Τις τελευταίες ημέρες είναι διάχυτη στην ατμόσφαιρα η αίσθηση ότι κάτι δεν πάει καλά στη κυβέρνηση- στη κυριολεξία τίποτα δεν πάει καλά- με αποτέλεσμα εμφανώς πλέον η εικόνα της χώρας να θυμίζει έντονα την αντίστοιχη της περιόδου των “αγανακτισμένων”.
Διότι πέραν της κραυγαλέας διαχειριστικής ικανότητας των στελεχών της κυβέρνησης- με κορυφαίο παράδειγμα τους τραγελαφικούς χειρισμούς στην αναζήτηση ισοδυνάμων ώστε να αποφευχθεί η επιβολή ΦΠΑ στα ιδιωτικά σχολεία, αφού προηγουμένως όμως είχε ανακοινωθεί- προστέθηκαν και οι καταγγελίες Πανούση γεγονός που επιδείνωσε τη σχέση της κυβέρνησης με τη κοινή γνώμη.
Προφανώς οι συνθήκες δεν ευνοούν τα σχέδια της κυβέρνησης- αν ποτέ υπήρξαν- για ομαλοποίηση του πολιτικού κλίματος. Αντιθέτως η έλλειψη πολιτικών πρωτοβουλιών, όπως και η αδυναμία της κυβέρνησης να εμφανισθεί ως ισχυρός παράγων σταθεροποίησης, δημιουργεί τις προϋποθέσεις να φθάσει η χώρα στο αδιέξοδο γρηγορότερα από τις προβλέψεις.
Το θέμα όμως δεν είναι ο κυβερνητικός χρόνος που ολοένα και λιγοστεύει στη κλεψύδρα. Άλλωστε η επτάμηνη παραμονή του προηγούμενου κυβερνητικού σχήματος προϊδέαζε για το χρόνο παραμονής του επόμενου. Το θέμα, όμως, αυτή τη φορά είναι ότι η χώρα δεν έχει πλέον το χρόνο αλλά ούτε και τις αντοχές να αντιμετωπίσει μια ακόμα τραυματική εμπειρία λόγω ενός επαπειλούμενου grexit.
Πολλώ δε μάλλον η κοινή γνώμη, που προσφάτως ανανέωσε εκλογικά την εμπιστοσύνη της στον κυβερνητικό συνασπισμό ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, δεν φαίνεται διατεθειμένη να υπερασπισθεί το αφήγημα του κ. Τσίπρα και των υπουργών του.
Αλλά και ο κόσμος να έδειχνε ανοχή στη κραυγαλέα αδυναμία της κυβέρνησης να υπερβεί τον κακό εαυτό της, είναι σαφές ότι οι θεσμοί δεν έχουν καμία διάθεση να ανανεώσουν την εμπιστοσύνη τους στην κυβέρνηση.
Οι επισκέψεις του Γάλλου Προέδρου, του Προέδρου του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, αλλά και οι επαφές των κυβερνητικών παραγόντων με τους ομολόγους τους, δεν αφήνουν καμία αμφιβολία ότι δεν ξεχνούν την διαπραγμάτευση του πρώτου κύκλου της κυβέρνησης.
Δεν εμπιστεύονται πλέον και τον πρωθυπουργό, τον οποίον το πρώτο διάστημα φρόντισαν να τον “προστατεύσουν”, κι αυτό θεωρώ ότι είναι το νέο στοιχείο που καθιστά την παραμονή της κυβέρνησης θέμα ολίγων μηνών.
Τώρα η κυβέρνηση δεν έχει τη δυνατότητα να επικαλείται τους προκατόχους της, μια και τα νέα μέτρα φέρουν την υπογραφή της. Κατόπιν αυτών και λόγω των συνεχών ελέγχων και αξιολογήσεων που θα διενεργούν οι θεσμοί, εν μέσω ύφεσης και δραματικής μείωσης των δημοσίων εσόδων, είναι ακατανόητη η αισιοδοξία που διακατέχει τη κυβέρνηση.
Συνεπώς και αφού φθάσαμε πάλι στο σημείο να τα δίνουμε όλα και να ζητούν περισσότερα για να πάρουμε τη δόση, η κυβέρνηση οφείλει τάχιστα προκειμένου να προφυλάξει τη χώρα από τον εξευτελισμό, να συμβάλλει ενεργά στην εξεύρεση λύσης μέσα από μια εθνική συνεννόηση με κόμματα και προσωπικότητες της δημοκρατικής αντιπολίτευσης.
Η κυβέρνηση, προσωπικά ο κ. Τσίπρας, πρέπει να καταλάβει ότι η Ελλάδα δεν μπορεί να προχωρήσει διχασμένη στο εσωτερικό και απομονωμένη στο εξωτερικό.
Στο κάτω- κάτω ας πάρει ο ίδιος την πρωτοβουλία να προχωρήσει σε κυβέρνηση εθνικής ενότητας προτού τον ξεπεράσουν οι εξελίξεις και συμβεί μετά από μια εθνική καταστροφή αυτό που μπορεί με δική του πρωτοβουλία να γίνει τώρα.
Από τον Χάρη Παυλίδη
*Ο Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος
ΠΗΓΗ: http://news247.gr/