Έχει βαλθεί να μας τρελάνει, καθώς φαίνεται, η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα!
Αφού πρώτα καθυστέρησε τη συμφωνία με τους δανειστές, όσο περισσότερο μπορούσε, με συνέπειες οδυνηρές για την οικονομία του τόπου, αφού έκανε ένα δημοψήφισμα, που ανέδειξε ένα συντριπτικό ΟΧΙ στα μέτρα των δανειστών, μόνο και μόνο για να το μετατρέψει μέσα σε λίγα 24ωρα σε ένα ηχηρό ΝΑΙ και να φέρει μέτρα ακόμα πιο σκληρά από εκείνα των προηγούμενων κυβερνήσεων, τώρα τρέχει να κλείσει το συντομότερο δυνατόν το «deal» για την ολοκλήρωση της συμφωνίας της 12ης Ιουλίου, δεχόμενη ακόμα και νέα προαπαιτούμενα, που θα έρθουν προς ψήφιση στη Βουλή μαζί με το τρίτο Μνημόνιο.
Ο στόχος, λέει, είναι να πάει αμέσως μετά -και, σε κάθε περίπτωση, εντός του Σεπτεμβρίου- σε νέες εκλογές, προκειμένου και ο ΣΥΡΙΖΑ να ξεκαθαρίσει τα εσωκομματικά του, πριν ακόμα πάει σε συνέδριο, να προλάβει τις αντιδράσεις των ψηφοφόρων, όταν θα συνειδητοποιήσουν τι πραγματικά σημαίνει για την τσέπη τους η νέα συμφωνία και τα μέτρα που την συνοδεύουν, αλλά και να πάρει, ει δυνατόν, την αυτοδυναμία ο Αλέξης Τσίπρας, προκειμένου να συνεχίσει να διαπραγματεύεται για τη βελτίωση των όρων της συμφωνίας.
Μα, είναι να… τα χάνει κανείς με την τόση αφέλεια των κυβερνώντων. Ό,τι κι αν είναι, για παράδειγμα, ο Παναγιώτης Λαφαζάνης, όποια γνώμη και αν έχει κανείς γι' αυτόν, είναι μια φωνή αντίθετη με αυτές υπέρ του Μνημονίου. Χωρίς εκείνον και τα μέλη της Αριστερής Πλατφόρμας στους κόλπους της, όλη η υπόλοιπη Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ έχει συμβιβαστεί και αποδεχθεί αυτήν τη μνημονιακή στροφή, μόνο και μόνο για να διατηρήσουν οι βουλευτές τους παχυλούς μισθούς τους και η κυβέρνηση να παραμείνει στις καρέκλες της εξουσίας -γιατί, αν πέσει, ποιος μπορεί να εγγυηθεί ότι δεν θα κινδυνεύσει με... λιντσάρισμα από το λαό;
Παράλληλα, αν θεωρήσουμε ότι πράγματι ο πρωθυπουργός αναζητά μία νωπή λαϊκή εντολή, προκειμένου να αποτινάξει από πάνω του τα βαρίδια -των ΑΝΕΛ, άραγε;- και να επιχειρήσει να αντιταχθεί και αντισταθεί στη νέα μνημονιακή λαίλαπα, πώς θα μπορέσει να πράξει κάτι τέτοιο, όταν με την υπογραφή του θα έχει νομιμοποιήσει το πιο σκληρό από τα τρία Μνημόνια που έχει βιώσει ως τώρα η χώρα;
Είναι, πραγματικά, να απορεί κανείς με το σκεπτικό που ο τόπος θα οδηγηθεί σε νέες κάλπες, όταν προηγήθηκαν αυτές της 25ης Ιανουαρίου και εκείνες του δημοψηφίσματος της 5ης Ιουλίου. Εάν δεν έχει ακόμα αντιληφθεί ο κ. Τσίπρας ποιο μήνυμα του έστειλαν -εις διπλούν- οι εκλογείς, ποιος μπορεί να μας εγγυηθεί ότι θα το καταλάβει με την… τρίτη;
Όσο για το Μνημόνιο αυτό καθαυτό; Αν διαβάσει κανείς τα μέτρα που περιλαμβάνει, θα «κοκκινίσει» από ντροπή. Αν είναι, δε, αριστερός -πραγματικός και όχι... όψιμος, από αυτούς που... είδαν φως και μπήκαν- θα ντραπεί διπλά που τα μέτρα αυτά τα συνυπογράφει και αναλαμβάνει να τα υλοποιήσει η «πρώτη φορά Αριστερά». Στο όνειδος των κυβερνήσεων της Μεταπολίτευσης, η κυβέρνηση Τσίπρα ήρθε να βάλει όχι το δικό της... λιθαράκι, αλλά μια ταφόπετρα ολόκληρη -ταφόπετρα στους συνεπείς, εργατικούς και τίμιους Έλληνες, ταφόπετρα στα όνειρα και στις ελπίδες της νέας γενιάς.
Τα προαπαιτούμενα του νέου Μνημονίου είναι πραγματικά ανατριχιαστικά. Αξίζει, αλήθεια, η Ευρώπη τέτοιες και τόσες θυσίες; Γιατί; Για να παραμείνουμε ο ρακένδυτος συγγενής της;
Βασίλης Αναστασόπουλος
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ