Επειδή ετοιμάζουν Εθνική Προδοσία ξεπουλώντας το όνομα της Μακεδονίας... διαβάστε πόσο πίσω πήγαν οι άνθρωποι προκειμένου να βρούνε κάτι μεμπτό για την παράταξη που έπαιρνε πάντα τις μεγάλες αποφάσεις για την Ελλάδα...
ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ:
Το βαθύ πρόβλημα της Νέας Δημοκρατίας
Του Αντώνη Μ. Παντελή*
«Η Νέα Δημοκρατία πρέπει να αποφασίσει όμως και τι κόμμα θέλει να είναι» («Καθημερινή», 6 Οκτωβρίου 2009). «Χρειάζεται και ένα όραμα, πέρα από το “ήρθε η σειρά μας να κυβερνήσουμε”. Αυτό έλειπε από τη Ν.Δ. Το ιδεολογικό κενό έγινε εξαιρετικά εμφανές μετά το 2004. Η ιδεολογική σιωπή ήταν εκκωφαντική» (Π. Μανδραβέλης, 9 Οκτωβρίου 2009).
Η Ν.Δ. είναι ένα από τα δύο κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία. Ποια όμως είναι η Ν.Δ.;
H N.Δ. είναι το κόμμα που ίδρυσε, το 1974, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και προσχώρησαν σε αυτό οι φίλοι του, που πολιτεύονταν μαζί του και πριν από τη δικτατορία. Το κόμμα τους λεγόταν Εθνική Ριζοσπαστική Ενωση. Και αυτό το ίδρυσε ο Καραμανλής, το 1955. Στην ΕΡΕ προσχώρησαν οι βουλευτές του Ελληνικού Συναγερμού, του κόμματος του Παπάγου. Ο Συναγερμός εμφανίσθηκε στις εκλογές του 1951, απορρόφησε το Λαϊκό Κόμμα και πλειοψήφησε στις εκλογές του 1952. Το Λαϊκό Κόμμα είχε αρχικά αρχηγό τον Δημήτριο Γούναρη και, μετά την εκτέλεσή του, τον Τσαλδάρη.
Ετσι φθάνουμε στην ίδρυση του πρώτου κομματικού σχηματισμού ο οποίος εκφράζει τη μία από τις δύο παρατάξεις που διαμορφώνουν από το 1915 το πολιτικό σκηνικό. Είναι χαρακτηριστικό ότι τη λέξη «παράταξη» τη χρησιμοποίησαν πολύ στον τελευταίο προεκλογικό αγώνα, ακόμη και ο απελθών πρωθυπουργός.
Η Ν.Δ. εκφράζει την αντιβενιζελική παράταξη, που απέκτησε την ονομασία της με αναφορά στον αντίπαλό της, τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Η άλλη παράταξη είναι η βενιζελική. Μπροστά στον διχασμό του 1915-1922, οι εμφύλιες συγκρούσεις κατά και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι δευτερεύοντα γεγονότα. Αρκεί να αναλογισθεί κανείς το ένα εκατομμύριο σφαγιασθέντων στη Μικρά Ασία και τον ξεριζωμό ελληνισμού χιλιετιών. Και όμως, ο αντιβενιζελισμός καθόριζε την παράταξη.
Ο Καραμανλής, π.χ., για τη σταδιοδρομία του χρειάσθηκε νομιμοποίηση από τον γάμο με την Αμαλία Κανελλοπούλου, μοναδική θηλυκή κληρονόμο του Γούναρη. Αυτή η ιδεολογία απομακρύνει άξιους ανθρώπους. Τη λειψανδρία κάλυπτε ο Καραμανλής κυβερνώντας με βενιζελικούς (π.χ., Αβέρωφ, Τσάτσος, Μητσοτάκης).
Η αντιβενιζελική παράταξη ήταν η βασιλική. Π.χ., ήταν θεμιτό να ορίζει τον αρχηγό της ο Παύλος, όταν διόρισε τον Καραμανλή πρωθυπουργό. Το 1974, η αντιβενιζελική παράταξη απηλλάγη από την επικυριαρχία του στέμματος, αλλά δεν ξεπέρασε την ευθύνη για την Καταστροφή.
Και η ευθύνη αυτή είναι ακέραιη. Παρά τις διακοινώσεις των Συμμάχων, έφεραν πίσω με νόθο δημοψήφισμα (98,97%!) τον Κωνσταντίνο και η Ελλάς εξέπεσε από τη συμμαχία.
Η ανάνηψη της Ν.Δ. περνά από τη συγγνώμη για την Καταστροφή. Πώς μπορεί να ζητεί κανείς να παραδεχθούν οι άλλοι τα δικά τους λάθη και εγκλήματα, όταν ο ίδιος δεν παραδέχεται το μέγιστο πάντων; Aκόμη και ο Πάπας ζήτησε συγγνώμη για τις σταυροφορίες. Η αποφυγή της συγγνώμης είναι χειρότερη από το αλάθητο.
Η Ν.Δ. είναι ένα από τα δύο κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία. Ποια όμως είναι η Ν.Δ.;
H N.Δ. είναι το κόμμα που ίδρυσε, το 1974, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής και προσχώρησαν σε αυτό οι φίλοι του, που πολιτεύονταν μαζί του και πριν από τη δικτατορία. Το κόμμα τους λεγόταν Εθνική Ριζοσπαστική Ενωση. Και αυτό το ίδρυσε ο Καραμανλής, το 1955. Στην ΕΡΕ προσχώρησαν οι βουλευτές του Ελληνικού Συναγερμού, του κόμματος του Παπάγου. Ο Συναγερμός εμφανίσθηκε στις εκλογές του 1951, απορρόφησε το Λαϊκό Κόμμα και πλειοψήφησε στις εκλογές του 1952. Το Λαϊκό Κόμμα είχε αρχικά αρχηγό τον Δημήτριο Γούναρη και, μετά την εκτέλεσή του, τον Τσαλδάρη.
Ετσι φθάνουμε στην ίδρυση του πρώτου κομματικού σχηματισμού ο οποίος εκφράζει τη μία από τις δύο παρατάξεις που διαμορφώνουν από το 1915 το πολιτικό σκηνικό. Είναι χαρακτηριστικό ότι τη λέξη «παράταξη» τη χρησιμοποίησαν πολύ στον τελευταίο προεκλογικό αγώνα, ακόμη και ο απελθών πρωθυπουργός.
Η Ν.Δ. εκφράζει την αντιβενιζελική παράταξη, που απέκτησε την ονομασία της με αναφορά στον αντίπαλό της, τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Η άλλη παράταξη είναι η βενιζελική. Μπροστά στον διχασμό του 1915-1922, οι εμφύλιες συγκρούσεις κατά και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι δευτερεύοντα γεγονότα. Αρκεί να αναλογισθεί κανείς το ένα εκατομμύριο σφαγιασθέντων στη Μικρά Ασία και τον ξεριζωμό ελληνισμού χιλιετιών. Και όμως, ο αντιβενιζελισμός καθόριζε την παράταξη.
Ο Καραμανλής, π.χ., για τη σταδιοδρομία του χρειάσθηκε νομιμοποίηση από τον γάμο με την Αμαλία Κανελλοπούλου, μοναδική θηλυκή κληρονόμο του Γούναρη. Αυτή η ιδεολογία απομακρύνει άξιους ανθρώπους. Τη λειψανδρία κάλυπτε ο Καραμανλής κυβερνώντας με βενιζελικούς (π.χ., Αβέρωφ, Τσάτσος, Μητσοτάκης).
Η αντιβενιζελική παράταξη ήταν η βασιλική. Π.χ., ήταν θεμιτό να ορίζει τον αρχηγό της ο Παύλος, όταν διόρισε τον Καραμανλή πρωθυπουργό. Το 1974, η αντιβενιζελική παράταξη απηλλάγη από την επικυριαρχία του στέμματος, αλλά δεν ξεπέρασε την ευθύνη για την Καταστροφή.
Και η ευθύνη αυτή είναι ακέραιη. Παρά τις διακοινώσεις των Συμμάχων, έφεραν πίσω με νόθο δημοψήφισμα (98,97%!) τον Κωνσταντίνο και η Ελλάς εξέπεσε από τη συμμαχία.
Η ανάνηψη της Ν.Δ. περνά από τη συγγνώμη για την Καταστροφή. Πώς μπορεί να ζητεί κανείς να παραδεχθούν οι άλλοι τα δικά τους λάθη και εγκλήματα, όταν ο ίδιος δεν παραδέχεται το μέγιστο πάντων; Aκόμη και ο Πάπας ζήτησε συγγνώμη για τις σταυροφορίες. Η αποφυγή της συγγνώμης είναι χειρότερη από το αλάθητο.
* Ο κ. Αντώνης Παντελής είναι καθηγητής στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών.