Πριν από λίγες ημέρες δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Handelsblatt μελέτη του European School of Management and Technology, ιδιωτικής σχολής χρηματοδοτούμενης από τη γερμανική βιομηχανία, σχετικά με το ελληνικό χρέος και ιδίως με τη διοχέτευση των χρημάτων διάσωσης που εδόθησαν για να αποφύγει την ασύνταχτη κατάρρευση η ελληνική οικονομία. Ο ισχυρισμός που διατυπώθηκε ήταν ότι μόλις 9,7 δισ. ευρώ ή λιγότερο από το 10% του συνολικού ποσού κατευθύνθηκε, στην πραγματικότητα, στη χρηματοδότηση του πρωτογενούς ελλείμματος του προϋπολογισμού. Η αλήθεια είναι εντελώς, μα εντελώς διαφορετική. Τα χρήματα που δόθηκαν στο πλαίσιο των δύο πρώτων προγραμμάτων στήριξης, ώστε η χώρα να γλιτώσει την αποσταθεροποίηση και την παρακμή, κατευθύνθηκαν τα μισά περίπου στην πληρωμή των ομολόγων και τα υπόλοιπα στη χρηματοδότηση του προϋπολογισμού.
Συγκεκριμένα, από τον Μάιο του 2010 έως τον Ιούλιο του 2015, η Ελλάδα «μάζεψε» 118,3 δισ. δημοσιονομικό έλλειμμα, ποσό που περιλαμβάνει και τις όποιες «λειτουργικές δαπάνες» εξυπηρέτησης της ανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, οι οποίες και διέσωσαν τους καταθέτες και όχι τους ιδιοκτήτες τους! 88,8 δισ. εξυπηρέτησαν τα κρατικά ομόλογα που έληγαν την περίοδο αυτή και άλλα 41 δισ. περίπου περιέλαβαν τις δύο «λειτουργίες» του κουρέματος του 2012, συμπεριλαμβανομένης και της ΤτΕ. Αυτό μας δίνει το σύνολο των 248 δισ. περίπου χρηματοδοτικών αναγκών για το προαναφερθέν διάστημα που καλύπτει τα δύο προγράμματα. Ο παραπάνω πίνακας δείχνει την πραγματική χρηματοδότηση των 129,8+73=202,8 δισ. Η διαφορά των δύο ποσών καλύφθηκε από τις γνωστές πηγές των εκδόσεων εντόκων γραμματίων/ρέπος, από δανεισμό 5 δισ. από τις αγορές, από SMP/ANFA επιστροφές του ευρωσυστήματος, από έσοδα αποκρατικοποιήσεων κ.λπ.
Η απίθανη αυτή σχολή, η οποία δεν ξέρω κι αν απονέμει και τίτλους επιτίμων διδακτόρων, υποστηρίζει ότι όλη αυτή η τεράστια, η μυθώδης εξυπηρέτηση, έγινε με… 9,7 δισ. ευρώ στον ελληνικό προϋπολογισμό.
Ποιος καθηγητίσκος τα γράφει στα σοβαρά αυτά; Δεν γνωρίζει τη διαφορά του 118,3 (48% περίπου του συνολικού ποσού) από το 9,7 δισ.; Αν κανείς περιλάβει και το τρίτο σχετικώς ευνοϊκό πρόγραμμα, επειδή οι πληρωμές λήξεων ομολόγων είναι χαμηλές, τότε η χρηματοδότηση του ελληνικού προϋπολογισμού προβλέπεται να φτάσει το 55% των συνολικών πληρωμών!
Να θυμίσω, επίσης, ότι το 2009 μόνο το δημοσιονομικό έλλειμμα ξεπερνούσε το 14% του ΑΕΠ, που τότε ήταν κοντά στα 230 δισ. Μόνο για το 2009, μόνο για το 2009 επαναλαμβάνω, τα ελλείμματα αυτά χρηματοδοτήθηκαν με αέρα κοπανιστό; Να θυμίσω το πρωτογενές έλλειμμα, χωρίς δηλαδή τις δαπάνες των τοκοχρεολυσίων; Αυτά είναι στοιχεία της Eurostat, θέλει να τα κοιτάξει κανείς;
Η υποτιθέμενη έρευνα, που αξιοποιήθηκε δεόντως από το απασφαλισμένο ακραίο κόμμα της Γερμανίας, Die Linke, αναφέρει επίσης ότι τα χρήματα της διάσωσης πήγαν στις ευρωπαϊκές τράπεζες. Ανάλυση ανύπαρκτη, βεβαίως. Οποιος κοιτάξει τα στοιχεία θα δει ότι ούτε το 25% των χρημάτων των δύο προγραμμάτων δεν πήγε στις ευρωπαϊκές τράπεζες.
Με τη δημοσίευση αυτής της προπαγανδιστικής σαλάτας, τα ελληνικά μέσα πήραν φωτιά. Οι γνωστοί άγνωστοι άρχισαν να βρίζουν την Ευρώπη και να προβληματίζονται δήθεν αδόλως σχετικά με τη χρησιμότητα της ευρωπαϊκής πορείας της χώρας.
Αυτή η εγκληματική μαφία που βρέθηκε ιστορικά μέσα στα δύο μεγάλα κόμματα που διαχειρίστηκαν τη μεταπολίτευση και που παρεπιδημεί σε τσοντοκάναλα και εφημερίδες ανύπαρκτης κυκλοφορίας, αυτή η προσοδοθηρική συμμορία της πελατειακής Ελλάδας που θέλει τη δραχμή για να επανακαταλάβει τη χώρα, δηλητηριάζει συνεχώς τον λαό με αήθη ψέματα, υπονομεύοντας τα προγράμματα διάσωσης, που παρά τα όποια λάθη τους, τα οποία ο υπογράφων έχει επισημάνει διεθνώς και αρμοδίως, διέσωσαν τη χώρα από τον αυτοκτονικό της εαυτό. Στην προσπάθειά της αυτή έχει σύμμαχο όλο το μαύρο ευρωπαϊκό κατεστημένο, που ως γνωστόν προσπάθησε μέσα στην αναμπουμπούλα να πετάξει την Ελλάδα στα σκυλιά το 2011. Μαζί με κάτι γραφικούς ακαδημαϊκούς που όλοι μαζί δεν έχουν ούτε μία δημοσίευση της προκοπής. Να είναι σίγουροι ότι όλους αυτούς σύντομα η Ιστορία θα τους κατατάξει εκεί που τους αξίζει. Τίποτα δεν μένει κρυφό στη χώρα αυτή, στη σημερινή εποχή, στο τέλος.
* Ο κ. Θοδωρής Πελαγίδης είναι καθηγητής Οικονομικής Ανάλυσης στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς και NR Senior Fellow στο Brookings Institution, USA. Το τελευταίο του βιβλίο, «Who’s to Blame for Greece», κυκλοφορεί από τις εκδόσεις MacMillan.
http://www.kathimerini.gr/859813/article/oikonomia/ellhnikh-oikonomia/apoyh-h-symmoria-kai-to-xreos