25 Ιουλίου 2008

«Μέγας αντιστασιακός ο Ανδρέας... μέχρι και η Μελίνα αποδείχθηκε πιο άντρας...»

Το πόσο χέστης και αντιστασιακός του κώλου ήταν ο Ανδρέας δεν φαίνεται μόνο από το ότι επί Μεταξά κάρφωσε στην Ασφάλεια, με την πρώτη μπάτσα που έφαγε, τους «συντρόφους» του (εδώ), ούτε από το ότι (σύμφωνα με δηλώσεις του «αφερέγγυου Παττακού») προκειμένου να πάρει το διαβατήριο από τον Παττακό και να γίνει Λούης του έλεγε: «Πολύ καλά τα πάει η επανάσταση σας, κύριε αντιπρόεδρε» (προσέξτε κ Αντιπρόεδρε ούτε καν Στρατηγέ :))), αλλά από το ότι δεν ήρθε στην κηδεία του πατέρα του γιατί φοβόταν ότι δήθεν θα τον συλλάβουν... Ποιοι; Αυτοί που του είχαν δώσει διαβατήριο να φύγει ντε :))).

Επειδή δε σκεφτόταν μόνο την πάρτη του έστειλε μόνο την γυναίκα του και τα παιδιά του στην κηδεία του πατέρα του... Μα αν ήθελαν, αυτοί που του έδωσαν διαβατήριο για να φύγει, να τον εκβιάσουν και να τον κάνουν να σωπάσει δεν θα μπορούσαν να απαγορεύσουν στην οικογένειά του να ξαναφύγει; Τι σόι δικτάτορες ήταν αυτοί που σέβονταν την γυναίκα και τα παιδιά του Αντρέα; Τι σόι δικτάτορες ήταν αυτοί που δήθεν κόλλησαν το πιστόλι στον κρόταφο του Γιωργάκη για να τους πει που ήταν ο πατέρας του και μετά έδωσαν διαβατήρια και άφηναν τον Γιωργάκη και την Μαργαρίτα να μπαινοβγαίνουν στην Ελλάδα; Περίεργα πράγματα...

Ή μήπως δεν τον υπολόγιζαν τον Ανδρέα και δεν τους απασχολούσε ο «αντιδικτατορικός αγώνας» ειδικά στο εξωτερικό; Μήπως τελικά ο «αντιδικτατορικός αγώνας του εξωτερικού» (του εξωτερικού. όχι του εσωτερικού) ήταν αγώνας του κώλου; Μάλλον... Αλλά παρόλα αυτά ο Ανδρέας δεν ήρθε στην κηδεία του πατέρα του. Μπορεί βέβαια και να μην ήρθε επειδή δεν τον απασχολούσε μιας και η σχέση πατέρα-γιου θύμιζε κάτι από τη σχέση που έχει ο πατέρας Μάντρακας με τον γιο Μάντρακα στην ταινία Ψυχραιμία του Περράκη... ο πατέρας «συνεπαρμένος» από τις ικανότητες του γιου τον αποκαλεί «μαλακιστήρι» και αναρωτιέται «με ποιόν τον έκανε η πουτάνα η μάνα του»... στο τέλος του έργου ο γιος σκοτώνει τον «Γέρο» ;)... Η Μαργαρίτα βέβαια, στο «Βήμα», περιγράφει την πιο πάνω σχέση πατέρα-γιου με πιο κομψά λόγια:

«Ο πατέρας του ήταν αρκετά επικριτικός για την ανυποχώρητη στάση του Ανδρέα και του επέρριπτε εμμέσως μερίδιο της ευθύνης για τις πράξεις των συνταγματαρχών.»

Θα αντισταθώ στον πειρασμό και δεν θα γράψω σε ελεύθερη μετάφραση πως φαντάζομαι ότι του τα έψελνε ο Γέρος Παπανδρέου...

Τέσπα είναι τόση η πρεμούρα να δικαιολογηθεί η μη παρουσία του Ανδρέα στην κηδεία του πατέρα του, που το
«Ίδρυμα Ανδρέα Παπανδρέου» στην ιστοσελίδα του σε δύο διαφορετικά σημεία δίνει δύο διαφορετικές εκδοχές...


και όλα αυτά την στιγμή που όπως παραδέχονται οι ίδιοι η χούντα πρότεινε να κηδευτεί ο Γ. Παπανδρέου «δημοσία δαπάνη»... προφανώς αναγνωρίζοντας τους αγώνες του εναντίον των κομμουνιστών...

Για να καταλάβετε το πόσο χέστης ήταν θα γράψω τι έγινε σε μια ανάλογη περίπτωση. Η μητέρα της Μελίνας (της γνωστής... που την έβλεπε ο Χατζηδάκης και έβγαζε καντήλες...) πέθανε το 1972 και της επετράπη να έρθει στην κηδεία και να ξαναφύγει. Μέχρι και η Μελίνα δηλ, που είχε αποκαλέσει δημοσίως τον Παττακό «φασίστα», δεν φοβήθηκε και ήρθε επί χούντας στην Ελλάδα και φυσικά δεν την πείραξε κανένας και ξαναέφυγε για να συνεχίσει τον «αντιδικτατορικό αγώνα» με τις συναυλίες στο εξωτερικό και να ρίξει τη χούντα το 1974 (:)) καλό εεε;)

Ακόμα και η Μελίνα λοιπόν αποδείχθηκε πιο άντρας από τον Αντρέα...

Για να μην αναφερθώ στον Μητσοτάκη που με την κατάργηση του στρατιωτικού νόμου το 1973 (στα πλαίσια της «φιλελευθεροποίησης» του Παπαδόπουλου) γύρισε στην Ελλάδα με αποτέλεσμα να ξανασυλληφθεί από το καθεστώς Ιωαννίδη και να αποφυλακισθεί με την πτώση της Χούντας το 1974...


Αύριο θα βάλω και το τρίτο μέρος της επιστροφής στην Ελλάδα... εκεί να δείτε αντίσταση...