Το ψευδοκράτος φαντασιώνεται πως είναι «κράτος» και απαιτεί σεβασμό του εναέριου «χώρου του» από την Γαλλία!
Τέσσερις μέρες μετά την πτήση γαλλικών μαχητικών αεροσκαφών, πάνω από την περιοχή Λεύκας στις κατεχόμενες περιοχές της Κύπρου, το λεγόμενο «υπουργείο εξωτερικών» εξέδωσε νέα ανακοίνωση κάνοντας λόγο για «παραβίαση του εναέριου χώρου» του ψευδοκράτους, εκφράζοντας ετοιμότητα «να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα σε συνεργασία» με την Τουρκία.
Σύμφωνα με την τουρκοκυπριακή εφημερίδα «Κίπρις Ποστασί», στην ανακοίνωση του, το λεγόμενο «υπουργείο εξωτερικών» χαρακτηρίζει ως «θράσος και έλλειψη σοβαρότητας» τη δήλωση του Υπουργείου Άμυνας της Κυπριακής Δημοκρατίας ότι η πτήση των γαλλικών αεροσκαφών είχε την άδεια της Λευκωσίας. Ισχυρίζεται ότι «η ελληνοκυπριακή πλευρά, υπό το πρόσχημα της Κυπριακής Δημοκρατίας, δεν έχει καμία δικαιοδοσία να εκδίδει άδειες πτήσεων για το σύνολο του εναέριου χώρου της νήσου».
Σύμφωνα με το ψευδοκράτος, οι πτήσεις στον εναέριο χώρο που ελέγχεται από αυτό πραγματοποιούνται από το 1977 στον «εναέριο χώρο» του παράνομου αεροδρομίου και κατευθύνονται από το «κέντρο ελέγχου εναέριας κυκλοφορίας» του.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση, η ελληνοκυπριακή πλευρά έχει προχωρήσει κατά καιρούς σε παρεμβάσεις σε αυτές τις πτήσεις. Επιπλέον, εκφράζεται η δυσαρέσκεια για τη στάση χωρών όπως η Γαλλία, οι οποίες, όπως υποστηρίζεται, «δεν αντιλαμβάνονται το επικίνδυνο παιχνίδι που παίζουν» δίνοντας βαρύτητα σε «αυταρχικές συμπεριφορές» της ελληνοκυπριακής πλευράς.
Το λεγόμενο «υπουργείο εξωτερικών» αναφέρει ότι δεν θα επιδείξει ανοχή σε τέτοιες «απρόσεκτες» ενέργειες και αναφέρεται στην ετοιμότητά του «να λάβει, σε συνεργασία με την Τουρκία, όλα τα απαραίτητα μέτρα».
«Παραβίασαν τον εσωτερικό χώρο»
Τα γαλλικά μαχητικά αεροσκάφη, στις 20 Δεκεμβρίου στο πλαίσιο της Συμφωνίας Αμυντικής Συνεργασίας Κυπριακής Δημοκρατίας - Γαλλίας του 2017 «παραβίασαν τον εσωτερικό χώρο» του ψευδοκράτους και πέταξαν χαμηλά στην περιοχή της Λεύκας, «θέτοντας σε κίνδυνο ανθρώπινες ζωές», είχε υποστηρίξει το λεγόμενο «υπουργείο εξωτερικών».
Το ψευδοκράτος είχε καταδικάσει σθεναρά «αυτήν την παράβαση από τη Γαλλία, που έχει προκαλέσει μεγάλη ανησυχία στον λαό μας».
Η ελληνοκυπριακή πλευρά έχει κάνει εδώ και καιρό διμερείς στρατιωτικές συμφωνίες και αυξάνει την ένταση στην περιοχή, με το αιτιολογικό ότι βρίσκεται υπό «απειλή ασφαλείας», αναφερόταν σε ανακοίνωση της 21ης Δεκεμβρίου. «Θα θέλαμε να τονίσουμε ότι δεν θα επιτρέψουμε ποτέ αυτή η υποστήριξη και η στρατιωτική συνεργασία που παρέχεται στην ελληνοκυπριακή διοίκηση με το πρόσχημα της στρατηγικής εταιρικής σχέσης να απειλήσει την ειρήνη και την ασφάλεια του τουρκοκυπριακού λαού», σημειωνόταν.
Το λεγόμενο «υπουργείο εξωτερικών» ανέφερε ότι καλεί όλα τα ενδιαφερόμενα μέρη, ιδιαίτερα τη Γαλλία, που ενθαρρύνουν την ελληνοκυπριακή πλευρά στον στρατιωτικό τομέα, να εγκαταλείψουν άμεσα ενέργειες που θα θέσει σε κίνδυνο την ασφάλεια της περιοχής, και να ενεργήσουν με κοινή λογική.
Τα απαγορευμένα φαγητά για την Μαρία Σάκκαρη και το γλυκό που ξετρελαίνει τον Στέφανο Τσιτσιπά
Ο Στέφανος Τσιτσιπάς και η Μαρία Σάκκαρη αναπόλησαν την Ελλάδα και την παραδοσιακή της κουζίνα σε συνεντευξή τους στην ιστοσελίδα atptour.com στα πλαίσια του τουρνουά United Cup που διεξάγεται στην Αυστραλία.
Οι δύος πρωταθλητές αποθέωσαν την ελληνική γαστρονομία και απάντησαν σε ερωτήσεις πως το αν μαγειρεύουν, τι τρώνε το βράδυ πριν από τους αγώνες και τι θα μαγείρευε ο ένας στον άλλον, πριν κάνουν και το δικό τους Top 10 από των φαγητών της χώρας μας.
Στέφανε, ας πούμε πως η Μαρία έρχεται για να φάτε μαζί αυτό το βράδυ. Τι θα τις ετοίμαζες;
Τσιτσιπάς: "Κάτι Χριστουγεννιάτικο. Θα μου άρεσε να κάνω γαλοπούλα με πατάτες και ψητά λαχανικά. Θα έκανα επίσης μια ελληνική (χωριάτικη) σαλάτα."
Σάκκαρη: "Εννοείται! Χρειαζόμαστε ελληνική σαλάτα στο τραπέζι."
Μαρία, εσύ τι θα ετοίμαζες για τον Στέφανο;
Σάκκαρη: "Θα έκανα τυρόπιτα για ορεκτικό, επίσης ελληνική σαλάτα και για κυρίως πιάτο κοκκινιστό. Ελάφι μαγειρεμένο σε σάλτσα ντομάτας για ώρες."
Τσιτσιπάς: "Είναι πολύ μαλακό, ήδη θέλω να πάω στην Ελλάδα!"
Πώς θα χαρακτηρίζατε τις ικανότητές σας στην κουζίνα;
Σάκκαρη: "Δεν είμαι τέλεια, αλλά τα πάω καλά. Προσπαθώ να κάνω το καλύτερο δυνατό."
Τσιτσιπάς: "Είναι κάτι που ξεκίνησα να κάνω πρόσφατα. Επίσης έχω αγοράσει βιβλία μαγειρικής για να βελτιωθώ. Δεν ξέρω αν θα έχω τον απαραίτητο χρόνο τα επόμενα χρόνια, αλλά είναι κάτι που κάνω."
Έχετε απαγορευμένα αγαπημένα γεύματα;
Σάκκαρη: "Έχω πολλά. Λατρεύω το σουβλάκι και τα χάμπουργκερ. Είναι τα δυο βασικότερα."
Τσιτσιπάς: "Λατρεύω το ραβανί, είναι το αγαπημένο μου που δεν κάνει να τρώω. Είναι ένα τυπικό ελληνικό γλυκό."
Τι τρώτε το βράδυ πριν από αγώνα;
Σάκκαρη: "Πρωτεΐνη με ρύζι, πατάτες και λαχανικά. Ακούγεται βαρετό, τίποτα το ιδιαίτερο."
Ποια είναι η πιο μεγάλη παρεξήγηση για τη διατροφή ενός παίκτη;
Τσιτσιπάς: "Ότι όλοι μας ακολουθούμε τη διατροφή του Novak Djokovic. Αυτή είναι μια λανθασμένη αντίληψη.
Σάκκαρη: "Συμφωνώ."
Τέλος, οι δυο κορυφαίοι μας πρωταθλητές κλήθηκαν να ταξινομήσουν σε σειρά προτίμησης διάφορα ελληνικά πιάτα από το 1 έως το 10, χωρίς όμως να γνωρίζουν ποιο φαγητό θα ακουστεί - όπως το γνωστό τρεντ στο TikTok.
Λουκουμάδες;
Τσιτσιπάς & Σάκκαρη: "7."
Σπανακόπιτα;
Τσιτσιπάς: "Top 4 χωρίς αμφιβολία, αλλά πού;"
Σάκκαρη: "3."
Φασολάδα;
Τσιτσιπάς: "Ωωωω... 6."
Σουβλάκι;
Τσιτσιπάς: "Αυτό σίγουρα Top 2."
Σάκκαρη: "Πρέπει να το βάλω στο 1."
Ντολμαδάκια;
Τσιτσιπάς & Σάκκαρη: "8."
Σαγανάκι;
Τσιτσιπάς & Σάκκαρη: "4."
Μουσακάς;
Τσιτσιπάς & Σάκκαρη: "2, εύκολα."
Τζατζίκι;
Τσιτσιπάς & Σάκκαρη: "5."
Κλέφτικο;
Τσιτσιπάς & Σάκκαρη: "10."
Παστίτσιο;
Σάκκαρη: "Όχι! Ξέχασα το παστίτσιο. Αφήσατε το καλύτερο για το τέλος! Ας πούμε 9 (δεν είχε μείνει άλλη θέση κενή).
Σημειώνουμε πως οι δύο Έλληνες σταρ του τέννις δεν κατάφεραν να προχωρήσουν στην επόμενη φάση του τουρνουά, καθώς ο Τσιτσιπάς γνώρισε την ήττα απ' τον Καζάκο, Αλεξάντερ Σεβτσένκο με 2-0 και η Σάκκαρη είχε το ίδιο αποτέλεσμα με την Έλενα Ριμπάκινα.
Αποτελέσματα που δεν άφησαν περιθώριο στους δύο Έλληνες αθλητές να πάνε σε 3ο αγώνα (μικτό) και να διεκδικήσουν εκεί την πρόκριση.
Σύμφωνα με τις IDF, οι βόμβες τοποθετήθηκαν σε απόσταση μόλις 45 μέτρων
από το ιατρικό κέντρο στην Τζαμπάλια
Πλάνα προερχόμενα από κάμερες που ανήκουν σε πράκτορες της Χαμάς και τους
δείχνουν να τοποθετούν βόμβες δίπλα στο Ινδονησιακό Νοσοκομείο στη βόρεια
Λωρίδα της Γάζας, έδωσε στη δημοσιότητα ο ισραηλινός στρατός.
Σύμφωνα με τις IDF, οι βόμβες τοποθετήθηκαν σε απόσταση μόλις 45 μέτρων από το
ιατρικό κέντρο στην Τζαμπάλια.
Ο στρατός αναφέρει ότι κατά τη διάρκεια της στρατιωτικής επιχείρησης την
περασμένη εβδομάδα στο Ινδονησιακό Νοσοκομείο, τα στρατεύματα σκότωσαν
αρκετούς τρομοκράτες που προσπάθησαν να διαφύγουν από το ιατρικό κέντρο.
Δεκάδες μέλη της Χαμάς και του Ισλαμικού Τζιχάντ συνελήφθησαν και αρκετοί
εκρηκτικοί μηχανισμοί που είχαν τοποθετηθεί από αυτούς στην περιοχή
εξουδετερώθηκαν, προσθέτουν οι Ισραηλινοί.
Το βίντεο που τραβήχτηκε από τους πράκτορες της Χαμάς και βρέθηκε αργότερα από
τις IDF στη Γάζα, τους δείχνει να τοποθετούν εκρηκτικούς μηχανισμούς δίπλα στο
νοσοκομείο.
«Πρόκειται για άλλο ένα παράδειγμα της κυνικής χρήσης του πληθυσμού και των
πολιτικών ιδρυμάτων στη Λωρίδα της Γάζας από την τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς
για τρομοκρατικές δραστηριότητες κατά κατάφωρη παραβίαση του διεθνούς
δικαίου», προσθέτουν οι IDF.
Το brain rot μεταφράζεται ως εγκεφαλική σήψη και συνδέεται με την προσκόλληση στο Ιντερνετ, με την πληροφόρηση αποκλειστικά μέσω social media και την υπερκατανάλωση πνευματικής τροφής χαμηλής ποιότητας
Το brain rot, επί της ουσίας το «κάψιμο» του εγκεφάλου εξαιτίας της μετάλλαξης που υφίσταται ο ανθρώπινος νους καθώς προσαρμόζεται στη λογική και τους ρυθμούς του Διαδικτύου, είναι η λέξη της χρονιάς 2024 σύμφωνα με το Λεξικό της Οξφόρδης. Και ως τέτοια, πέρα από το φαινόμενο που περιγράφει, αποτελεί παράδειγμα του αέναου παιχνιδιού των σημασιών, ιδιαίτερα όταν οι λέξεις του συρμού διασχίζουν τα γλωσσικά σύνορα. Το brain rot στα ελληνικά μεταφράζεται κατά λέξη ως εγκεφαλική σήψη και συνδέεται με την προσκόλληση στο Ιντερνετ, με την πληροφόρηση αποκλειστικά μέσω social media, με το σχεδόν ψυχαναγκαστικό σκρολάρισμα, γενικότερα με την υπερκατανάλωση πνευματικής τροφής χαμηλής ποιότητας, κάτι σαν junk food για το μυαλό.
«Σάπινγκ»
Σήψη, λοιπόν, δηλαδή σάπισμα με τη μεταφορική έννοια. Ωστόσο, η «σαπίλα» και τα συνώνυμά της στην καθ’ ημάς αργκό είναι το άραγμα, η ραστώνη, η μέχρι λιποθυμίας χαλάρωση. Του τύπου «πω, ρε φίλε/μπρο κ.ο.κ. Είμαι κομμάτια / λιώμα / λιωμίδι. Δεν παίζει με την καμία να βγω κι απόψε. Φίλε, πάω να την πέσω, να σαπίσω». Η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο φανταστικός ομιλητής καταχωρίζεται στην ελληνική αργκό ως «σάπινγκ», εκ του σαπίζω, ως μακρινός απόγονος του αρχαιοελληνικού σήπομαι, ήτοι της ρηματικής μήτρας από όπου προήλθε το ουσιαστικό «σήψις». Αν όμως δοκιμάσει κάποιος να ακολουθήσει την αντίστροφη διαδρομή, δηλαδή από το σάπινγκ στην εγκεφαλική σήψη, το ερώτημα που τίθεται είναι εάν το brain rot θα μπορούσε να θεωρηθεί λέξη της χρονιάς και για την Ελλάδα (ή μάλλον έκφραση της χρονιάς, εφόσον οι λέξεις, για την ακρίβεια, είναι δύο). Κι αν δεν είναι το brain rot η λέξη της χρονιάς στη χώρα μας, τότε ποια θα μπορούσε να είναι;
Καταρχάς, τα κριτήρια για την ανάδειξη της λέξης της χρονιάς είναι:
α) Ο νεωτερισμός. Η λέξη της χρονιάς θα πρέπει οπωσδήποτε να αποτελεί είτε εντελώς καινούρια επινόηση ή, έστω, να φαντάζει καινοφανής.
β) Να μην είναι λόγια, αλλά να έχει διαδοθεί και να χρησιμοποιείται με αυξανόμενη συχνότητα ή ακόμη και μέχρι αηδίας.
γ) Να απηχεί πειστικά το zeitgeist, το πνεύμα των καιρών και ό,τι απασχολεί τους πραγματικούς ανθρώπους στον ενεστώτα, ό,τι φωτογραφίζει την τρέχουσα κατάσταση που βιώνουν στην καθημερινότητά τους. Και, το κυριότερο,
δ) Να έχει υιοθετηθεί από την κοινότητα των νέων, την Gen Z, τους εφήβους, ιδανικά δε από κοινωνιογλωσσολογικής άποψης, και τα ανήλικα παιδιά, της αναδυόμενης Generation Alpha. Υπ’ αυτό το πρίσμα και αφήνοντας προς στιγμήν κατά μέρος το brain rot, οι υποψηφιότητες για την ελληνική λέξη της χρονιάς που απέρχεται θα μπορούσαν να περιλαμβάνουν τυποποιημένες εκφράσεις όπως «ισχύει», «όντως;» (πάντα σε ερωτηματικό τόνο), «τι φάση;», «κριντζάρω» (ενοχλούμαι, αηδιάζω), «παίζει τρελό μπιφ» (φιλονικία), «έφαγε χι», «του έριξα άκυρο», «το ακούω» κ.λπ. Ασφαλώς, το πλησιέστερο ελληνικό αντίστοιχο στο brain rot της Οξφόρδης είναι το «κάψιμο» και τα συνώνυμα ή παράγωγά του, όπως π.χ. «το‹’χεις κάψει εντελώς», «μ’ έκαψε με τη χαζομάρα που πέταξε» κ.ο.κ. Ενα κάψιμο διαφορετικό, οπωσδήποτε, από εκείνο που εννοούσαν οι Ελληνες επί δεκαετίες, όπως το εξέφρασε μνημειωδώς η Αλίκη Βουγιουκλάκη στη «Μοντέρνα Σταχτοπούτα» με το αξεπέραστο «θα το κάψουμε, κυρ Στέφανε».
Κάθε χρονιά και λέξη
Από μια άλλη άποψη, κάθε απόπειρα να αναδειχθεί σε λέξη της χρονιάς ο εκάστοτε πιο trendy όρος είναι εκ προοιμίου καταδικασμένη να ξεπεραστεί από την ίδια την εξέλιξη της καθομιλουμένης. Η έγκριτη Οξφόρδη, όπως και αρκετοί άλλοι συναφείς οργανισμοί που λειτουργούν ως άγρυπνα παρατηρητήρια των γλωσσικών εξελίξεων παγκοσμίως -εξ ου και εστιάζουν στα αγγλικά- αποδύονται σε έναν αγώνα χαμένο από χέρι. Κυρίως επειδή οι κλειδοκράτορες των νέων κωδίκων είναι οι νέοι. Οι οποίοι, αμέσως μόλις αντιληφθούν ότι η καινοτομία τους αφομοιώθηκε από το κεντρικό ρεύμα και τις μεγαλύτερες ηλικίες, εγκαταλείπουν την όποια λέξη της χρονιάς και επινοούν την επόμενη. Κι αν οι νέοι εγκαταλείψουν μια λέξη που μέχρι πρότινος χρησιμοποιούσαν εκείνοι συχνότερα και από καραμέλα, τότε η λέξη αυτή αυτομάτως μαραίνεται, ξεθωριάζει και γερνάει, γίνεται κομμάτι του status quo. Ως εκ τούτου αποβάλλεται από τη σφύζουσα, ζωντανή νεανική υποκουλτούρα και ξεπερνιέται.
Οι δε γηραιότεροι που προσπαθούν να νεάζουν υιοθετώντας τη διάλεκτο του συρμού, αλλά με διαφορά φάσης, εναγκαλίζονται στενά την αυτογελοιοποίηση θυμίζοντας τις γκροτέσκ καρικατούρες των βιντεοταινιών της δεκαετίας του‹’80, με τη δήθεν νεολαία (Στάθης Ψάλτης, Σταμάτης Γαρδέλης, Στηβ Ντούζος, Βίνα Ασίκη, Σοφία Αλιμπέρτη, Πάνος Μιχαλόπουλος κ.ά.) να ανταλλάσσει ατάκες τόσο πεποιημένες και άκυρες, όπως «καράφλιασα», «μας κούφανες», «μη μου τη βγαίνεις με κόκκινο» κ.λπ., ώστε προκαλούσαν σύγκρυο ακόμη και στην εποχή τους. Ο ορισμός της γραφικότητας, ιδιότητα που θα μπορούσε να αποτελεί και η ίδια λέξη της χρονιάς.
Γι’ αυτό και η απόπειρα της Οξφόρδης και των λοιπών μεγάλων λεξικογράφων ανά τον κόσμο είναι σε μεγάλο βαθμό μάταιη, σαν μια διαρκής ηρωική μάχη που δεν πρόκειται να κερδηθεί ποτέ. Ακριβώς γι’ αυτό βέβαια είναι πάντα ενδιαφέρουσα, αφού στη διαδοχή των λέξεων της χρονιάς αποτυπώνεται το πνεύμα της εποχής - ακόμη και αν αυτό έχει ήδη ξεπεραστεί. Αρκεί να αναλογιστεί κανείς ότι μόνο το Λεξικό της Οξφόρδης έχει απονείμει την επίζηλη διάκριση, ως λέξη της χρονιάς, σε όρους όπως sudoku και podcast, credit crunch (πιστωτική κρίση), τοξικός-η-ό, vax (εμβόλιο/εμβολιασμός) κ.ά.
Μάλιστα οι συντάκτες του Λεξικού της Οξφόρδης συχνά αποδεικνύουν πως δεν υπολείπονται σε τόλμη, καθώς έχουν φτάσει να βαφτίσουν λέξη της χρονιάς μια μη-λέξη, το emoji που ξεκαρδίζεται μέχρι δακρύων. Παρεμπιπτόντως, αυτό συνέβη το 2015, όταν στην Ελλάδα οι επικρατέστερες λέξεις της χρονιάς ήταν οι «Grexit», «ελεγχόμενη ή ανεξέλεγκτη χρεοκοπία», «σεισάχθεια», «διαπραγμάτευση», «δημοψήφισμα», «capital controls», «ουάου» κ.ά.
Υπερκατανάλωση
Η Οξφόρδη, παρά το αδιαμφισβήτητο και οικουμενικό κύρος της, δεν κατέχει κάποιου είδους παπικό πρωτείο σε σχέση με τον προσδιορισμό της λέξης της χρονιάς. Το περιοδικό «The Economist», λόγου χάρη, κατέθεσε τη δική του, εξόχως ενδιαφέρουσα εναλλακτική πρόταση, επιλέγοντας τη λέξη «kakistocracy», κατ’ αναλογία του «aristocracy». Με προφανείς αρχαιοελληνικές ρίζες και μολονότι δεν συνιστά νεολογισμό, σύμφωνα με τους συντάκτες του «The Economist» χαρακτηρίζει με απαράμιλλη ευστοχία τα γνωρίσματα της κυβέρνησης που συναρμολογεί ο Ντόναλντ Τραμπ, αναθέτοντας νευραλγικής σημασίας θέσεις σε πρόσωπα αμφίβολης ικανότητας και ηθικής.
Σε ό,τι αφορά το φετινό brain rot και την απόφαση της Οξφόρδης να το επιλέξει ως λέξη της χρονιάς για το 2024, τα πράγματα είναι σοβαρά, καθώς η εγκεφαλική-πνευματική σήψη ορίζεται ως «η ενδεχόμενη έκπτωση της ψυχοπνευματικής ή διανοητικής κατάστασης κάποιου, ειδικά εάν εκλαμβάνεται ως αποτέλεσμα της υπερκατανάλωσης υλικού (σήμερα πλέον διαδικτυακού περιεχομένου), το οποίο θεωρείται τετριμμένο ή αδιάφορο. Στον βρετανόφωνο κόσμο ο όρος “brain rot” παρουσίασε αύξηση στη χρήση του κατά 230% τη διετία 2023-2024 και απηχεί την ανησυχία για τις επιπτώσεις που προκαλεί η υπερβολική έκθεση του χρήστη σε υλικό χαμηλής ποιότητας στο Ιντερνετ και ειδικά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης».
Η συζήτηση που αναπτύχθηκε με αφορμή την ανάδειξη του «brain rot» ως λέξης του 2024 επανέφερε στην επικαιρότητα τις θέσεις που αναπτύσσει εδώ και χρόνια η δρ Κίρα Μπόμπινετ, μια Αμερικανίδα γιατρός και ερευνήτρια εξειδικευμένη σε ζητήματα ανθρώπινης συμπεριφοράς. Στο πιο γνωστό από τα βιβλία της, το «Ο ασταμάτητος εγκέφαλος», η Μπόμπινετ ισχυρίζεται ότι σήμερα χάσκει ένα αβυσσαλέο χάσμα ανάμεσα σε αυτά που επιθυμεί κάθε άνθρωπος να πετύχει και σε εκείνα τα οποία στ’ αλήθεια πράττει. Παρά το γεγονός ότι οι δυνατότητες του ανθρώπινου εγκεφάλου είναι σχεδόν απεριόριστες, όλως παραδόξως, εντέλει αξιοποιείται ένα απειροελάχιστο τμήμα τους.
Το brain rot, αλλιώς το κάψιμο του εγκεφάλου, η πνευματική σπατάλη σε ανούσιες και επιφανειακές, άχρηστες πληροφορίες, εθίζει τον ανθρώπινο νου στο να υπολειτουργεί και να υποαποδίδει. «Δεν είναι τυχαίο άλλωστε», αναφέρει σε πρόσφατη συνέντευξή της η δρ Μπόμπινετ, «ότι στη σημερινή εποχή οι περισσότεροι από εμάς αντιμετωπίζουμε μεγάλες δυσκολίες στο να διατηρήσουμε τη συγκέντρωσή μας για παρατεταμένο χρόνο. Δεν μπορούμε να εκτελέσουμε πνευματική εργασία με βάθος, ενώ υπάρχει επιπλέον και αυτή η επιδημία μοναξιάς, η οποία σχετίζεται με την ανικανότητά μας να εστιάσουμε σε κάτι συγκεκριμένο, συμπεριλαμβανομένης της προσπάθειας που χρειάζεται η δημιουργία μιας διανθρώπινης σχέσης».
Η μυστηριώδης habenula
Η δρ Κίρα Μπόμπινετ προχωρά πέρα από τη θεωρητική ανάλυση του φαινομένου σε μια ανατομική προσέγγιση του brain rot. Συνοπτικά, η θεωρία της Μπόμπινετ εντοπίζει το πρόβλημα της διαρκούς περίσπασης της προσοχής σε μια συγκεκριμένη περιοχή του εγκεφάλου, τη μυελική ταινία επίφυσης (habenula). Αν και δεν είναι ιδιαιτέρως διάσημη όσο άλλα μέρη του εγκεφάλου, η habenula είναι ένα κέντρο υπεύθυνο για τη διαχείριση της θέλησης για δράση (ή αντιστοίχως αδράνεια) και της λήψης αποφάσεων. Οταν λοιπόν κάποιος ξέρει καλά ότι π.χ. πρέπει να μελετήσει τα μαθήματά του για το σχολείο ή το πανεπιστήμιο, αλλά αντί γι’ αυτό χαζεύει ατελείωτα σε μια οθόνη παρακολουθώντας απλώς παθητικά αμέτρητες πληροφορίες και οπτικά ερεθίσματα να παρελαύνουν μπροστά από τα μάτια του, τότε, σύμφωνα με τη δρα Μπόμπινετ, είναι βέβαιο ότι η habenula έχει προσαρμοστεί στο λεγόμενο «doom scrolling», ήτοι το κενό νοήματος σκρόλινγκ στα τυφλά.
Η ίδια επιστήμων εξηγεί ότι η ανάπαυλα που παραχωρούμε συχνά στον εαυτό μας, στη θέση του παλαιότερου άσκοπου «ζάπινγκ» με το τηλεκοντρόλ της TV στο χέρι, μόνο και μόνο για να «αδειάσει το κεφάλι» μας είναι μια λειτουργία που ελέγχεται επίσης από τη habenula. «Αυτός είναι ο τρόπος να αποφύγουμε τη δράση», λέει η δρ Μπόμπινετ. Συμπληρώνοντας περαιτέρω ότι «η habenula είναι η περιοχή του εγκεφάλου μας που μπορεί να μας κάνει να νιώθουμε θλίψη, ότι δεν έχουμε τον έλεγχο του τι κάνουμε και τι μας συμβαίνει, ότι είμαστε έρμαια της παρόρμησής μας. Με άλλα λόγια, ότι είμαστε εθισμένοι.
Κατ’›αυτό τον τρόπο λειτουργούν ακριβώς τα social media, γι’ αυτό και το να διακόψει κάποιος τη χρήση τους σταματώντας να σκρολάρει μανιωδώς είναι δύσκολο. Και μπορεί επίσης να γίνει πολύ επώδυνο». Σε παλαιότερο άρθρο της η δρ Μπόμπινετ είχε χαρακτηρίσει τη habenula «τον πιο ισχυρό ρυθμιστή συμπεριφοράς μέσα στον εγκέφαλό σας, για τον οποίο μέχρι σήμερα δεν έχετε ακούσει ποτέ τίποτα». Βάσει των περιγραφών της, η habenula έχει μέγεθος μπιζελιού, διαθέτει όμως «υπερφυσικές δυνάμεις: είναι το πιο σημαντικό μέσο ελέγχου της συμπεριφοράς που γνωρίζουμε. Ρυθμίζει το άγχος, τις εξαρτήσεις, τον ύπνο, την πείνα, την ώθηση να ενεργήσεις σχεδόν για οτιδήποτε. Εξίσου, όμως, η habenula είναι αυτή που θα σε κάνει να ακινητοποιηθείς, θα σου κλέψει την ελευθερία και τη δύναμη να ζήσεις τη ζωή σου όπως πραγματικά θα ήθελες».
Αν συγχωρείται κάποιος παραλληλισμός με απτά, πεζά αντικείμενα, η habenula είναι το «ρελέ», ο αυτόματος διακόπτης του ανθρώπινου εγκεφάλου. Προστατεύει το όλο σύστημα από βραχυκύκλωμα, αποτρέποντας τον πόνο, τον ψυχοπνευματικό τραυματισμό και την αποτυχία. Ετσι, προκειμένου να αποφύγει την αναμέτρηση με τις ουσιαστικές προκλήσεις -και τις ανώτερες κατακτήσεις που αυτές συνεπάγονται- ο ίδιος ο εγκέφαλος επιλέγει να «σαπίζει» σκρολάροντας επ’›αόριστον σε μια εικονική περιπλάνηση προς το πουθενά. Αλλά και ο ίδιος ο εγκέφαλος, αυτή η μυστηριώδης και πανίσχυρη habenula, διατηρεί πάντα τη δύναμη να εξουδετερώσει τη ροπή προς το brain rot. Εξάλλου η Οξφόρδη θα είναι πάντα εκεί για να επιβραβεύσει την αντίστροφη τάση, απονέμοντας τον τίτλο για τη λέξη της χρονιάς στο ζητούμενο «ξεσάπισμα».
Οffline life το κίνημα για μια ζωή μακριά από τις οθόνες
Διαγραφή των εφαρμογών κοινωνικής δικτύωσης, αντικατάσταση smartphone με κινητά με πλήκτρα, διά ζώσης φλερτ, χρήση του χαρτιού και κατασκευές, και επιτραπέζια ως αγχολυτικό: αυτή είναι η νέα ζωή εκτός σύνδεσης.
Σε μια εποχή που κυριαρχείται όλο και περισσότερο από οθόνες, από εκείνο το αέναο «ντινγκ» των ειδοποιήσεων στο κινητό μας, από την αδιάκοπη διαδικτυακή δραστηριότητα και τη συνεχή -οριακά εξαναγκαστική- ψηφιακή μας παρουσία, μια νέα τάση ξεπροβάλλει, αυτή της offline διαβίωσης. Από τους millennials έως τους zoomers (1997 έως 2012), οι νεότερες γενιές, ή καλύτερα οι «ιθαγενείς του Διαδικτύου», ηγούνται της αλλαγής αυτής, καθώς απομακρύνονται συνειδητά από τη συνεχή βουή της online συνδεσιμότητας, ερχόμενοι να υιοθετήσουν έναν πιο αργό, πιο αναλογικό τρόπο ζωής. Πώς το κάνουν αυτό; Ανταλλάσσουν το scrolling με βόλτες, τα swipes με χειραψίες και τα likes με φλερτ στην πραγματική ζωή.
Αυτή η στροφή 180 μοιρών, όμως, δεν αποτελεί απλώς μια στάση ζωής, αλλά μετατρέπεται σε ένα κοινωνικό φαινόμενο, που αναδιαμορφώνει την αγορά και αμφισβητεί τα μοτίβα αλληλεπίδρασής μας με την τεχνολογία, αλλά και με τους ανθρώπους. Στην υπερ-συνδεδεμένη μας καθημερινότητα, λοιπόν, όπου η προσοχή μας διασπάται και μοιράζεται καθημερινά σε τουλάχιστον 2 με 3 οθόνες (smartphones, smartwatches -αυτή η μάστιγα-, υπολογιστής, τηλεόραση, tablet), φαίνεται να λαμβάνει χώρα μια σιωπηρή εξέγερση. Η ζωή εκτός σύνδεσης κερδίζει έδαφος και αναδιαμορφώνει όχι μόνο την κοινωνική δυναμική, αλλά και την καταναλωτική μας συμπεριφορά. Τι τροφοδοτεί όμως αυτή την τάση και τι σημαίνει τελικά το να ζει κανείς offline;
Η έρευνα
Σύμφωνα με μια μελέτη του 2023 από το Pew Research Center, το 64% των νέων ενηλίκων (18-29 ετών) παραδέχτηκε ότι αισθάνεται εξουθενωμένο από τον χρόνο που περνά στο Διαδίκτυο, με το 40% να δηλώνει ότι λαμβάνει μέτρα επί τούτου για να μειώσει τον χρόνο του μπροστά από την οθόνη. Η τάση αυτή φυσικά δεν περιορίζεται μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά επεκτείνεται παγκοσμίως. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, χαρακτηριστικά, μια έκθεση της Ofcom του 2022 αποκάλυψε ότι το 45% των χρηστών του Διαδικτύου επιχείρησε μια «ψηφιακή αποτοξίνωση» μέσα στον τελευταίο χρόνο, από το 30% που είχε καταγραφεί το 2018.
Στην Ελλάδα, αν και η χρήση του Διαδικτύου, όπως φαίνεται από τις τρεις συνεχόμενες έρευνες World Internet Project Greece, αυξάνεται σταθερά, καθώς το 71% του πληθυσμού της τελευταίας μέτρησης αυτοπροσδιορίζονται ως χρήστες, πολλοί είναι εκείνοι που διαμορφώνουν μια απορριπτική στάση απέναντι στην ψηφιακή πραγματικότητα. Το κίνημα της αποχής από το Διαδίκτυο εκδηλώνεται συχνά με απλές, αλλά ζωτικές αλλαγές στον τρόπο ζωής.
Οι νέοι απενεργοποιούν τους λογαριασμούς τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης - ένα αξιοσημείωτο παράδειγμα είναι ο αυξανόμενος αριθμός των influencers του TikTok που ανακοινώνουν δημοσίως την αποχώρησή τους από την πλατφόρμα. Αλλοι θέτουν όρια, όπως «Κυριακές χωρίς τηλέφωνο» ή συμμετέχουν σε retreats όπου απαγορεύονται οι συσκευές. Το κίνημα έχει μάλιστα οδηγήσει στη δημιουργία δημοφιλών hashtags - που παραμένουν βέβαια στο online περιβάλλον, όπως το #DigitalDetox και το #OfflineLiving, διαδίδοντας την τάση στο κοινό.
Πλήκτρα και κατασκευές
Παραστάτης βέβαια αυτού του κινήματος παραμένει η τάση εγκατάλειψης του πλέον παραδοσιακού τρόπου σύνδεσης και επικοινωνίας: του smartphone μας. Η Ιοκάστη, 28 ετών, ηθοποιός στο επάγγελμα, έχει αντικαταστήσει το κινητό της τηλέφωνο με ένα παραδοσιακό μοντέλο με πλήκτρα, ενώ παράλληλα έχει διαγράψει τους λογαριασμούς της στα social media. «Πλέον δεν δυσκολεύομαι, γιατί έχει γίνει ξανά κομμάτι της καθημερινότητάς μου αυτή η ζωή χωρίς κινητό», μας απαντά στην ερώτηση πώς είναι η μη ψηφιακή της διαβίωση. «Εφτασα σε ένα σημείο που ειλικρινά πιεζόμουν πάρα πολύ από τις ειδοποιήσεις, τις αναρτήσεις, το πρέπει να απαντήσω στην τάδε συνομιλία, το έχεις τόσα μηνύματα αδιάβαστα. Αν κάποιος με θέλει, θα με βρει στο 69...», μας δηλώνει χαρακτηριστικά.
Η γοητεία της offline ζωής, αυτή που απολαμβάνει η Ιοκάστη και δεκάδες άλλοι άνθρωποι, έγκειται στην υπόσχεση της αυθεντικής σύνδεσης και της προσωπικής εκπλήρωσης. Οι νέοι απορρίπτουν όλο και περισσότερο τις ζωές που παρουσιάζονται στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αντί να δημοσιεύουν φωτογραφίες του πρωινού τους καφέ, απολαμβάνουν τη στιγμή. Το φλερτ, που κάποτε κυριαρχούνταν από τις εφαρμογές γνωριμιών, επιστρέφει στις καφετέριες, τα πάρκα και τα βιβλιοπωλεία. Οι άνθρωποι ξαναμαθαίνουν την τέχνη της επικοινωνίας πρόσωπο με πρόσωπο, εκτιμώντας τη βλεμματική επαφή και τις αυθόρμητες συζητήσεις έναντι των emojis και των memes. Διαγράφουν λογαριασμούς στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, περνούν τα Σαββατοκύριακα σε καταφύγια χωρίς τεχνολογία και ανακαλύπτουν ξανά χόμπι όπως το πλέξιμο, η ζωγραφική και η κηπουρική.
Γιατί να αποσυνδεθώ;
Τα κίνητρα πίσω από αυτή την αλλαγή είναι ποικίλα, αλλά συχνά έχουν τις ρίζες τους στην επιθυμία για καλύτερη ψυχική υγεία, βαθύτερες σχέσεις και μια πιο ουσιαστική ύπαρξη. Η Αμερικανική Ψυχολογική Ενωση (APA) αναφέρει ότι τα άτομα που περνούν καθημερινά περισσότερες από έξι ώρες στο τηλέφωνό τους έχουν 30% περισσότερες πιθανότητες να εμφανίσουν άγχος και κατάθλιψη. Επιπλέον, η κουλτούρα της συνεχούς σύγκρισης που καλλιεργείται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης οδηγεί σε αισθήματα ανεπάρκειας, ιδίως μεταξύ των νεότερων χρηστών. «Η ανάγκη για επιβεβαίωση και αποδοχή μέσω των likes και των σχολίων μπορεί να οδηγεί προοδευτικά σε έκπτωση της αυτοεκτίμησης και σε ματαίωση, όταν τα σχόλια του κοινού είναι αρνητικά και υποτιμητικά», μας αναφέρει η ψυχολόγος Αναστασία Μάμαλη. «Ακόμα και η υπερβολική χρήση των social media με στόχο τη χαλάρωση μπορεί να απορροφά πλήρως τον ελεύθερο χρόνο μας και να ενισχύει το αίσθημα της κενότητας», συμπληρώνει.
Μην ξεχνάμε, άλλωστε, ότι τα social media είναι οι νέοι ζωτικοί χώροι μας, που αλλάζουν πλέον ριζικά τον τρόπο που σκεφτόμαστε και αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα, την επικοινωνία, την Ιστορία και την πολιτισμική μας μνήμη. Η ζωή εκτός σύνδεσης δεν έχει να κάνει όμως μόνο με την αποφυγή των αρνητικών, αλλά και με την εκ νέου ανακάλυψη θετικών παραμέτρων. Οι άνθρωποι ενστερνίζονται την αργή διαβίωση (slow living), μια φιλοσοφία που δίνει έμφαση στην ποιότητα έναντι της ποσότητας. «Πράγματι, η μείωση ή η εξάλειψη της χρήσης των smartphones μπορεί να επιφέρει σημαντικά γνωστικά οφέλη όπως η καλύτερη συγκέντρωση, η ενισχυμένη ικανότητα εστίασης, η βελτίωση της μνήμης, η βελτιωμένη ποιότητα ύπνου», μας εξηγεί η κυρία Μάμαλη.
Η offline αγορά
Καθώς το κίνημα αυτό λοιπόν αποκτά δυναμική, οι βιομηχανίες προσαρμόζονται για να καλύψουν τη ζήτηση για offline εμπειρίες και προϊόντα. Η παγκόσμια αγορά ευεξίας, η αξία της οποίας εκτιμάται σε 4,5 τρισ. δολάρια το 2022, έχει άλλωστε ήδη δει μια αύξηση των προσφορών που επικεντρώνονται γύρω από την ψηφιακή αποτοξίνωση.
Ενας αναπτυσσόμενος τομέας είναι η φιλοξενία και συγκεκριμένα τα ξενοδοχεία χωρίς τεχνολογία, τα οποία αυξάνουν τη δημοτικότητά τους. Στην Αμερική η αλυσίδα καμπινών Getaway ανέφερε αύξηση 40% στις κρατήσεις της σε ετήσια βάση το 2023, με τους πελάτες να αναφέρουν την ανάγκη να ξεφύγουν από την τεχνολογία ως τον κύριο λόγο για την επίσκεψή τους. Παρόμοιες τάσεις παρατηρούνται σε παγκόσμιο επίπεδο.
Στην Ιαπωνία, τα ryokans (παραδοσιακά πανδοχεία) προωθούνται ως καταφύγια από τον ψηφιακό κόσμο και καταλύματα όπως το Sheldon Chalet στην Αλάσκα δεν διαθέτουν τηλεοράσεις, τηλέφωνα, πέρα από το τηλεφωνικό σύστημα έκτακτης ανάγκης ή wi-fi σε ολόκληρη την ιδιοκτησία του. Στην Ελλάδα η τάση είναι εξίσου ενεργή, με πρωτοστάτη την Αργυρόνησο, το ιδιωτικό νησί που έχει μετατραπεί σε ένα διεθνές offline καταφύγιο. Μακριά από τηλεόραση και σύγχρονη τεχνολογία, η Κλερ και η Λίσα Κρίστι ξεκίνησαν το Silver Island Yoga το 2013, με το όραμα να δημιουργήσουν ένα αυτοσυντηρούμενο, εκτός δικτύου, ανέγγιχτο και κοντά στη φύση καταφύγιο που λειτουργεί σαν «καταλύτης αποφόρτισης».
Η αγορά λοιπόν φαίνεται να αφουγκράζεται την αναδυόμενη αυτή τάση. Οι επιχειρηματίες και οι εταιρείες εκμεταλλεύονται την επιθυμία για εμπειρίες και προϊόντα χωρίς τεχνολογία, με ακόμη και τον τομέα της διαφήμισης να υιοθετεί το offline ήθος. Η τσίχλα Dentyne, για παράδειγμα, δημιούργησε μια ολόκληρη καμπάνια με το σύνθημα «Τολμήστε να φιλήσετε offline», ενθαρρύνοντας τους ανθρώπους να επανασυνδεθούν στην πραγματική ζωή.
Ο κ. Διαβιτίδης Βαγγέλης, head of creative και συνιδιοκτήτης της εταιρείας Four Wise Monkeys Advertising, μας εξηγεί ότι στόχος του μότο αυτού ήταν «να προσκαλέσουμε το κοινό να ενστερνιστεί ξανά τη φυσική παρουσία και να μην κρύβεται πια πίσω από την ανωνυμία του Διαδικτύου». Στο ίδιο πνεύμα κινείται και η νέα διαφήμιση της Cosmote με τίτλο «Οταν τα εμπόδια ξεπερνιούνται, μία αληθινή σύνδεση γεννιέται». Η εταιρεία τηλεπικοινωνιών ασπάζεται τη νέα τάση, τονίζοντας με το σποτ τη σημασία της πραγματικής σύνδεσης, ειδικά σε μια εποχή που ο κόσμος μοιάζει πιο αποκομμένος από ποτέ. «Τα brands πρέπει να περνάνε θετικά μηνύματα στον κόσμο και για εμάς είναι ξεκάθαρο ότι τίποτα δεν αντικαθιστά τη διά ζώσης επικοινωνία», επισημαίνει ο κ. Διαβιτίδης.
Στο ελληνικό ιδιωτικό νησί Αργυρόνησος στον Ευβοϊκό Kόλπο λειτουργεί από το 2013 το Silver Island Yoga Retreat που προσφέρει εμπειρίες ευεξίας και γιόγκα σε ένα εκτός δικτύου καταφύγιο
Αναλογική Vs Ψηφιακή ζωή
Τι μας προσφέρει και τι μας στερεί η ζωή χωρίς smartphone
Η ζωή χωρίς τηλέφωνο προσφέρει πληθώρα πλεονεκτημάτων που απευθύνονται τόσο στα άτομα όσο και στην κοινωνία γενικότερα.
1) Βελτιωμένη ψυχική υγεία: Μελέτες δείχνουν ότι η μείωση του χρόνου χρήσης της οθόνης μπορεί να μειώσει το στρες και το άγχος. Ενα πείραμα του 2022 από το Πανεπιστήμιο του Bath διαπίστωσε ότι οι συμμετέχοντες που μείωσαν τη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης κατά 50% παρουσίασαν 30% βελτίωση της συνολικής ευεξίας τους μετά από μόλις δύο εβδομάδες.
2) Βελτιωμένες σχέσεις: Η ζωή εκτός σύνδεσης δίνει προτεραιότητα στην επικοινωνία πρόσωπο με πρόσωπο, η οποία δημιουργεί ισχυρότερες και πιο ουσιαστικές συνδέσεις. Σύμφωνα με έρευνα της Statista, το 68% των ερωτηθέντων ένιωσε πιο κοντά σε φίλους και οικογένεια μετά τη μείωση της διαδικτυακής τους παρουσίας.
3) Αυξημένη παραγωγικότητα: Χωρίς συνεχείς διακοπές από ειδοποιήσεις, οι άνθρωποι συχνά βρίσκουν ευκολότερο το να συγκεντρωθούν. Το Harvard Business Review αναφέρει ότι η παραγωγικότητα στον χώρο εργασίας αυξάνεται κατά 20% όταν οι εργαζόμενοι περιορίζουν τον μη απαραίτητο χρόνο στην οθόνη.
4) Δημιουργική ανάπτυξη: Η ενασχόληση με πρακτικές δραστηριότητες, όπως η χειροτεχνία ή η τήρηση ημερολογίου, διεγείρει τον εγκέφαλο με μοναδικούς τρόπους, προωθώντας την καινοτομία και τις δεξιότητες επίλυσης προβλημάτων. Για παράδειγμα, τα προγράμματα καλλιτεχνικής θεραπείας συχνά ενθαρρύνουν τους συμμετέχοντες να αποσυνδεθούν από την τεχνολογία για να ενισχύσουν το δημιουργικό τους δυναμικό.
Ενώ ο τρόπος ζωής εκτός σύνδεσης έχει τα πλεονεκτήματά του, δεν υφίσταται χωρίς δυσκολίες.
1) Απώλεια της ευκολίας: Οι εφαρμογές πλοήγησης, τα ψηφιακά ημερολόγια και τα εργαλεία άμεσης επικοινωνίας έχουν ενσωματωθεί βαθιά στη σύγχρονη ζωή. Το να ζεις εκτός σύνδεσης συχνά σημαίνει ότι θυσιάζεις αυτές τις ευκολίες.
2) Κοινωνική απομόνωση: Για εκείνους που οι κοινωνικοί κύκλοι τους εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από ψηφιακές πλατφόρμες, η απομάκρυνση μπορεί να φαίνεται απομονωτική. Η Pew Research διαπίστωσε ότι το 25% των ατόμων που επιχείρησε μια ψηφιακή αποτοξίνωση ανέφερε ότι αισθάνεται ότι δεν έχει επαφή με τους φίλους και την οικογένεια.
3) Επαγγελματικοί περιορισμοί: Σε μια εποχή όπου το προσωπικό branding και η δικτύωση συχνά συμβαίνουν online, η αποφυγή των ψηφιακών χώρων μπορεί να εμποδίσει την ανάπτυξη της καριέρας. Το LinkedIn, για παράδειγμα, διαθέτει πάνω από 930.000.000 μέλη παγκοσμίως, υπογραμμίζοντας τη σημασία της διαδικτυακής προβολής σε πολλούς κλάδους.
Εφαρμογές ψηφιακής αποτοξίνωσης
Τι είναι τα digital detox apps που επιβραβεύουν την πειθαρχία και τιμωρούν την εξάρτηση.
Η ψηφιακή αποτοξίνωση δεν χρειάζεται να είναι μια «όλα ή τίποτα» επιλογή. Η τεχνολογία μπορεί να αποτελέσει σύμμαχο στην προσπάθειά μας, και το κινητό μας από gadget που μας εξουσιάζει να γίνει εργαλείο για την επίτευξη ισορροπίας στη ζωή μας. Οι έρευνες τάσεων έχουν εντοπίσει σημαντική ανάπτυξη της αγοράς ψηφιακών εφαρμογών για την αποτελεσματική διαχείριση του χρόνου μπροστά στην οθόνη. Τα πιο γνωστά digital detox apps είναι το Forest και το ScreenTime. Το Forest προσφέρει έναν μοναδικό τρόπο για να αφήσει κανείς στην άκρη το κινητό του και να ασχοληθεί με τις σημαντικές εργασίες του ή με άλλες ποιοτικές δραστηριότητες: όταν κάποιος θέλει να συγκεντρωθεί σε κάτι, σε αυτό το app φυτεύει ένα εικονικό δέντρο.
Η πειθαρχία επιβραβεύεται με την ανάπτυξη του δέντρου, ενώ αν η προσπάθεια εγκαταλειφθεί, το δέντρο ξεραίνεται. Ετσι, μέσω της αποσύνδεσης μπορεί κάποιος να φτάσει να δημιουργήσει ένα ολόκληρο δάσος. Επιπλέον, κάθε δέντρο που αναπτύσσεται στο app συμβάλλει στην πραγματική δενδροφύτευση, μέσω μιας οικολογικής οργάνωσης με την οποία είναι συνδεδεμένη η ομάδα του Forest.
Η λογική αυτής της εφαρμογής είναι η ενίσχυση του κινήτρου για να πειθαρχήσει κανείς στον στόχο του για ψηφιακή αποτοξίνωση, κάτι που χωρίς «καρότο και μαστίγιο» ίσως να είναι δύσκολο να επιτύχει. Αλλες εφαρμογές, όπως το ScreenTime, επικεντρώνονται περισσότερο στην καταγραφή του χρόνου χρήσης του smartphone και δίνουν feedback στον χρήστη για την ώρα που ξοδεύει σε κάθε εφαρμογή, όπως για παράδειγμα τα social media. Επιπλέον, κάποιες εφαρμογές έχουν τη δυνατότητα να μειώνουν τον αριθμό ειδοποιήσεων που λαμβάνει, να τον «κλειδώνουν» εκτός και να του επιβάλλουν την «τιμωρία» της παρακολούθησης μιας διαφήμισης στην περίπτωση που αθετήσει την υπόσχεση που είχε δώσει στον εαυτό του για digital detox.
Η επιστροφή στο χαρτί
Σημειώσεις, αλληλογραφία, καλλιγραφία: Η γραφή είναι συναίσθημα και μηχανισμός επανενεργοποίησης των αισθήσεων.
Το χαρτί είναι γοητευτικό. Και «χορταστικό». Εχει μια αίσθηση ζεστασιάς, ενίοτε και πολυτέλειας, αντίθετα από τις ψηφιακές εφαρμογές για σημειώσεις και αλληλογραφία. Η γραφή στο χαρτί δίνει τον απαραίτητο χρόνο για να συγκροτηθεί η σκέψη, ή να μπολιαστεί από έμπνευση πριν το μελάνι τη μετατρέψει σε κάτι απτό.
Ενα από τα πιο επιτυχημένα σήμερα παραδείγματα ενσωμάτωσης του χαρτιού στην καθημερινότητά μας είναι τα διάσημα ημερολόγια της εταιρείας Typecenter (Κολωνάκι και Golden Hall), για τα οποία σχηματίζονται ουρές την περίοδο των Χριστουγέννων. Οι αδελφοί Μουτσίδη έχουν εξελίξει την τέχνη της εξατομίκευσης τυπώνοντας μάλιστα τα αρχικά κάθε πελάτη στο εξώφυλλο του δερμάτινου σημειωματάριου, που αποτελεί και την ελληνική απάντηση στο διεθνές Moleskine.
Αλλο παράδειγμα αποτελούν οι εκδόσεις Αποστολίδη. Την επιχείρηση έχει αναλάβει πλέον η δεύτερη γενιά, με το brand Write Your Future να παράγει εξ ολοκλήρου στην Ελλάδα ιδιαίτερα σημειωματάρια και οικολογικά ημερολόγια, για παράδειγμα από χαρτόνι που προέρχεται από επεξεργασμένα υπολείμματα καρπών, φρούτων και φυτών, όπως κεράσι, αμύγδαλο, ελιά, σταφύλι, λεβάντα. Ο κ. Αποστολίδης δεν βλέπει ιδιαίτερη μεταβολή στα ποσοστά χρήσης χαρτιού τα τελευταία χρόνια. «Απλά αντί για ατζέντες και τηλεφωνικά ευρετήρια, ο κόσμος παίρνει περισσότερο σημειωματάρια».
Κάποιοι δεν αρκούνται στη χρηστική αξία τους, τα συλλέγουν. Στα ράφια του «Stormy Weather» στη Στοά Νικολούδη φιλοξενούνται όλες οι σειρές των Moleskine και ο πωλητής Γιώργος Ματάνοβιτς μάς λέει ότι το σημειωματάριο-φετίχ το αγοράζουν κυρίως ηλικίες άνω των 40 ετών. Ωστόσο, το τελευταίο διάστημα παρατηρεί και 30χρονους που προτιμούν να γράφουν σε χαρτί, όπως και ο ίδιος. «Κι εγώ με το κινητό στο χέρι είμαι, αλλά δεν θα το χρησιμοποιήσω γι' αυτόν τον λόγο. Για να θυμηθώ κάτι, θα το σημειώσω», μας λέει.
Αυτό το βαθύ αίσθημα που μας συνδέει με το χειρόγραφο μας μεταφέρει και η επαγγελματίας καλλιγράφος Λένα Σεπτέμβρη. «Οσο κι αν θέλεις να αποβάλεις τη γραφή από τη ζωή σου, δεν γίνεται, είναι στη φύση του ανθρώπου χιλιάδες χρόνια. H απομάκρυνση από τη γραφή τείνει να κλείσει τον κύκλο της. Σήμερα, έχει αρχίσει ο κόσμος, όσο κι αν βάλλεται από την τεχνολογία, να καταλαβαίνει ότι δεν μπορεί -και μάλλον υποσυνείδητα ούτε θέλει- να ξεφύγει από τη γραφή».
«Παρίσι... 1924» γράφουν στις αναρτήσεις τους - Τα μετάλλια των Ολυμπιακών Αγώνων σκουριάζουν πριν προλάβουν να λάμψουν
Η λάμψη των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού 2024 φαίνεται πως θάμπωσε πολύ γρήγορα. Τέσσερις μήνες μετά τη διοργάνωση, οι αθλητές ανακαλύπτουν με απογοήτευση ότι τα πολύτιμα μετάλλιά τους σκουριάζουν και φθείρονται με πρωτοφανή ταχύτητα
Δύο Γάλλοι κολυμβητές είναι οι τελευταίοι αθλητές που διαμαρτύρονται για την κακή κατάσταση των χάλκινων μεταλλίων τους, λίγους μήνες μετά τη λήξη των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού.
Το καλοκαίρι, οι Αμερικανοί αθλητές Νάιτζα Χιούστον, Νικ Ίτκιν και Ιλόνα Μαχέρ είχαν προκαλέσει αντιδράσεις όταν δημοσίευσαν εικόνες με την ταχεία φθορά των μεταλλίων τους.
Τώρα, οι Κλεμάν Σέκι και Γιοάν Ντουά-Μπρουάρ παρουσίασαν στα κοινωνικά δίκτυα την απογοητευτική κατάσταση των χάλκινων μεταλλίων που κέρδισαν στη σκυταλοδρομία 4x100 μικτή.
Ο Σέκι ανέβασε φωτογραφία του μεταλλίου του με τη λεζάντα «δέρμα κροκόδειλου», ενώ ο Ντουά-Μπρουάρ απάντησε με εικόνα του δικού του σκουριασμένου μεταλλίου, σχολιάζοντας χιουμοριστικά «Παρίσι 1924».
Αμηχανία για το Παρίσι 2024
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες του Παρισιού έχουν δεχτεί έντονη κριτική λόγω της κακής ποιότητας των μεταλλίων. Το καλοκαίρι, είχαν δεσμευτεί να αντικαταστήσουν οποιοδήποτε μετάλλιο παρουσίαζε φθορά.
Ο Αμερικανός σκέιτερ Νάιτζα Χιούστον ήταν ο πρώτος που ανέδειξε το πρόβλημα, δηλώνοντας πως το μετάλλιό του έδειχνε σημαντική φθορά μόλις δέκα ημέρες μετά την απονομή.
«Τα Ολυμπιακά μετάλλια φαίνονται υπέροχα όταν είναι καινούργια, αλλά μόλις ακουμπήσουν το δέρμα με ιδρώτα ή φορεθούν από φίλους για λίγο, αποδεικνύεται ότι η ποιότητά τους δεν είναι τόσο καλή όσο νομίζεις,» είπε ο Χιούστον.
Παρόμοια προβλήματα ανέφερε και η Βρετανίδα δύτρια Γιασμίν Χάρπερ, η οποία παρατήρησε σημάδια αποχρωματισμού στο χάλκινο μετάλλιό της μέσα σε μία εβδομάδα από τη νίκη της στο συγχρονισμένο τραμπολίνο 3 μέτρων.
«Υπάρχουν μικρές φθορές. Ίσως από νερό ή κάτι που εισχωρεί στο μέταλλο και το αποχρωματίζει,» είπε, προσθέτοντας ότι δεν την ενοχλεί ιδιαίτερα, «εφόσον παραμένει μετάλλιο».
Η κατασκευή των μεταλλίων
Τα μετάλλια του Παρισιού 2024 σχεδιάστηκαν από τον γαλλικό οίκο κοσμημάτων Chaumet και περιλαμβάνουν κομμάτι σιδήρου από τον Πύργο του Άιφελ, ως αναφορά στη διοργανώτρια πόλη.
Τα χρυσά μετάλλια είναι κυρίως από ασήμι με επικάλυψη χρυσού, ενώ τα χάλκινα κατασκευάζονται από κράμα χαλκού, ψευδαργύρου και κασσίτερου.
Ο χαλκός οξειδώνεται φυσικά όταν εκτίθεται στον αέρα και την υγρασία, με την ταχύτητα φθοράς να εξαρτάται από τη σύνθεση του κράματος. Ωστόσο, η χρήση φθηνότερων μετάλλων μπορεί να επιταχύνει τη διαδικασία.
Ο Νόβακ Τζόκοβιτς και ο Νικ Κύργιος ενθουσίασαν τους θαυμαστές τους στο
ντεμπούτο τους ως ομάδα στο διπλό στο Brisbane International
O Νόβακ Τζόκοβιτς και o Νικ Κύργιος δικαίωσαν τις υψηλές προσδοκίες που
υπήρχαν για τη συνεργασία τους στο Brisbane International, ξεκινώντας με νίκη
στο διπλό. Το εντυπωσιακό δίδυμο επικράτησε των Έρλερ (Αυστρία) και Μις
(Γερμανία) με 6-4, 6-7(4), 10-8, σε έναν αγώνα γεμάτο θέαμα και δυνατές
στιγμές.
Παρά το γεγονός ότι ο Κύργιος επέστρεψε στην επίσημη δράση μετά από αποχή έξι
μηνών, η χημεία του με τον Τζόκοβιτς ήταν εμφανής, με το κοινό να απολαμβάνει
τη συνύπαρξη δύο κορυφαίων αθλητών που συνδύασαν την τεχνική και τη
δημιουργικότητα. Ο Αυστραλός, μάλιστα, δεν παρέλειψε να προσφέρει μερικά από
τα γνωστά του «κόλπα», προσθέτοντας ακόμα περισσότερο ενδιαφέρον στον αγώνα.
Με αυτή τη νίκη, το δίδυμο προκρίθηκε στον δεύτερο γύρο, όπου θα αντιμετωπίσει
τους κορυφαίους του ταμπλό, Μέκτιτς (Κροατία) και Βίνους (Νέα Ζηλανδία). Ένας
αγώνας που αναμένεται να αποτελέσει πραγματική πρόκληση, αλλά και ένα ακόμα
τεστ για την πολλά υποσχόμενη συνεργασία τους.
Παράλληλα, τόσο ο Νικ Κύργιος όσο και ο Νόβακ Τζόκοβιτς έχουν μπροστά τους τα
μονά ματς της διοργάνωσης. Ο Κύργιος θα αντιμετωπίσει τον Τζιοβάνι Μπέτσι
Περικάρ, ενώ ο Σέρβος πρωταθλητής θα τεθεί αντιμέτωπος με τον Ρίνκι Χιτζικάτα.
Με ανακοίνωσή του το Υπουργείο Εθνικής Αμυνας θέλησε να ευχαριστήσει συνολικά 103 δωρητές τα οποία εντός του 2024 ενίσχυσαν τις Ενοπλες Δυνάμεις με δωρεές.
Οι 103 δωρητές (πρόσωπα, επιχειρήσεις κ.α.) πρόσφεραν εντός του 2024 το συνολικό ποσό των 26 εκατ. ευρώ και το ΥΠΕΘΑ θέλησε να τους ευχαριστήσει με μία ανακοίνωση.
Η ανακοίνωση του υπουργείου Αμυνας
Το υπουργείο Εθνικής Άμυνας, φθάνοντας στη λήξη του 2024, αισθάνεται την υποχρέωση να ευχαριστήσει τους 103 δωρητές, οι οποίοι με τις δωρεές τους αποτέλεσαν πολύτιμο αρωγό στην προσπάθεια μεταρρύθμισης των Ενόπλων Δυνάμεων και κυρίως στον εκσυγχρονισμό τους. Η ανιδιοτελής προσφορά τους αποδεικνύει ότι η παράδοση των ευεργετών του Νέου Ελληνικού Κράτους έχει συνεχιστές. Οι δωρεές ανήλθαν για το έτος 2023 στις 322 χιλιάδες ευρώ, ενώ για το 2024 έχουν ανέλθει στα 26 εκατομμύρια ευρώ.
EUROLAMP ΑΝΩΝΥΜΗ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΚΗ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΕΙΣΑΓΩΓΗΣ ΚΑΙ ΕΜΠΟΡΙΑΣ ΛΑΜΠΤΗΡΩΝ
κ. ΕΙΡΗΝΗ ΣΓΑΡΔΕΛΗ
Το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας εκφράζει την ευγνωμοσύνη του, επισημαίνοντας ότι οι προσφορές των δωρητών αποτελούν πράξεις Εθνικής Ευθύνης και ισχυρό μήνυμα στήριξης της κοινωνίας στις Ένοπλες Δυνάμεις».
Σε δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση έως και τις 7 Ιανουαρίου 2025, τέθηκε από τον αναπληρωτή Υπουργό Αθλητισμού, Γιάννη Βρούτση, το σχέδιο νόμου 29 διατάξεων με «ρυθμίσεις για τον ερασιτεχνικό και τον επαγγελματικό αθλητισμό».
Γιάννης Βρούτσης: «Το ΣΕΦ θα πάει δίκαια στον Ολυμπιακό, όπως έγινε και με τον Παναθηναϊκό»
Μεταξύ άλλων προβλέπονται:
Επιβράβευση οικονομική και δικαίωμα διορισμού στο Δημόσιο -ως «εξαιρετικά διακριθέντες»- και για τους αθλητές/τριες που κατέλαβαν από 4η έως 6η θέση σε Ολυμπιακούς Αγώνες (πέραν των μεταλλιούχων, που ισχύει έως σήμερα), αρχής γενομένης από τους ΟΑ «Παρίσι 2024».
Αναγνώριση επαγγελματικών δικαιωμάτων και για τους διπλωματούχους «UEFA C» Προπονητές ποδοσφαίρου.
Αποκατάσταση του δικαιώματος άσκησης επαγγέλματος για όλους τους Προπονητές, μη αποφοίτους λυκείου, που είχαν διπλώματα έως και το 2021 και ασκούσαν το επάγγελμα. Διευθετείται έτσι για εκατοντάδες Προπονητές το ζήτημα που ανέκυψε με τον ν.4809/21 και την υποχρεωτικότητα κατοχής απολυτηρίου Λυκείου.
Δυνατότητα, για τα σωματεία που εδρεύουν σε νησιά με πληθυσμό κατώτερο των 3.100 κατοίκων να απασχολούν ως Προπονητή τον καθηγητή φυσικής αγωγής, που υπηρετεί, ως μόνιμος ή αναπληρωτής, σε σχολική μονάδα που βρίσκεται στο νησί, κατόπιν άδειας άσκησης ιδιωτικού έργου που θα χορηγείται σε αυτόν από το οικείο υπηρεσιακό συμβούλιο.
Εξομοίωση, προσωρινή και μεταβατική για μία 3ετία, των Εκπαιδευτών σκοποβολής και τοξοβολίας με τους Προπονητές των αθλημάτων αυτών.
Επιμήκυνση στη διετία (αντί του ενός χρόνου που ισχύει σήμερα) για την υποχρεωτική διαγραφή ερασιτεχνικού σωματείου από την Ομοσπονδία του, εφόσον δεν επικαιροποιεί την εγγραφή του στο «e-kouros».
Σύσταση 12μελούς Διαρκούς Επιτροπής Ασφάλειας και Ευημερίας στον Αθλητισμό (ΔΕΑΕΑ), με εκπροσώπους από τα Υπουργεία Παιδείας, Θρησκευμάτων και Αθλητισμού, Υγείας, Δικαιοσύνης, Κοινωνικής Συνοχής και Οικογένειας και από την ΕΟΕ, καθώς και θέσπιση Υπευθύνου Ασφαλείας και Ευημερίας των Αθλητών σε κάθε αθλητική Ομοσπονδία (με υποχρεωτική πρόσληψη Ψυχολόγων ή Κοινωνικών Λειτουργών, έπειτα από πιστοποίησή τους από την ΔΕΑΕΑ).
Θωράκιση των διαδικασιών για την έκδοση της Κάρτας Υγείας Αθλητή και μετατροπή της σε Ψηφιακή μέσω του «e-Kouros».
Υποχρεωτική ύπαρξη Αυτόματου Εξωτερικού Απινιδωτή σε όλες τις εγκαταστάσεις όπου διεξάγονται αθλητικές συναντήσεις. Η ύπαρξη απινιδωτή, με νόμο για πρώτη φορά, αποτελεί βασική προϋπόθεση που συνδέεται άμεσα με την άδεια λειτουργία της εγκατάστασης.
Ψηφιοποίηση του Πίνακα Διακριθέντων Αθλητών (μοριοδοτήσεις, προνόμια), που τηρείται στο Υπουργείο Αθλητισμού, μέσω του «e-Kouros».
Βελτίωση του ρυθμιστικού πλαισίου, για τον έλεγχο και την τήρηση του όρου της προσβασιμότητας στις αθλητικές εγκαταστάσεις για τα άτομα με κινητικά προβλήματα, με την παροχή δυνατότητας έκδοσης πιστοποιητικού ως προς την αυτόνομη πρόσβαση, παραμονή και αποχώρηση ατόμων με κινητικά προβλήματα και σε Ελεγκτή Δόμησης εγγεγραμμένο στο Μητρώο Ελεγκτών Δόμησης, πέραν της αρμόδιας υπηρεσίας Πολεοδομίας.
Ορισμό αρμοδίου για τον αθλητισμό Αντεισαγγελέα Εφετών σε Αθήνα, Πειραιά και Θεσσαλονίκη, πέραν της υφιστάμενων Εισαγγελέων Πλημμελειοδικών.
Υποχρέωση του Εισαγγελέα Πρωτοδικών να ανακοινώνει στην Εθνική Πλατφόρμα Αθλητικής Ακεραιότητας (ΕΠΑΘΛΑ) και στην οικεία αθλητική Ομοσπονδία κάθε ποινική δίωξη που ασκείται περί δωροδοκίας και δωροληψίας για αλλοίωση αποτελέσματος αγώνα.
Άμεση ειδοποίηση της ΕΠΑΘΛΑ από τους παρόχους αθλητικού στοιχήματος σε περιπτώσεις που επιβάλλουν φραγμούς στον στοιχηματισμό ή αποσύρουν αγώνες ή ενεργοποιούνται λογαριασμοί που χαρακτηρίζονται ύποπτοι.
Αναγνώριση του δικαιώματος των ΠΑΕ και ΚΑΕ να λαμβάνουν τα στοιχεία ταυτότητας τυχόν οπαδού τους παραβάτη, από την ταυτοποίησή του μέσω του υλικού καταγραφής των καμερών στα γήπεδα, που λειτουργούν με ευθύνη της Αστυνομικής Αρχής, προκειμένου να προβαίνουν σε ενέργειες απαγόρευσης χορήγησης εισιτηρίων.
Θεσμική αναβάθμιση και εκσυγχρονισμός, για πρώτη φορά, του πλαισίου επιλογής και ορισμού των Παρατηρητών της Διαρκούς Επιτροπής Αντιμετώπισης της Βίας (ΔΕΑΒ). Θα ορίζονται με ποιοτικά μετρήσιμα κριτηρια, με ταυτόχρονη δημιουργία ηλεκτρονικόυ μητρώου.
Προγραμματισμός των ελέγχων ντόπινγκ από τον Εθνικό Οργανισμό Καταπολέμησης Ντόπινγκ (ΕΟΚΑΝ) σύμφωνα με τις προβλέψεις του Παγκόσμιου Κώδικα Αντιντόπινγκ και των Διεθνών Προτύπων. Η Ελλάδα γίνεται από τις πρώτες χώρες που υιοθετούν την πιο επικαιροποιημένη απαίτηση του Παγκοσμίου Οργανισμού Αντιντόπινγκ (WADA).
Ομοσπονδιακό δικαστήριο της Νέας Υόρκης επικύρωσε σήμερα την πρωτόδικη απόφαση με βάση την οποία ο Ντόναλντ Τραμπ οφείλει να καταβάλει αποζημίωση 5 εκατ. δολαρίων στην Ε. Τζιν Κάρολ καθώς οι ένορκοι έκριναν ότι ο εκλεγμένος πρόεδρος ευθύνεται για τη σεξουαλική κακοποίηση και στη συνέχεια τη δυσφήμηση της πρώην αρθρογράφου.
Η ετυμηγορία εκδόθηκε από το τριμελές Δεύτερο Εφετείο του Μανχάταν.
Η πρωτόδικη απόφαση εκδόθηκε τον Μάιο του 2023 και αφορούσε αφενός ένα συμβάν που τελέστηκε γύρω στο 1996 στα δοκιμαστήρια ενός πολυκαταστήματος Bergdorf Goodman του Μανχάταν, όπου η Κάρολ ισχυριζόταν ότι ο Τραμπ τη βίασε και αφετέρου μια ανάρτηση του επιχειρηματία, τον Οκτώβριο του 2022 στην πλατφόρμα Truth Social, όπου εκείνος χαρακτήριζε «απάτη» τις καταγγελίες της πρώην δημοσιογράφου.
Αν και οι ένορκοι στο ομοσπονδιακό δικαστήριο του Μανχάταν δεν έκριναν ότι ο Τραμπ διέπραξε βιασμό, ενέκριναν αποζημίωση για την πρώην αρθρογράφο του περιοδικού Elle, ύψους 2,02 εκατομμυρίων για σεξουαλική επίθεση και 2,98 εκατομμυρίων για δυσφήμηση.
Αλλο σώμα ενόρκων διέταξε τον Ιανουάριο τον Τραμπ να πληρώσει 83,3 εκατομμύρια δολάρια στην Κάρολ επειδή τη δυσφήμησε τον Ιούνιο του 2019, όταν διέψευσε για πρώτη φορά τους ισχυρισμούς της.
Και στις δύο περιπτώσεις ο Τραμπ έλεγε ότι δεν γνωρίζει την Κάρολ, ότι «δεν είναι ο τύπος του» και ότι επινόησε την καταγγελία περί βιασμού για να προωθήσει τα απομνημονεύματά της. Εχει ασκήσει έφεση και στην απόφαση για καταβολή αποζημίωσης 83,3 εκατ. δολαρίων.
Οι υποθέσεις αυτές συνεχίζονται στα δικαστήρια μολονότι ο Τραμπ εξελέγη πρόεδρος, για μια δεύτερη τετραετή θητεία, στις 5 Νοεμβρίου. Το 1997, σε μια υπόθεση με κατηγορούμενο τον τότε πρόεδρο των ΗΠΑ Μπιλ Κλίντον, το Ανώτατο Δικαστήριο έκρινε ομόφωνα ότι οι εν ενεργεία πρόεδροι δεν έχουν ασυλία για αστικές αγωγές που εκδικάζονται σε ομοσπονδιακά δικαστήρια και αφορούν πράξεις που διέπραξαν πριν αναλάβουν τα προεδρικά καθήκοντά τους και δεν σχετίζονται με αυτά.
Οι δικηγόροι του Τραμπ υποστήριζαν ότι η απόφαση καταβολής αποζημίωσης ύψους 5 εκατ. δολαρίων έπρεπε να ακυρωθεί επειδή ο δικαστής επέτρεψε να ακούσουν οι ένορκοι τις καταθέσεις δύο άλλων γυναικών οι οποίες κατηγορούσαν τον εκλεγμένο πρόεδρο για ανάρμοστη συμπεριφορά. Η μία, η επιχειρηματίας Τζέσικα Λιντς, είπε ότι ο Τραμπ τη θώπευσε μέσα σε ένα αεροπλάνο, στα τέλη της δεκαετίας του ’70. Η άλλη, η πρώην δημοσιογράφος του περιοδικού People Νατάσα Στόινοφ, είπε πως ο Τραμπ τη φίλησε παρά τη θέλησή της στην έπαυλή του στο Μαρ-α-Λάγκο, το 2005.
Οι δικηγόροι του Τραμπ έλεγαν επίσης ότι ο δικαστής δεν θα έπρεπε να αφήσει τους ενόρκους να παρακολουθήσουν ένα βίντεο του 2005, στο οποίο ο πελάτης τoυς περιέγραφε γλαφυρά πώς θωπεύει γυναίκες.
Και στις δύο δίκες πρόεδρος του δικαστηρίου ήταν ο δικαστής Λιούις Κάπλαν.
Στην τελική ευθεία βρίσκεται η σύνταξη της ιατροδικαστικής έκθεσης για τον θάνατο του Παναγιωτάκη στην Αμαλιάδα, τον Αύγουστο του 2024. Το βρέφος ήταν παιδί της Πόπης, φίλης της Ειρήνης Μουρτζούκου και ο θάνατός του άνοιξε τον κύκλο των ερευνών για την υπόθεση με τα νεκρά μωρά σε Αμαλιάδα και Πάτρα.
Σύμφωνα με το MEGA, οι παθολογοανατόμοι ολοκλήρωσαν την έκθεσή τους στην οποία τα αίτια θανάτου του παιδιού είναι παθολογικά και αναμένεται να την παραδώσουν στον ιατροδικαστή που θα συντάξει το τελικό πόρισμα.
Συγκεκριμένα, αναφέρουν μεταξύ άλλων, πως η εικόνα του εγκεφάλου είναι συμβατή με παρατεταμένη ισχαιμική υποξική προσβολή από ωρών προ του θανάτου κατά προσέγγιση.
Επίσης, γράφουν πως υπάρχει αποτιτάνωση της εγκεφαλικής ουσίας που αποδίδεται πιθανών σε γενετικό νόσημα ή ιογενή κατάσταση. Παράλληλα «στην περιοχή του τυφλού αναγνωρίζεται εκτενής απόλυση (με ερωτηματικό) νέκρωση της βλενογόννου. Μορφολογία συμβατή με ιογενή προέλευση».
Αναγνωρίζεται νέκρωση του βλεννογόνου με ιογενή παρουσία ευμεγέθων κυττάρων με μορφολογία συμβατή με ιογενή προέλευση.
«Το σημαντικότερο εύρημα είναι η έλλειψη οξυγόνου του εγκέφαλου. Δεν υπάρχει αμφιβολία για τα ευρήματα. Μιλάμε ξεκάθαρα για έλλειψη οξυγόνου στον εγκέφαλο. Πρέπει να βρεθεί ένας λόγος, μια κεντρική αιτιολογία η οποία δικαιολογεί την έλλειψη οξυγόνου. Ταιριάζει απόλυτα με τις ιατροδικαστικές εξετάσεις. Ο εγκέφαλος είναι το όργανο στόχος, για κάποιο λόγο έχασε οξυγόνο», είπε ο Γρηγόρης Λέων.
Και συνέχισε: «Το εύρημα στο έντερο είναι με ερωτηματικά, δεν μπορεί να πεθάνει ένα άτομο με αυτά τα ερωτηματικά. Όταν ένα άτομο υποφέρει από έλλειψη οξυγόνου πεθαίνει όπως και να έχει».
Ο Κρίστοφερ Γούντχαουζ, γνωστός κατά τη διάρκεια της Κατοχής στους ελληνικούς αντάρτικους στρατούς κάθε πολιτικής απόχρωσης ως «Συνταγματάρχης Κρις», ήταν ο ουσιαστικότερος σύνδεσμος των Βρετανών με την ελληνική Aντίσταση. Γενναίος πολεμιστής ο ίδιος, που πέρασε την Κατοχή στο βουνό, ικανότατος οργανωτής και φανατικός φιλέλληνας μέχρι το τέλος της ζωής του, έγραψε αργότερα κάποια από τις τα πιο σημαντικά ιστορικά κείμενα για την εποχή.
Στο βιβλίο του «Ο Αγώνας για την Ελλάδα, 1941-1949» έχει μια φράση που θα παραξενέψει τη συντριπτική πλειονότητα των συμπολιτών που θεωρούν ότι είναι ενήμεροι σχετικά με τον ελληνικό Εμφύλιο: «Εχει αναπτυχθεί ένας μύθος, ότι ο Στρατηγός Σκόμπι έσωσε την Αθήνα, τον Δεκέμβριο του 1944. Μα η αλήθεια είναι ότι παραλίγο να τη χάσει. Η Αθήνα σώθηκε από τον Στρατηγό Τζον Χόκσκγουορθ».
Εχω κάνει το τεστ πολλές φορές. Οταν τυχαίνει να βρεθώ σε συζητήσεις με ανθρώπους που μου λένε πόσο τους ενδιαφέρει ο Εμφύλιος και πώς παρακολουθούν συστηματικά τη σχετική βιβλιογραφία, ρωτάω: «Ποιος ήταν ο Τζον Χόκσγουορθ;». Ελάχιστοι αναφέρουν, όχι με πολλή σιγουριά, ότι ήταν ένας από τους αξιωματικούς της βρετανικής αποστολής μετά την Απελευθέρωση. Αλλά κανείς δεν ξέρει τον ρόλο του. Κανείς, δηλαδή, εκτός από μερικούς εξειδικευμένους στρατιωτικούς ιστορικούς που έχουν ασχοληθεί με εκείνη την περίοδο.
Ο βασικότερος λόγος για την αυτήν την άγνοια είναι ότι οι μεγαλύτεροι διαφημιστές των άθλων των στρατιωτικών ηγετών είναι κατά κανόνα οι ίδιοι. Ο Τσόρτσιλ είπε μετά τον πόλεμο την περίφημη φράση: «Είμαι βέβαιος ότι Ιστορία θα μου φερθεί καλά, γιατί πρόκειται να τη γράψω εγώ», πράγμα που έκανε στο μνημειώδες πολύτομο έργο του για την ιστορία του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου. Και, τηρουμένων των αναλογιών, το ίδιο έκανε και ο Σκόμπι. Ο ηγέτης των συμμαχικών δυνάμεων που έφτασαν στην Ελλάδα με την Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας υπό τον Γεώργιο Παπανδρέου, στα μέσα του Οκτωβρίου του 1944, όταν την εγκατέλειψαν οι δυνάμεις των Ναζί –όχι επειδή «ηττήθηκαν από τον ΕΛΑΣ», όπως θέλει η πιο ακραία εκδοχή της αριστερής προπαγάνδας, αλλά υποχωρώντας αυτοβούλως για να μην εγκλωβισθούν από τον Κόκκινο Στρατό στα Βαλκάνια– αφιέρωσε μεγάλο μέρος της ζωής του στο να διαφημίζει τον εαυτό του. Πάνω από όλα εξήρε τον ρόλο του στο σημαντικότερο στρατιωτικό γεγονός της θητείας του, τη Μάχη της Αθήνας, γενικότερα γνωστή ως «Δεκεμβριανά». Μάλιστα φρόντισε και για την έκδοση της βιογραφίας του. Ο τίτλος είναι ενδεικτικός των προθέσεών του: «Σκόμπι, ο Ηρωας της Ελλάδας».
Στις δεκαετίες που ακολούθησαν, η ελληνική επίσημη ιστοριογραφία εξήρε τον ρόλο των ελλήνων μαχητών, και αντίστοιχα, αργότερα, η κομμουνιστική, των ηγετών της δικής της πλευράς, ενώ η ξένη, όταν ασχολούνταν, αρκούνταν στον Σκόμπι. Στον άνθρωπο που, κατά τον Γούντχαουζ, έσωσε την Αθήνα, αντιθέτως, δεν δόθηκε ποτέ η ευκαιρία να γράψει ή να πει μια κουβέντα. Για τούτο υπήρχε ένας πολύ σοβαρότερος λόγος, πέρα από τη φυσική του σεμνότητα. Λίγες εβδομάδες μετά τη λήξη του πολέμου, ο Τζον Χόκσγουορθ ήταν νεκρός.
Το μοναχοπαίδι του, επίσης με το όνομα Τζον, έγινε σπουδαίος τηλεοπτικός παραγωγός –μεταξύ άλλων, έκανε τη φημισμένη διασκευή των ιστορικών του Σέρλοκ Χολμς– αλλά δεν ασχολήθηκε ποτέ με την υστεροφημία του πατέρα του, ίσως γιατί δεν άκουσε ποτέ από τον ίδιο τις αφηγήσεις της Μάχης της Αθήνας, θέμα που ο Τύπος στην Αγγλία δεν πρόβαλε, λόγων πολιτικών ισορροπιών. Ο εγγονός του γεννήθηκε αφού είχε πεθάνει ο παππούς και δεν έμαθε καν για την Αθήνα. Αυτό το διαπίστωσα από τα παιδιά του, τα δισέγγονα του στρατηγού, τα οποία εντόπισα εξαντλώντας όλους τους «Χόκσγουορθ» από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αυτά άκουσαν από εμένα για πρώτη φορά, άναυδα, για τον καίριο ρόλο που έπαιξε ο προπάππος τους στη νεότερη ελληνική ιστορία. «Το μόνο που ξέραμε για τον “Τζίντζερ”, όπως ήταν το παρατσούκλι του λόγω των πυρόξανθων μαλλιών του», μου είπε η ευγενέστατη Κλερ Χόκσγουορθ όταν της μίλησα, «ήταν ότι είχε υπάρξει στρατηγός και πολέμησε στον πόλεμο. Τίποτε άλλο». Υστερα από παράκλησή μου, όμως, η Κλερ επισκέφθηκε το παλιό εξοχικό σπίτι της οικογένειας στο Κάμπερλαντ, και βρήκε σε κάποιο πατάρι τις οικογενειακές φωτογραφίες που είχε την καλοσύνη να μου στείλει. Εδώ δημοσιεύονται για πρώτη φορά.
Ο Χόκσγουορθ στο αγαπημένο του άλογο
Αν δεν υπήρχε η αναφορά στο βιβλίο του Γούντχαουζ, το όνομα του Χόκσγουορθ δεν θα ξαναγραφόταν για πάνω από μισό αιώνα, μέχρι δηλαδή να αρχίσουν κάποιοι ειδικοί ιστορικοί να μελετούν σε μεγαλύτερο βάθος τον Εμφύλιο. Αλλά και πάλι, οι αναφορές βρίσκονται μόνο σε ελάχιστα εξειδικευμένα βιβλία. Φέτος, όμως, που κλείνουν ογδόντα χρόνια από τη φοβερή αδελφοκτόνα σύρραξη του Δεκεμβρίου του 1944, αποφάσισα, ως μικρή προσφορά στη μνήμη του, να γράψω αυτές τις γραμμές. Επειδή ο Χόκσγουορθ διαδραμάτισε καίριο ρόλο σε ένα σημαντικό κομμάτι της Ιστορίας μας, πιστεύω ότι του αξίζει να μάθουν περισσότεροι συμπολίτες μας για αυτόν.
Πάντως, αν και ο ισχυρισμός του Γούντχαουζ για τον Χόκσγουορθ, με τον οποίο ξεκίνησα, είναι πέρα για πέρα σωστός, αποσιωπά ένα καίριο κομμάτι της αλήθειας: ότι για να μπορέσει να σώσει ο Χόκσγουορθ την Αθήνα, όταν έφτασε στα μέσα Δεκεμβρίου, έπρεπε ακόμα να υπάρχει ελεύθερο ένα κομμάτι της. Και αυτό δεν θα είχε συμβεί χωρίς τον αγώνα, τις πρώτες φοβερές ημέρες της σύγκρουσης, αποκλειστικά ελλήνων μαχητών και έπειτα, για λίγες ημέρες επιπλέον, και μερικών Βρετανών.
Ο κυρίαρχος μύθος για τα Δεκεμβριανά είναι ότι η σύγκρουση ξεκίνησε αργά το πρωί της 3ης Δεκεμβρίου, όταν άνδρες της Αστυνομίας Πόλεων πυροβόλησαν σκοτώνοντας διαδηλωτές μιας ειρηνικής συγκέντρωσης στην Πλατεία Συντάγματος. Στα αλήθεια, όμως, η απόφαση για την κατάληψη της εξουσίας από το ΚΚΕ είχε ήδη ληφθεί και είχε μπει σε εφαρμογή. Τρεις ημέρες πριν από τη συγκέντρωση, η ηγεσία του ΚΚΕ, αλλά και του ΕΑΜ και του ΕΛΑΣ, που βρίσκονταν πια υπό τις άμεσες διαταγές του, εγκατέλειψαν τα γραφεία τους στο κέντρο της Αθήνας. Την ίδια ημέρα, τέσσερα πρόσθετα συντάγματα του ΕΛΑΣ κατέφθασαν από την επαρχία και στρατοπέδευσαν στα περίχωρα της πρωτεύουσας.
Ο Χόκσγουορθ, δεύτερος από δεξιά, με μέλη της οικογένειάς του, το 1933. Ακρη αριστερά ο γιος του Τζον, ο μετέπειτα φημισμένος τηλεοπτικός παραγωγός
Την 1η Δεκεμβρίου, τα έξι μέλη της Κυβέρνησης Εθνικής Ενότητας –και όχι «κυβέρνησης των δωσιλόγων», όπως τη θέλει πάλι η πιο ακραία αριστερή προπαγάνδα– που ανήκαν στο ΚΚΕ και στο ΕΑΜ παραιτήθηκαν, και ο «Ριζοσπάστης» άρχισε οξεία επίθεση κατά της υπόλοιπης κυβέρνησης, ως προδοτικής. Ταυτόχρονα, εκδόθηκε η απόρρητη διαταγή του Α’ Σώματος Στρατού του ΕΛΑΣ, που όριζε το σχέδιο της κατάληψης της Αθήνας – δηλαδή της εξουσίας. Στις 2 Δεκεμβρίου, οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ άρχισαν να καταλαμβάνουν τα τμήματα της Αστυνομίας και της Χωροφυλακής στα περίχωρα, ενώ το πρωί της 3ης Δεκεμβρίου, ώρες πριν από τη συγκέντρωση, ο «Ριζοσπάστης» δημοσίευε άρθρο του Γιάννη Ζέβγου, του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΕ, όπου έγραφε ότι πλέον τον λόγο έχουν οι «μπαρουτοκαπνισμένοι μαχητές του ΕΛΑΣ». Ο πόλεμος για την κατάληψη της εξουσίας είχε ξεκινήσει. Το άρθρο του Ζέβγου ισοδυναμούσε με την επίσημη κήρυξή του. Οι πυροβολισμοί της Αστυνομίας και οι θάνατοι στην Πλατεία Συντάγματος μόνο μέσα σε αυτή την αλληλουχία γεγονότων ερμηνεύονται ορθά. Γιατί με ή χωρίς αυτούς, η Μάχη της Αθήνας θα είχε γίνει.
Η ηγεσία του ΚΚΕ, υπολογίζοντας ότι οι Βρετανοί δεν θα τολμούσαν να εμπλακούν, λόγω των αντιδράσεων της Σοβιετικής Ενωσης, αλλά και της άκρως παραπληροφορημένης ηγεσίας και κοινής γνώμης των ΗΠΑ, πίστευε ότι τα λίγα τετραγωνικά χιλιόμετρα της Αθήνας που δεν ήταν ήδη υπό κομμουνιστική κατοχή –η περιοχή που οι κομμουνιστές αποκαλούσαν ειρωνικά «Σκομπία»– θα μπορούσαν να καταληφθούν σε 48 ώρες. Με την υπόλοιπη χερσαία περιοχή της χώρας να ελέγχεται πλήρως, η εξουσία της χώρας θα ανήκε πλέον στο ΚΚΕ.
Τις πρώτες ημέρες των Δεκεμβριανών, χωρίς αγγλική συμμετοχή, την Αθήνα έσωσαν λίγες χιλιάδες Ελλήνων, το τμήμα της Ταξιαρχίας του Ρίμινι που είχε φτάσει με την Απελευθέρωση, κάποιες εκατοντάδες άνδρες της Χωροφυλακής και της Αστυνομίας, λίγοι απόστρατοι ευέλπιδες και αξιωματικοί που είχαν απομείνει από την οργάνωση «Χ», καθώς και μερικές δεκάδες νεαροί μαχητές μικρών εθνικών αντιστασιακών οργανώσεων, όπως της ΠΕΑΝ και της ΡΑΝ. Το πολύ πέντε χιλιάδες άνθρωποι συνολικά, απέναντι στις είκοσι χιλιάδες του ΕΛΑΣ.
Η επίθεση του ΕΛΑΣ στο κέντρο της Αθήνας από τα βόρεια είχε κύριο στόχο τους άνδρες της Ταξιαρχίας του Ρίμινι. Ενδεικτικό της αφέλειας των επιτελικών του ΕΛΑΣ ήταν ότι η διαταγή του Α’ Σώματος Στρατού έγραφε σχετικά, απλώς, «να εκκαθαρίσει το Γουδί η 2η Μεραρχία». Αντί όμως να το εκκαθαρίσει, οι επιτιθέμενοι ηττήθηκαν κατά κράτος από τους εμπειροπόλεμους άνδρες της Ταξιαρχίας, υπό τη διοίκηση του Συνταγματάρχη Θρασύβουλου Τσακαλώτου. Αλλά η κύρια, μαζική επίθεση του ΕΛΑΣ έγινε από τα νότια, επικεντρωμένη στο στρατόπεδο της Χωροφυλακής στου Μακρυγιάννη. Οι υπερασπιστές του στρατοπέδου άντεξαν, ύστερα από σκληρότατη και άνιση μάχη έξι ημερών, με αναλογία επιτιθέμενων προς αμυνόμενους μεγαλύτερη από δέκα προς έναν. Ηγέτης τους ήταν ο βενιζελικός, απότακτος του 1935, Συνταγματάρχης της Χωροφυλακής Γεώργιος Σαμουήλ.
Αν δεν υπήρχαν αυτοί οι λίγες χιλιάδες άνθρωποι, η Αθήνα θα είχε πέσει στις πρώτες ημέρες του Δεκεμβρίου. Αυτοί την κράτησαν, αφού όπως σωστά είχε προβλέψει η ηγεσία του ΚΚΕ, οι Βρετανοί δεν ενεπλάκησαν. Αυτό κατ’ εντολή του Σκόμπι στους στρατιώτες του να μη συγκρούονται με τις δυνάμεις του ΕΛΑΣ, αν δεν δέχονταν πυρά. Και η ηγεσία του ΕΛΑΣ φρόντισε να μη δέχονται. Μόνη εξαίρεση ήταν λίγες δεκάδες ελεύθεροι σκοπευτές που συνέβαλαν στην άμυνα του Στρατοπέδου Μακρυγιάννη, από την Ακρόπολη.
Μόνο όταν, μετά την αποτυχία των πρώτων δύο επιθέσεων, από τα βόρεια και τα νότια, έφτασαν στην Αθήνα σημαντικές ενισχύσεις στον ΕΛΑΣ, αναγκάστηκαν να εμπλακούν οι Βρετανοί με εντολή του Τσόρτσιλ. Στη Μάχη της Αθήνας μπήκε μία ταξιαρχία τεθωρακισμένων και μία των ειδικών δυνάμεων, των κομάντος των γνωστών από τις μάχες τους στην Αφρική και την Ιταλία ως «Κόκκινων Διαβόλων», από το χρώμα του μπερέ τους.
Σε ανάπαυλα της Μάχης του Άντσιο, 5 Μαΐου 1944. Άκρη αριστερά ο αμερικανός στρατηγός Τράσκοτ, Διοικητής της 3ης Αμερικανικής Μεραρχίας. Δεύτερος από αριστερά ο Αλεξάντερ, Γενικός Διοικητής των Συμμαχικών Δυνάμεων Ιταλίας, ο άνθρωπος που έστειλε τον Χόκσγουορθ στην Ελλάδα. Άκρη δεξιά ο Χόκσγουορθ, αστειεύεται με τον Διοικητή της 5ης Μεραρχίας, Γκρέγκσον-Έλις.
Ομως, παρά την καθυστερημένη εμπλοκή των Βρετανών, στις 12 Δεκεμβρίου η κατάσταση έμοιαζε απελπιστική. Ο Στρατηγός Σκόμπι, ένας ουσιαστικά άκαπνος αξιωματικός του Μηχανικού που είχε τοποθετηθεί στην Ελλάδα για να διοικήσει μια απελευθερωμένη και όχι εμπόλεμη χώρα, ήταν εντελώς ανίκανος να αντιμετωπίσει την επίθεση. Μάλιστα, πρότεινε στην κυβέρνηση και τους ηγέτες των ελληνικών δυνάμεων την εγκατάλειψη του κέντρου και την υποχώρηση στο Φάληρο. Αν δεν υπήρχε η άρνηση του Τσακαλώτου να εγκαταλείψει το πόστο του, ίσως το σχέδιό του να είχε εφαρμοστεί. Κατά συνέπεια, έχει απόλυτο δίκιο ο Γούντχαουζ όταν γράφει στο βιβλίο του ότι ο Σκόμπι όχι μόνο δεν έσωσε αλλά παραλίγο να χάσει την Αθήνα.
Ενημερωμένοι για την τραγικότητα της κατάστασης, στις 13 Δεκεμβρίου έφτασαν στην Αθήνα ο Γενικός Διοικητής των Συμμαχικών Δυνάμεων της Ιταλίας, Στρατηγός Αλεξάντερ, και ο Υπουργός για τις Απελευθερωμένες Χώρες, Χάουαρντ Μακμίλαν, ο γνωστότατος μετέπειτα ως πρωθυπουργός. Βλέποντας στο πεδίο την κατάσταση, ο Αλεξάντερ κατάλαβε ότι η Αθήνα θα χανόταν χωρίς ισχυρή στρατιωτική ενίσχυση και, κυρίως, χωρίς την ανάληψη της ηγεσίας από έναν πραγματικό πολεμιστή.
Μόνο ύστερα από πίεση του Γεωργίου Παπανδρέου και του βρετανού πρέσβη Λίμπερ, που θεώρησαν ότι η αντικατάσταση του Σκόμπι θα έπληττε το ηθικό Ελλήνων και Βρετανών, δέχθηκε ο Αλεξάντερ να τον αφήσει τυπικά επικεφαλής. Αλλά η στρατιωτική διοίκηση των βρετανικών και των ελληνικών δυνάμεων ανατέθηκε αποκλειστικά στον Υποστράτηγο Τζον Χόκσγουορθ, που έφτασε στην Αθήνα στις 15 Δεκεμβρίου.
Ο Τζον Χόκσγουορθ, γεννημένος στις 13 Φεβρουαρίου του 1893 στην επαρχία του Κάμπερλαντ, αφού αποφοίτησε από το δημόσιο σχολείο της περιοχής του, σπούδασε Ιστορία στην Οξφόρδη. Με την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, το 1914, κατατάχθηκε ως εθελοντής στον στρατό και πολέμησε σε όλη τη διάρκεια του πολέμου ως αξιωματικός του Πεζικού στο Δυτικό Μέτωπο, όπου τραυματίστηκε τρεις φορές και παρασημοφορήθηκε επανειλημμένα για ανδραγαθία. Οταν επικράτησε ειρήνη, αποφάσισε να σταδιοδρομήσει ως αξιωματικός. Ηταν εξαρχής πολύ αγαπητός στους συναδέλφους του, όλοι τον αποκαλούσαν «Τζίντζερ, και στους άνδρες του. Μικρόσωμος, καλόβολος, χαμογελαστός, επέβαλλε τον σεβασμό και την πειθαρχία με την ικανότητα και τους τρόπους του.
Στην αρχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ο Χόκσγουορθ είχε τον βαθμό του ταξιάρχου. Πολέμησε στη Γαλλία και υποχώρησε με τις βρετανικές δυνάμεις στη Δουνκέρκη. Τον Μάρτιο του 1943 αποβιβάστηκε στην Αλγερία επικεφαλής της 4ης Μεραρχίας Πεζικού, με την οποία πολέμησε ως την παράδοση των ναζιστικών στρατευμάτων της Βόρειας Αφρικής. Ενώ οι άνδρες του αναπαύονταν εν όψει της εισβολής στη Σικελία, τον Αύγουστο ανατέθηκε στον Χόκσγουορθ η προετοιμασία της 46η Μεραρχίας Πεζικού για την κατάληψη της Ιταλίας.
Με τους άνδρες του αποβιβάστηκε και κατέλαβε το Σαλέρνο στις αρχές Σεπτεμβρίου, ενώ συνέχισε με την κατάληψη της Νάπολης. Κατόπιν, επί κεφαλής της 1ης Μεραρχίας έλαβε μέρος στη σκληρότατη μάχη του Αντσιο, ενώ ηγήθηκε σε σημαντικές νίκες κατά της περιβόητης «Γοτθικής Γραμμής» του Στρατάρχη Κέσερλινγκ. Στη συνέχεια, μαζί και με τους έλληνες μαχητές, πολέμησε στην κατάληψη του Ρίμινι.
Ο Χόκσγουρθ, αριστερά, παραλαμβάνει το αμερικανικό Μετάλλιο Εξαιρέτων Πράξεων από τον Στρατηγό Μαρκ Κλαρκ, στην Ιταλία, δέκα ημέρες πριν τον θάνατό του
Τον Νοέμβριο του 1944, ο Χόκσγουορθ προήχθη σε υποστράτηγο και ανέλαβε τη διοίκηση του 10ου Σώματος Στρατού. Σε αυτή τη θέση έλαβε τη διαταγή του Στρατάρχη Αλεξάντερ να έρθει στην Ελλάδα, με μέρος των δυνάμεών του, ενώ προστέθηκαν ενισχύσεις πολεμιστών που είχαν μείνει στην Αφρική, καθώς και η ταξιαρχία των Νεπαλέζων, των φημισμένων για το θάρρος τους «Γκούρκας», όπως και μιας ταξιαρχίας Ινδών. Οι δύο τελευταίες αντιμετωπίστηκαν από την προπαγάνδα του ΚΚΕ, με αφίσες και τραγουδάκια βασισμένα στα χειρότερα ρατσιστικά πρότυπα, ως οι σκουρόχρωμοι αιμοχαρείς βιαστές των αγνών Ελληνίδων. Περπατώντας στο Βρετανικό Νεκροταφείο του Φαλήρου, με συγκίνησε ο στίχος του Λόρδου Βύρωνα που είχε διαλέξει για τον τάφο του ένας νεαρός αξιωματικός των Γκούρκας: «Ονειρεύτηκα πως ήταν ακόμα ελεύθερη η Ελλάδα…».
Μόλις σε τρεις ημέρες από την άφιξή του, ο Χόκσγουορθ κατόρθωσε να αναχαιτίσει τη γενικευμένη επίθεση των δυνάμεων του ΕΛΑΣ για την κατάληψη του κέντρου της Αθήνας και να αρχίσει την αντεπίθεση. Καταλαβαίνοντας ότι η μάχη του κέντρου είναι χαμένη, το ΚΚΕ διέταξε τον ΕΛΑΣ να αρχίσει περιφερειακές επιθέσεις, καταλαμβάνοντας μεταξύ άλλων των αρχηγείο της Βρετανικής Αεροπορίας στη Κηφισιά. Ο Χόκσγουορθ ζητούσε επίμονα από την πολιτική ηγεσία την άδεια να αρχίσει γενική επίθεση, αλλά του την αρνούνταν. Μέσω και της άφιξης του Τσόρτσιλ στην Αθήνα τα Χριστούγεννα, οι πολιτικοί είχαν την ελπίδα συμβιβασμού. Στο διάστημα όμως που αποτύγχαναν την επίτευξή του, η Πολιτοφυλακή του ΕΛΑΣ συνελάμβανε χιλιάδες αμάχων ομήρων. Αξίζει να αναρωτηθούμε πόσες από τις αθώες ζωές των ομήρων που εκτελέστηκαν ή πέθαναν από τις κακουχίες θα είχαν σωθεί, αν είχε επιτραπεί στον Χόκσγουορθ να αρχίσει έγκαιρα την επίθεσή του.
Τελικά, η άδεια του δόθηκε στις 3 Ιανουαρίου 1945. Δύο μέρες αργότερα, είχε αποκτήσει τον έλεγχο όλης της ευρύτερης περιοχής της Αθήνας και του Πειραιά. Κατόπιν, μαζί με το σύνολο πλέον της ελληνικής 3ης Ορεινής Ταξιαρχίας, που είχε καταφθάσει στο μεταξύ, οι δυνάμεις του βγήκαν από την Αθήνα, καταδιώκοντας τις μονάδες του ΕΛΑΣ που υποχωρούσαν. Το ΚΚΕ, φοβούμενο λόγω των διεθνών συγκυριών να γενικεύσει τη σύρραξη σε όλη την Ελλάδα, αναγκάστηκε να υπογράψει ανακωχή στις 11 Ιανουαρίου. Η μάχη της Αθήνας είχε λήξει.
Μετά το επίσημο τέλος της, με την υπογραφή τη Συμφωνίας της Βάρκιζας τον Φεβουάριο, και την επιστροφή όσων ομήρων δεν είχαν εκτελεστεί, ο Χόκσγουορθ γύρισε στην Ιταλία, παραμένοντας διοικητής του 10ου Σώματος Στρατού μέχρι την άνευ όρων παράδοση της Γερμανίας στις 8 Μαΐου.
Στα τέλη του μήνα, επιβιβάστηκε με τους άνδρες του σε μεταγωγικό του Βρετανικού Ναυτικού, για το πολυπόθητο ταξίδι του γυρισμού, στην πατρίδα και την οικογένειά του. Αλλά δεν ήταν της μοίρας του να φτάσει. Ο σεμνός και γενναίος πολεμιστής Τζον Χόκσγουορθ, ο «σωτήρας της Αθήνας» κατά τον Γούντχαουζ, πέθανε εν πλω από καρδιακή συγκοπή, έξω από το Γιβραλτάρ, στις 3 Ιουνίου του 1945. Ηταν πενήντα δύο ετών.
Τις δάφνες των νικών του τις μάρανε πριν ανθίσουν ο αμείλικτος νόμος της λήθης.
"Πρέπει να αποδεχτούμε ότι ένας πολυκομματισμός ακόμη και μεταξύ άνισων κομμάτων είναι μια απολύτως φυσιολογική κατάσταση για τη δημοκρατία" γράφει στα ΝΕΑ ο Γ. Πρετεντέρης:
Πέφτουν από τα σύννεφα κάποιοι με τη ρητορική του Μεντβέντεφ. Κι όμως, δε θα έπρεπε από τη στιγμή που σταδιακά η Ρωσία του Πούτιν επιδιώκει να υποκαταστήσει το σοβιετικό imperium, αν και το σωστό ρήμα θα ήταν «να νεκραναστήσει» το σοβιετικό imperium. Διότι πάντα οι Σοβιετικοί, μέσω της 5ης φάλαγγας που δρούσε στις ευρωπαϊκές χώρες, προσπαθούσαν να υπονομεύσουν τα δημοκρατικά πολιτεύματα των ευρωπαϊκών κρατών. Αγωγοί σε αυτήν την προσπάθεια ήταν αρχικά τα κομμουνιστικά κόμματα και στη συνέχεια προστέθηκαν τα αργυρώνητα «κινήματα ειρήνης» και διάφορες τρομοκρατικές οργανώσεις.
Τα δίκτυα υπήρχαν από τότε, απλώς αδράνησαν για μια εικοσαετία. Ενεργοποιήθηκαν ξανά, σχετικά πρόσφατα, με άλλες μορφές και άλλα συλλογικά υποκείμενα. Τα κομμουνιστικά κόμματα τα έχουν αντικαταστήσει κόμματα και συλλογικότητες που κινούνται στον χώρο της άκρας Δεξιάς τα οποία τυγχάνουν πολύμορφης υποστήριξης από τη Ρωσία του Πούτιν.
Και για να τα λέμε όλα, εκμεταλλεύονται την εγκληματική πολιτική της Ά. Μέρκελ που πλημμύρισε την Ευρωπαϊκή Ένωση με μετανάστες και έδωσε λαβή στην ακροδεξιά να συγκροτήσει μια ατζέντα που βρίσκει ευήκοα ώτα. Γιατί μόνον η ρωσική υποστήριξη δε θα αρκούσε. Για την ενδυνάμωση της ακροδεξιάς υπάρχουν ευθύνες και στις ευρωπαϊκές ελίτ και στη γραφειοκρατία των Βρυξελλών που, αποκομμένη από την πραγματικότητα, ζει σε ένα άλλο σύμπαν.
Συνεπώς, αν θέλουμε να καταστρέψουμε τους ρωσικούς αγωγούς που λειτουργούν πολιτικά σαν δούρειοι ίπποι μέσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, πρώτα—πρώτα θα πρέπει οι πολιτικές και οικονομικές ελίτ των ευρωπαϊκών κρατών να επανεξετάσουν άμεσα βασικές πτυχές της μεταναστευτικής τους πολιτικής. Και ακολούθως να αποκαλύψουν τις σχέσεις εξάρτησης συγκεκριμένων κομμάτων της ακροδεξιάς με τη Ρωσία του Πούτιν.
Στην Ελλάδα δύο κόμματα που βρίσκονται στα δεξιά της Νέας Δημοκρατίας τηρούν σαφή φιλορωσική στάση εδώ και καιρό. Συγχρόνως υπάρχει και ένα γενικότερο θετικό κλίμα υπέρ του «ξανθού γένους» με κύριους φορείς εκκλησιαστικούς παράγοντες, εκδότες, επιχειρηματίες, πολιτικούς σχολιαστές και πολλούς απόστρατους οι οποίοι υποτίθεται όταν ήταν εν ενεργεία υπηρετούσαν σε έναν νατοϊκό στρατό. Οπερετικές καταστάσεις.
Συνεπώς, στην πατρίδα μας η κατάσταση είναι μάλλον πολύπλοκη στον βαθμό που ο φιλορωσισμός βρίσκεται μέσα και σε ένα τμήμα του κυβερνώντος κόμματος, το οποίο αμφισβητεί τις βασικές επιλογές της ηγεσίας του. Όλοι αυτοί οσονούπω θα κληθούν να λάβουν θέση: με την Ελλάδα και την Ευρώπη ή με τη Ρωσία; Και αυτό το δίλημμα θα τεθεί διότι η ρωσική ηγεσία εκτιμά ότι ο αδύναμος κρίκος στο δυτικό στρατόπεδο είναι η Ευρώπη. Αυτήν στοχεύει, και ο Μεντβέντεφ το δήλωσε προχθές ξεκάθαρα.
Πολύ φοβούμαι ότι όλες οι διακυβεύσεις από εδώ και εμπρός θα αφορούν πλέον την ποιότητα της δημοκρατίας μας. Αν στην Ευρωπαϊκή Ένωση θα επικρατήσουν φιλελεύθερα καθεστώτα ή αυταρχικά, με τη σύμπραξη των δύο άκρων υπό την επιστασία της Ρωσίας. Και στην Ελλάδα το παιχνίδι εξουσίας που μαίνεται στα παρασκήνια - πολιτικά και οικονομικά - αφορά σε τελική ανάλυση τη θέση της πατρίδας μας στη σωστή πλευρά της Ιστορίας. Πολιτικοί, ενεργοί και απόστρατοι, σχολιαστές, εκδότες, παπάδες και επιχειρηματίες θέλουν να κλονίσουν αυτή τη θέση.
Δείτε τα ονόματα και συνθέστε το παζλ. Είναι εύκολο.
Εκεί στο ΠΑΣΟΚ το παλεύουν πολύ να αντικαταστήσουν τον ΣΥΡΙΖΑ όσο πιο γρήγορα μπορούν.
Παρασύρης: Ο πληθωρισμός τροφίμων από πέρυσι έχει ανέβει 32%.... του απάντησε κατάλληλα ο Ρωμανός
Αντίθετα η Μιλένα Αποστολάκη είναι πιο προσεκτική με τις αρλούμπες... κάνει απλά ότι δεν ακούει όταν ο Σμυρλής της λέει "δηλ. έκανε λάθος ο κ. Γερούλάνος"
Το ότι κάτι συμβαίνει στο Φαρμακονήσι το υποψιάστηκα διαβάζοντας σχόλια τουρκικών εφημερίδων και καναλιών που διαμαρτύρονταν διότι η Ελλάδα δημιουργεί υποδομές σε ένα νησί που στην καλύτερη περίπτωση δεν της ανήκει και στη χειρότερη για αυτήν περίπτωση ανήκει στην Τουρκία. Στη συνέχεια έψαξα σε ελληνικές ιστοσελίδες να δω τι τρέχει στο Φαρμακονήσι, αλλά διαπίστωσα ότι επικρατούσε σιωπή. Πήγα και στις λεγόμενες πατριωτικές ιστοσελίδες, κι εκεί τίποτα.
Μέχρις ότου υπέπεσε στην αντίληψη μου ένα άρθρο του κ. Δ. Ευθυμάκη στο Protagon στο οποίο εξηγούσε με απλά λόγια πως εκεί στήνεται μια ανεμογεννήτρια η οποία όμως δεν είναι μια απλή ανεμογεννήτρια, αλλά «μια εγκατάσταση υβριδικού συστήματος που πολλαπλασιάζει την αμυντική ικανότητα του νησιού και το κάνει άτρωτο». Δε θα αναπαραγάγω το άρθρο, προτρέπω τον αναγνώστη να το αναζητήσει και να το διαβάσει.
Αναρωτιέμαι λοιπόν, πώς συμβαδίζουν όλα όσα περιγράφει το άρθρο του κ. Ευθυμάκη με την πολιτική κατευνασμού για την οποία κατηγορείται η κυβέρνηση. Πώς μια κυβέρνηση που ουσιαστικά εγκαθιστά συστήματα anti-drones σε νησιωτικά συμπλέγματα του Αιγαίου λοιδορείται για ενδοτισμό και εθνική μειοδοσία! Αλλά είπαμε, υπάρχουν πολιτικοί σχολιαστές και απόστρατοι που επιβιώνουν, πουλώντας επικοινωνιακά ανέξοδο πατριωτισμό και, ως σύγχρονοι Κολοκοτρωναίοι, απειλούν τους «προσκυνημένους με φωτιά και τσεκούρι».
Αν μιλούσαν για το τι γίνεται σε αυτό το μικρό νησί θα ανατρεπόταν όλο το παραμύθι τους για τον Μητσοτάκη ο οποίος έχει κιόλας ξεπουλήσει το μισό Αιγαίο. Ήδη, όμως, αυτό το παραμύθι ξεθώριασε λόγω της πολιτικής των εξοπλισμών της κυβέρνησης, μια πολιτική που όμοιά της δεν έχει υπάρξει σε όλη την περίοδο της Μεταπολίτευσης. Βλέπετε τα μνημόνια, αλλά και οι αφελείς πολιτικές της ζεϊμπεκιάς και της κουμπαριάς ατόνησαν το ενδιαφέρον για τις Ένοπλες Δυνάμεις με αποτέλεσμα να ανατραπεί το ισοζύγιο δυνάμεων μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.
Θα μου πείτε πως όλοι όσοι κατηγορούν τον Μητσοτάκη διότι δεν επεκτείνει τα χωρικά μας ύδατα στα 12 ν.μ. είναι οι ίδιοι που σιωπούσαν επί όλων των προηγούμενων κυβερνήσεων όταν τα χωρικά μας ύδατα παρέμεναν σταθερά στα 6 ν.μ. Είπαμε, όλους αυτούς ελάχιστα τους ενδιαφέρουν τα 12 ν.μ. Το πρόβλημά τους είναι ο Κυριάκος. Δεν «τον πάνε» και δικαίωμά τους, αλλά ας αφήσουν τα εθνικά θέματα στην άκρη, διότι πρωτίστως δεν τους συμφέρει. Για αυτό την υπόθεση του Φαρμακονησιού την έκαναν «γαργάρα». Έχουν σχηματίσει μια εικόνα για τον πρωθυπουργό και όσο αυτή η εικόνα διαψεύδεται από τα γεγονότα, αυτά είτε αγνοούνται είτε παραχαράσσονται.
Θα το γράψω για πολλοστή φορά: μην υποτιμάτε τον Έλληνα πρωθυπουργό. Γνωρίζει τα όριά του και καλόν είναι αυτό να το γνωρίζουν και όσοι προτίθενται να τον προκαλέσουν. Θα βρεθούν προ εκπλήξεως. Και όσον αφορά τους τουρκοφάγους του Διαδικτύου, πολιτικούς σχολιαστές και απόστρατους, πανεπιστημιακούς και πολιτικούς, ας δουν την πραγματικότητα και να αφήσουν στην άκρη το μένος τους κατά του Κυριάκου. Εκτίθενται.
