Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου πανηγυρίστηκε δεόντως από Ρεάλ και Μπαρτσελόνα, ωστόσο δεν αμφισβητεί επί της ουσίας την ηγεμονία των FIFA και UEFA
Μία από τις σημαντικότερες δικαστικές μάχες στην ιστορία του παγκόσμιου
αθλητισμού -και δη, του ποδοσφαίρου- ολοκληρώθηκε (;) αλλά οι πρόωροι
πανηγυρισμοί των νικητών (;) μάλλον ήταν υπερβολικοί και ανεξήγητοι.
Για όσους τυχόν δεν έχουν αντιληφθεί ακόμη, αναφερόμαστε στην κόντρα της UEFA
(αλλά και της FIFA) με την European Super League (στην οποία πλέον έχουν
απομείνει μόνο οι καταχρεωμένες-έχει κι αυτό τη σημασία του- Ρεάλ Μαδρίτης και
Μπαρτσελόνα) που προσπάθησε τον Απρίλιο του 2021 να δημιουργήσει το δικό της
ευρωπαϊκό πρωτάθλημα συλλόγων (όπως η μπασκετική Euroleague).
Οι απίστευτες αντιδράσεις των οπαδών σε όλη την Ευρώπη ανάγκασαν τις υπόλοιπες
10 ομάδες (Λίβερπουλ, Γιουνάιτεντ, Σίτι, Άρσεναλ, Τσέλσι, Τότεναμ,
Γιουβέντους, Ίντερ, Μίλαν, Ατλέτικο Μαδρίτης) να αποχωρήσουν (η Γιουβέντους το
έκανε πριν από λίγους μήνες, οι υπόλοιποι σχεδόν άμεσα), με τη Ρεάλ και τη
Μπάρτσα να συνεχίζουν μόνες τους τον αγώνα σε δικαστικό επίπεδο και να
καταφέρνουν τελικά να πάρουν την πρώτη τους νίκη με τη σημερινή απόφαση του
Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.
«Τις επόμενες ημέρες θα μελετήσουμε προσεκτικά το εύρος αυτής της απόφασης,
αλλά αναμένω δύο συμπεράσματα: Πρώτον, ότι το ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο δεν είναι
και δεν θα είναι ποτέ ξανά μονοπώλιο. Και δεύτερον, ότι από σήμερα οι σύλλογοι
θα είναι οι κύριοι υπεύθυνοι για το μέλλον τους» δήλωσε περιχαρής ο πρόεδρος
της Ρεάλ Μαδρίτης Φλορεντίνο Πέρεθ, μόλις έγινε γνωστή η ετυμηγορία του
Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου.
Μόνο που, μέσα στις χιλιάδες λέξεις του σκεπτικού αυτού, αυτό που είναι
ξεκάθαρο, είναι το γεγονός ότι το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης έκρινε ότι
οι κανόνες της FIFA και της UEFA σχετικά με την προηγούμενη έγκριση για
διασυλλογικές διοργανώσεις ποδοσφαίρου, όπως για παράδειγμα η European Super
League, παραβιάζουν το δίκαιο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Σε κανένα σημείο δεν αναφέρεται ότι πρέπει να δημιουργηθεί η ESL και στην
πραγματικότητα το πλεονέκτημα εξακολουθεί να το έχει η UEFA, η οποία
εκμεταλλεύτηκε στο έπακρο τη διετία που μεσολάβησε από το «πραξικόπημα των
12», λανσάροντας ένα νέο φορμάτ στο Champions League, το οποίο προσεγγίζει σε
μεγάλο βαθμό αυτό της ECL και θα τεθεί σε εφαρμογή από την επόμενη αγωνιστική
περίοδο (2024-2025).
Πέρεθ και Λαπόρτα μπορούν να πανηγυρίζουν ότι έγιναν οι πρώτοι που
αμφισβήτησαν ανοικτά και με επιτυχία την απόλυτη εξουσία της UEFA. Ωστόσο
ακόμη και τώρα το δημιούργημα τους (ESL), αν θέλουν να αποκτήσει σάρκα και
οστά, θα πρέπει να ακολουθεί τους κανόνες και τις διαδικασίες αδειοδότησης της
Ευρωπαϊκής συνομοσπονδίας ποδοσφαίρου, οι οποίες όμως θα πρέπει να είναι πιο
διαφανείς και ξεκάθαρες.
Γιατί η απόφαση επιπλήττει την UEFA για τις διαδικασίες που επιβάλλονται μέσα
από τους νόμους της και όχι για την ουσία τους.
Κι εδώ έχουμε το εξής παράδοξο: Με τη δικαστική μάχη των δύο πλευρών να έχει
ξεκινήσει τον Ιούλιο του 2022, σχεδόν 17 μήνες αργότερα οι κανόνες αυτοί έχουν
διαφοροποιηθεί. Αυτό από μόνο του είναι ικανό για να προκαλέσει έναν δεύτερο
γύρο επί του συγκεκριμένου ζητήματος, αν και μάλλον δεν θα χρειαστεί.
Κι αυτό γιατί το Ευρωπαϊκό δικαστήριο σε καμία περίπτωση ΔΕΝ απαίτησε από τις
UEFA και FIFA να διακόψουν τις όποιες διοργανώσεις πραγματοποιούν εδώ και
χρόνια. Για όσους τυχόν το ξέχασαν, η European Super League «φώναζε» από την
πρώτη στιγμή πως αυτός που νομοθετεί τους κανόνες (UEFA, FIFA) δεν μπορεί να
είναι και ο διοργανωτής, αλλά κι αυτός που εισπράττει και μοιράζει τα χρήματα.
Σε κανένα σημείο της απόφασης όμως δεν αμφισβητείται αυτή η εξουσία των δύο
ποδοσφαιρικών ομοσπονδιών.
Αντιθέτως η απόφαση αναγνωρίζει, στην παράγραφο 144, ότι «...είναι θεμιτό για
αθλητικούς φορείς όπως η FIFA και η UEFA να προστατεύουν την αθλητική αξία των
διοργανώσεων». Κάτι που η αρχική European Super League προσπάθησε να
υπονομεύσει καθώς προέβλεπε μία κλειστή λίγκα με 12 σταθερά μέλη και κάποια
άλλα που θα προστίθεντο, αλλά δεν θα είχαν μόνιμη θέση».
Γι' αυτό βέβαια η (νέα;) European Super League λίγες ώρες μετά την απόφαση
παρουσίασε το νέο φορμάτ της διοργάνωσης που προβλέπει τρεις κατηγορίες με 64
ομάδες και σε κάθε κατηγορία υπάρχει άνοδος και υποβιβασμός.
Ωστόσο, αυτή η αναγνώριση του Δικαστηρίου στα ειδικά χαρακτηριστικά του
αθλητισμού, επιβεβαιώνει αυτό που γράψαμε παραπάνω: Αν UEFA και FIFA
παρουσιάσουν πιο ξεκάθαρους κανόνες και διαδικασίες, τότε ίσως το δικαστήριο
κρίνει ότι εν τέλει έχουν το δικαίωμα να απαγορεύσουν τη δημιουργίας μίας
άλλης διοργάνωσης.
Με τη μορφή που έχουν τώρα, παραβιάζεται η αντιμονοπωλιακή πολιτική της ΕΕ,
αλλά η σημερινή απόφαση σε καμία περίπτωση δεν αναφέρεται στην εγκυρότητα
δημιουργίας της European Super League.
Οι αντιδράσεις των ομάδων, ο παράγοντας χρόνος και η προοπτική της πλήρους
ανατροπής
Ρεάλ και Μπαρτσελόνα μοιάζουν (ελέω και καταγωγής) με σύγχρονους «Δον
Κιχώτες», καθώς πανηγυρίζουν τη δεδομένη χρονική στιγμή για έναν δικό τους...
φανταστικό κόσμο, τον όποιο απορρίπτουν ο ένας μετά τον άλλον οι παλιοί τους
συνοδοιπόροι.
Κι είναι πραγματικά εντυπωσιακό το γεγονός ότι σχεδόν κανείς δεν συμμερίζεται
τον ενθουσιασμό τους. Κι αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με το γεγονός ότι ήδη
Ατλέτικο Μαδρίτης, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, Μπάγερν Μονάχου, Παρί Σεν Ζερμέν
αλλά και η Ένωση Ευρωπαϊκών συλλόγων (ECA) τάχθηκαν κατά της ESL...
Διακεκριμένοι νομικοί, με ειδικότητα στο αθλητικό δίκαιο, ξεκαθάρισαν πως με
τα δεδομένα που υπάρχουν σήμερα στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, η δημιουργία της ESL
είναι ένα πολύ μακρινό ενδεχόμενο.
Με την UEFA να έχει κλειδώσει το νέο Champions League για την επόμενη τριετία
(2024-2027), την αγγλική κυβέρνηση να έχει απαγορεύσει με νόμο τη συμμετοχή
των συλλόγων της χώρας σε τέτοιου είδους διοργανώσεις, τις γερμανικές ομάδες
(που ουσιαστικά διοικούνται από τους οπαδούς καθώς απαγορεύονται οι
μεγαλομέτοχοι) να είναι από την πρώτη στιγμή κατηγορηματικά αντίθετες, ο Πέρεθ
και ο Λαπόρτα προφανέστατα δεν μπορούν να έχουν τα μεγέθη που θα ήθελαν στο...
υπερπρωτάθλημα τους.
Ίσως τελικά η σημερινή απόφαση οδηγήσει όλες τις πλευρές να καθίσουν στο ίδιο
τραπέζι και να συναποφασίσουν για το μέλλον των ποδοσφαιρικών διοργανώσεων και
η European Super League να αποτελέσει πραγματικότητα μέσα από την ίδια την
UEFA.
Κι αυτό είναι μια προοπτική διόλου απίθανη, καθώς η συνέχεια της διαμάχης το
μόνο σίγουρο είναι ότι θα προκαλέσει ακόμη μεγαλύτερες απώλειες και στις δύο
πλευρές...
Γιατί το λέμε αυτό; Η απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου αναγνωρίζει το
δικαίωμα σε UEFA, FIFA να «προστατεύσουν το ποδόσφαιρο». Η τωρινή δομή των δύο
Ομοσπονδιών, όπου υπάρχει απόλυτη συγκέντρωση των εξουσιών στους δύο
προέδρους, παρά τα παράπονα κάποιων ομάδων, είναι ξεκάθαρο ότι λειτουργεί υπέρ
των μεγάλων συλλόγων μεγαλώνοντας το χάσμα με τους «μικρότερους» (κυρίως με
τις ομάδες που δεν ανήκουν στο Big 5-Αγγλία, Ισπανία, Γερμανία, Ιταλία,
Γαλλία-των πρωταθλημάτων).
Αν λοιπόν η Ευρωπαϊκή Ένωση και οι υπηρεσίες της ασχοληθούν με το όλο θέμα το
πιο πιθανό είναι να θεωρηθεί ως «μονοπώλιο» το γεγονός ότι κάθε χρόνο
συμμετέχουν (και καρπώνονται ουκ ολίγα χρήματα) οι ίδιοι και οι ίδιοι σύλλογοι
απ' όλη την Ευρώπη μέσω του Champions League και να απαιτηθεί δικαιότεροι
μοίρασμα της πίτας.
Γιατί όσο κι αν κόπτονται όλοι για το καλό του ποδοσφαίρου, στην
πραγματικότητα η φασαρία γίνεται για τα λεφτά. Για το ποιος θα τα μοιράζει και
το πόσα θα βάζουν στα ταμεία τους οι ομάδες...