του Τάκη Μίχα
Όπως είναι γνωστό, υπάρχουν αρκετοί αναλυτές στην Ελλάδα που πιστεύουν ότι απώτερος στόχος του ΣΥΡΙΖΑ είναι η στάση πληρωμών και η μετάβαση σε ένα καθεστώς λαϊκιστικού αυταρχισμού, τύπου Βενεζουέλας. Οι ανησυχίες αυτές εντείνονται με τις καθημερινές, πλέον, δηλώσεις του πρωθυπουργού και κυβερνητικών στελεχών, που στοχεύουν στη συντήρηση ενός πολεμικού κλίματος έναντι των «ξένων», στο πλαίσιο του οποίου οποιαδήποτε κριτική αντιμετωπίζεται ως «εθνική προδοσία».
Οι ανησυχίες αυτές οπωσδήποτε θα εντάθηκαν μετά την πρόσφατη συνέντευξη του βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Κώστα Λαπαβίτσα σε αμερικανικό περιοδικό. Όμως είναι λάθος να επικεντρώνονται οι ανησυχίες στην άποψη του βουλευτή και οικονομολόγου κ. Λαπαβίτσα σχετικά με τις αρνητικές επιπτώσεις του ευρώ σε μια οικονομία όπως η ελληνική. Άλλωστε, πολλοι διεθνείς κορυφαίοι οικονομολόγοι έχουν κατά καιρούς διατυπώσει ανάλογες απόψεις. Τα ανησυχητικά σημεία της συνέντευξης εντοπίζονται σε ορισμένα άλλα σημεία.
Το πρώτο αφορά το γεγονός ότι για τον κ. Λαπαβίτσα δεν υπάρχει διαφορά μεταξύ του «δελτίου» στα διάφορα είδη που θα επιβάλλει στο μέλλον ο ΣΥΡΙΖΑ -στο πλαίσιο της εξόδου από την ευρωζώνη- και τη σημερινή κατάσταση όπου ο καθένας κάνει τις αγορές του στα πλαίσια της αγοραστικής του ικανότητας. «Δελτίο ζούμε και τώρα αλλά γίνεται με το πορτοφόλι», αναφέρει χαρακτηριστικά.
Πράγματι, το πορτοφόλι αποτελεί ένα είδος «δελτίου», στον βαθμό που το μέγεθός του επιβάλλει περιορισμούς τόσο στην ποσότητα όσο και στο είδος των αγαθών/υπηρεσιών που μπορεί να απολαύσει κανείς. Όμως υπάρχει μια θεμελιώδης διαφορά μεταξύ του «πορτοφολιού» που προέρχεται (αν δεν είσαι δημόσιος υπάλληλος) από τη συμμετοχή σου σε οικονομικές συναλλαγές και του π.χ. «δελτίου τροφίμων» που θα σου εκδίδει η ΚΟΒΑ του ΣΥΡΙΖΑ: Στην πρώτη περίπτωση, το περιεχόμενο του «πορτοφολιού» σου εξαρτάται από τα προϊόντα/υπηρεσίες που πρόσφερες στους συνανθρώπους σου, στο πλαίσιο των δισεκατομμυρίων ελεύθερων συναλλαγών που πραγματοποιούνται καθημερινά ανά τον κόσμο. Στη δεύτερη περίπτωση, το «δελτίο τροφίμων» σου εξαρτάται αποκλειστικά και μόνο απο την εύνοια του κόμματος. Στην πρώτη περίπτωση οι αγορές σου αντιπροσωπεύουν την προσωπική σου ιεράρχηση επιθυμιών. Στη δεύτερη περίπτωση αντανακλούν τις ιεραρχήσεις της κομματικής γραφειοκρατίας.
Το γεγονός ότι ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί να δει τη διαφορά μεταξύ των δύο αυτών μηχανισμών, εντείνει τις ανησυχίες σχετικά με την υποβάθμιση της έννοιας της ελευθερίας στη σκέψη του.
Και οι ανησυχίες αυτές εντείνονται ακόμα περισσότερο όταν διαβάζουμε σε άλλο σημείο της συνέντευξης ότι ο κ. Λαπαβίτσας θεωρεί «κρίσιμο» να οικοδομήσει η Ελλάδα στενές σχέσεις με χώρες όπως η Ρωσία, η Βενεζουέλα, η Κίνα και το Ιράν. Με άλλα λόγια, με χώρες στις οποίες οι πολιτικές, συνδικαλιστικές και οικονομικές ελευθερίες είναι είτε ανύπαρκτες είτε πολύ περιορισμένες. Χώρες όπου ηγέτες της αντιπολίτευσης δολοφονούνται ή εξορίζονται, διανοουμενοι, πανεπιστημιακοί και συνδικαλιστές φυλακίζονται ή αναγκάζονται να αποκηρύξουν τις απόψεις τους και, τέλος, χώρες όπου τα αντιπολιτευόμενα ΜΜΕ είναι είτε ανύπαρκτα είτε υπό τη συνεχή απειλή του τερματισμού της λειτουργίας τους.
Έχουν, λοιπόν, άδικο να ανησυχούν οι ανησυχούντες;