Μέσω των δικών τους πολιτικών, τραπεζών και ΜΜΕ εξαθλιώνουν με βαρβαρότητα και σοσιαλισμό βυθίζοντας την οικονομία.
Αντίθετος στην επιμονή των ξένων ήταν ο εκλεγμένος πρωθυπουργός Δηλιγιάννης και γι αυτό το λόγο του αφαίρεσε την εξουσία ο Βασιλιάς παραβιάζοντας την αρχή της «Δεδηλωμένης» (1892).
Αντίθετος ήταν και ο επανεκλεγείς Τρικούπης. Ακόμα και μετά το «δυστυχώς επτωχεύσαμεν» (1893), δεν επετεύχθησαν οι αξιώσεις των ξένων πιστωτών για τον έλεγχο των δημοσίων εσόδων.
Αντίθετος στις επίμονες πιέσεις των ξένων ήταν και πάλι ο Δηλιγιάννης, που ανέλαβε την πρωθυπουργία μετά τον Τρικούπη, κατόπιν εκλογών (1895).
Τότε απρόσμενα, το 1897 προκλήθηκε ελληνοτουρκικός πόλεμος που κατέληξε σε οδυνηρή ήττα της χώρας, με αποτέλεσμα να συρρικνωθούν τα σύνορά μας στην Λαμία και να υποχρεωθούμε, απ' τις Μεγάλες Δυνάμεις και την Πύλη να καταβάλουμε οικονομική αποζημίωση στους Τούρκους.
Τα ακόλουθα γεγονότα δημιούργησαν θεωρίες συνομωσίας εναντίον της Ελλάδας.
Μια άκαιρη άτακτη επίθεση ορισμένων Ελλήνων (Εθνική Εταιρεία) στην Ήπειρο (3/1897), προκάλεσε την μήνη των Μεγάλων Δυνάμεων και τον πόλεμο των Τούρκων βόρεια της Λάρισας, εναντίον των στρατευμάτων των οποίων ηγείτο ο διάδοχος Κωνσταντίνος.
Κατά την διάρκεια των εχθροπραξιών συνέβη αδικαιολόγητη υποχώρηση ενός πεζικού τμήματος με αποτέλεσμα να προκληθεί γενική σύγχυση και να υποχωρήσει το σύνολο των Ελληνικών στρατευμάτων σε πλήρη αταξία. Έτσι χάθηκε η θεσσαλική πεδιάδα και μετά από λίγες ημέρες ο διάδοχος διέταξε γενική υποχώρηση στη Λαμία, οπότε και συνάφθηκε ανακωχή (5/1897).
Στην δεινή οικονομική κατάσταση που βρέθηκε η χώρα μας, προσφέρθηκαν οι Μεγάλες Δυνάμεις να την δανείσουν να καταβάλει την πολεμική αποζημίωση στους Τούρκους, θέτοντας ως επιτακτική προϋπόθεση το ζήτημα της διαχείρισης των δημοσίων εσόδων, με σκοπό τον έλεγχο των ιδίων συμφερόντων τους στην περιοχή.
Προς τούτο συνέταξαν συνθήκη που όριζε την ανάγκη συγκρότησης Διεθνούς Οικονομικής Επιτροπής, που αμφισβητούσε ευθέως τη κρατική εξουσία. Ο δε Βασιλιάς διόρισε Πρωθυπουργό για την υπογραφή της (Δ. Ράλλης-4/1897), αντί του εκλεγμένου Δηλιγιάννη.
Αντίθετη στην επικύρωση της ΔΟΕ ήταν τώρα η Βουλή (9/1897) και δεν επέτρεψε στον διορισμένο Πρωθυπουργό Ράλλη να επικυρώσει την συμφωνία. Ο Βασιλιάς διόρισε νέο πρωθυπουργό τον Αλ. Ζαΐμη (9/1897), ο οποίος τελικά επικύρωσε την συνθήκη εκχώρησης στην ΔΟΕ των δημόσιων εσόδων από φόρους και εισπράξεις τελωνείων (12/1897).
Και τώρα που πήρε φωτιά η Ελλάδα κινούνται όλα βάσει σχεδίου
Η φωτιά δεν άναψε στα καλά καθούμενα.
Το ερώτημα είναι γιατί επέτρεψαν να ανάψει η φωτιά. Τι θέλουν να κάνουν. Σε τι ανακατατάξεις πάμε; Οι οποίες βέβαια δεν θα είναι προς όφελος των αδυνάτων πολιτών και των μικρών και των λαών. Άλλωστε είναι γνωστό ότι φροντίζουν για μας χωρίς εμάς. Έτσι συμβαίνει πάντα.
Σήμερα το μεγάλο ελληνικό και ξένο κεφάλαιο, (οι σύγχρονοι κοτζαμπάσηδες), περιμένουν καρτερικά, για να αγοράσουν φτηνά την ιδιοκτησία και τις επιχειρήσεις της πατρίδας και του λαού.
Σήμερα το μεγάλο ελληνικό και ξένο κεφάλαιο μέσω των δικών τους πολιτικών, τραπεζών και μέσων ενημέρωσης, βυθίζει με γρήγορους ρυθμούς την οικονομία της χώρας και εξαθλιώνει τον λαό. Η καταστροφή δεν θέλει χρόνο, θέλει τρόπο και γίνεται άμεσα.
Μέχρι τώρα συνέβησαν τα εξής κατακλυσμιαία γεγονότα μέσα στους τελευταίους μήνες:
• Πάγωμα των μισθών και συντάξεων μέχρι το 2014.
• Κατάργηση δώρων Χριστουγέννων και Πάσχα καθώς και του επιδόματος αδείας.
• Καθιέρωση κρατήσεων για το Ταμείο Αλληλεγγύης(το νέο Ταμείο τύπου ΛΑΦΚΑ).
• Μείωση της κρατικής επιχορήγησης προς το ΙΚΑ(ΤΑΠ-ΟΤΕ) κατά 10%.
• Επανειλημμένες αυξήσεις στους φόρους στα καύσιμα(30%), σε ποτά και τσιγάρα.
• Αύξηση στα τέλη κυκλοφορίας αυτοκινήτων από 20-50%.
• Αύξηση του φόρου πετρελαίου θέρμανσης κατά 100%.
• Αύξηση των τιμολογίων της ΔΕΗ και των εισιτηρίων στο σιδηρόδρομο και τα λεωφορεία.
• Ιδιωτικοποιήσεις με μείωση των αποδοχών και απολύσεις προσωπικού σε ΔΕΗ, ΟΤΕ, ΕΥΑΘ, ΕΛΤΑ κ.λπ.
ΑΕΠ Νοέμβριος 2010:
Παρότι ο Μέσος Όρος του ΑΕΠ στην ΕΕ είναι θετικός και ανέρχεται στο +2,1%, στην Ελλάδα είναι αρνητικός και ανέρχεται στο -4,5%.
ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑ Σεπτέμβριος 2010:
Η ελληνική ανταγωνιστικότητα υποχώρησε το 2010 στην 83η θέση, απ' την 71η θέση που κατείχε το 2009, μεταξύ 139 χωρών, στον Παγκόσμιο Δείκτη Ανταγωνιστικότητας και καταλαμβάνει την τελευταία θέση μεταξύ των 27 χωρών της ΕΕ.
ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ Νοέμβριος 2010:
Δώδεκα θέσεις έχασε τον τελευταίο χρόνο η Ελλάδα, στην παγκόσμια κατάταξη των πιο φιλικών χωρών στην επιχειρηματικότητα, σύμφωνα με το δείκτη «Doing Business 2011» της Παγκόσμιας Τράπεζας. Σήμερα βρίσκεται στην 109η θέση έναντι της 97ης, στην αντίστοιχη έκθεση του 2010, σε σύνολο 183 εξεταζόμενων χωρών.
ΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΣ Νοέμβριος 2010:
Ο πληθωρισμός στην Ελλάδα ανέρχεται στο 6% και είναι ο μεγαλύτερος στην ευρωζώνη, της οποίας ο μέσος όρος δεν ξεπερνά το 1,8%.
ΔΙΑΦΘΟΡΑ Οκτώβριος 2010:
Επτά θέσεις υποχώρησε η Ελλάδα στην παγκόσμια κατάταξη του χάρτη διαφθοράς, σύμφωνα με τον δείκτη της ετήσιας έκθεσης Διεθνούς Διαφάνειας για το 2010.
Η Ελλάδα κατρακύλησε στην 78η θέση από την 71η, που βρισκόταν το 2009 και θεωρείται η πιο διεφθαρμένη από τις χώρες της Ευρωζώνης.
Σήμερα η Ελλάδα μοιράζεται την 78η θέση του δείκτη διαφθοράς με την Κολομβία, το Περού και την Ταϊλάνδη.
ΑΝΕΡΓΙΑ Νοέμβριος 2010:
Η ανεργία αυξάνεται κάθε μήνα 4%. Σήμερα η ανεργία αγγίζει το ποσοστό 12%, χωρίς να συμπεριλαμβάνονται σ' αυτό το ποσοστό οι νέοι άνεργοι που βγαίνουν για πρώτη φορά σε αναζήτηση εργασίας. Το 2009 η ανεργία ανήρχετο στο 8%.
Καθημερινά επιβεβαιώνεται η ορθότητα της κριτικής που ανέπτυξε, έγκαιρα και υπεύθυνα, η Νέα Δημοκρατία έναντι της κυβερνητικής πολιτικής.
Το ΠΑΣΟΚ δεν κατάφερε να αναπτύξει, ούτε καν να διατηρήσει, το οικονομικό επίπεδο που του παρέδωσε η ΝΔ μέσω νόμιμων εκλογών. Αντίθετα κάτω από άγνωστες συνθήκες παρέδωσε την διακυβέρνηση στο ΔΝΤ, επιδεινώνοντας κάθε οικονομικό δείκτη..
• Η Ιρλανδία αντιστάθηκε, με πείσμα, ως όφειλε, στην προοπτική ένταξής της σε Μηχανισμό στήριξης και στην υπαγωγή της στους όρους του ΔΝΤ.
Αντιθέτως, ουδείς αμφισβητεί ότι, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ επεδίωξε μόνη της τη συμμετοχή του ΔΝΤ.
• Η Ιρλανδική κυβέρνηση δανείστηκε, ακόμη και με ακριβότερο επιτόκιο ώστε να αποφύγει την ένταξή της σε Μηχανισμό στήριξης καλύπτοντας εκ των προτέρων όλες τις δανειακές ανάγκες της ως τα μέσα του επομένου χρόνου .
Η Ελληνική κυβέρνηση αδράνησε με τρόπο εγκληματικό να δανειστεί, όταν ακόμη είχε τη δυνατότητα, μέχρι και τον Φεβρουάριο και με πρωτοφανή αβελτηρία επέτρεψε η κρίση ελλείμματος να μετατραπεί σε κρίση δανεισμού.
• Η Ιρλανδική κυβέρνηση διαπραγματεύτηκε σκληρά τους όρους του δανεισμού της και κατάφερε να εξασφαλίσει 4 χρόνια χάριτος και 7 χρόνια αποπληρωμής.
Η Ελληνική κυβέρνηση απεδέχθη αμαχητί τους δυσβάστακτους όρους που της επιβλήθηκαν, έτσι ώστε η χώρα μας να υποχρεούται να ξεκινήσει την πληρωμή μετά από 2 μόνο χρόνια και να αποπληρώσει σε άλλα 3.
• Η Ιρλανδία παρά την πίεση στο εύθραυστο τραπεζικό της σύστημα, διαπραγματεύθηκε επίσης σκληρά και, κατάφερε να διατηρήσει το φορολογικό της συντελεστή στο 12,5% για τις επιχειρήσεις.
Στην Ελλάδα ο φορολογικός συντελεστής είναι 20% στα αδιανέμητα κέρδη και 40% στα διανεμόμενα, θυσιάζοντας έτσι κάθε αναπτυξιακή προοπτική.
• Η Ιρλανδική κυβέρνηση συμφώνησε να αυξήσει το ΦΠΑ μόνον κατά μια μονάδα μέσα στο 2013 και κατά άλλη μία μονάδα το 2014.
Η Ελληνική κυβέρνηση αύξησε το ΦΠΑ πολύ περισσότερο σε πολύ λιγότερο χρόνο: κατά 4 μονάδες μέσα σε 12 μήνες!
Η Ιρλανδία έπραξε ό,τι μπορούσε για να αποφύγει το Μηχανισμό στήριξης. Και όταν ακόμη αυτό στάθηκε αδύνατο λόγω των προβλημάτων του τραπεζικού τομέα διαπραγματεύθηκε σκληρά για να μη χαθεί η προοπτική της ανάπτυξης.
Στην Ελλάδα η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ μας έσυρε στο Μηχανισμό στήριξης, μετά από σωρεία λαθών, ερασιτεχνικών κινήσεων και διασυρμού της χώρας.
Δεν διαπραγματεύτηκε κανένα σημείο του Μνημονίου και κυριολεκτικά «έθαψε» την ελπίδα της ανάπτυξης.
Εξ αρχής, η Κυβέρνηση, ο Πρωθυπουργός προχώρησαν με πρόγραμμα, έχουν σχέδιο. Όλα είναι δρομολογημένα και το κάθε βήμα γίνεται με εντολή.
Πρέπει όλα να ξεθεμελιωθούν. Να γίνει γενικό ξεπούλημα. Να διαλυθούν κρατικοί Οργανισμοί. «Φιλέτα» να περάσουν σε ξένα (και ντόπια) χέρια. Όλα στο σφυρί! Η κυριαρχία αλλάζει χέρια και η δύναμη περνάει αλλού. Οι ανακατατάξεις που έρχονται θα είναι κοσμογονικές. Το θέμα είναι τι σημαίνει αυτό για τους αδύνατους και τους μικρούς.
Σήμερα βιώνουμε τα επίχειρα αυτής της στάσης, καθώς ως κοινωνία είμαστε εγκλωβισμένοι στη δίνη της ύφεσης, της υψηλής ανεργίας, του πληθωρισμού και της ανασφάλειας για το αύριο.
Το ζούμε έντονα σήμερα. Η ανάλγητη εξουσία δεν αφήνει κανένα ίχνος ελπίδας, ούτε μια αχτίδα αισιοδοξίας.
Χωρίς αναπνοές η αγορά αργοπεθαίνει. Με αγωνία περίμενε αυτές τις γιορτινές ημέρες, για να απομακρύνει το λουκέτο, να κερδίσει παράταση.
Άδικα όμως, φρόντισαν να μην μείνει τίποτα όρθιο. Και ακόμα δεν έχουμε δει όλο το έργο. Οι επόμενες φάσεις θα είναι πολύ πιο τραγικές.
Πρέπει όλα να γκρεμιστούν. Έτσι θα αποφύγουμε την πτώχευση λένε τα αφεντικά που έβαλε στην πλάτη μας ο κ. Παπανδρέου.
Οι υπεύθυνοι αυτής της κατάστασης πρέπει να γνωρίζουν ότι δεν μπορούν πλέον να κρύβονται πίσω από τη συνήθη παραπλανητική παρελθοντολογία. Οι πολίτες τους έχουν ήδη αντιληφθεί… Δεν πάει άλλο… Ο λαός δεν αντέχει πια…
Τα ανδρείκελα, ποτέ και πουθενά δεν τα λογαριάζουν οι πολίτες. Ακούγεται ήδη η μυστική βοή των πλησιαζόντων γεγονότων.
Αυτή η χώρα έχει παράδοση και αξιοπρέπεια. Έχει ιστορία αγώνων, εθνικών και κοινωνικών. Θέλει να ζήσει. Θέλει να συνεχίσει.
«Να «Να μας πείτε γιατί πήγατε σε πρόωρες εκλογές και αφήσατε τη βόμβα να σκάσει στα χέρια μας» ρωτούσε τη Νέα Δημοκρατία ο Γιώργος Παπανδρέου, στη Βουλή, στην ομιλία του για τον προϋπολογισμό.
Ενώ η διερεύνηση του μείζονος μεταπολιτευτικού σκανδάλου πολιτικής διαφθοράς και διαπλοκής της Siemens, οδεύει με μαθηματική ακρίβεια σε φιάσκο, οργιάζουν τα δημοσιεύματα για τον Κώστα Καραμανλή. Πρόκειται για τις αναφορές στο πρόσωπό του που έκανε –λέει- «δημοσιογράφος» σε εμπιστευτικές εκθέσεις της προς την ηγεσία της Siemens Hellas. Το συμβόλαιο «παροχής ανεξάρτητων υπηρεσιών» που υπέγραψε η συγκεκριμένη «δημοσιογράφος», παρουσιάζει σήμερα το Antinews.
Στις 965 μονάδες βάσης εκτινάχθηκε το spread του δεκαετούς ομολόγου την Πέμπτη, φτάνοντας στο υψηλότερο επίπεδο των τελευταίων έξι μηνών.
