Με όλον τον σεβασμό, αλλά από την επίσκεψή σας στα Élysées δεν περιμένω κάποια πρόοδο ούτε στο θέμα της διαπραγμάτευσης ούτε στο θέμα του χρέους. Τι να περιμένουμε άλλωστε από μια συνάντηση ανάμεσα σε έναν Πρόεδρο που η δημοτικότητά του είναι στα τάρταρα και περιμένει απλώς τη συνταξιοδότησή του, κι έναν Πρόεδρο που δεν ασκεί εξουσία;
Διάβασα και τη συνέντευξή σας στην Φιγκαρό. Ορθώς επιμένετε στην ανάγκη μιας διαφορετικής πολιτικής που να αντλεί τα διδάγματά της από την "επώδυνη ελληνική εμπειρία". Είμαι βέβαιος ότι θα συμφωνήσει μαζί σας και ο κύριος Ολλάντ. Το λέει απο την πρώτη στιγμή που ξέσπασε η κρίση, ότι η τιμωρητική λιτότητα δεν βοηθάει στην ανάπτυξη και δεν λύνει το πρόβλημα της κρίσης χρέους. Έχει και "γαλλική σκοπιμότητα" άλλωστε η θετική του διάθεση στο αίτημά σας. Η τήρηση των κανόνων της δημοσιονομικής πειθαρχίας που επιβάλει η Γερμανία και στη Γαλλία, δυσκολεύει αφάνταστα το Παρίσι. Μόνο που δεν ακούει κανείς στο Βερολίνο τον κύριο Ολλάντ. Η οικονομική κρίση και η αδυναμία της γαλλικής ηγεσίας να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις της παγκοσμιοποίησης, έχουν παραδώσει προ πολλού την ηγεσία της ΕΕ στη Γερμανία.
Με εντυπωσίασε η διατύπωσή σας για τις ευθύνες ημών των Ελλήνων στην εκδήλωση της κρίσης. Λέτε ότι "τα μεγάλα προβλήματα ξεκίνησαν το 2010, όταν η χώρα τέθηκε για πρώτη φορά υπό επιτήρηση".
Με όλο τον σεβασμό, πρέπει να σας διορθώσω. Τα μεγάλα προβλήματα εμφανίστηκαν το 2008-2009. Το έλλειμμα το 2009 έφθασε στο -15,25 του ΑΕΠ, ένα απόλυτο (αρνητικό) ρεκόρ. Το 2009 το ελληνικό δημόσιο (επί κυβέρνησης Κώστα Καραμανλή) ξόδεψε για να πληρώσει τα έξοδά του και οφειλόμενους τόκους, 36 δισ. περισσότερα χρήματα απ' όσα εισέπραξε. Αλλά τα προβλήματα κύριε Πρόεδρε εμφανίστηκαν πολύ νωρίτερα... Ο μέσος ετήσιος δανεισμός την 8ετία 1996-2003, δηλαδή επί Κώστα Σημίτη, ήταν 10,133 δισ. Το διάστημα 2004-2009, επί Κώστα Καραμανλή, ήταν 22,103 δισ. Το διπλάσιο... Τότε άρχισε η κατρακύλα.
Ακόμα πιο εντυπωσιακή είναι η comme il faut (στη Γαλλία είμαστε άλλωστε) διατύπωσή σας για το πως όφειλε να απαντήσει η Ευρώπη και η Ελλάδα στην επαπειλούμενη χρεοκοπία. Ομολογείτε ότι το μνημόνιο ήταν απαραίτητο για "να παταχθεί η κακοδιαχείρισης των δημοσίων οικονομικών από τις παλαιότερες πολιτικές". (Εδώ θα χρειαστούμε τα αγγλικά. Αυτό είναι ο ορισμός του understatement).
Θα το εκλάβω και ως αυτοκριτική. Γιατί η Ελλάδα χρεοκόπησε ναι, απο την ανεξέλεγκτη και ανεύθυνη αύξηση των δημοσίων δαπανών τα χρόνια πριν απο την κρίση. Οι αθρόες προσλήψεις στο δημόσιο με τα περιβόητα stages, οι πελατειακές προσλήψεις στις ΔΕΚΟ, οι παράνομες επιδοτήσεις στους αγρότες λίγο πριν απο τις εκλογές, οι τεράστιες αυξήσεις στους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων (+ 117% το διάστημα 2000-2010), η μαϊμού μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού. Όλα όσα έγιναν (ή δεν έγιναν) επί Κ. Καραμανλή οδήγησαν τη χώρα στο χείλος του γκρεμού. Θα το εκλάβω ως αυτοκριτική γιατί ήσασταν κορυφαίος υπουργός της κυβέρνησης Καραμανλή...
Θα συμφωνήσω ανεπιφύλακτα μαζί σας "ότι η Ευρώπη δεν ήταν έτοιμη για ένα τέτοιο πρόγραμμα που είχε πολλά λάθη". Ναι, η Ευρώπη δεν είχε προβλέψει ότι μια κυβέρνηση θα εξαπατούσε συστηματικά τις κοινοτικές υπηρεσίες και την Eurostat και θα επέμενε μέχρι να αποκαλυφθεί η απάτη, ότι το έλλειμμα είναι 2,5% όταν είχε ξεπεράσει κάθε όριο. (Η κυβέρνηση Καραμανλή παραδέχθηκε έλλειμμα 6% λίγες ημέρες πριν τις κάλπες... και τελικά ήταν 15%).
Και ναι είχε πολλά λάθη. Λάθη στον υπολογισμό της ύφεσης, λάθη στο μείγμα πολιτικής, λάθη και στον σχεδιασμό αφού η εμπροσθοβαρής μείωση των ελλειμμάτων αποδείχθηκε καταστροφική. Με συνέπεια όπως πολύ σωστά λέτε να "χάσουμε μέσα σε 6 χρόνια το 1/4 του εθνικού μας εισοδήματος".
Αυτό που ξεχάσατε να πείτε είναι οι ευθύνες του δικού μας πολιτικού συστήματος. Γιατί όταν η Ελλάδα αδυνατούσε πλέον να δανειστεί και να βγει στις αγορές και χρειάστηκε μνημόνιο για τα δάνεια της ΕΕ, το ΠΑΣΟΚ του "λεφτά υπάρχουν" ψήφισε μόνο του το πρόγραμμα, ενώ η τότε Νεα Δημοκρατία κατηγορούσε το κυβερνών κόμμα "για παράδοση της χώρας στους τοκογλύφους" και ζητούσε εξεταστική επιτροπή για το πως μπήκε η χώρα στα μνημόνια. Και αυτή η αδυναμία της εθνικής συνεννόησης αποτέλεσε μεγάλο εμπόδιο στην υλοποίηση των μεταρρυθμίσεων.
Δεν ξέρω αν όλα τα παραπάνω θα σας φανούν χρήσιμα.. Νομίζω πάντως ότι τα γνωρίζουν άριστα οι συνομιλητές σας στο Μέγαρο των Ηλυσίων.
Με τιμή,
Μανώλης Καψής
http://www.capital.gr/story/3176541