Σύμφωνα με πληροφορίες του blog μας, ο γνωστός συνδικαλιστής κ. Μεραμβελιωτάκης διατηρούσε μαζί με άλλους εταιρεία κατ' οίκον νοσηλείας με την επωνυμία "Κέντρο Νοσηλευτικής Υποστήριξης Κρήτης" την οποία έκλεισαν στο τέλος του καλοκαιριού του 2010 γιατί οι καταγγελίες είχαν ήδη αρχίσει να πέφτουν βροχή !!ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΤΡΟΪΚΑ ΚΑΙ ΜΝΗΜΟΝΙΟ.
ΤΕΤΟΙΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΟΧΙ ΜΟΝΟΝ, ΜΕ ΤΙΣ "ΕΥΛΟΓΙΕΣ" ΥΠΟΥΡΓΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΞΑΝΑΓΙΝΕΙ ΣΤΗ ΧΩΡΑ.
ΟΤΑΝ ΜΕΓΑΛΕΣ ΧΩΡΕΣ(ιδέ ΗΠΑ) ΠΡΟΣΠΑΘΟΥΝ-ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΝ-ΝΑ ΞΕΦΥΓΟΥΝ, ΑΠΟ ΤΑ ΓΑΜΨΑ ΝΥΧΙΑ ΤΟΥ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΥ(ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΑΝΤΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΚΑΙ ΤΩΝ ΔΟΜΗΜΕΝΩΝ) ΕΒΡΑΙΟΚΡΑΤΟΥΜΕΝΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ, ΤΗΣ ΥΓΕΙΑΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ, ΕΜΕΙΣ ΠΑΜΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΘΙΕΡΏΣΟΥΜΕ.
ΤΟΣΟ ΓΡΗΓΟΡΑ ΞΕΧΑΣΑΜΕ ΤΗΝ A.I.G.(American International Group)ΚΑΙ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΤΗΝ ΑΣΠ/ΠΡΟΝΟΙΑ ΚΑΙ ΟΣΕΣ "ΕΡΧΟΝΤΑΙ" ΟΣΟΝ ΟΥΠΩ;
ΣΑΣ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΒΡΕ "ΧΑΪΒΑΝΟΙ" ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ ΚΙ' ΕΣΕΙΣ ΠΡΙΟΝΙΖΕΤΕ ΑΘΕΛΆ ΣΑΣ, ΤΟ ΚΛΑΔΙ ΠΟΥ ΕΠΑΝΩ ΚΑΘΟΝΤΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΣΑΣ.
ΞΥΠΝΉΣΤΕ ΒΡΕ, ΑΠΟΜΟΝΏΣΤΕ ΤΑ ΞΕΠΟΥΛΗΜΕΝΑ "ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΗΡΙΑ" ΤΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΩΝ, ΤΟΥ ΣΑΛΛΑ, ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΚΑΤΣΕΛΗ ΚΑΙ ΝΑ ΕΙΣΤΕ ΒΈΒΑΙΟΙ ΟΤΙ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΚΑΙ Η ΚΟΙΝΩΝΙΑ, ΠΟΥ ΤΩΡΑ ΣΑΣ ΑΝΑΘΕΜΑΤΊΖΟΥΝ, ΘΑ ΣΑΣ ΕΜΠΙΣΤΕΥΘΟΥΝ ΚΑΙ ΘΑ ΠΟΡΕΥΘΟΥΝ ΜΑΖΙ ΣΑΣ.
ΓΙΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΓΓΟΝΙΑ ΜΑΣ, ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΠΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΓΕΝΙΕΣ ΡΕ ΓΑΜΏΤΟ!...
ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ:
"Όνος και κοπίδεμος* ίδιαν τύχην έχουσιν" .-
*κοπίδεμος, ο κόπτων(λυγίζων) το δέμας(σώμα), οσφυοκάμπτης.
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΣΧΕΤΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΕΥΜΑ της Εφημερίδας Ελεύθερος.
(Από την Αντιγόνη Αυγεροπούλου)
"Να καλύψουν το κενό που αφήνει η… αποχώρηση του κράτους από τις παροχές κοινωνικής ασφάλισης σπεύδουν οι ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, λανσάροντας συνταξιοδοτικά «πακέτα» προγραμμάτων. Το ενδιαφέρον για τα αποταμιευτικά προγράμματα αυξάνεται-αργά αλλά σταδιακά- και οι ασφαλιστικές εταιρείες διαβλέπουν να ανοίγεται μπροστά τους πεδίο δόξης λαμπρό, δεδομένου ότι η κρίση ανέδειξε το σκληρό «πρόσωπο» του κοινωνικού κράτους και θα «σπρώξει» τους Έλληνες στην ιδιωτική ασφάλιση τόσο σε θέματα σύνταξης όσο και περίθαλψης.
Η εμπλοκή της ιδιωτικής ασφάλισης στο σύστημα κοινωνικής ασφάλισης -τόσο σε επίπεδο συντάξεων όσο και σε επίπεδο υγειονομικών παροχών- δεν είναι καινοφανές στοιχείο, καθώς μεθοδεύεται εδώ και πολλούς μήνες από την κυβέρνηση, με «όχημα» την ασφαλιστική μεταρρύθμιση. Μάλιστα η υπουργός Εργασίας, Λ. Κατσέλη, έχει καλέσει δημοσίως σε διάλογο τις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρείες, προκειμένου να βρεθούν τομείς σύμπραξης της δημόσιας με την ιδιωτική ασφάλιση, την οποία μάλιστα χαρακτήρισε «εταίρο και πυλώνα του ασφαλιστικού συστήματος».
Μέσα σε αυτό το κλίμα, στελέχη των ασφαλιστικών εταιρειών αναφέρουν ότι το τελευταίο διάστημα παρατηρείται αυξημένο ενδιαφέρον από καταναλωτές που προσφεύγουν σε ασφαλιστικές εταιρείες, προκειμένου να ενημερωθούν για ιδιωτικά συνταξιοδοτικά προγράμματα, χωρίς όμως να «κλείνουν» συμβόλαια.
Τα ίδια στελέχη εκτιμούν ότι η αγορά παραμένει ακόμη «μουδιασμένη» ως προς τα συνταξιοδοτικά προγράμματα, ωστόσο προβλέπουν ότι οι εργαζόμενοι στις ηλικίες 40 - 50 ετών θα πρέπει να μεριμνήσουν μόνοι τους για τη σύνταξη τους και αντί να περιμένουν την κοινωνική ασφάλιση θα στραφούν σε ασφαλιστικά προγράμματα ιδιωτικών εταιριών.
Προς αυτή την κατεύθυνση κινούνται και τα νέα ασφαλιστικά προϊόντα που παρουσίασε η Ευρωπαϊκή Πίστη. Πρόκειται για τρία προγράμματα προσαρμοσμένα στην τρέχουσα οικονομική κρίση και τη στήριξη κοινωνικών ομάδων που πλήττονται ιδιαίτερα από αυτήν.
Τα τρία προϊόντα τα οποία λανσαρίστηκαν είναι:
α) Το «Σύστημα Συνταξιοδότησης EasyLife»: Προσφέρεται σε όλους τους ασφαλισμένους της Ευρωπαϊκής Πίστης. Σύμφωνα με την εταιρεία εξασφαλίζει ισόβια εγγυημένη μηνιαία σύνταξη στα 60, υψηλότερη κατά 39% από την κατώτατη εγγυημένη κρατική σύνταξη.
β) Το «Σύστημα Ολοκληρωμένης Προστασίας Δημοσίων Υπαλλήλων Αλληλεγγύη»: Αφορά τους δημόσιους υπάλληλους και εξασφαλίζει συμπληρωματική σύνταξη μέσω μικρών μηνιαίων αποταμιεύσεων από 2 ευρώ ημερησίως για μηνιαία σύνταξη 360 ευρώ στην ηλικία των 65 ετών. Περιλαμβάνει επίσης προστασία περιουσίας και ασφάλιση αυτοκινήτου.
γ) Το «Σύστημα Τελών Κυκλοφορίας και Συνταξιοδότησης»: Με αποταμίευση 5 ευρώ ημερησίως παρέχονται πληρωμή των τελών κυκλοφορίας του αυτοκινήτου για το 2011, εφόσον το αυτοκίνητο είναι ασφαλισμένο στην εταιρεία και ισόβια σύνταξη στο 65ο έτος της ηλικίας του ασφαλισμένου, που κυμαίνεται από 406 έως και 1471 ευρώ ανάλογα με την ηλικία του."
Αντιγόνη Αυγεροπούλου
Να συμπληρώσουμε: «Η μεγάλη σημασία των αλλαγών στις Επιχειρησιακές Συμβάσεις «έκρυψε» κρίσιμες ανατροπές για τους αδικημένους της αγοράς εργασίας, που είναι οι απασχολούμενοι με μερική απασχόληση, προσωρινή απασχόληση, εκ περιτροπής απασχόληση και με το καθεστώς έμμεσου εργοδότη (ενοικίαση εργαζομένου).
Συγκεκριμένα το εργασιακό νομοσχέδιο της «φιλεργατικής» κας Κατσέλη:
Οι ρυθμίσεις αυτές, καταργούν διατάξεις που θεσμοθετήθηκαν από τη κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ 8 μήνες πριν (Νόμος Λοβέρδου για την Εργασιακή Ασφάλεια).
Τι άλλαξε άραγε από τότε ;
Αν δεν πρόκειται για μια μεθοδευμένη δοκιμασία αντοχής των
Οι διατάξεις αυτές, αποθαρρύνουν ακόμη περισσότερο τους εργαζόμενους από την επιλογή της μερικής απασχόλησης, καθιστώντας την τελικά εργαλείο συμπίεσης του κόστους εργασίας και όχι θεσμό αντιμετώπισης πρόσκαιρων ή περιοδικών αναγκών της επιχείρησης.
Επιδεινώνουν τη θέση των νέων και των γυναικών, που κατά κύριο λόγο απασχολούνται σε αυτές τις μορφές εργασίας.
Ενισχύουν τον κατακερματισμό της αγοράς εργασίας, με τη διεύρυνση των ανισοτήτων που προκαλούν.
Το πλέγμα των νέων ρυθμίσεων δεν είναι αποκρουστικό μόνο για τους εργαζόμενους, αφού συμπιέζει ακόμη περισσότερο τους ήδη χαμηλούς μισθούς και αφαιρεί σταδιακά τις δικλείδες προστασίας τους.
Του Κώστα Ροδινού Ενώ η χώρα καταστρέφεται, ο πρωθυπουργός επιδίδεται σε τακτικισμούς για να κερδίσει πολιτικό χρόνο.
Ζήτησε, λοιπόν, συναντήσεις με τους πολιτικούς αρχηγούς, σε μια προσπάθεια όχι αναζήτησης συναίνεσης, αλλά εκ των υστέρων επικύρωσης προειλημμένων αποφάσεων.
Είπε και κάτι άλλο, που μάλλον πέρασε απαρατήρητο: ότι θα ζητήσει δημοψήφισμα, αν προταθεί αλλαγή της συνθήκης της Λισσαβώνας.
Αυτό το τελευταίο έχει μεγαλύτερη σημασία. Το δημοψήφισμα μπορεί να είναι μια πρωτοβουλία που θα δώσει μεν την ευκαιρία στο λαό να …εκτονωθεί εκφράζοντας τη δυσαρέσκεια και τη διαμαρτυρία του, παράλληλα, όμως, θα επιτρέψει στον κ. Παπανδρέου να επαναπροσδιορίσει τη σχέση του με το εκλογικό σώμα και να εξουδετερώσει την κριτική της αντιπολίτευσης.
Παράλληλα επανήλθαν και τα σενάρια για την αλλαγή του εκλογικού νόμου. Με δύο κυρίως αποδέκτες του μηνύματος. Το εσωτερικό του κόμματός του (ποιος θα διαμαρτυρηθεί εν όψει λίστας;), αλλά και προς τα μικρότερα κόμματα (με στηρίζετε, σας διευκολύνω εκλογικά)
Προς πορεία μη αναστρέψιμη;
Ο κ. Παπανδρέου και η κυβέρνησή του έχουν υιοθετήσει μια λογική διαχείρισης της οικονομίας με βάση τις επιταγές της τροϊκας.
Δυστυχώς, αυτή η διαχείριση δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα της χώρας. Χρόνο δίνει στους πιστωτές μας για να ρυθμίσουν τις εκκρεμότητές τους.
Η χώρα δεν κυβερνάται. Εχει εισέλθει σε μια τροχιά καταστροφής.
Όμως, το χειρότερο δεν είναι αυτό! Αν η πολιτική του κ. Παπανδρέου συνεχιστεί για μερικούς μήνες ακόμα, τότε η κατάσταση της οικονομίας μας θα είναι μη αναστρέψιμη, με αποτέλεσμα η χρεοκοπία να απομένει ως φυσική κατάληξη. Δηλαδή, τα πράγματα θα έχουν αποκτήσει τέτοια δυναμική, ώστε η ανατροπή τους να είναι αδύνατη. Πολύ φοβούμαι ότι ο κ. Παπανδρέου ήδη λειτουργεί ως εκκαθαριστής.
Αυτό μας οδηγεί σε δυο συμπεράσματα:
Πρώτον, ότι η συναίνεση που αναζητά ο κ. Παπανδρέου είναι «φύλο συκής». Καιροσκοπεί απροκάλυπτα και αποβλέπει να καταστήσει συνενόχους και τους άλλους πολιτικούς αρχηγούς. Επομένως, συναίνεση με ειλημμένες αποφάσεις δεν γίνεται, αλλά και αν ακόμα ο κ. Παπανδρέου ήταν ειλικρινής, συναίνεση σε μια καταστροφική πολιτική είναι αδιανόητη. Ισοδυναμεί με παραίτηση της αντιπολίτευσης από τον θεσμικό της ρόλο.
Εύλογα θα αναρωτηθεί κάποιος καλόπιστος: Μα ο κ. Παπανδρέου θέλει να οδηγήσει τη χώρα σε πτώχευση; Ο πρωθυπουργός έχει οδηγηθεί σε κινούμενη άμμο. Με τα καλά λόγια που ακούει από το εξωτερικό, μπορεί να προσδοκά και να ελπίζει μόνο σε μια προσωπική διάσωση.
Χρειάζεται ουσιαστική αντιπολίτευση
Το δεύτερο συμπέρασμα απευθύνεται στην αξιωματική αντιπολίτευση. Για πόσο ακόμα θα ανέχεται αυτήν την κατάσταση;
Μήπως ήρθε πλέον καιρός να αποφασίσουν να κάνουν σοβαρή αντιπολίτευση; Και όταν λέω αντιπολίτευση δεν αναφέρομαι στις άνευρες γραπτές ανακοινώσεις που οι αρμόδιοι τομεάρχες αναρτούν στο site της Ν.Δ. και μοιράζουν στις εκλογικές τους περιφέρειες.
Εννοώ, να τολμήσει να αναμετρηθεί στα σοβαρά με την κυβέρνηση και να επιδιώξει την ανατροπή της.
Μιας τέτοια αναμέτρηση σημαίνει:
Η Ν.Δ. θέλει πράγματι να κυβερνήσει;
Η Ν.Δ. αντί να διαμαρτύρεται που οι κ. Στρος Κάν και Ολι Ρέν δεν ήξεραν το πρόγραμμά της (αλήθεια τι έκανε η ίδια για να τους ενημερώσει), ας τολμήσει να δείξει στον ελληνικό λαό, ότι έχει άλλη πρόταση, θέλει και μπορεί να κυβερνήσει. Σκιαμαχώντας δεν θα πείσει κανέναν.
Γιατί μπορεί να συμβεί και το εξής. Αν τα μεγέθη της οικονομίας μας επιδεινωθούν δραματικά, (όπως είναι το πιθανότερο) τότε το πρόγραμμα που εξήγγειλε ο κ. Σαμαράς δεν είναι υλοποιήσιμο διότι στο μεταξύ θα έχουν αλλάξει τα δεδομένα επι των οποίων εκπονήθηκε.
Αυτό το έχουν λάβει υπόψιν τους στη Ρηγίλλης; Εχουν σκεφτεί το εφιαλτικό σενάριο, να κληθεί να διαχειριστεί ο κ. Σαμαράς την πτώχευση της χώρας;
Μη μας αντιτάξουν ότι ακόμα δεν είναι έτοιμοι, γιατί με το ρυθμό αυτό θα …καούν στην προθέρμανση! Στο κάτω-κάτω είδαμε που μας οδήγησαν αυτοί που δήλωναν έτοιμοι και έλεγαν πως είχαν και σχέδιο. Όταν ο λαός είναι σε απόγνωση, θα εμπιστευτεί αυτόν που θα τον εμπνεύσει και τα τον πείσει ότι μπορεί.
Ο κ. Σαμαράς δεν είναι χθεσινός.
Πέρασε από κρίσιμα υπουργεία, είναι έμπειρος μπορεί να βρεί (και θα βρεί) αρκετούς να τον ακολουθήσουν σε μια εθνική αποστολή για τη σωτηρία της πατρίδας. Εννοείται με ρίσκο, για να ξέρουμε τι μας περιμένει
«Δεν κάναμε εμείς δημοσιονομική απογραφή, όπως η κυβέρνηση. Δεν πήγαμε στις Βρυξέλες να τους πούμε “ξέρετε, σας λέγανε ψέματα οι προηγούμενοι”. Δεν πρόκειται εμείς να κάνουμε ποτέ αυτά που έκανε η Νέα Δημοκρατία και μας εξέθεσε σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, σε όλους τους εταίρους μας».Τελικά το ΠΑΣΟΚ και ειδικά ο κ. Παπακωνσταντίνου, έκανε ακριβώς τα αντίθετα από όσα ο ίδιος δήλωνε, δύο μήνες σχεδόν πριν τις εκλογές.
«Εξεταστική για την οικονομία δεν γίνεται. Τι θα κάνει, δηλαδή η Εξεταστική για την οικονομία; Θα εξετάσει αν πάρθηκαν σωστές αποφάσεις στην οικονομική πολιτική και θα τις ποινικοποιήσει; Με βάση ποια άρθρα του Ποινικού Κώδικα; Ξέρετε πολύ καλά, ότι σε ένα κράτος δικαίου, η ποινική διαδικασία στηρίζεται σε νόμους που περιγράφουν με μεγάλη σαφήνεια τι ακριβώς συνιστά ποινικό αδίκημα κάθε φορά. Εδώ δεν υπάρχει ποινικό αδίκημα. Εδώ μόνο η λαϊκή αποδοκιμασία μπορεί να συνιστά καταδίκη. Τίποτε άλλο».Είναι σαφές ότι το ΠΑΣΟΚ επιδιώκει:
«Η ελληνική κρίση θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί, αλλά όχι με την αντιμετώπισή της το τελευταίο έτος, έπρεπε να είχε αντιμετωπιστεί πριν από δυο ή τρεις δεκαετίες».Τόσο η Νέα Δημοκρατία, όσο και ο ίδιος ο Κ. Καραμανλής, έχουμε κάνει αυτοκριτική για το γεγονός ότι τα ζητήματα αυτά δεν αντιμετωπίσθηκαν αποτελεσματικά κατά την πενταετία 2004 - 2009.
"Ο Γεράσιμος Αρσένης εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Επικρατείας το 1985 με το ψηφοδέλτιο του ΠΑΣΟΚ. Στις 2 Μαρτίου του 1986, διαγράφηκε από το ΠΑΣΟΚ και τον Απρίλιο του 1987 ίδρυσε το Ελληνικό Σοσιαλιστικό Κόμμα (ΕΣΚ) με το οποίο συμμετείχε στις εκλογές της 18ης Ιουνίου του 1989, λαμβάνοντας ποσοστό 0,21% των ψήφων."
"Η πολιτική διαδρομή"."....Το 1985 διαφωνεί με τον Α. Παπανδρέου για την αλλαγή της οικονομικής πολιτικής και διαγράφεται για τις απόψεις του αυτές.Επιστρέφει το 1989, όταν ελάχιστοι ήθελαν να έχουν σχέσεις με τον Ανδρέα και το ΠΑΣΟΚ κάτω από το βάρος της ατμόσφαιρας του σκανδάλου Κοσκωτά. Τις δύσκολες εκείνες ώρες για τη δημοκρατική παράταξη ξαναεντάσσεται στο ΠΑΣΟΚ και αποφασίζει να δώσει τη μάχη των εκλογών του 1989 στην κρίσιμη μονοεδρική της Κεφαλονιάς αντί από τη σίγουρη θαλπωρή του ψηφοδελτίου Επικρατείας που του πρόσφερε ο Α. Παπανδρέου.Από εκείνη τη στιγμή δίνει συνεχώς τις μάχες του στο πλευρό του Ανδρέα και των άλλων συντρόφων του στο ΠΑΣΟΚ, εργάζεται για τη νίκη του 1993. Με την αποχώρηση του Ανδρέα από την πολιτική, διεκδικεί την ηγεσία του Κινήματος. Αποδέχεται το αποτέλεσμα και εργάζεται στο πλευρό του Κώστα Σημίτη για την ενότητα και την προοπτική του Κινήματος."
"Μετά από αυτή την απογοητευτική εμφάνιση, τον Οκτώβριο του 1989, επαναπροσέγγισε το ΠΑΣΟΚ συμμετέχοντας στο νέο όργανο που συγκροτήθηκε (Πολιτικό Συμβούλιο για τη Δημοκρατική Συμπαράταξη) ενόψει των εκλογών του Νοεμβρίου του 1989 στις οποίες ήταν υποψήφιος στην Κεφαλονιά, όπου απέτυχε να εκλεγεί. Αργότερα επανεντάχτηκε στο ΠΑΣΟΚ, εξελέγη βουλευτής Α’ Αθήνας και τον Ιανουάριο του 1996, διεκδίκησε ανεπιτυχώς την πρωθυπουργία μετά την αποχώρηση του Ανδρέα Παπανδρέου για λόγους υγείας."
"....Ανέπτυξε επιστημονική και διπλωματική δράση για τη μεταρρύθμιση του διεθνούς νομισματικού συστήματος στα πλαίσια της "Επιτροπής των 20" του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (I.M.F.). Συμμετέσχε στις διαπραγματεύσεις της "Λέσχης του Παρισιού" για τον εξωτερικό δανεισμό κρατών. Έχει χρηματίσει Σύμβουλος πολλών Κυβερνήσεων για θέματα οικονομικού προγραμματισμού, εξωτερικού δανεισμού και διακανονισμού του εξωτερικού χρέους...."
Το πρώτο εκστρατευτικό σώμα των Διεθνών Ταξιαρχιών, αποτελούμενο από 500 άνδρες αναχώρησε από το Παρίσι τον Οκτώβριο του 1936 με προορισμό την Καταλωνία όπου και έγινε θριαμβευτικά δεκτό από τους Αριστερούς της περιοχής. Αυτή η δύναμη συμπληρώθηκε στην πόλη Αλβαθέτε της Μάντσας, φτάνοντας του 800 άνδρες των οποίων η πλειοψηφία ήταν Γάλλοι γιαυτό και το τάγμα ονομάσθηκε προς τιμήν τους “Μασσαλιώτιδα”.
Αυτοί οι πρώτοι “Μπριγαδίστας” εγκαταστάθησαν σε έναν στρατώνα του οποίου οι τοίχοι ήταν ακόμα ποτισμένοι από τα αίματα των σφαγμένων Εθνικιστών του περασμένου Ιουλίου. Κι η αιματηρή παράδοση συνεχίσθηκε, αφού η αρχηγία αυτής της βάσης είχε ανατεθεί στον Αντρέ Μαρτύ, ο οποίος φρόντισε σύμφωνα με τα πρότυπα της σταλινικής ιδεολογίας του να επιβάλλει όχι μόνο σιδηρά πειθαρχία αλλά και εφιαλτική καχυποψία. Οι άνδρες που τελούσαν υπό τις διαταγές αυτής της διεστραμμένης προσωπικότητας ήταν οι πρώτοι που γνώρισαν τον σαδισμό του. Πολύ πιο δύσκολη ήταν η θέση του επίσης Γάλλου, Βιτάλ Γκαϋμάν, ο οποίος είχε ορισθεί ως βοηθός του και ήταν ουσιαστικά επιφορτισμένος με την οργάνωση των Διεθνών Ταξιαρχιών. Αυτός ο πρώην στρατιωτικός και παρασημοφορημένος βετεράνος του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, χρειάσθηκε να εξαντλήσει όλα τα αποθέματα πειθαρχίας και υπομονής που διέθετε για να μπορέσει να αντέξει τις θυελλώδεις έκρηξης θυμού του ανωτέρου του που ξεσπούσαν “ως κεραυνοί επί της κεφαλής του”.
Παρακάτω θα δούμε πόσο εφιαλτική ήταν η δράση της συγκεκριμένης σαδιστικής προσωπικότητας. Αυτή η δολοφονική δραστηριότητα του Αντρέ Μαρτύ μάλιστα ήταν η αιτία, βάση της όποιας, απερρίφθη το 1996 στη Γαλλία, πρόταση Αριστερού βουλευτή για αναγνώριση των Γάλλων των Διεθνών Ταξιαρχιών ως αντιστασιακών. Τότε, με την ευκαιρία αυτής της πρότασης ήρθαν για μία ακόμα φορά στο φως στοιχεία από φρικιαστικά εγκλήματα που είχαν διαπραχθεί κατά της διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου από “εθελοντές” όπως ο Αντρέ Μαρτύ που είχε πράγματι αφήσει πίσω του ίχνη ανηλεών βασανισμών και σαδιστικών φόνων. Κι οι βασανισμοί αυτοί δεν περιορίζοντο μόνο στους αντιπάλους αλλά επεκτείνοντο κι εναντίον άλλων συναδέλφων τους στις Διεθνείς Ταξιαρχίες. Όλα αυτά όμως θα γίνονταν πολύ αργότερα. Για την ώρα η “ατραξιόν” του στρατοπέδου ήταν ο Βρεταννός, πρώην αξιωματικός του στρατού, Τζώρτζ Ναίηθαν (Georges Nathan), που είχε αποταχθεί από τις ένοπλες δυνάμεις της πατρίδος του κατηγορούμενος για ομοφυλοφιλία. Αυτός ο πρώην αξιωματικός που στελέχωνε άλλοτε τις βρεταννικές μυστικές υπηρεσίες και μετέβη στην Ισπανία να πολεμήσει υπέρ της αριστερής Κυβερνήσεως της Μαδρίτης, τέθηκε επικεφαλής μίας δύναμης εκατόν είκοσι συμπατριωτών του, Άγγλων και Ιρλανδών, τους οποίους συνήθιζε να αποκαλεί “κυρίες”…
Το αλλόκοτο αυτό σκηνικό συμπλήρωνε κι ένα μέλος του ΙΡΑ, ο Φρανκ Ράϊαν (Franck Ryan), ο οποίος τοποθετήθηκε ως υπαρχηγός του Τζώρτζ Ναίηθαν και παραβλέποντας πως ο νυν διοικητής του, ως αξιωματικός των βρεταννικών μυστικών υπηρεσιών, είχε καταδιώξει απηνώς τον ίδιον και την οργάνωση του, υπακούοντας στην κομματική επιταγή έθεσε εαυτόν υπό τας διαταγάς του άλλοτε διώκτη του.
Πολλές φορές κατέφθαναν στην Αλβαθέτε και μεμονωμένοι εθελοντές που δεν ανήκαν σε κάποιο κομμουνιστικό κόμμα αλλά απλώς αναζητούσαν την περιπέτεια ή απλώς δεν ήξεραν τι ζητούσαν. Στους πρώτους ανήκαν άτομα όπως ο Γάλλος ιατρός Πιέρ Ρουκές, που εγκατέλειψε τη θέση του και το σπίτι του στο Παρίσι για να γίνει στρατιωτικός ιατρός των “Μπριγκαδίστας” και να πεθάνει τελικά στο στρατόπεδο του Μπούχενβαλντ, ενώ στους δεύτερους ανήκαν άτομα όπως ο Γάλλος απόστρατος συνταγματάρχης Ζάν Βενσάν, που απογοητεύθηκε από την υποδοχή της οποίας έτυχε αφού περίμενε μόλις εμφανιστεί να τον προάξουν σε στρατηγό και να του δώσουν να διοικεί μεραρχίες. Ωστόσο, οι περισσότεροι από αυτούς τους άνδρες που στελέχωναν τις Διεθνείς Ταξιαρχίες ήταν ιδεολόγοι που είχαν πεισθεί ότι έπρατταν “το σωστό”, ασχέτως εάν δεν μπορούσαν κι εκείνοι οι ίδιοι πολλές φορές να το προσδιορίσουν. Κρυφά από τις κυβερνήσεις τους, αψηφώντας διατάξεις των χωρών τους που απαγόρευαν την μετάβαση τους στη φλεγόμενη Ισπανία, υπερπηδώντας σοβαρά εμπόδια όπως η παρακράτηση διαβατηρίων, έφταναν εκεί “με ένα κοινό ιδανικό και στόχο που κάνει τους εξωτερικά ανομοιογενείς ανθρώπινους χαρακτήρες να πετιούνται όλοι μαζί σ ένα πρόσταγμα απ’το αμπρί τους πάνω στα πυρά των εχθρικών πολυβόλων.. “, όπως τους περιέγραφε στο βιβλίο του “Γη των Ανθρώπων”, ο Γάλλος συγγραφέας και πιλότος Αντουάν ντε Σαίντ Εξυπερύ, τότε πολεμικός ανταποκριτής στην Αραγωνία.
blackblogofcommunism.com
«Καταρχάς, πιστεύω ότι κάθε κοινωνία χρειάζεται χρόνο, για να δει που βρίσκεται και τι μέτρα χρειάζονται, για να αντιμετωπίσει την κατάσταση στην οποία βρίσκεται. Ειλικρινά σας λέω ότι, αν κάποιος δύο - τρεις μήνες πίσω, ρωτούσε πως θα έβλεπε η ελληνική κοινωνία αυτά τα μέτρα, θα παίρναμε μια πολύ διαφορετική απάντηση από αυτή πού παίρνουμε τώρα».Το ίδιο επανέλαβε, πάλι σε τηλεοπτικό σταθμό στις 6 Οκτωβρίου 2010:
«Υπήρχε ένας άνθρωπος στην Ελλάδα, ο οποίος τον Οκτώβριο, το Νοέμβριο, αν εμφανίζονταν η Κυβέρνηση και έλεγε να κοπούν οι μισθοί 15% και οι συντάξεις 10%, θα πίστευε ότι έπρεπε να γίνει αυτό; Εσείς τι θα λέγατε τότε;»Όλα λοιπόν ήταν θέμα προετοιμασίας της κοινής γνώμης, που είχαν κοροϊδέψει προεκλογικά.