Αυτοπροβαλλόμενος σχεδόν ως... εκπρόσωπος του Τραμπ στην Ελλάδα και διαλαλώντας όπου βρεθεί ότι θα έριχνε την κυβέρνηση για τα... Θρησκευτικά, ο Π. Καμμένος μετατρέπεται σε βαρίδι
Είναι δικαίωμα του κάθε Καμμένου να είναι με τον Τραμπ, να τον θεωρεί λύση, να πανηγυρίζει για την εκλογή του. και να πιστεύει ότι “με την εκλογή του νέου πρόεδρου των ΗΠΑ θα υπάρξουν πολλαπλά ωφέλη για τη χώρα μας”.
Αλλά δεν είναι δικαίωμα του κάθε κυβερνητικού εταίρου και ιδίως αυτού που στρογγυλοκάθεται στην καρέκλα του υπουργού Εθνικής Άμυνας, να παίζει με την κυβερνητική πολιτική και τα προβλήματα της χώρας, ισχυριζόμενος ότι “με τον Ντόναλντ Τραμπ θα έχουμε λύση του Προσφυγικού”.
Γιατί ένας σοβαρός κυβερνητικός εταίρος και ένας κανονικός υπουργός Εθνικής Άμυνας μιας κυβέρνησης που δεν θέλει να υψώνονται φράχτες α λα Βίσεγκραντ αλλά να υπάρξει κοινή αντιμετώπιση από την ΕΕ που θα αναγνωρίζει ως ευρωπαϊκό κεκτημένο την αλληλεγγύη, θα έπρεπε να γνωρίζει τι ακριβώς έχει πει ο Τραμπ για το Προσφυγικό.
Και ο πρόεδρος -πλέον- των ΗΠΑ έχει πει ότι θα επιδιώξει “Συνεργασία με το Κογκρέσο για ένα Νόμο Τέλους της Παράνομης Μετανάστευσης, με τη δημιουργία ενός τείχους στα νότια σύνορα”. Και επειδή τα τείχη κοστίζουν έχει δηλώσει πως έχει “πλήρη επίγνωση ότι το Μεξικό θα πρέπει να αποδώσει στις ΗΠΑ τη δαπάνη ενός τέτοιου τείχους”!
Επειδή όμως οι... κατασκευές θέλουν τον χρόνο τους, ο Τραμπ έχει και “μεταβατικό” πρόγραμμα: “Θέσπιση πρότασης min διετούς υποχρεωτικής ομοσπονδιακής φυλάκισης για τους επανεισερχόμενους παράνομα στις ΗΠΑ ύστερα από προηγούμενη απέλαση και min πενταετούς για τους επανεισερχόμενους με κακουργηματικές καταδίκες, πολλαπλές καταδίκες για πταίσματα, ή δύο ή περισσότερες απελάσεις. Επίσης μεταρρύθμιση της κανονικής παροχής βίζας για να κατοχυρωθεί η προτίμηση των Αμερικανών εργαζομένων στα διαθέσιμα επαγγέλματα”.
Για αυτά όμως δεν λέει λέξη ο οπαδός του Τραμπ, Πάνος Καμμένος, ο οποίος μάλιστα -απολύτως υποκριτικά- για να εμφανίζεται ότι πολιτεύεται εντός των πλαισίων της κυβερνητικής πολιτικής, δηλώνει ότι “οι αποθήκες ανθρώπων” δεν λύνουν το πρόβλημα.
Έχοντας πλέον απασφαλίσει, ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ θεωρεί ότι μπορεί και να χαράζει ευρύτερα την κυβερνητική πολιτική. Χτες λχ ο υπουργός Επικρατείας Αλέκος Φλαμπουράρης, βασικός αρμός της κυβέρνησης, και σε κάθε περίπτωση γνώστης του τι θα ήθελε ο πρωθυπουργός να ειπωθεί, τοποθετούμενος στον Σκάι για το ζήτημα της Συρίας, δήλωσε ότι “η Ελλάδα δεν πρόκειται να παραχωρήσει βάση σε περίπτωση επέμβασης”.
Ο Καμμένος όμως, σχεδόν την ίδια ώρα, στον ίδιο σταθμό, και στην ίδια... εκπομπή, σαν να ήταν εκπρόσωπος ενός άλλου πολιτικού κέντρου, τα είπε αλλιώς: “Η χώρα μας δεν εμπλέκεται με στρατιωτικές επιχειρήσεις” μεν, αλλά “Η Σούδα θα έχει υποστηρικτικό ρόλο ως κύρια βάση του ΝΑΤΟ στη νότια πτέρυγα”.
Αυτά δεν είναι τα μόνα φάουλ του κάθε μέρα και περισσότερο καμένου κυβερνητικού εταίρου: ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ επαναλαμβάνει πλέον όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, όπως και χτες στον Σκάι, ότι “εάν δεν βρισκόταν η χρυσή τομή [για τα Θρησκευτικά] και του το ζητούσε ο αρχιεπίσκοπος θα έριχνε την κυβέρνηση”.
Αλλά με αυτό που με τόση ελαφρότητα δηλώνει, ελπίζοντας σε ψήφους όσων από τον περίγυρο του κάθε Αμβρόσιου και του κάθε Σεραφείμ δεν πάνε στη Χρυσή Αυγή, δείχνει ότι θεωρεί τον εαυτό του υπέρτατο κριτή της κυβερνητικής πορείας και το κόμμα του... κλεψύδρα του πολιτικού χρόνου της κυβέρνησης.
Και καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να μακροημερεύσει, ή έστω να καβαντζάρει τους κάβους του δύσκολου επόμενου τετράμηνου, εάν κρέμεται πάνω της ένα τέτοιο βαρίδι.
Βαγγέλης Δεληπέτρος
*O Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος
Είναι δικαίωμα του κάθε Καμμένου να είναι με τον Τραμπ, να τον θεωρεί λύση, να πανηγυρίζει για την εκλογή του. και να πιστεύει ότι “με την εκλογή του νέου πρόεδρου των ΗΠΑ θα υπάρξουν πολλαπλά ωφέλη για τη χώρα μας”.
Αλλά δεν είναι δικαίωμα του κάθε κυβερνητικού εταίρου και ιδίως αυτού που στρογγυλοκάθεται στην καρέκλα του υπουργού Εθνικής Άμυνας, να παίζει με την κυβερνητική πολιτική και τα προβλήματα της χώρας, ισχυριζόμενος ότι “με τον Ντόναλντ Τραμπ θα έχουμε λύση του Προσφυγικού”.
Γιατί ένας σοβαρός κυβερνητικός εταίρος και ένας κανονικός υπουργός Εθνικής Άμυνας μιας κυβέρνησης που δεν θέλει να υψώνονται φράχτες α λα Βίσεγκραντ αλλά να υπάρξει κοινή αντιμετώπιση από την ΕΕ που θα αναγνωρίζει ως ευρωπαϊκό κεκτημένο την αλληλεγγύη, θα έπρεπε να γνωρίζει τι ακριβώς έχει πει ο Τραμπ για το Προσφυγικό.
Και ο πρόεδρος -πλέον- των ΗΠΑ έχει πει ότι θα επιδιώξει “Συνεργασία με το Κογκρέσο για ένα Νόμο Τέλους της Παράνομης Μετανάστευσης, με τη δημιουργία ενός τείχους στα νότια σύνορα”. Και επειδή τα τείχη κοστίζουν έχει δηλώσει πως έχει “πλήρη επίγνωση ότι το Μεξικό θα πρέπει να αποδώσει στις ΗΠΑ τη δαπάνη ενός τέτοιου τείχους”!
Επειδή όμως οι... κατασκευές θέλουν τον χρόνο τους, ο Τραμπ έχει και “μεταβατικό” πρόγραμμα: “Θέσπιση πρότασης min διετούς υποχρεωτικής ομοσπονδιακής φυλάκισης για τους επανεισερχόμενους παράνομα στις ΗΠΑ ύστερα από προηγούμενη απέλαση και min πενταετούς για τους επανεισερχόμενους με κακουργηματικές καταδίκες, πολλαπλές καταδίκες για πταίσματα, ή δύο ή περισσότερες απελάσεις. Επίσης μεταρρύθμιση της κανονικής παροχής βίζας για να κατοχυρωθεί η προτίμηση των Αμερικανών εργαζομένων στα διαθέσιμα επαγγέλματα”.
Για αυτά όμως δεν λέει λέξη ο οπαδός του Τραμπ, Πάνος Καμμένος, ο οποίος μάλιστα -απολύτως υποκριτικά- για να εμφανίζεται ότι πολιτεύεται εντός των πλαισίων της κυβερνητικής πολιτικής, δηλώνει ότι “οι αποθήκες ανθρώπων” δεν λύνουν το πρόβλημα.
Έχοντας πλέον απασφαλίσει, ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ θεωρεί ότι μπορεί και να χαράζει ευρύτερα την κυβερνητική πολιτική. Χτες λχ ο υπουργός Επικρατείας Αλέκος Φλαμπουράρης, βασικός αρμός της κυβέρνησης, και σε κάθε περίπτωση γνώστης του τι θα ήθελε ο πρωθυπουργός να ειπωθεί, τοποθετούμενος στον Σκάι για το ζήτημα της Συρίας, δήλωσε ότι “η Ελλάδα δεν πρόκειται να παραχωρήσει βάση σε περίπτωση επέμβασης”.
Ο Καμμένος όμως, σχεδόν την ίδια ώρα, στον ίδιο σταθμό, και στην ίδια... εκπομπή, σαν να ήταν εκπρόσωπος ενός άλλου πολιτικού κέντρου, τα είπε αλλιώς: “Η χώρα μας δεν εμπλέκεται με στρατιωτικές επιχειρήσεις” μεν, αλλά “Η Σούδα θα έχει υποστηρικτικό ρόλο ως κύρια βάση του ΝΑΤΟ στη νότια πτέρυγα”.
Αυτά δεν είναι τα μόνα φάουλ του κάθε μέρα και περισσότερο καμένου κυβερνητικού εταίρου: ο πρόεδρος των ΑΝΕΛ επαναλαμβάνει πλέον όπου σταθεί κι όπου βρεθεί, όπως και χτες στον Σκάι, ότι “εάν δεν βρισκόταν η χρυσή τομή [για τα Θρησκευτικά] και του το ζητούσε ο αρχιεπίσκοπος θα έριχνε την κυβέρνηση”.
Αλλά με αυτό που με τόση ελαφρότητα δηλώνει, ελπίζοντας σε ψήφους όσων από τον περίγυρο του κάθε Αμβρόσιου και του κάθε Σεραφείμ δεν πάνε στη Χρυσή Αυγή, δείχνει ότι θεωρεί τον εαυτό του υπέρτατο κριτή της κυβερνητικής πορείας και το κόμμα του... κλεψύδρα του πολιτικού χρόνου της κυβέρνησης.
Και καμιά κυβέρνηση δεν μπορεί να μακροημερεύσει, ή έστω να καβαντζάρει τους κάβους του δύσκολου επόμενου τετράμηνου, εάν κρέμεται πάνω της ένα τέτοιο βαρίδι.
Βαγγέλης Δεληπέτρος
*O Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος
news247.gr