[Και εντάξει μπορεί να συμφωνώ με τη μη επιστροφή στη δρχ... αλλά το να ζητάει ο παχύδερμος απ' το λαό να το βουλώσει επειδή 100 πράσινα λαμόγια συνδικαλιστές της δικής του συνομοταξίας τρώνε με 12 μασέλες πάει πολύ... καλύτερα να μας πει τι φταίει και μέχρι τώρα "το ΠΑΣΟΚ δεν έχει σβήσει τα χρέη προς τις Τράπεζες"...]του Θέμου Παχύδερμου
Εμένα με προσβάλλει η εικόνα μιας ΠΟΛΕΜΙΚΗΣ επιχείρησης για να πάει ο πρωθυπουργός της Ελλάδας να μιλήσει στη… Θεσσαλονίκη!
Δηλαδή τι είναι, εθνικά ανεπιθύμητος; Και ποιοι το αποφασίζουν αυτό; Οι εκατό συνδικαλιστές και φοιτητοπατέρες, κομματικοί ινστρούχτορες που ξεσηκώθηκαν εδώ και μήνες και απειλούν λες και είναι τ' αμπελοχώραφά τους; Στον πρωθυπουργό της Ελλάδας -είτε Παπανδρέου λέγεται είτε οτιδήποτε άλλο, Καραμανλής ή Σαμαράς- δεν μπορεί να υπαγορεύσει η όποια μειοψηφία, είτε έχει δίκιο στα επιμέρους θέματά της είτε όχι, πού θα πάει και τι θα κάνει. Δηλαδή στην Αθήνα μπορεί να κινείται ελεύθερα και εκτός αυτής είναι ένα άλλο κράτος, σαν να λέμε «κυβέρνηση των βουνών», όπου πρέπει να ανοίξει δίοδο για να περάσει, όπως έκανε ο Τσόρτσιλ για να φτάσει στο Σύνταγμα, μέσα από την κατεχόμενη από τον ΕΛΑΣ Αθήνα του ’44; Aκόμη κι ο Καντάφι πιο εύκολα διέφυγε στη Νότια Λιβύη!
Μου τη δινει το ότι ενώ όλοι υποβάλλονται σε θυσίες επί θυσιών, ορισμένες τσαμπουκαλεμένες μειοψηφίες εξακολουθούν να κάνουν κουμάντο και κανείς δεν τους πάει κόντρα. Σταματούν τα τρένα, ξανακλείνουν τους δρόμους, καταλαμβάνουν το υπουργείο Υγείας ζητώντας από τον Λοβέρδο να πάρει πίσω τα όσα, εν πολλοίς ορθά, είπε για το απέραντο κρατικό τεμπελχανείο. Μα με τη στάση τους επιβεβαιώνουν απολύτως ότι κατά βάση έχει δίκιο και για το Δημόσιο και για την Αριστερά, ιδίως δε… για τον συνδυασμό τους. Γιατί το καρκίνωμα της Ελλάδας δεν είναι ούτε ο απλός δημόσιος υπάλληλος ούτε ο ιδεολόγος αριστερός ή κομμουνιστής. Είναι ο συνδυασμός των δύο: δηλαδή ο ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΔΗΘΕΝ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ που εκμεταλλεύεται το βόλεμα στο κράτος που υποτίθεται ότι μισεί και μεταβάλλει την ιδεολογία του σε ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ. Τρόπος του λέγειν, γιατί βασικά θέλει να πληρώνεται αλλά να μην κάνει τίποτα, διότι… διαφωνεί με το σύστημα!
Αρα το μεγάλο μας πρόβλημα -και ίσως έπρεπε να το διευκρινίσει αυτό ο Λοβέρδος για να μην αδικεί τον εαυτό του- είναι οι οργανωμένες κρατικές ΣΥΝΤΕΧΝΙΕΣ και οι καθοδηγητές τους και όχι ο απλός δημόσιος υπάλληλος, που κάνει (ή δεν κάνει) τη δουλειά του σε συνθήκες εξαθλίωσης. Δεν καταστράφηκε η Ελλάδα ούτε από τους… κλητήρες ούτε από τους δασκάλους, ούτε από τους νοσοκομειακούς γιατρούς, είτε τους καθηγητές, τους δικαστικούς, τους εφοριακούς μεμονωμένα ή ακόμη και τους αστυνομικούς και τους στρατιωτικούς. Αν έχουμε περισσότερους, φταίνε γι’ αυτό οι πολιτικοί και λύνεται το θέμα χωρίς πολλά δράματα. ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ και μείζον «εμπόδιο» είναι η συντεχνία και η οργανωμένη μειοψηφία, ο κρατικοδίαιτος αριστερός συνδικαλιστής και ο εργατοπατέρας, όπου κι αν βρίσκονται. Είναι όλοι αυτοί που έκαναν τη Θεσσαλονίκη πολιορκημένη πόλη και μας υποχρέωσαν να ξοδέψουμε και 10 εκατομμύρια ευρώ για να πάνε 6.000 αστυνομικοί και οι λοιποί προκειμένου να… μιλήσει με ασφάλεια ο πρωθυπουργός της χώρας. Αυτοί κάνουν επίδειξη δύναμης -της κακιάς ώρας- κι εμείς πληρώνουμε. Ας έρχονταν όλοι τους εδώ να τον γιουχάρουν, πιο φθηνά θα μας κόστιζαν. Ως πότε όμως η μεγάλη πλειοψηφία θα τους αφήνει να μας κάνουν ό,τι γουστάρουν; Ως… πότε;
Θα τους αφήνουν να κάνουν ό,τι θέλουν και να λένε ΜΠΟΥΡΔΕΣ του τύπου «και τι έγινε άμα χρεοκοπήσουμε», «μπλοφάρουν οι Γερμανοί με την Ε.Ε.» και «μπας κι είναι καλύτερα στη δραχμή» έως ότου η πολιτική ηγεσία εξηγήσει σαφώς στον κόσμο, χωρίς ΜΙΣΟΛΟΓΑ, ότι παίζουμε σε μια παρτίδα ζωής και θανάτου. Απέχουμε ελάχιστα από το να βρεθούμε εκτός Ευρώπης, να μπούμε σε απίστευτες περιπέτειες με τα εθνικά θέματα, να επιστρέψουμε οικονομικοκοινωνικά στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 ή να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας σε έναν νέου τύπου εμφύλιο, όπως προέβλεψε ο τραπεζικός κολοσσός UBS! Αυτά τα κορυφαία ζητήματα επιβίωσης ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ τούτες τις εβδομάδες και όχι το αν θα βγουν 100.000 δημόσιοι υπάλληλοι σε εφεδρεία ή και σε ανεργία, όπως έχουν ήδη βγει 800.000 συνάνθρωποί τους στον ιδιωτικό τομέα. Σενάριο εκτός ευρώ σημαίνει ότι αν σήμερα γίνεται χαμός και οδυρμός γιατί δεν έχουν τα σχολεία εγκαίρως τα δωρεάν βιβλία, τότε δεν θα βρίσκουμε ούτε ΦΑΡΜΑΚΑ. Μέσα σε λίγες εβδομάδες τα πανάκριβα εισαγόμενα τρόφιμα θα είναι ΑΠΛΗΣΙΑΣΤΑ και τα λιγοστά εγχώρια της τελειωμένης πλέον αγροτικής μας παραγωγής θα μοσχοπουλιούνται στη ΜΑΥΡΗ ΑΓΟΡΑ. Και αυτή θα είναι μόνο η αρχή ενός αδιανόητου εφιάλτη, αν βγούμε ξεφτιλισμένοι από την Ευρώπη! Ας μην ξεγελιόμαστε. Δεν θα υπάρχει ζωή με τη δραχμή για πολλά-πολλά χρόνια, γι’ αυτό και θα έπρεπε ήδη να έχουμε κάνει τα πάντα, τα οποία συμφωνήσαμε στο κάτω-κάτω της Γραφής… Δηλαδή… πιο πονηροί ή πιο χαζοί από μας είναι οι Πορτογάλοι και οι Ιρλανδοί που έτρεξαν να σωθούν πρώτοι και να μας αφήσουν τελευταίους και καταϊδρωμένους;
Γι’ αυτό και θα φωνάζω μέχρι τέλους ότι έστω και στις ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΕΙΣ πρέπει να αγωνιστούμε ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ για να μη βρεθούμε εκτός ΕΥΡΩΠΗΣ. Κι αν το θέλετε και με απλά μαθηματικά, αυτά που μας ζητούν να περικόψουμε είναι μεν πολλά και σοβαρά, αλλά σχετικά ασήμαντα συγκριτικά με το τι θα πάθουμε άμα βρεθούμε μόνοι μας με τη δραχμή στο χέρι. Ο εθνικός χαζομαζοχισμός και η νεοελληνική κουτοπονηριά μάς πάνε προς μια μεγαλύτερη ΣΥΜΦΟΡΑ κι απ' το 1922, κάτι σαν νέο 1453 που έπεσε η Πόλη, και γίναμε για 400 χρόνια Ανατολή. Δύση και πάλι Δύση!
Μου τη δινει το ότι ενώ όλοι υποβάλλονται σε θυσίες επί θυσιών, ορισμένες τσαμπουκαλεμένες μειοψηφίες εξακολουθούν να κάνουν κουμάντο και κανείς δεν τους πάει κόντρα. Σταματούν τα τρένα, ξανακλείνουν τους δρόμους, καταλαμβάνουν το υπουργείο Υγείας ζητώντας από τον Λοβέρδο να πάρει πίσω τα όσα, εν πολλοίς ορθά, είπε για το απέραντο κρατικό τεμπελχανείο. Μα με τη στάση τους επιβεβαιώνουν απολύτως ότι κατά βάση έχει δίκιο και για το Δημόσιο και για την Αριστερά, ιδίως δε… για τον συνδυασμό τους. Γιατί το καρκίνωμα της Ελλάδας δεν είναι ούτε ο απλός δημόσιος υπάλληλος ούτε ο ιδεολόγος αριστερός ή κομμουνιστής. Είναι ο συνδυασμός των δύο: δηλαδή ο ΔΙΟΡΙΣΜΕΝΟΣ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΔΗΘΕΝ ΑΡΙΣΤΕΡΟΣ που εκμεταλλεύεται το βόλεμα στο κράτος που υποτίθεται ότι μισεί και μεταβάλλει την ιδεολογία του σε ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ. Τρόπος του λέγειν, γιατί βασικά θέλει να πληρώνεται αλλά να μην κάνει τίποτα, διότι… διαφωνεί με το σύστημα!
Αρα το μεγάλο μας πρόβλημα -και ίσως έπρεπε να το διευκρινίσει αυτό ο Λοβέρδος για να μην αδικεί τον εαυτό του- είναι οι οργανωμένες κρατικές ΣΥΝΤΕΧΝΙΕΣ και οι καθοδηγητές τους και όχι ο απλός δημόσιος υπάλληλος, που κάνει (ή δεν κάνει) τη δουλειά του σε συνθήκες εξαθλίωσης. Δεν καταστράφηκε η Ελλάδα ούτε από τους… κλητήρες ούτε από τους δασκάλους, ούτε από τους νοσοκομειακούς γιατρούς, είτε τους καθηγητές, τους δικαστικούς, τους εφοριακούς μεμονωμένα ή ακόμη και τους αστυνομικούς και τους στρατιωτικούς. Αν έχουμε περισσότερους, φταίνε γι’ αυτό οι πολιτικοί και λύνεται το θέμα χωρίς πολλά δράματα. ΕΧΘΡΟΙ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ και μείζον «εμπόδιο» είναι η συντεχνία και η οργανωμένη μειοψηφία, ο κρατικοδίαιτος αριστερός συνδικαλιστής και ο εργατοπατέρας, όπου κι αν βρίσκονται. Είναι όλοι αυτοί που έκαναν τη Θεσσαλονίκη πολιορκημένη πόλη και μας υποχρέωσαν να ξοδέψουμε και 10 εκατομμύρια ευρώ για να πάνε 6.000 αστυνομικοί και οι λοιποί προκειμένου να… μιλήσει με ασφάλεια ο πρωθυπουργός της χώρας. Αυτοί κάνουν επίδειξη δύναμης -της κακιάς ώρας- κι εμείς πληρώνουμε. Ας έρχονταν όλοι τους εδώ να τον γιουχάρουν, πιο φθηνά θα μας κόστιζαν. Ως πότε όμως η μεγάλη πλειοψηφία θα τους αφήνει να μας κάνουν ό,τι γουστάρουν; Ως… πότε;
Θα τους αφήνουν να κάνουν ό,τι θέλουν και να λένε ΜΠΟΥΡΔΕΣ του τύπου «και τι έγινε άμα χρεοκοπήσουμε», «μπλοφάρουν οι Γερμανοί με την Ε.Ε.» και «μπας κι είναι καλύτερα στη δραχμή» έως ότου η πολιτική ηγεσία εξηγήσει σαφώς στον κόσμο, χωρίς ΜΙΣΟΛΟΓΑ, ότι παίζουμε σε μια παρτίδα ζωής και θανάτου. Απέχουμε ελάχιστα από το να βρεθούμε εκτός Ευρώπης, να μπούμε σε απίστευτες περιπέτειες με τα εθνικά θέματα, να επιστρέψουμε οικονομικοκοινωνικά στις δεκαετίες του ’50 και του ’60 ή να σκοτωνόμαστε μεταξύ μας σε έναν νέου τύπου εμφύλιο, όπως προέβλεψε ο τραπεζικός κολοσσός UBS! Αυτά τα κορυφαία ζητήματα επιβίωσης ΚΡΙΝΟΝΤΑΙ τούτες τις εβδομάδες και όχι το αν θα βγουν 100.000 δημόσιοι υπάλληλοι σε εφεδρεία ή και σε ανεργία, όπως έχουν ήδη βγει 800.000 συνάνθρωποί τους στον ιδιωτικό τομέα. Σενάριο εκτός ευρώ σημαίνει ότι αν σήμερα γίνεται χαμός και οδυρμός γιατί δεν έχουν τα σχολεία εγκαίρως τα δωρεάν βιβλία, τότε δεν θα βρίσκουμε ούτε ΦΑΡΜΑΚΑ. Μέσα σε λίγες εβδομάδες τα πανάκριβα εισαγόμενα τρόφιμα θα είναι ΑΠΛΗΣΙΑΣΤΑ και τα λιγοστά εγχώρια της τελειωμένης πλέον αγροτικής μας παραγωγής θα μοσχοπουλιούνται στη ΜΑΥΡΗ ΑΓΟΡΑ. Και αυτή θα είναι μόνο η αρχή ενός αδιανόητου εφιάλτη, αν βγούμε ξεφτιλισμένοι από την Ευρώπη! Ας μην ξεγελιόμαστε. Δεν θα υπάρχει ζωή με τη δραχμή για πολλά-πολλά χρόνια, γι’ αυτό και θα έπρεπε ήδη να έχουμε κάνει τα πάντα, τα οποία συμφωνήσαμε στο κάτω-κάτω της Γραφής… Δηλαδή… πιο πονηροί ή πιο χαζοί από μας είναι οι Πορτογάλοι και οι Ιρλανδοί που έτρεξαν να σωθούν πρώτοι και να μας αφήσουν τελευταίους και καταϊδρωμένους;
Γι’ αυτό και θα φωνάζω μέχρι τέλους ότι έστω και στις ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΕΙΣ πρέπει να αγωνιστούμε ΠΑΣΗ ΘΥΣΙΑ για να μη βρεθούμε εκτός ΕΥΡΩΠΗΣ. Κι αν το θέλετε και με απλά μαθηματικά, αυτά που μας ζητούν να περικόψουμε είναι μεν πολλά και σοβαρά, αλλά σχετικά ασήμαντα συγκριτικά με το τι θα πάθουμε άμα βρεθούμε μόνοι μας με τη δραχμή στο χέρι. Ο εθνικός χαζομαζοχισμός και η νεοελληνική κουτοπονηριά μάς πάνε προς μια μεγαλύτερη ΣΥΜΦΟΡΑ κι απ' το 1922, κάτι σαν νέο 1453 που έπεσε η Πόλη, και γίναμε για 400 χρόνια Ανατολή. Δύση και πάλι Δύση!
Τον Γεώργιο Προκοπίου τον γνώρισα στη χρυσή μας εποχή. Ήρθαν τα μαύρα χρόνια. Η φυλή βρέθηκε στο χάος. Και ξανανταμωθήκαμε με τον Προκοπίου στο πεδίο της μάχης της Κοβαλίτσας. Σφίξαμε το χέρι και τραβηχτήκαμε σε μια γωνιά και κλάψαμε, παρακολουθώντας τις Ελληνικές Μεραρχίες να παίρνουν πίσω το δρόμο προς την Προύσα. Κι' ύστερα τον έχασα.
Και μονάχα τα λόγια αυτά γραμμένα από τον Πλαστήρα φτάνουν να φανερώσουν τον Προκοπίου και το Έργο του, Ήρθεν η συμφορά. Η μεγάλη συμφορά. Ο Αύγουστος του 1922. Ο κόσμος έφευγεν από τη Σμύρνην, μα ο Προκοπίου δεν έφυγε γιατί απεφάσισε ή να φύγη μ' όλα τα Ιερά του, ή να μείνη κοντά τους να πεθάνη, γιατί αυτά ήταν κι' η ζωή του. Κι' ο νους μου συχνά έτρεψε στο Ιωνικό ακρογιάλι και συχνά φαντάζονταν τον καλλιτέχνη χαροπαλεύοντα να σώση το έργο του, ή να πεθάνει μαζί του. Ένα πρωί ο Προκοπίου ήρθε στην Αθήνα με τα Ιερά του όλα. Με τους εβδομήντα πίνακάς του, με τ' ατέλειωτα κλισέ του. Ο Προκοπίου δεν έχασε καιρό μόλις έφτασε. Πήρε μια σάλα του Πολυτεχνείου και την έκαμεν Εκκλησιά της Τέχνης. Στην Εκκλησιάν αυτή, αντάμωσα και τον Αρχηγό Πλαστήρα. Κι' είδα θολά τα μάτια του Αρχηγού. Κι' είδα στη μορφή του μια παράξενη λάμψη, την ώρα που βυθίστηκαν τα μάτια του στον πίνακα των "Χειροβομβιστών", που λες και κράζουν "εμείς δε νικηθήκαμε", σαν μπάτσο στους μικρούς και ταπεινούς που τόσο προσπάθησαν να συκοφαντήσουν τον Ελληνικό στρατό.
Κατά την ανάγνωση των εφημερίδων στην χθεσινή πρωινή εκπομπή του MEGA (Αναγνωστάκης-Χασαπόπουλος), ο Αναγνωστάκης διαβάζει την είδηση ότι η Κύπρος παρέκαμψε το ΔΝΤ με δάνειο που πήρε απ' τη Ρωσία.
Υπό την προεδρία του πρωθυπουργού συνεδριάζει το υπουργικό συμβούλιο στη Θεσσαλονίκη. Όπως όλα δείχνουν, στην άτυπη συνεδρίαση θα τεθεί το θέμα της λήψης πρόσθετων μέτρων άμεσου δημοσιονομικού αποτελέσματος εντός του 2011, ώστε η Ελλάδα να επιτύχει τον στόχο για το έλλειμμα και να διασφαλιστεί ότι η Αθήνα θα λάβει τη βοήθεια που περιμένει.