Το βράδυ του Σαββάτου 3 Δεκεμβρίου στο Κολυμβητήριο του ΟΑΚΑ ο Ράιαν Λόχτε, ο σούπερ σταρ των 12 Ολυμπιακών μεταλλίων και των εκατοντάδων διακρίσεων σε παγκόσμιο επίπεδο, έπεσε στο νερό, κατ' ουσίαν για να θυμίσει σε όλους τους παρισταμένους ποιος πραγματικά είναι. Ο Λόχτε βρέθηκε στην Αθήνα για μερικές ημέρες ως προσκεκλημένος από την ελληνική αντιπροσωπεία της αμερικανικής εταιρείας κολυμβητικών ειδών TYR. Και, τυπικά, επρόκειτο να κολυμπήσει 2-3 φορές, αλλά οπωσδήποτε σε μια κούρσα 50 μ. ύπτιο.
Η συμμετοχή του Λόχτε αλλά και του «διαδόχου» του στην αμερικανική κολύμβηση, του 23χρονου Μίχαελ Άντριου, μαζί με κάποιους από τους καλύτερους Έλληνες κολυμβητές, όπως τον πρωταθλητή Ευρώπης Απόστολο Χρήστου, προσέδωσε ξεχωριστή λάμψη στη συγκεκριμένη κούρσα. Η προσμονή δεν θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη για τα 50 μ. ύπτιο, το «star event», την κορωνίδα στο πρόγραμμα του 6ου Διεθνούς Τροπαίου Κολύμβησης που διοργάνωσε ο Παναθηναϊκός με τη χορηγία της TYR.
Μόλις, λοιπόν, δόθηκε το σήμα για την εκκίνηση της κούρσας, οι κριτές, το κοινό και όλοι όσοι βρέθηκαν στο Ολυμπιακό Κέντρο Κολύμβησης Αθηνών το Σάββατο 3 Δεκεμβρίου, δεν είδαν ποτέ τον Λόχτε να κολυμπάει ύπτιο. Διότι ο ίδιος αποφάσισε να κάνει τη διαφορά, αγνοώντας παγερά τους κανονισμούς του αγωνίσματος που ορίζουν ότι η υποβρύχια κίνηση δεν μπορεί να υπερβαίνει τα 15 μέτρα.
Ο Ράιαν Λόχτε απλώς έπεσε στη μία άκρη και βγήκε στην άλλην. Κάλυψε ολόκληρη την προβλεπόμενη απόσταση υποβρυχίως, χωρίς να κάνει ούτε μισή χεριά, χωρίς να πάρει ούτε μία ανάσα. Προφανώς ακυρώθηκε, αλλά αυτό ήταν το τελευταίο που τον ενδιέφερε. Διότι στα 38 του χρόνια και έχοντας πλέον αποσυρθεί κατ' ουσίαν από τον πρωταθλητισμό, ο Λόχτε μπορεί να κάνει ό,τι θέλει -δηλαδή αυτό που έκανε πάντα, αλλά τώρα πια με αρκετά διαφορετικό τρόπο.
Αυτή η ανορθόδοξη, προκλητικά παράτυπη πλην αξιομνημόνευτη εμφάνιση, ήταν μόλις η δεύτερη εν Αθήναις στη σταδιοδρομία του Ryan Lochte. Η πρώτη φορά που ήρθε στην Ελλάδα ήταν το 2004, κάνοντας το ντεμπούτο του σε ολυμπιακή διοργάνωση. Ο τότε 20χρονος Λόχτε είχε κερδίσει ένα χρυσό μετάλλιο στη σκυταλοδρομία 4x200 ελεύθερο και ένα αργυρό στη μικτή 200 μ.
Ωστόσο, όποιος και εάν ήταν ο πραγματικός λόγος που το περασμένο Σάββατο τον έκανε να «βγάλει τη γλώσσα του» κοροϊδευτικά στον αγωνιστικό κανονισμό, ο Λόχτε στην πράξη επιβεβαίωσε με τον πλέον πειστικό τρόπο το γιατί, εδώ και δεκαετίες πια, θεωρείται ως ένας από τους πιο αμφιλεγόμενους, σχεδόν δισυπόστατους αστέρες του παγκόσμιου αθλητισμού. Κι αυτό διότι ο ανέκαθεν φερόταν σαν διχασμένη προσωπικότητα: Απόλυτα σοβαρός στην πισίνα, με θεαματικές επιδόσεις στις μεγαλύτερες διοργανώσεις ανά τον κόσμο, ενώ, ταυτόχρονα, ο ίδιος άνθρωπος έμοιαζε ότι μονίμως πασχίζει να ανατινάξει και να κονιορτοποιήσει το στερεότυπο του πρωταθλητή, δηλαδή ενός ανθρωπότυπου μονοδιάστατου, στοχοπροσηλωμένου, απολύτως δοσμένου στο κυνήγι της κυριαρχίας, των ρεκόρ κ.λπ.
Μόνο ο ίδιος ο Λόχτε κατέχει τη συνταγή για το πώς μπορεί κάποιος να κατακτά χρυσά μετάλλια και να βρίσκεται διαρκώς μεταξύ των κορυφαίων κολυμβητών στον πλανήτη και την ίδια στιγμή να αυτοεξευτελίζεται, επιτρέποντας πχ σε ένα τηλεοπτικό υποπροϊόν να τον παρουσιάζει στο οικουμενικό κοινό σαν έναν γκαφατζή ελαφρόμυαλο -στην καλύτερη περίπτωση. Κάπως έτσι κατάφερε να μπλέξει σε κάθε είδους περιπέτεια: Δέχτηκε να κάνει τη ζωή του σε ένα βραχύβιο τηλεοπτικό ριάλιτι σόου («What would Ryan Lochte do?») -και μάλιστα ένα reality το οποίο στην πραγματικότητα τον εξέθετε και τον περιγελούσε. Μετά από αυτό ο Λόχτε πρωταγωνίστησε στο σκάνδαλο των Ολυμπιακών του Ρίο ντε Τζανέιρο το 2016, ισχυριζόμενος -ψευδώς- ότι είχε δεχτεί επίθεση ντόπιους, ενώ στην πραγματικότητα ήταν ο ίδιος, μαζί με συναθλητές του που είχαν παρεκτραπεί και προκαλέσει επεισόδια.
Εκείνη την περίοδο ο Λόχτε εξευτελιζόταν διεθνώς, ενώ υπέστη τις συνέπειες της επιπολαιότητάς του με αποκλεισμούς, διακοπή συμβολαίων με τους χορηγούς του κ.ο.κ. Η κατρακύλα περιέλαβε -όπως ήταν αναμενόμενο- και τον αλκοολισμό, συγκρούσεις με την οικογένειά του κ.λπ. Παρόλ' αυτά, κατάφερε να σωθεί, θα έλεγε κανείς πως κατόρθωσε να «τραβήξει τον εαυτό του από τα μαλλιά» πριν πνιγεί στην αυτοκαταστροφή.
Και, όχι μόνο βρήκε μια καινούργια ισορροπία στη ζωή του, αλλά εξακολούθησε να δρέπει διακρίσεις στην κολύμβηση. Έτσι, ο Λόχτε έφτασε να παλεύει για την πρόκριση στην 5η Ολυμπιάδα της καριέρας του, έναν στόχο που θα είχε επιτύχει, αν δεν μεσολαβούσαν οι ανατροπές εξαιτίας της πανδημίας, αλλά και ένα ακόμη σκάνδαλο, αυτή τη φορά γύρω από το εάν ο αθλητής είχε κάνει ενδοφλέβια με κάποια απαγορευμένη ουσία ή είχε λάβει απλώς βιταμίνες, όπως ισχυριζόταν -αλλά αφού είχε δημοσιοποιήσει στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, αφελώς, τη διαδικασία λήψης της όποιας ουσίας.
Όπως και να 'χει, όμως, ο Λόχτε έχει κερδίσει περίοπτη θέση στο πάνθεον των μεγαλύτερων κολυμβητών όλων των εποχών, ως ο δεύτερος πιο επιτυχημένος άρρεν αθλητής του υγρού στίβου, πίσω μόνο από το άπιαστο φαινόμενο της κολύμβησης, τον επίσης Αμερικανό Μάικλ Φελπς.
Βασίλης Τσακίρογλου
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ