Μετά την έναρξη του αγώνα της ΕΟΚΑ 1955-59 την 1 Απριλίου 1955, για ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, οι Τουρκοκύπριοι με την καθοδήγηση της Άγκυρας, η οποία αφού εξασφάλισε μυστική συμφωνία με την αγγλική κυβέρνηση το Δεκέμβριο του 1956 ότι η διχοτόμηση δεν θα αποκλείεται σε τελική λύση με ξεχωριστή αυτοδιάθεση στη μειονότητα του 18% επί ίσοις βάσης με την ελληνική πλειοψηφία του 82%, άρχισαν να ετοιμάζουν το έδαφος.
Στόχος τους: να αποδείξουν στον έξω κόσμο ότι οι δύο κοινότητες δεν μπορούν να ζήσουν μαζί γι΄ αυτό η διχοτόμηση ήταν η μόνη λύση και στα πλαίσια αυτά άρχισαν αδίστακτα να πυρπολούν, να λεηλατούν, να ανατινάσσουν δικούς τους θρησκευτικούς χώρους και να δολοφονούν αδίστακτα και Τουρκοκύπριους εκτός από Ελληνοκυπρίους για να ενισχύσουν τους απάνθρωπους αυτούς ισχυρισμούς τους. (Αναλυτικότερα βλέπε «Αιματηρή Αλήθεια»).
Τα έγγραφα στα οποία θα αναφερθούμε σήμερα στην πλειοψηφία τους δεν είναι τα συνηθισμένα του Υπ. Εξωτερικών και Κοινοπολιτείας, ή τα τότε έγγραφα του Γρ. Αποικιών κ.ά., τη δημοσίευση των οποίων εγκαινιάσαμε πρώτοι στη «Σημερινή» από το 1989. Αλλά, τα περισσότερα είναι εμπιστευτικές αστυνομικές εκθέσεις του Σπέσιαλ Μπραντς (Special Branch) που ετοιμάζονταν και εκδίδονταν από το Αρχηγείο της Αστυνομίας και τα κατά τόπους παραρτήματά του, στις διάφορες πόλεις της Κύπρου, και τις μυστικές υπηρεσίες, (Intelligence).
Το περιεχόμενο των εγγράφων, για ακόμα μια φορά, καταρρίπτει τον ανυπόστατο και ανιστόρητο ισχυρισμό που προβάλλει συχνά πυκνά ο πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Δημήτρης Χριστόφιας, περί «κοινών αγώνων Ε/κ και Τ/κ για ανεξαρτησία» (άρθρο Σάββα Ιακωβίδη «Σημερινή», 10 Οκτωβρίου 2010). Επίσης αντικρούει και τις ξενοκίνητες και ξενοπληρωμένες διαστρευλώσεις των ιστορικών γεγονότων στην Κύπρο που ανέλαβαν να μετατρέψουν κιόλας σε αρχείο ιστορίας για μας, κάποιοι ξένοι στον ίδιο τον τόπο μας. (παράρτημα ΠΡΙΟ Νορβηγίας στη Λευκωσία).
Το σκηνικό το 1957: Στην Κύπρο ο αγώνας της ΕΟΚΑ συνεχιζόταν για ΄Ενωση της Κύπρου με την Ελλάδα. Στο Λονδίνο είχαν ήδη ετοιμαστεί διάφορα σχέδια διχοτόμησης της Κύπρου (που ξεκίνησαν από τον Ιούνιο του 1956). Τον Δεκέμβριο 1956 ο Υπ. Αποικιών και η τουρκική κυβέρνηση είχαν ήδη μυστικά συμφωνήσει σε συνάντηση στην Κωνσταντινούπολη στις 16 Δεκεμβρίου 1956 σε όλα όσα απαιτούσε η Τουρκία σύμφωνα με τους σχεδιασμούς του Νιχάτ Ερίμ, για διχοτόμηση, στο δρόμο για ανάκτηση ολόκληρης της Κύπρου. Και ουσιαστικά η δήλωση της βρετανικής κυβέρνησης που ανακοινώθηκε στις 19 Δεκεμβρίου 1956 με την επισημοποίηση των προτάσεων Ράτκλιφ, η υπόσχεση δηλαδή της Βρετανίας για διχοτόμηση και ξεχωριστή αυτοδιάθεση στη μειονότητα του 18% σε τελική λύση, είχε γραφτεί στα μέτρα της Τουρκίας στην Κωνσταντινούπολη!
Διχοτόμηση ο στόχος
Έκθεση του Special Branch ημερ. 3 Μαΐου 1957, αναφέρεται στις αντιδράσεις των Τούρκων τόσο στην Τουρκία όσο και στην Κύπρο σε σχέση με την απελευθέρωση του Μακαρίου (από τις Σεϋχέλλες). Οι Τούρκοι, καταγράφει η έκθεση, τόνιζαν ότι ήσαν εκείνοι που στάθηκαν στο πλευρό των Βρετανών εναντίον της «τρομοκρατίας» (δηλαδή της ΕΟΚΑ 1955-59). «Συνεχίζουν να υποστηρίζουν την πολιτική τους για διχοτόμηση ισχυριζόμενοι ότι έχουν το ίδιο δικαίωμα να καθορίζουν το μέλλον της κοινότητάς τους όπως και οι Ελληνοκύπριοι. Η κατάσταση δεν καλυτερεύει», γράφει η έκθεση και συνεχίζει:
«Ο Κουτσιούκ και ο Καϊμάκ βρίσκονται ακόμα στην Τουρκία. Ο Κουτσιούκ φαίνεται ικανοποιημένος με την υποστήριξη που βρήκε εκεί για τους Τουρκοκύπριους, και σε μήνυμά του προς τους Τούρκους της Κύπρου στην εφημερίδα του «Χαλκίν Σεσί», 24.4.1957, τους κάλεσε να μην ανησυχούν».
Οι Τούρκοι της Κύπρου προτιμούν διχοτόμηση
Στις 7 Μαΐου 1957 η βρετανική εφημερίδα «Ντέιλι Τέλεκραφ», με άρθρο της με τίτλο «Η διχοτόμηση κερδίζει έδαφος ως λύση», έγραψε μεταξύ άλλων ότι οι Τούρκοι της Κύπρου προχωρούν προς διχοτόμηση στο νησί. Τους υποστηρίζει η τουρκική κυβέρνηση. «Ο Δρ Φ. Κουτσιούκ, ηγέτης του κόμματος «Η Κύπρος είναι τουρκική», έγραψε από την Τουρκία στην αγγλόφωνη εφημερίδα «Χαλκίν Σεσί», τα εξής: «Είναι ο φόβος της επιβολής και διάκρισης από την ελληνική κοινότητα που μας εμποδίζει να δεχθούμε οποιαδήποτε λύση που δεν θα περιλαμβάνει ίσα δικαιώματα για μας. ΄Ισα δικαιώματα για μας μόνο με διχοτόμηση μπορούμε να έχουμε».
(Ο Δρ Φ. Κουτσιούκ ανέλαβε αργότερα ως Αντιπρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας).
«Η Κύπρος είναι τουρκική»
Σε άλλη έκθεση Μαΐου 1957, αναφέρεται ότι στις 22 Μαΐου, σε συνεδρία της Κυπριακής Ομοσπονδίας Τουρκικών Οργανώσεων, πρόεδρος της οποίας ήταν ο Φαΐζ Καϊμάκ, μίλησε ο Δρ Φαζίλ Κουτσιούκ, πρόεδρος του κόμματος «Η Κύπρος είναι τουρκική», και έδωσε λεπτομέρειες για την επίσκεψή του στην Τουρκία. Άλλη συνεδρία έγινε στις 26 Μαΐου και πάλιν ο Δρ Κουτσιούκ εξήγησε τις δραστηριότητές του στην Τουρκία. Ανακοίνωσε ότι η διχοτόμηση του νησιού ήταν η μεγαλύτερη υποχώρηση που μπορούσαν να κάνουν, τουρκική κυβέρνηση και Τουρκοκύπριοι, σε μια προσπάθεια να λύσουν το Κυπριακό. Η συνεδρία ενέκρινε ομόφωνα τη δήλωση του Κουτσιούκ και του έδωσε πλήρη εξουσιοδότηση να αντιπροσωπεύει την τουρκική κοινότητα.
Στις 19 Μαΐου 1957, η τουρκική κοινότητα γιόρτασε την 38η επέτειο του φεστιβάλ Νέων «με την ευκαιρία της άφιξης του Κεμάλ Ατατούρκ στη Σαμσούντα» (Ημέρα που ξεκίνησε και η γενοκτονία των Ελλήνων του Πόντου).
Στις 24 Μαΐου 1957, στη Λεμεσό, κυκλοφόρησαν φυλλάδια στην τουρκική, που φαίνονταν να είχαν εκδοθεί από την ΒΟΛΚΑΝ, προειδοποιώντας την ΕΟΚΑ να μην ενοχλήσει τους Τούρκους.
«Θέλουμε διχοτόμηση»
Μετά από συνάντηση στις 2 Ιουνίου 1957 στα κεντρικά γραφεία της οργάνωσης «Η Κύπρος είναι τουρκική» όλοι οι Τούρκοι δημοτικοί σύμβουλοι, εξαιρουμένου του Ιχσάν Αλί στην Πάφο και εκείνων στη Λεύκα, όπου οι Τουρκοκύπριοι ήσαν πλειοψηφία, παραιτήθηκαν. Το έκαναν, σημειώνει η έκθεση, ως διαμαρτυρία ισχυριζόμενοι ότι οι Ελληνοκύπριοι δημοτικοί σύμβουλοι παραγνώριζαν τα τουρκικά δικαιώματα για πολιτικούς λόγους.
Στις 4 Ιουνίου 1957 η «Χαλκίν Σεσί» χαρακτήρισε την ενέργεια των Τούρκων δημοτικών συμβούλων ως την καλύτερη απάντηση και ότι δεν υπήρχε καλύτερη λύση στο πρόβλημα από τη διχοτόμηση. Στην ίδια γραμμή ήταν και η δήλωση του Δρα Φαζίλ Κουτσιούκ στις 9 Ιουνίου, όταν μίλησε στην ετήσια συνέλευση του παραρτήματος «Η Κύπρος είναι τουρκική» στη Λάρνακα.
Στις 14 Ιουνίου 1957, ο Δρ Φαζίλ Κουτσιούκ έφυγε για την Τουρκία. Περίπου 500 άτομα μαζεύτηκαν έξω από το σπίτι του «αυθόρμητα» διαδηλώνοντας με πανό
«Θέλουμε διχοτόμηση», «120.000 Τούρκοι είναι μαζί σου», «Να ζήσεις Δρ Κουτσιούκ». Ο Κουτσιούκ τούς είπε ότι πάει στην Τουρκία με πρόσκληση της τουρκικής κυβέρνησης και ήταν σίγουρος ότι θα επέστρεφε με καλά νέα για το μέλλον της τουρκικής κοινότητας. Θα ενημέρωνε την τουρκική κυβέρνηση ότι οι Τουρκοκύπριοι ήθελαν διχοτόμηση και μόνο διχοτόμηση.
Στην τελευταία παράγραφο της έκθεσης αυτής, που υπέγραψε ο A. F. Thomson, Chief Superintendent for Assistant Chief Constable, Special Branch, στις 18 Ιουνίου 1957, γράφει:
«Πληροφορία που ελήφθη, και πιστεύεται είναι έγκυρη, τονίζει τη δυνατή πιθανότητα να έχει διευθετηθεί η λαθραία εισαγωγή όπλων για χρήση από τη ΒΟΛΚΑΝ μέσω του λιμανιού της Λάρνακας».
(ΒΟΛΚΑΝ: Τουρκοκυπριακή παράνομη τρομοκρατική οργάνωση που ιδρύθηκε μετά την ΕΟΚΑ. Ενώ, όμως, η ΕΟΚΑ είχε κηρυχθεί από την πρώτη μέρα παράνομη τρομοκρατική οργάνωση η «Βολκάν» όχι μόνο δεν κηρύχθηκε παράνομη από τους αποικιοκράτες, αλλά μέλη της στελέχωναν την επικουρική αστυνομία που ήταν υπό τις διαταγές των Άγγλων).
Χωριστή αυτοδιάθεση
Σε έκθεση Αυγούστου 1957, ο πρόεδρος του κόμματος «Η Κύπρος είναι τουρκική» Δρ Φαζίλ Κουτσιούκ (και μετέπειτα αντιπρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας), επισκέφθηκε την Πόλη Χρυσοχούς στις 4 Αυγούστου 1957, και έτυχε ενθουσιώδους υποδοχής, με Τουρκοκύπριους να φωνάζουν «Θέλουμε διχοτόμηση». Απευθυνόμενος στον κόσμο, ο Δρ Κουτσιούκ είπε ότι μαζεύτηκαν εκεί για να δείξουν στον έξω κόσμο ότι ο ισχυρισμός των Τουρκοκυπρίων ήταν δικαιολογημένος. ΄Οτι τα δικαιώματά τους παραβιάζονταν στο παρελθόν, ότι το χρωστούσαν στην Αυτού Εξοχότητα τον κυβερνήτη που έδειξε τόση μεγάλη κατανόηση για την αποκατάσταση πολλών τέτοιων δικαιωμάτων των Τούρκων και έκλεισε την ομιλία του τονίζοντας ότι αν η αρχή της αυτοδιαθέσεως διδόταν στους Ελληνοκύπριους έπρεπε να ισχύει το ίδιο και για τους Τουρκοκύπριους και αυτό σήμαινε μόνο διχοτόμηση στο νησί.
Στις 11 Αυγούστου 1957, συνεχίζει η ίδια έκθεση, σε συνέδριο του κόμματος «Η Κύπρος είναι τουρκική» στη Λευκωσία, όπου παρευρέθηκαν 232 μέλη απ΄ όλη τη νήσο, υιοθετήθηκε ομόφωνα ψήφισμα ότι η μόνη αποδεκτή λύση ήταν η διχοτόμηση. Και ότι αν χρειαζόταν, θα έστελλαν και «αποστολή διαφώτισης» στα Ηνωμένα ΄Εθνη.
http://www.sigmalive.com/simerini/politics/reportaz/328676Simerini 23.11.2010
Τούρκοι: Διχοτόμηση, η μόνη λύση
Η οργάνωση των Τούρκων εθνικιστών καλούσε τους Τ/κ να φροντίζουν να προμηθεύονται από τουρκικά χέρια «από τσιμέντο μέχρι τσιγάρα», γιατί πίστευαν ότι η οικονομική εξάρτηση από τους Ε/κ ήταν βασικό εμπόδιο στη διχοτόμηση.
Μέρος β’
Όπως έγραφε η «Σ», στο πρώτο μέρος του αφιερώματος που δημοσιεύθηκε χθες, στις 11 Αυγούστου 1957, σε συνέδριο του κόμματος «Η Κύπρος είναι τουρκική» στη Λευκωσία, όπου παρευρέθηκαν 232 μέλη απ’ όλη τη νήσο, υιοθετήθηκε ομόφωνα ψήφισμα ότι η μόνη αποδεκτή λύση ήταν η διχοτόμηση. Και ότι αν χρειαζόταν, θα έστελναν και «αποστολή διαφώτισης» στα Ηνωμένα Έθνη.
Ο Κεμάλ Ντενίζ, γενικός γραμματέας του «Συνδέσμου Τουρκοκυπρίων Φαρμαδόρων», σύμφωνα με την έκθεση, πήγε στην Τουρκία για να εξασφαλίσει λεφτά, με σκοπό να επεκτείνει το σύνδεσμό του στην πολιτική. Υποστήριζε ότι ένα εμπόδιο στη διχοτόμηση ήταν το γεγονός ότι οι Τούρκοι χωρικοί είχαν υποθηκευμένο το 20% των περιουσιών τους στους Ελληνοκυπρίους και χρειαζόταν λεφτά για εξόφληση των χρεών.
Στις 13 Αυγούστου, ο Χασάν Νεβζατέ Καραγκίλ, δικηγόρος, που ήταν ο γενικός γραμματέας του «Τουρκοκυπριακού Πολιτιστικού Συνδέσμου» στην Κωνσταντινούπολη, έφθασε στην Κύπρο, υποτίθεται για να επισκεφθεί τους γονείς του, που έμεναν στην περιοχή Αμμοχώστου. Ο άνθρωπος αυτός γεννήθηκε, γράφει η έκθεση, στην Κύπρο, όμως μετά πήγε στην Τουρκία και πήρε τουρκική υπηκοότητα. Αργότερα πήγε στο Ηνωμένο Βασίλειο, όμως το 1952 τον απέλασαν από εκεί, λόγω των δραστηριοτήτων υπέρ της επιστροφής της Κύπρου στην Τουρκία. Έγινε δεκτός στην Κύπρο με προσωρινή διαμονή επισκέπτη για 3 μήνες, αλλά φαίνεται δεν πρόκειται να αποφύγει τις πολιτικές δραστηριότητες.
Στην έκθεση, που υπογράφει και πάλιν ο A. F. Thomson του Σπέσιαλ Μπραντς, τονίζεται ότι έγκυρες πληροφορίες λένε ότι η τουρκική κυβέρνηση χρηματοδοτεί τις τουρκοκυπριακές εφημερίδες «Χαλκίν Σεσί», «Χουρ Σος» (Hur Sos) και «Βοζκούρτ». (Σημ: Πολύ ενδιαφέρουσα η αναφορά ότι ο Χασάν Καραγκίλ είχε απελαθεί το 1952 από τη Βρετανία, για δραστηριότητες υπέρ της επιστροφής της Κύπρου στην Τουρκία).
Η ίδια έκθεση αναφέρει ότι τουρκικό φυλλάδιο, που κυκλοφόρησε στη Λευκωσία και στη Λεύκα στις 14 Αυγούστου 1957, εκδόθηκε από την οργάνωση με την επωνυμία «Μέτωπο 9ης Σεπτεμβρίου». Και εξηγεί ότι η ημερομηνία ήταν συμβολική, καθώς ήταν στις 9 Σεπτεμβρίου, 1571, που η Οθωμανική Αυτοκρατορία πάτησε το πόδι της στην Κύπρο και ότι σύμφωνα με την οργάνωση, αυτή ιδρύθηκε για να απαιτεί τα δικαιώματα των Τουρκοκυπρίων και πως όλες οι παράνομες τουρκικές εθνικιστικές οργανώσεις που δρούσαν περιλαμβάνονταν στο Μέτωπό της.
Η οργάνωση επίσης προέβαλε και την προειδοποίηση ότι όποιος έκανε οτιδήποτε δίχως την έγκριση του Μετώπου, θα εξουδετερωνόταν. Όλοι οι Τούρκοι διατάχθηκαν να αγοράζουν τουρκικά προϊόντα. «Ο δρόμος προς τη διχοτόμηση και πίσω στη μητέρα πατρίδα μπορεί να είναι στρωμένος με χειροπέδες, εκτελέσεις, βασανιστήρια, όμως οι μητέρες των μελλοντικών μαρτύρων θα είναι περήφανες», δήλωνε η οργάνωση. Και κλείνει ο κ. Thomson την έκθεσή του αυτή λέγοντας ότι «φαίνεται αυτή είναι μια προσπάθεια της ΒΟΛΚΑΝ να αναβαθμίσει την παρουσία της, ως μια πιο αποτελεσματική οργάνωση κάπου στις γραμμές της ΕΟΚΑ».
Το «Μέτωπο 9ης Σεπτεμβρίου»
Στο πρώτο της φυλλάδιο η τουρκική αυτή οργάνωση/Μέτωπο, ημερ. 14 Αυγούστου 1957, που κυκλοφόρησε στη Λευκωσία και στη Λεύκα, έγραψε:
1. Όλες οι τουρκικές παράνομες εθνικιστικές οργανώσεις που υπάρχουν και είναι δραστηριοποιημένες περιλαμβάνονται στο Μέτωπό μας.
2. όποιο ανεύθυνο πρόσωπο δημοσιεύει οτιδήποτε ή λαμβάνει μέρος σε δραστηριότητα που δεν έχει την έγκριση της οργάνωσής μας, θα εξουδετερώνεται αμέσως.
3. Το να χρησιμοποιούμε διαφορετικές υπογραφές στα φυλλάδιά μας είναι μέρος της τακτικής μας.
4. Ο οικονομικός πόλεμος, που είναι ένα από σημαντικότερα στοιχεία για την απελευθέρωση λαών, θα ξεκινήσει αμέσως. Θα είναι πολύ καταστροφικό, αν καθώς η ΕΟΚΑ και η ΠΕΚΑ επιβάλουν στο λαό να μποϊκοτάρει τουρκικά προϊόντα, και λεωφορεία, εμείς παραμείνουμε απαθείς. Επομένως -
Α) Όλοι οι Τούρκοι πρέπει να αγοράζουν από Τούρκους εμπόρους.
Β) Όλοι οι Τούρκοι πρέπει να χρησιμοποιούν τουρκικά προϊόντα, από τσιγάρα μέχρι τσιμέντο.
Γ) Εκείνοι που παραβαίνουν τις οδηγίες θα εκτίθενται δημόσια στα φυλλάδια και αν δεν συμμορφώνονται θα δέχονται την αναγκαία τιμωρία.
5. Εμείς, που πιστεύουμε ότι η μισή νήσος θα κερδίσει την ελευθερία της στο σύντομο μέλλον, γνωρίζουμε πολύ καλά τι πρέπει να γίνει για να το κατορθώσουμε, και ετοιμαζόμαστε αναλόγως. Στο δρόμο για τη διχοτόμηση και πίσω στη μητέρα πατρίδα χειροπέδες, εκτελέσεις και βασανιστήρια μπορεί να αντιμετωπίσουμε. Αν τέτοιες παγίδες μας περιμένουν για το δρόμο προς την Ανατολία, θα είμαστε ευτυχείς και οι μητέρες των μελλοντικών μαρτύρων θα είναι περήφανες.
Από εδώ και στο εξής καμία ανεκτικότητα για εκείνους που δημιουργούν φασαρίες... Εκείνοι που το αξίζουν θα τιμωρούνται αμέσως.
Διχοτόμηση ή ολόκληρη η Κύπρος πίσω στην Τουρκία
Σε άλλη έκθεση, ημερ. 2 Αυγούστου 1957, σημειώνεται ότι στις 8 Ιουλίου 1957, ο Μουφτής Ντανά, κατά τη διάρκεια ομιλίας στο Τέμενος Σελιμιγέ, όπου παρευρέθηκαν 2.000 άτομα, κατηγόρησε τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο ότι άρχισε τον «αιματηρό αγώνα που είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο πολλών αθώων ανθρώπων». Έκλεισε την ομιλία του με μια κατάρα προς τους «Γάλλους στρατιώτες, που έσφαξαν χιλιάδες μουσουλμάνους στην Αλγερία».
Φυλλάδια που κυκλοφόρησε με τη «Βολκάν» και διανεμήθηκαν στην Αμμόχωστο στις 22 Ιουλίου, έλεγε ότι οι Τουρκοκύπριοι δέχθηκαν τη διχοτόμηση για χάρη της ειρήνης στον κόσμο, όμως αν η διχοτόμηση δεν γινόταν αποδεκτή, η Κύπρος έπρεπε να επιστραφεί στην Τουρκία.
Μια μικρή ομάδα στρατιωτικής αστυνομίας, που κατόπιν πληροφοριών ερεύνησε ένα σπίτι και την αυλή του στο τουρκικό χωριό Sindα, λιθοβολήθηκε καθώς έφευγε από το χωριό. Ελαφρές ζημιές στο αστυνομικό αυτοκίνητο. «Δεν βρέθηκε τίποτα, αλλά οι χωρικοί φαίνεται να ενοχλούνται και να θεωρούν ότι παραβιάζονται οι περιουσίες τους, όταν διεξάγονται έρευνες από τα σώματα ασφαλείας», σημειώνει η έκθεση.
Στην έκθεση, επίσης, αναφέρεται ότι στις 23 Ιουλίου, ο Δρ Φαζίλ Κουτσιούκ επέστρεψε μετά από 5 εβδομάδων παραμονή στην Τουρκία, συνοδευόμενος από τον πολιτικό ανταποκριτή της τουρκικής εφημερίδας «Τσιουμχουριγέτ». Μεγάλος όχλος που μαζεύτηκε έξω από το σπίτι του, σύμφωνα με οδηγίες που δόθηκαν σε φυλλάδιο την προηγούμενη μέρα, του επιφύλαξε θερμή υποδοχή. Απευθυνόμενος προς το κόσμο, ο Δρ Κουτσιούκ είπε ότι η Τουρκία δεν είχε αλλάξει την πολιτική της στο Κυπριακό, το οποίο δεν επρόκειτο να λυθεί δίχως τη συγκατάθεση της Τουρκίας. Υπήρχαν πανό με επιγραφές όπως
«Μόνη λύση η διχοτόμηση», «Η μέρα της ελευθερίας κοντεύει», τα οποία ο Κουτσιούκ ζήτησε να απομακρυνθούν.
http://www.sigmalive.com/simerini/politics/reportaz/329427Η γραμμή στον 35ο παράλληλο
Μέρος Γ
Όπως γράψαμε στο μέρος Β, έκθεση καταγράφει ότι μεγάλος όχλος μαζεύτηκε έξω από το σπίτι του δρα Κουτσιούκ, όταν επέστρεφε από την Τουρκία, στις 23 Ιουλίου 1957. Απευθυνόμενος προς το πλήθος είπε ότι η Τουρκία δεν είχε αλλάξει την πολιτική της στο Κυπριακό, το οποίο δεν επρόκειτο να λυθεί δίχως τη συγκατάθεσή της. Υπήρχαν πανό με επιγραφές όπως «Μόνη λύση η διχοτόμηση», «Η μέρα της ελευθερίας κοντεύει», τα οποία ο Κουτσιούκ ζήτησε να απομακρυνθούν.
Την επομένη ο Δρ Κουτσιούκ σε δημοσιογραφική διάσκεψη είπε ότι οι Τουρκοκύπριοι και η τουρκική κυβέρνηση δεν δεχόντουσαν άλλη λύση από τη διχοτόμηση, όμως, σε περίπτωση απόρριψης της διχοτόμησης, θα ζητούσαν την επιστροφή της Κύπρου ολόκληρης στην Τουρκία. Η διχοτόμηση, είπε ο Δρ Κουτσιούκ, θα πρέπει να έχει τη διαχωριστική γραμμή στον 35ο παράλληλο. (Από την έκθεση της 2ης Αυγούστου 1957).
«Έλληνες και Τούρκοι δεν μπορούν να ζήσουν μαζί»
Σε άλλη έκθεση, ημερ. 3 Σεπτεμβρίου 1957, σημειώνεται ότι στις 17 Αυγούστου 1957, ο Δρ Φαζίλ Κουτσιούκ, πρόεδρος του κόμματος «Η Κύπρος είναι τουρκική», ξεκίνησε περιοδεία στην Πάφο, Λεμεσό, Καντού και Άγιο Νικόλαο. Την επομένη μίλησε σε 1500 άτομα στο Ulku Yurdu Club, και σε άλλα δύο κλαμπ και έφυγε για τη Λεμεσό. Οι ομιλίες του τόνιζαν ότι «η διχοτόμηση είναι η μόνη λύση - Έλληνες και Τούρκοι δεν μπορούν πλέον να ζήσουν μαζί κάτω από μία διοίκηση».
Στις 19 Αυγούστου 1957, ο Δρ Κουτσιούκ και ο Φαΐζ Καϊμάκ, έφυγαν για την Τουρκία με πρόσκληση της τουρκικής κυβέρνησης, για συναντήσεις με τον Τούρκο πρωθυπουργό και τον Τούρκο υπ. Εξωτερικών Φατίν Ρουστού Ζορλού. Νέο φυλλάδιο στα τουρκικά και αγγλικά στις 17 και 18 Αυγούστου 1957, από το «Μέτωπο 9ης Σεπτεμβρίου» που κυκλοφόρησε στη Λάρνακα και Λευκωσία, ισχυριζόταν ότι ο Έλληνες παρότρυναν τους νέους τους εναντίον των Τούρκων. Στις 24 Αυγούστου 1957, φυλλάδια και πάλιν από την ίδια οργάνωση διανεμήθηκαν στη Λευκωσία, Λεμεσό, Λάρνακα και Αμμόχωστο. Προειδοποιούσαν τους Τούρκους που δεν αγόραζαν τουρκικά προϊόντα, και δεν υπάκουαν στις διαταγές...
Κατασκεύαζαν βόμβες
Στις 31 Αυγούστου 1957, έγινε έκρηξη σε σπίτι προαστίου της Λευκωσίας. Ως αποτέλεσμα, τέσσερις Τουρκοκύπριοι τραυματίστηκαν σοβαρά, ένας εκ των οποίων αργότερα πέθανε. Διεξήχθη έρευνα στα υποστατικά και βρέθηκε ποσότητα βομβών και μηχανισμός κατασκευής βομβών. Όλα έδειχναν ότι Τούρκοι φοιτητές κατασκεύαζαν βόμβες, για να χρησιμοποιούνταν από τη «ΒΟΛΚΑΝ».
Πληροφορίες του Σπέσιαλ Μπραντς έλεγαν στην ίδια έκθεση ότι ο Σύνδεσμος Αποφοίτων του τουρκικού γυμνασίου (Λισέ) σε συνεργασία με το κόμμα «Η Κύπρος είναι τουρκική» διοργάνωναν γιορτή για τις 9 Σεπτεμβρίου, τη μέρα που η Λευκωσία κατακτήθηκε από τους Τούρκους το 1571, και την ίδια μέρα το 1923, οι Τούρκοι κέρδισαν τη μάχη στη Σμύρνη εναντίον των Ελλήνων.
Σε έκθεση ημερ. 18 Οκτωβρίου 1957 καταγράφεται ότι στις 13 Οκτωβρίου 1957 ο Δρ Κουτσιούκ επισκέφθηκε το χωριό Γαλάτα και διακήρυξε τη γνωστή τη γραμμή «διχοτόμηση, η μόνη λύση»- «οι φιλοδοξίες μας πρέπει να εκπληρωθούν με ειρηνικά μέσα».
Λαθραία όπλα με την κάλυψη των Βρετανών
Σε έκθεση Ιανουαρίου 1958 από την επαρχιακή διοίκηση Αμμοχώστου, αναφέρεται ότι μεγάλη ποσότητα πιστολιών έφθασε στην Αμμόχωστο μέσω Ιταλίας με τουρκικό πλοιάριο. (Η έκθεση δεν αναφέρει τίποτα για κατάσχεση και εννοείται ότι τα όπλα δόθηκαν στους Τούρκους ανενόχλητα όπως και σε άλλες περιπτώσεις).
Πιο κάτω, η ίδια έκθεση γράφει ότι προβοκάτορες πράκτορες από τη Λευκωσία κατόρθωσαν και οργάνωσαν διαμαρτυρία στην παλαιά πόλη στις 21 (Ιανουαρίου) με κάπου 150-700 άτομα με πανό, φωνάζοντας συνθήματα όπως «διχοτόμηση και μόνο διχοτόμηση», «θυμηθείτε τα Δαρδανέλια», «ο κυβερνήτης είναι φιλο-Έλληνας». Το ίδιο έγινε με 600-700 άτομα στην Αμμόχωστο την ίδια μέρα.
Την ίδια εκδήλωση επανέλαβαν στις 26 Ιανουαρίου και 27 Ιανουαρίου, όταν ψιθυρίστηκε ότι η Βρετανία δέχθηκε τη διχοτόμηση, με τον όχλο να χορεύει στην κεντρική πλατεία. (Ήταν τότε που ο διχοτόμος Σερ Χιου Φουτ είχε ετοιμάσει το τριχοτομικό του σχέδιο προσαρμοσμένο στα μέτρα του Δρ Νιχάτ Ερίμ, ο οποίος τον Ιανουάριο του 1958 είχε σχετικές επαφές και διαπραγματεύσεις στο Λονδίνο με το Φόρεϊν ΄Οφις. Βλέπε «Έτσι κατέστρεψαν την Κύπρο» και «Conspiracy or Blunder?”. Το Σχέδιο Φουτ αργότερα εμφανίστηκε ως «σχέδιο Μακμίλλαν»).
Λιθοβολισμοί και πυρπολήσεις
Στις 27 Ιανουαρίου, ομάδα από 30 νεαρούς τοποθέτησαν τουρκικές σημαίες στην Πλατεία Ατατούρκ, στη Λευκωσία, αλλά διαλύθηκαν από την αστυνομία δίχως επεισόδια. Όμως επέστρεψαν στην Πλατεία Ατατούρκ και ένας αστυνομικός κτυπήθηκε από ένα διαδηλωτή. Ο όχλος εμπόδισε την αστυνομία από το να συλλάβει τον ένοχο... συγκεντρώθηκε πλήθος και λιθοβολήθηκαν οχήματα της αστυνομίας με αποτέλεσμα η αστυνομία να χρησιμοποιήσει δακρυγόνα και ρόπαλα. Ο όχλος ανασυγκροτήθηκε και την επομένη έβαλαν φωτιά σε οχήματα της αστυνομίας και λιθοβόλησαν και πάλιν. Δύο Τουρκοκύπριοι κτυπήθηκαν από Λαντ Ρόβερ της αστυνομίας, οι οποίοι αργότερα υπέκυψαν στα τραύματά τους. Μεγάλο γκαράζ στην πύλη Κερύνειας, ιδιοκτησία Ελληνοκύπριου, έγινε παρανάλωμα του πυρός και αριθμός αυτοκινήτων καταστράφηκαν ολοσχερώς. Το εργοστάσιο κατασκευής τσιγάρων Ardath επίσης πήρε φωτιά. Επιβλήθηκε κατ΄ οίκον περιορισμός και ο τουρκικός τομέας της Λευκωσίας αποκλείστηκε.
Στις 28 Ιανουαρίου 1958 ακολούθησαν και άλλα επεισόδια με Τουρκοκύπριους διαδηλωτές που συγκρούστηκαν με τα σώματα ασφαλείας. Μία μοτοσικλέτα, που δεν σταμάτησε σε στρατιωτικό μπλόκο μετά που της ζητήθηκε να σταματήσει, είχε ως αποτέλεσμα να πυροβολήσουν τα σώματα ασφαλείας και τρεις επιβάτες από τους τέσσερις να φονευθούν.
Στην Αμμόχωστο ομάδα Τουρκοκυπρίων προσπάθησε να παραβιάσει τον κατ’ οίκον περιορισμό με αποτέλεσμα να πυροβολήσουν τα σώματα ασφαλείας και να δολοφονηθούν δύο Τουρκοκύπριοι.
Οι Τουρκοκύπριοι διαμαρτυρήθηκαν για τη συμπεριφορά των σωμάτων ασφαλείας και εξεπλάγηκαν για την τροπή που είχαν πάρει τα πράγματα με τις δολοφονίες των Τουρκοκυπρίων.
Ενεργός υποστήριξη των Τουρκοκυπρίων από την ΠΕΟ;
Όμως, η ίδια έκθεση δίνει και την πιο κάτω ανησυχητική πληροφορία. Γράφει επί λέξη: «Πληροφορία που λήφθηκε και πιστεύεται είναι έγκυρη λέει ότι η Παγκύπρια Εργατική Ομοσπονδία προσέφερε ενεργό υποστήριξη στους Τουρκοκύπριους διαδηλωτές στις ταραχές. Είναι γεγονός ότι ένα μέλος της ΠΕΟ, Ελληνοκύπριος, συνελήφθη στις 29 Ιανουαρίου 1958, αμέσως πριν από την κηδεία των τριών Τουρκοκυπρίων που σκοτώθηκαν στη Λευκωσία στις 28 Ιανουαρίου 1958, καθώς παρότρυνε Τουρκοκύπριους νεαρούς να εκδικηθούν τα βρετανικά στρατεύματα. Λήφθηκε επίσης η πληροφορία που θεωρείται (η πηγή) συνήθως έγκυρη, ότι ορισμένοι Τουρκοκύπριοι Κομμουνιστές και φιλο-Κομμουνιστές πήραν ενεργό μέρος στις διήμερες ταραχές, όμως αν συμμετείχαν ως Κομμουνιστές ή ως Τουρκοκύπριοι Εθνικιστές δεν είναι γνωστόν».
Κατά τη διάρκεια του μηνός κυκλοφόρησαν φυλλάδια των τουρκικών οργανώσεων με περαιτέρω απαιτήσεις για διχοτόμηση ως τη μόνη λύση. Με προειδοποιήσεις ότι θα πάρουν όλα τα μέτρα που χρειάζονταν για να εμποδίσουν σκοτεινά σχέδια εις βάρος των Τούρκων της Κύπρου. Οι μουχτάρηδες διατάχθηκαν να παραιτηθούν και πως η παθητική αντίσταση ήταν το καλύτερο όπλο... Το φυλλάδιο κυκλοφόρησε στα τουρκικά στις 31.1.1958 με παρόμοια στην Αμμόχωστο, Κερύνεια, Λάπηθο, Πόλη και Γιαλιά (περιοχή Πάφου). Ο μουχτάρης της Καντούς παραιτήθηκε. (Την έκθεση υπογράφει ο A. F. Thomson, Chief Superintendent of Police, for assistant Chief Constable).
«Δεν έχει νόημα η Ομοσπονδία στην Κύπρο»
Σε ένα δε, σημείωμα του Γραφείου Αποικιών, ημερ. 22 Ιανουαρίου 1958, γράφτηκε το εξής: «... Φαντάζομαι θα πρέπει να προχωρούμε με πολλή προσοχή στην ιδέα της ομοσπονδίας. Αν φανούμε ότι δεσμευόμαστε με οποιονδήποτε τρόπο πάνω σε ομοσπονδιακή λύση με τους Τούρκους, θα ερμηνευθεί ως να προετοιμάζουμε το έδαφος για εξελισσόμενη διχοτόμηση. Τότε θα καταρρεύσει οποιαδήποτε ελπίδα να καταφέρουμε τους Ελληνοκύπριους να δεχθούν το σχέδιο Φουτ και να δουλέψουν για ένα σύνταγμα αυτο-κυβέρνησης. Όπως και να έχει όμως το πράγμα, δεν βλέπω ένα ομοσπονδιακό σύνταγμα να έχει νόημα στην Κύπρο. Ίσως να θέλεις να ρωτήσεις τον Λόρδο Ράντκλιφ να επεκταθεί στο τι εννοούσε στις παραγράφους 27-29 της έκθεσής του».
(Σημείωση: Όπως έχει προαναφερθεί, τον Ιανουάριο του 1958 ο Δρ Νιχάτ Ερίμ είχε εκτεταμένες συναντήσεις και διαβουλεύσεις τόσο με τον Λόρδο Ράντκλιφ στο Λονδίνο όσο και με αξιωματούχους του Φόρεϊν ΄Οφις και απαιτούσε ομοσπονδιακή λύση για την Κύπρο, και είχε πάει μαζί του στο Λονδίνο πολυάριθμη συνοδεία Τούρκων. Βλέπε βιβλίο της γράφουσας «Έτσι κατέστρεψαν την Κύπρο», με αποτέλεσμα οι Συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου να περιλαμβάνουν τα δύσκολα, παράλογα και ανεφάρμοστα κατά υπόδειξη Νιχάτ Ερίμ...).
http://www.sigmalive.com/files/filefield/3/4/1/simerini 27112010.pdf
Simerini 27.11.2010
Οι εκβιασμοί των μασκοφόρων
Μέρος Δ’
Όπως γράψαμε στο μέρος Γ’, (βλέπε Σημερινή
http://www.sigmalive.com/files/filefield/3/9/9/simerini 25112010.pdf
Simerini 25.11.2010 ) οι Τούρκοι προέβαιναν σε σωρεία προκλητικών ενεργειών, για να υποστηρίξουν την ιδέα της διχοτόμησης. Μεταξύ άλλων κατασκεύαζαν και τοποθετούσαν βόμβες, λιθοβολούσαν και πυρπολούσαν περιουσίες Ε/κ, εισήγαν όπλα, ενώ τύπωναν φυλλάδια και οργάνωναν εκδηλώσεις για να προωθήσουν τα σχέδιά τους στο λαό. Δεν περιορίζονταν, όμως, εκεί.
Σε έκθεση του Σπέσιαλ Μπραντς, ημερ. 20 Φεβρουαρίου 1958, σημειώνεται ότι στις 6 Φεβρουαρίου έγινε συνάντηση των μουχτάρηδων και των αζάδων της περιοχής και αποφασίστηκε να παραιτηθούν και στις 14 Φεβρουαρίου έκαναν το ίδιο οι μουχτάρηδες και αζάδες της περιοχής Λευκωσίας. «Εθελοντικές» παραιτήσεις ακολούθησαν και από άλλους μουχτάρηδες, τους οποίους επισκέφθηκαν μασκοφόροι.
Επιθέσεις
Στις 20.05 (ώρα) της 7ης Φεβρουαρίου, τρεις μασκοφόροι, ο ένας οπλισμένος με πιστόλι, μπήκαν στην αυλή σπιτιού μουχτάρη στο Βουνί, στην περιοχή Τροόδους, και απαίτησαν να τους παραδώσει τη σφραγίδα του γραφείου του. Στις 22.15 της 12ης Φεβρουαρίου, στο Κολόσσι της Λεμεσού, δύο οπλισμένοι μασκοφόροι μπήκαν στο σπίτι του μουχτάρη και πήραν τη σφραγίδα και το έμβλημά του. Στις 18.35 της 11ης Φεβρουαρίου, δύο μασκοφόροι οπλισμένοι επισκέφθηκαν το σπίτι του μουχτάρη της Κυπερούντας, στην περιοχή Τροόδους, και πήραν τη σφραγίδα και το έμβλημά του.
Στις 19.00 της 11ης Φεβρουαρίου, στην περιοχή Γαληνής και Λεύκας, δύο μασκοφόροι μπήκαν σ' ένα καφενείο και, αφού διέταξαν τους πελάτες να κοιτάνε στο τοίχο, διέταξαν το μουχτάρη, που ήταν παρών, να παραδώσει τη σφραγίδα του γραφείου του.
Στις 21.30 στις 13 Φεβρουαρίου, δύο μασκοφόροι μπήκαν στο σπίτι του μουχτάρη της Χρυσίλλιου στην περιοχή Λεύκας, και πήραν τη σφραγίδα του γραφείου του. Στις 20.00 της 13ης Φεβρουαρίου, τέσσερις μασκοφόροι με κυνηγετικά όπλα μπήκαν στο μαγαζί του μουχτάρη στο Λουτρό περιοχής Λεύκας, και πήραν την σφραγίδα και το έμβλημά του. Στις 19.00 της 3ης Φεβρουαρίου, έξι ένοπλοι μασκοφόροι πήγαν στο σπίτι του μουχτάρη του Ξερού, περιοχής Λεύκας, και τον διέταξαν να τους δώσει τη σφραγίδα και το έμβλημά του. Στις 00.30 της 10ης Φεβρουαρίου τρεις μασκοφόροι, δύο εκ των οποίων ήσαν οπλισμένοι με κυνηγετικά όπλα, μπήκαν στο σπίτι του μουχτάρη στο Σκούλλι, περιοχής Πάφου, και πήραν τη σφραγίδα και το έμβλημά του.
Στις 01.00 της 10ης Φεβρουαρίου τρεις μασκοφόροι, δύο εκ των οποίων οπλισμένοι με κυνηγετικά όπλα, μπήκαν στο σπίτι του μουχτάρη της Χόλη, περιοχής Πάφου, και πήρα τη σφραγίδα και το έμβλημά του. Στις 19.30 της 4ης Φεβρουαρίου, ένας μασκοφόρος λέγεται ότι επισκέφθηκε το κλαμπ ΠΕΚ (1) στο χωριό Πύλα της περιοχής Λάρνακας, και παρέδωσε μια επιστολή στο μουχτάρη με οδηγίες να δώσει τη σφραγίδα και το έμβλημά του. Στις 23.00 της 15ης Φεβρουαρίου, τρεις μασκοφόροι ένοπλοι με κυνηγετικά όπλα επισκέφθηκαν το σπίτι του μουχτάρη στο Τραχώνι, περιοχής Λεμεσού, και πήραν τον κτηματολογικό κατάλογο. Τη σφραγίδα την είχαν ήδη πάρει το Σεπτέμβριο του 1956, κάτω από παρόμοιες συνθήκες. Στις 22.00 της 16ης Φεβρουαρίου, δύο μασκοφόροι ένοπλοι με περίστροφα μπήκαν στο σπίτι του μουχτάρη της Επισκοπής, περιοχής Λεμεσού, και πήραν τη σφραγίδα του γραφείου.
«Η Ένωση θα θαφτεί»
Στις 3 Φεβρουαρίου 1958, ο Δρ Κουτσιούκ και ο κ. Οσμάν Ορέκ, πρόεδρος και γραμματέας του κόμματος «Η Κύπρος είναι τουρκική», επέστρεψαν από την Τουρκία συνοδευόμενοι από τους κ. Αχμέτ Εμίν Γιαλμάν, αρχισυντάκτη της τουρκικής εφημερίδας «Βατάν» και κ. Νατζατί Ζεντζιρκιράν, ανταποκριτή της τουρκικής εφημερίδας «Τσιουμχουριέτ». Ο Δρ Κουτσιούκ αργότερα μίλησε σε μεγάλο όχλο που μαζεύτηκε έξω από το σπίτι του και τους διαβεβαίωσε ότι η «διχοτόμηση» θα γίνει πραγματικότητα και η Ένωση «θα θαφτεί». Τέλος, ζήτησε από τους υποστηρικτές του να είναι υπομονετικοί και τόνισε την ανάγκη να ακολουθούν μια ειρηνική πολιτική. Λέχθηκε ότι στη συνέχεια ο Δρ Κουτσιούκ έστειλε τηλεγράφημα στον Πρόεδρο της Τουρκίας περιγράφοντας την υποδοχή έξω από το σπίτι του από 5.000 Τουρκοκυπρίους, που τον διαβεβαίωσαν για την υποστήριξή τους.
Ο Δρ Κουτσιούκ και τοπικές προσωπικότητες επισκέφθηκαν διάφορες πόλεις και χωριά συνοδευόμενοι από τους δημοσιογράφους/επισκέπτες από την Τουρκία, κάνοντας πολιτικές ομιλίες με θέμα «διχοτόμηση και μόνο διχοτόμηση».
Απειλές εναντίον δημοσιογράφων
Δύο νέα φυλλάδια τόνιζαν ότι οι τελευταίες τουρκικές διαδηλώσεις απέδειξαν στον έξω κόσμο ότι οι Τουρκοκύπριοι ήσαν ενωμένοι στα αιτήματά τους για διχοτόμηση. Τα φυλλάδια απειλούσαν με τιμωρία εκείνους τους δημοσιογράφους που κάνουν αρνητικές ανταποκρίσεις για τη συμπεριφορά των «Τούρκων κομάντος αδελφών» (δηλαδή των επικουρικών Τουρκοκυπρίων), οι οποίοι, έγραφαν τα φυλλάδια, «δεν έκαναν κανένα σφάλμα».
Άλλο φυλλάδιο αναφερόταν στις ταραχές και ισχυριζόταν όχι μόνο ότι οι Τούρκοι δεν μπορούσαν πια να ζήσουν αρμονικά με τους Έλληνες, αλλά δεν μπορούσαν πλέον να ζήσουν κάτω από βρετανική κυριαρχία. Στις 11 Φεβρουαρίου 1958, ο μουχτάρης της Αυδήμου έδωσε παραίτηση και διαμαρτυρήθηκε στον κυβερνήτη ότι δεν μπορούσε πλέον να εκτελέσει τα καθήκοντά του με τα σώματα ασφαλείας να διαλύουν τους Τούρκους διαδηλωτές.
Φυλλάδιο της ΤΜΤ (δεύτερη τουρκοκυπριακή τρομοκρατική οργάνωση), που κυκλοφόρησε στην περιοχή Πάφου με την υπογραφή «Επιτροπή χωριών της τουρκικής αντιστασιακής οργάνωσης», επαναλάμβανε το συνηθισμένο περί «διχοτόμησης ή θανάτου» και προειδοποιούσε τους Τουρκοκυπρίους να είναι έτοιμοι για δράση και να περιμένουν τη Γενική Διαταγή. Άλλο φυλλάδιο, με το ίδιο περιεχόμενο, έλεγε και τούτο: «Δίχως δισταγμό θα δολοφονούμε οποιονδήποτε είναι ανένδοτος και προβαίνει σε πράξεις προδοσίας». (Η έκθεση αυτή υπογραμμένη από τον H. Kirkman, A/Asst. Superintendent of Police, for Asst. Chief Constable, Special Branch).
http://www.sigmalive.com/files/filefield/7/5/5/simerini 29112010.pdf
Simerini 29.11.2010
Δολοφονία Τουρκοκύπριου αριστερού
Μέρος Ε'
Στις 24 Μαΐου 1958, ένας Τουρκοκύπριος, μέλος αριστερής οργάνωσης, πυροβολήθηκε και μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου κοντά σε τέμενος στη Λευκωσία.
Η δολοφονία του ήλθε μετά από απόπειρα δολοφονίας άλλου Τουρκοκύπριου αριστερού στις 22 Μαΐου. «Υποψιαζόμαστε και έχουμε κάποια στοιχεία που επιβεβαιώνουν ότι οι εξτρεμιστές εθνικιστές Τούρκοι θέλουν να δημιουργήσουν μια κυριαρχία τρόμου... Με άλλα λόγια, η τουρκική τρομοκρατική οργάνωση φαίνεται ότι προβαίνει στις δολοφονίες αυτές εκ προμελέτης και εν ψυχρώ, για να προβάλει τη δύναμή της και την αποφασιστικότητά της να επιβάλει λογοκρισία στην τουρκική κοινότητα, στο ίδιο πρότυπο που έκανε η ΕΟΚΑ με τους Έλληνες», (Σερ Χιου Φουτ προς Υπ. Αποικιών 25.5.1958).
Εμπρηστικές δηλώσεις στη Λάρνακα
Σε έκθεση ημερ. 5 Ιουλίου 1958, καταγράφεται ότι στις 7 Ιουνίου, ο Ντενκτάς, ο Τούρκος πρόξενος και ο διευθυντής του ΕΦΚΑΦ (μουσουλμανικό ίδρυμα, στο οποίο ανήκει σημαντική ακίνητη ιδιοκτησία, τόσο στις κατεχόμενες όσο και στις ελεύθερες περιοχές) επισκέφθηκαν τη Λάρνακα. Ο Ντενκτάς και ο Μουτερίσογλου, ο τοπικός Τούρκος ηγέτης, προέβησαν σε έντονα προκλητικές ομιλίες. Το βράδυ, καθώς τους δεξιώνονταν, ήλθε το μήνυμα ότι πέταξαν βόμβα στο Τουρκικό Κέντρο Πληροφοριών. Την επόμενη Κυριακή, 8η Ιουνίου, η Λάρνακα βρισκόταν σε απόγνωση. Οι Έλληνες φοβόντουσαν ότι οι Τούρκοι θα επαναλάμβαναν τις ταραχές... Ακούστηκαν ψίθυροι ότι οι Τούρκοι ετοιμαζόντουσαν να επιτεθούν... Έκτοτε οι σχέσεις μεταξύ των δύο κοινοτήτων χειροτέρευσαν, με αμφότερες να ζουν σε συνεχή φόβο, όχι μόνον στις πόλεις, αλλά και στα χωριά.
«Ως αποτέλεσμα της νέας κατάστασης, άρχισαν να έρχονται νέες πληροφορίες ότι υπήρχαν κρυμμένα όπλα, και οι Έλληνες άρχισαν να ζητούν προστασία από τους Βρετανούς, που μετατράπηκαν σε φρουρούς των. Στη Λάρνακα ο κόσμος πρόσφερε τα σπίτια του δωρεάν για τα βρετανικά στρατεύματα για προστασία...» γράφει η σχετική έκθεση, και συνεχίζει:
Μετακινήσεις Τουρκοκυπρίων - κατασκευές βομβών
«... Η τουρκική πολιτική παρέμεινε η ίδια και οι Τουρκοκύπριοι ηγέτες συνέχισαν να επαναλαμβάνουν τους ισχυρισμούς των, ότι Έλληνες και Τούρκοι δεν μπορούσαν ζήσουν εν αρμονία. Οι εκκλήσεις τους περιλάμβαναν και τηλεγραφήματα, ζητώντας τουρκικά στρατεύματα να σταλούν στην Κύπρο για προστασία των Τουρκοκυπρίων.
Η συνεχής ενδοκοινοτική βία είχε ως αποτέλεσμα την εθελοντική μετακίνηση πολλών Τουρκοκυπρίων.
Ο τουρκικός πληθυσμός της Ακουρσού, στην περιοχή Πάφου, ήδη έχει εκκενωθεί και μετακινηθεί στη Σκυλλούρα, περιοχή Λευκωσίας, ελαττώνοντας την τουρκική μειονότητα στο χωριό από 200 σε 45. Πιστεύεται ότι παρόμοια σχέδια θα ακολουθήσουν με την εκκένωση Τουρκοκυπρίων από άλλα χωριά, της περιοχής Πάφου προς περιοχή Αμμοχώστου. Αναμένεται ότι άλλα 26 ή και περισσότερα τουρκο-κατοικημένα χωριά ή εν μέρει κατοικημένα στην περιοχή Πάφου θα εκκενωθούν βόρεια του 35ου παράλληλου, με αποτέλεσμα τη μετακίνηση κάπου 3.000 ατόμων.
Στις 1300 (ώρα) της 30ής Ιουλίου, 1958, έγινε έκρηξη στην περιφέρεια του χωριού Καντού, περιοχή Λεμεσού, με αποτέλεσμα το θάνατο ενός Τουρκοκυπρίου και τον τραυματισμό άλλων τεσσάρων. Από έρευνες μάλλον φαίνεται ότι τα εν λόγω άτομα κατασκεύαζαν βόμβες.
Η ΤΜΤ προκηρύχθηκε στις 22 Ιουλίου 1958, και μέχρι τις 25 Ιουλίου 1958, με την επιχείρηση «Table Lighter» ,συνελήφθησαν συνολικά 58 Τουρκοκύπριοι γνωστά μέλη της οργάνωσης».
Η... μετακόμιση
Σύμφωνα με πόρισμα της τοπικής Μυστικής Υπηρεσίας (Ιντέλιτζενς) ημερ. 14 Ιουλίου 1958, η μετακόμιση των Τουρκοκυπρίων σε περιοχές της Λευκωσίας και της Αμμοχώστου ήταν σημαντική. Φαινόταν ότι οι Τούρκοι ηγέτες επέλεγαν περιοχές όπως τη Σκυλούρα, τη Μορά και τα Κούκλια, γιατί πίστευαν ότι αυτά θα περιλαμβάνονταν στον τουρκικό τομέα της νήσου ή θα βρισκόντουσαν στη διαχωριστική γραμμή μεταξύ του ελληνικού και τουρκικού τομέα...
Δολοφονίες και εκβιασμοί της ΤΜΤ
Σε άλλη έκθεση της Βρετανικής Μυστικής Υπηρεσίας Πληροφορίων, παράρτημα Κύπρου, ημερ. 7 Ιουνίου 1958, καταγράφτηκε το εξής πόρισμα:
«... Τουρκοκύπριοι εξτρεμιστές έχουν στο παρελθόν διαπράξει δολοφονίες Ελληνοκυπρίων, αλλά η πρόσφατη βία της ΤΜΤ εναντίον μελών της δικής τους κοινότητας είναι νέο και δυσάρεστο στοιχείο. Είναι εμφανές ότι αυτή η αποφασισμένη ένοπλη τουρκοκυπριακή τρομοκρατική οργάνωση έχει τώρα - σίγουρα στις πόλεις - επιβάλει την πυγμή της πάνω στους Τουρκοκυπρίους τόσο αποτελεσματικά όσο η ΕΟΚΑ πάνω στους Ελληνοκυπρίους...».
Σε έκθεση ημερ. 6 Ιουνίου 1958, γράφτηκε πως η ΤΜΤ έχει τρομοκρατήσει ολόκληρη την τουρκική κοινότητα με τις δολοφονίες Τούρκων υποστηρικτών της Αριστεράς.
Σε φυλλάδιό της αριθμός 213/58, η οργάνωση ανακοίνωσε πως «Η ΤΜΤ έχει περάσει στη δράση και άρχισε να απονέμει την ποινή του θανάτου στους προδότες της πατρίδας, οι οποίοι, αφού αγνόησαν τις προειδοποιήσεις, ένοιωσαν ικανοποίηση να υπηρετήσουν τους Κόκκινους»...
«Τις πρωινές ώρες της 29ης Μαΐου 1958, ακόμα ένας Τούρκος αριστερός, ο Ahmet Yahya, βρέθηκε δολοφονημένος στο κρεβάτι του στη Λευκωσία. Ο φονευθείς είχε δώσει για δημοσίευση άρθρο του στις τοπικές εφημερίδες, αποκηρύσσοντας τις αριστερές του διασυνδέσεις και στην πραγματικότητα δημοσιεύθηκε την επομένη του θανάτου του.
Στις 07.30 της 22ας Μαΐου 1958, ο Αχμέτ Σατί Ερκούρτ, ένας πολύ γνωστός Τούρκος αριστερός ηγέτης, στεκόταν με την σύζυγό του έξω από το σπίτι του στη Λευκωσία περιμένοντας ταξί, όταν τρεις νεαροί τον πυροβόλησαν. Αμφότεροι (ο ίδιος και η σύζυγός του) τραυματίστηκαν ελαφρά.
Το βράδυ της 27ης Μαΐου 1958, άλλος Τουρκοκύπριος, ο Απτουραχμάν Τζεμάλ, υποτιθέμενος υποστηρικτής της Αριστεράς, πυροβολήθηκε και τραυματίστηκε στη Λευκωσία. Λίγο μετά τον πυροβολισμό, ένας Τούρκος επικουρικός βρέθηκε με ένα πιστόλι και σφαίρες... Άλλος Τουρκοκύπριος επίσης βρέθηκε κοντά στη σκηνή του εγκλήματος με πιστόλι και σφαίρες. Οι αστυνομικές έρευνες βρήκαν ακόμα δύο πιστόλια και ποσότητα σφαιρών...
Η ΤΜΤ στο φυλλάδιό της 213/58 είχε δώσει προειδοποίηση, ότι η οργάνωση θα προέβαινε σε τέτοια δράση εναντίον Τούρκων Αριστερών, εκτός και αν αυτοί αποκήρυτταν τις αριστερές τους διασυνδέσεις μέσω του τοπικού Τύπου. Μέχρι τις 31 Μαΐου 1958, 87 μέλη της τουρκικής κοινότητας είχαν δημοσιεύσει τέτοιες αποκηρύξεις και σε κάποιες περιπτώσεις δημοσίευσαν και τις φωτογραφίες τους, για να γλιτώσουν από επιθέσεις.
Τούρκοι, μέλη της Συντεχνίας ΠΕΟ απέσυραν την υποστήριξή τους και ταυτόχρονα οι Τούρκοι εργάτες της εταιρείας κατασκευής υποδημάτων Μπάτα, ανακοίνωσαν ότι απέσυραν τη συμμετοχή τους στη Συντεχνία υποδηματοποιών και τη μετέφεραν στην Ανεξάρτητη Τουρκική Συντεχνία.
Σύμφωνα με πληροφορία που λήφθηκε στις 23 Μαΐου 1958, η ΤΜΤ πήρε διαταγή να εξουδετερώσει ορισμένους «ύποπτους προδότες», περιλαμβανομένων και Κομμουνιστών, πριν η κυβέρνηση της Α. Μεγαλειότητος ανακοινώσει την πολιτική της στο Κυπριακό. Ο στόχος είναι να τρομοκρατηθεί η τουρκοκυπριακή κοινότητα και να υποστηρίζει πλήρως την ΤΜΤ...
Ο Δρ Κουτσιούκ του κόμματος «Η Κύπρος είναι Τουρκική» και ο Ραούφ Ντενκτάς, πρόεδρος της Κυπριακής Ομοσπονδίας Τουρκικών Οργανώσεων, έφυγαν αεροπορικώς για την Άγκυρα στις 23 Μαΐου 1958... Υπάρχουν έντονοι ψίθυροι ότι η τουρκική κυβέρνηση θα δεχθεί προτάσεις για λύση που θα προτείνει η βρετανική κυβέρνηση, αλλά οι δύο αντιπρόσωποι της Κύπρου υποστηρίζουν μόνον τη διχοτόμηση.
Στις 24 Μαΐου 1958, ποσότητες πυρομαχικών βρέθηκαν σε ταχυδρομικά κιβώτια στη Λευκωσία. Όλα είχαν υβριστικές επικέτες πάνω τους εναντίον του κυβερνήτη. Όλα προερχόντουσαν από την ΤΜΤ.
Το βράδυ της 30/31ης Μαΐου 1958, κάποιοι μπήκαν στο τουρκικό δημοτικό σχολείο Λάρνακας, και κατέστρεψαν το πορτραίτο του Βασιλιά Γεώργιου του VI. Γράφτηκαν συνθήματα της ΒΟΛΚΑΝ στους τοίχους.
Φυλλάδιο της ΤΜΤ αριθμός 203/58 προειδοποιούσε τους Τουρκοκυπρίους να είναι έτοιμοι για δράση. Ισχυριζόντουσαν στο φυλλάδιο ότι « η νήσος θα πνιγεί στη φωτιά και στο αίμα την πρώτη μέρα αυτο-κυβέρνησης, που θα σημαίνει την εξαφάνισή μας».
(Την έκθεση ημερ. 4.6.1958 υπογράφει ο H. Kιrkman A/Asp. For Asst. Chief Constable, Special Branch).
«Τούρκοι χούλιγκαν»
Τηλεγράφημα Σερ Χιου Φουτ ημερ. 4 Ιουνίου 1958, προς τον Υπ. Αποικιών έλεγε:
«Τούρκοι χούλιγκαν έχουν αυξήσει τις δραστηριότητές τους τις περασμένες μια - δύο εβδομάδες και το περασμένο Σάββατο διοργάνωσαν διαμαρτυρίες και έσκισαν αγγλικές επιγραφές. Αυτά ακολούθησαν τους φόνους της ΤΜΤ αριστερών Τούρκων και την αύξηση των φυλλαδίων της ΤΜΤ με τους πλέον βίαιους όρους, και όλα δείχνουν ότι οι Τούρκοι ετοιμάζονται για περισσότερη βία και αυτή ίσως να λάβει χώρα πριν από την ανακοίνωση πολιτικής από τη βρετανική Βουλή.
Στις 12 Ιουνίου θα έχουμε την προγραμματισμένη παρέλαση για τα γενέθλια της Βασίλισσας στην πλατεία... Ο Κουτσιούκ πρόσφατα άλλαξε τ΄ονομα της πλατείας σε Πλατεία Ταξίμ. Πιστεύουμε ότι πιθανόν να αποπειραθούν κάποιοι Τούρκοι να επέμβουν στην παρέλαση, όμως τόσο εγώ όσο και ο Στρατηγός Κέντριου, που συμφωνεί μαζί μου, λέμε ότι δεν πρέπει να ακυρώσουμε την παρέλαση γι' αυτόν το λόγο. Θα πάρουμε όλα τα μέτρα να αποφύγουμε ανωμαλίες... ΄Ισως όμως να αναγκαστούμε να ακυρώσουμε μόνο αν τα στρατεύματά μας χρειαστούν για άλλες επείγουσες υπηρεσίες».
Διεθνές ένταλμα σύλληψης για τον ιδρυτή του WikiLeaks εξέδωσε σήμερα Τετάρτη η Interpol, καθώς ο παγκόσμιος σάλος από τη μαζική δημοσιοποίηση απόρρητων διπλωματικών τηλεγραφημάτων των ΗΠΑ εξαπλωνόταν από το πεδίο των σχέσεων μεταξύ κυβερνήσεων και στις χρηματαγορές.
