Του Σάκη Μουμτζή
Πραγματικός διάλογος.
- Κ.Τζαβάρας ( βουλευτής της ΝΔ) : «στα πανεπιστήμια κατασκευάζουν μολότοφ»!
- Α.Τσίπρας ( πρωθυπουργός της Ελλάδος): « και τι κακό έχουν οι μολότοφ»;
- Κ.Τζαβάρας :
« τι κακό; Καίνε κόσμο»!
- Α.Τσίπρας: «Εξαρτάται σε ποια μεριά είσαι όταν πέφτουν οι μολότοφ! Εκεί που τις ρίχνουν ή εκεί που πέφτουν»!
Αυτός ο απίστευτος διάλογος έγινε στο περιθώριο της συζήτησης στην Βουλή σε επίπεδο πολιτικών αρχηγών, προχθές.
Είναι αλήθεια, πως ο πρωθυπουργός έχει ένα ιδιόμορφο χιούμορ, σε σημείο που να μην αντιλαμβάνεται ο συνομιλητής του, αν μιλά σοβαρά ή αν αστειεύεται. Έτσι, όταν αναφέρεται στα «επιτεύγματα» της οικονομίας επί εποχής ΣΥΡΙΖΑ, είναι αδύνατον να καταλάβουμε αν μας κάνει πλάκα ή αν εννοεί αυτά που λέει. Το ένα είναι πιο ανησυχητικό από το άλλο!
Ο συγκεκριμένος διάλογος εκτιμώ πως εμπίπτει σε αυτό που αποκαλούμε «πρωθυπουργικά αστειάκια». Αυτά που βρίσκουν χαριτωμένα οι αυλικοί του.
Ο Τζαβάρας μιλούσε σοβαρά και αυτός του απαντούσε ειρωνικά. Ο Τζαβάρας εξέφραζε την αγανάκτηση του για την κατάσταση των Ελληνικών πανεπιστημίων και αυτός μετέστρεφε αυτήν την αγανάκτηση σε «πλακίτσα».
Προφανώς, δεν άντεχε μια σοβαρή συζήτηση για την τρομοκρατία που ασκείται στα ΑΕΙ. Όμως, και αυτό ακόμα το «πρωθυπουγικό χιούμορ», όπως κάθε χιούμορ, κρύβει την πραγματική άποψη του για πρόσωπα και καταστάσεις.
Ετσι, στην αφέλεια του επάνω, αξιολογεί θετικά το γεγονός να βρίσκεται κάποιος στην πλευρά αυτών που ρίχνουν τις μολότοφ, και όχι στην πλευρά αυτών που τις δέχονται. Στον αξιακό του υποσυνείδητο κώδικα ο θύτης είναι προτιμητέος από το θύμα. Καλύτερα παράνομος δράστης παρά το θύμα του.
Αυτό το μήνυμα στέλνει ο πρωθυπουργός μας, καθώς δεν μπορεί να κρύψει την συμπάθεια του στο εργαλείο που ονομάζεται μολότοφ. Ένα εργαλείο που βοήθησε σημαντικά στον εμπρησμό της Αθήνας το 2008, και στην κατάληψη της εξουσίας από το κόμμα του το 2015.
Μάλιστα, η συμμετοχή στα γεγονότα του 2008, μνημονεύεται στα βιογραφικά συμβούλων του και υποψήφιων βουλευτών. Είναι αγωνιστικός τίτλος τιμής. Ο πρωθυπουργός λοιπόν, μέσα από μια «χιουμοριστική» αντιμετώπιση ενός υπαρκτού προβλήματος—που αποτελεί ντροπή για την Ελληνική κοινωνία—αποκαλύπτει τον κόσμο των δικών του αξιών, που είναι βέβαια γνωστός. Δεν χρειάζεται να καταφύγει σε έμμεσες μορφές λόγου για να το καταλάβουμε.
Με αυτόν τον διάλογο με τον καλόπιστο βουλευτή Τζαβάρα, ο Α.Τσίπρας κατορθώνει το ακατόρθωτο. Μέσα σε λίγες λέξεις συμπυκνώνει όλα τα αρνητικά χαρακτηριστικά του «φτηνού χιούμορ», που χαρακτηρίζουν έναν άνθρωπο που διαθέτει ελάχιστη παιδεία.
Γιατί όταν κάποιος είναι πρωθυπουργός και αστειεύεται με όπλα που κατέστρεψαν περιουσίες και ζωές, τότε λέμε πως δεν έχει καμία αίσθηση του χιούμορ. Και όχι μόνον αυτό. Δεν μπορεί να συναισθανθεί πως με τον δικό του αστεϊσμό για τις μολότοφ, προκαλεί τα θύματά τους.
Και φυσικά γνωρίζει άριστα την διαφορά του να ρίχνεις ή να δέχεσαι τις εμπρηστικές αυτές βόμβες. Την έμαθε όταν ήταν καταληψίας, το μόνο στοιχείο στο βιογραφικό του.
Και τώρα κάνει και πλάκα!