"γιατί φταίει ο άνθρωπος που θέλει να γευτεί το προκλητικό σεξουαλικό αντικείμενο και όχι οι γυναίκες που βγάζουν τα βυζιά τους απ' έξω και δείχνουν την κιλότα τους... τη βία τη ζητάει η ίδια... δεν καταλαβαίνω γιατί η αστυνομία πιάνει αυτόν και όχι αυτή, αφού η φύση τον σπρώχνει" και να χαρακτηρίζει τέτοιες απόψεις "αναρχικές" αντί για ανήθικες
Δείτε και τι λέει για την παιδοφιλία ο άνθρωπος που δεν καταλαβαίνει τη διαφορά ζώου-ανθρώπου και τα αποποινικοποιεί όλα ανάγοντάς τα στη "φύση"... "άνδρες κάποια ηλικίας θέλουμε να μετέχουμε στη νεότητα και δεν μας επιτρέπεται, ξέρουμε ότι κινδυνεύουμε να τιμωρηθούμε γι' αυτό... είναι ένας τρόπος να αποδείξουμε τη δειλία μας να ικανοποιήσουμε αυτό που η φύση μας επιβάλει"
Διαβάστε τώρα τι είπε ο Πάκης στο Μουσείο Τσόκλη:
"Η σημερινή τελετή δεν αφορά, κατά κυριολεξία, τα εγκαίνια του «Μουσείου Κώστα Τσόκλη». Και τούτο διότι το Μουσείο εγκαινιάστηκε, κατ’ ουσίαν, εδώ στο πρώην Δημοτικό Σχολείο του Κάμπου, τον Μάιο του 2011 από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κ. Κάρολο Παπούλια" σημείωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος κατά τα εγκαίνια του "Μουσείου Κώστα Τσόκλη" στην Τήνο.
Ο κ. Παυλόπουλος πρόσθεσε:
"Σήμερα το «Μουσείο Κώστα Τσόκλη» ολοκληρώνεται αποκτώντας το, απαραίτητο για την απρόσκοπτη λειτουργία του, διοικητικό κέλυφος. Ήτοι τη νομική μορφή του Δημοτικού Ιδρύματος, το οποίο θεσμοθετήθηκε με το π.δ. 46/2017.
Το «Μουσείο Κώστα Τσόκλη» είναι ένα γνησίως «Ζωντανό Μουσείο», το οποίο προσπαθεί, «εναγωνίως», να στεγάσει την προσωπικότητα και το έργο του Κώστα Τσόκλη. Χρησιμοποιώ τον όρο «εναγωνίως», επειδή η τέχνη του Κώστα Τσόκλη δεν χωράει εύκολα σε κανένα «καλούπι», ούτε καν μουσειακό, όντας εκ φύσεως διαδραστική. Δηλαδή τέχνη προορισμένη να επικοινωνεί με το θυμικό του θεατή, προκειμένου να ενεργοποιήσει την δημιουργικότητά του και, επέκεινα, να προκαλέσει την συμμετοχή του.
Η δομή του Μουσείου είναι οργανωμένη ώστε να στεγάζεται σ’ αυτό όχι μόνο το έργο αλλά, επιπλέον, ο βίος και η προσωπικότητα του Κώστα Τσόκλη, δοθέντος ότι το έργο του είναι η ζωή του και η ζωή του το έργο του, συνθέτοντας έτσι ένα πρωτόγνωρο σύμπλεγμα, του οποίου ο διαχωρισμός είναι εικαστικώς αδιανόητος. Πρόκειται για δομή που συντίθεται από τρεις, κατά βάση, ενότητες:
Α. Η πρώτη ενότητα είναι αφιερωμένη στην «γενιά του ‘60». Είναι μια μορφή «φόρου τιμής» στους «άξιους φίλους» του Κώστα Τσόκλη, σ’ εκείνους που τον έζησαν από πολύ κοντά και τον επηρέασαν καταλυτικά, ιδίως δίνοντάς του το έναυσμα και την έμπνευση να σπάσει τα «ελληνικά στεγανά» και να βάλει πλώρη για τον ωκεανό της οικουμενικής τέχνης.
Β. Η δεύτερη ενότητα -ένα είδος «γέφυρας» ανάμεσα στην πρώτη και την τρίτη- επιχειρεί να γράψει την «βιογραφία» του Κώστα Τσόκλη, αποτυπώνοντάς την στους μακρόστενους τοίχους που δίνουν την αίσθηση του απείρου και της συνακόλουθης αιωνιότητας. Την όλη σύνθεση της ενότητας συμπληρώνει ιδανικά η προβολή του «Οδοιπόρου».
Γ. Η Τρίτη και τελευταία -πλην όμως αενάως ανακυκλούμενη λόγω της σχέσης της με τις δύο άλλες, όπως τονίσθηκε- ενότητα οδηγεί στην αναβίωση της «Απρονοησίας του Προμηθέα». Η φωτιά, που έφερε ο ημίθεος ως δώρο στον πάσχοντα Άνθρωπο, στον «εκλεκτό» του, κατακαίει τα πάντα, αναδημιουργώντας το δαντικό σκηνικό μιας άλλης «Κόλασης». «Κόλασης», την οποία βιώνει καθένας και όλοι μαζί, οι επισκέπτες, υπενθυμίζοντας την «κοινή μοίρα».".
Ο κ. Παυλόπουλος σημείωσε ότι: "Το Μουσείο ολοκληρώνει «δοξαστικά» μια σκάλα που οδηγεί σε μία ακόμη αίθουσα, πιο ψηλά, παραπέμποντας κατά κάποιον τρόπο σε τόξα Καθολικού Καθεδρικού Ναού. Αίθουσα που φιλοξενεί αναφορές στην καλλιτεχνική επέμβαση «Αντανακλάσεις», τις οποίες διανθίζουν ακούσματα από κείμενα του Κώστα Τσόκλη".
"Επιτρέψατέ μου να τελειώσω απευθυνόμενος στον μεγάλο μας δημιουργό, «Il miglior fabbro», για να χρησιμοποιήσω μεταφορικά την αφιέρωση του T.S. Eliot στον Ezra Pound: Κώστα Τσόκλη, «έρρωσο εν ειρήνη και δημιουργία»." κατέληξε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας.