[Άμα είσαι ένας "αμόρφωτος" μπούφος κομμουνιστής και σε συμβουλεύουν καφενόβιοι τύπου Φλαμπουράρη, ταβερνιάρηδες τύπου Βούτση και αρπαγμένοι Γκέμπελς όπως Παππάς, λογικό να πηγαίνεις τη χώρα κατά διαόλου ]Αντί να αναδείξουν τα ηγετικά του χαρακτηριστικά- και είναι ηγετική πράξη η ομολογία του λάθους- κατάφεραν να αποκαλύψουν τις αδυναμίες του…
Του Χάρη Παυλίδη
Αν υπήρχε στο Μαξίμου κάποιος που τον συνδέει σχέση φιλίας με τον πρωθυπουργό-συνήθως οι φίλοι των εκάστοτε πρωθυπουργών βρίσκονται εκτός μεγάρου- είναι βέβαιο ότι θα του συνιστούσε να φύγει όσο το δυνατόν γρηγορότερα.
Ακόμα κι αν αυτό έθετε σε κίνδυνο την υστεροφημία του. Προφανώς ο Αλέξης Τσίπρας έχει τους ίδιους «εντιμότατους φίλους» με αυτούς που είχαν όσοι πέρασαν από την πολυθρόνα που κάθεται σήμερα.
Εντελώς συμπτωματικά οι «εντιμότατοι φίλοι» του πρωθυπουργού παρέχουν τις υπηρεσίες τους, με τον ίδιο ζήλο που παρείχαν τις υπηρεσίες τους και οι προκάτοχοί τους. Με αποτέλεσμα να τον οδηγούν αργά ή γρήγορα στο τέλος, που είχαν όσοι δεν αντελήφθησαν εγκαίρως τη ρήση του Ελευθερίου Βενιζέλου. Ότι οι φιλίες είναι θνητές αλλά τα συμφέροντα αθάνατα.
Στην προκειμένη περίπτωση ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει καταλάβει ότι όσο παρατείνει την παραμονή του στο Μαξίμου, τόσο θα αυξάνονται οι πιθανότητες να χάσει όσα θα μπορούσε να κερδίσει στο μέλλον. Αν υπήρχε στοιχειώδης λογική μεταξύ των ανθρώπων που τον περιβάλλουν, απ’ τη στιγμή μάλιστα που είναι εμφανές ότι εξαιτίας των λαθών η κυβέρνηση οδεύει σε αδιέξοδο, θα φρόντιζαν να διατηρήσουν όσο το δυνατόν ακέραιο το πολιτικό του κεφάλαιο.
Αντί αυτού τον έχουν πείσει ότι αν συνεχίσει να καταγγέλλει το ΔΝΤ και τον Σόιμπλε( ενώ εμφανίζεται ταυτόχρονα ως μαθητής που έχει περάσει τις εξετάσεις αλλά αδικείται από την κρίση των εξεταστών του), θα κερδίσει χρόνο και παράλληλα τη συμπάθεια και των απανταχού αδικημένων.
Οι «εντιμότατοι φίλοι» του Αλέξη Τσίπρα αντί να τον προετοιμάσουν για το ενδεχόμενο εμπλοκής, μετά μάλιστα και την εκτός κάθε λογικής με τον τρόπο που έγινε παροχής του επιδόματος, τον διαβεβαίωσαν ότι οι «κουτόφραγκοι» λόγω και της αναταραχής που επικρατεί στην Ευρώπη θα πουν μια κουβέντα παραπάνω και στο τέλος θα ενδώσουν και θα δώσουν τόπο στην οργή.
Κανείς από αυτούς δεν έδωσε την πρέπουσα σημασία στο γεγονός ότι παρήλθε η 5η Δεκεμβρίου χωρίς συμφωνία, αλλά και ότι μετά τον ανασχηματισμό οι υπουργοί κωλυσιεργούσαν και διαπραγματεύονταν(λόγω ανικανότητας) με ρυθμούς χελώνας. Και σα να μην έφθαναν αυτά, μετά από τρεις ημέρες, προσέφεραν το κεφάλι του στο πιάτο σε εκείνους που τον περίμεναν στη γωνία.
Η εξαγγελία σε διθυραμβικούς τόνους του επιδόματος, αποτέλεσε το κερασάκι στη τούρτα του αφηγήματος που ήθελε τη κυβέρνηση να παρεκκλίνει από τη στρατηγική που υποτίθεται ότι ακολουθούσε το προηγούμενο διάστημα.
Τώρα ο πρωθυπουργός είναι εγκλωβισμένος(πιεζόμενος αντιδρά σπασμωδικά), ενώ ακόμα και στην περίπτωση που απεγκλωβιστεί θα τελεί υπό τη διαρκή πίεση των δανειστών. Διότι δεν είναι μόνο ότι υπέπεσε στο μοιραίο λάθος.
Το χειρότερο είναι ότι προσπαθεί να το διορθώσει διαπράττοντας συνεχώς και νέα λάθη. Περιοδεύει ανά τη χώρα επιτιθέμενος στο ΔΝΤ, αφήνει αιχμές κατά του Σόιμπλε, ενώ προκαλεί με το επιχείρημα ότι θα ξοδεύει όπου εκείνος θέλει το πλεόνασμα.
Την ίδια όμως στιγμή που το παίζει άνετος, βάζει τον Τσακαλώτο να ζητήσει συγνώμη και κλείνει το μάτι(εντάξει είπαμε και μια κουβέντα παραπάνω) για να κλείσει η αξιολόγηση. Θυμίζει την περίοδο πριν από τα capital controls, αυτή που η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων πασχίζει να απωθήσει από τη μνήμη τους.
Επί της ουσίας οι «εντιμότατοι φίλοι» του Αλέξη Τσίπρα αντί να αναδείξουν τα ηγετικά του χαρακτηριστικά- και είναι ηγετική πράξη η ομολογία του λάθους- κατάφεραν να αποκαλύψουν τις αδυναμίες του.
Τον σέρνουν (μαζί και τη χώρα) σε μια διαπραγμάτευση που μπορεί να διαρκέσει μήνες, ενώ βάζουν σε άσκοπη περιπέτεια την οικονομία αφού εκ των πραγμάτων θα υπάρξει καθυστέρηση στην απόφαση της ΕΚΤ ως προς τη συμμετοχή της χώρας στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης.
Στη βάση των όσων εκτυλίσσονται μεταξύ της κυβέρνησης και των θεσμών, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο πρωθυπουργός δεν είχε στρατηγικό σχέδιο.
Στερείται, όμως, και μακροπρόθεσμης στρατηγικής, αν ληφθούν υπ’ όψιν οι αντιδράσεις του, αλλά και ο τρόπος που επέλεξε να διορθώσει το λάθος προκειμένου να ανακτήσει την εμπιστοσύνη των συνομιλητών του. Επιπροσθέτως δεν δείχνει έτοιμος να αποδεχθεί την ήττα του εντός και εκτός συνόρων με αποτέλεσμα οι επιλογές του, όσο εκείνος και οι «εντιμότατοι φίλοι» του νομίζουν ότι κερδίζουν χρόνο, να περιορίζονται στις εξής δύο: Εκλογές ή δημοψήφισμα. Και στην μεν πρώτη, εφόσον τις προετοίμαζε, θα μπορούσε να ελπίζει ότι θα επανέλθει ωριμότερος μετά από μερικά χρόνια, αλλά στη δεύτερη οδηγεί την Ελλάδα σ’ έναν νέο εθνικό διχασμό.
*Ο Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος.
ΠΗΓΗ: NEWS247.GR