει μια ολόκληρη χώρα στον γκρεμό. Λίγο πριν την κατάρρευση θα έπρεπε τουλάχιστον να αποχωρήσουν».
Πηγή: Deutsche Welle