Γκρίζες ζώνες βλέπει ακόμη το ΔΝΤ εξαιτίας των οφειλών του κράτους σε πολίτες και των υπό έκδοση συντάξεων που περιμένουν στα συρτάριαΝέα δεδομένα –και όχι πάντως σαν και αυτά για τα οποία πανηγυρίζει η κυβέρνηση- δημιουργεί η αποκάλυψη για το πλεόνασμα "μαμούθ" του 4,19% του ΑΕΠ που, με βάση τους κανόνες του Μνημονίου, πέτυχε η χώρα το 2016.
Επί της ουσίας, το ΔΝΤ εξακολουθεί να βλέπει «γκρίζες ζώνες», δεν εμπιστεύεται τα στοιχεία και θεωρεί μη διατηρήσιμη την απόδοση των μέτρων που έχουν ληφθεί για τα έτη 2018 και μετά. Εμμέσως αμφισβητεί το πλεόνασμα που ανακοινώθηκε επειδή ακόμα δεν έχει υπολογιστεί και εκδοθεί άγνωστος αριθμός συντάξεων που μένουν στα «συρτάρια» (εκτιμούν πως μπορεί να φτάνουν στο 1 δισ. ευρώ) καθώς και άλλες μη εκκαθαρισμένες οφειλές του κράτους σε ιδιώτες. Επιπλέον «φοβάται» και το κόστος από δικαστικές αποφάσεις που θα εκδοθούν ή θα εκτελεστούν, οι οποίες θα ανατρέπουν μέτρα του Μνημονίου.
Ωστόσο τα νέα δεδομένα που ανακύπτουν από την διπλή ανακοίνωση των οριστικών στοιχείων από την ΕΛΣΤΑΤ (για πρωτογενές πλεόνασμα 3,9% του ΑΕΠ "κατά Eurostat") ή από την Κυβέρνηση (για 4,19% του ΑΕΠ "κατά Πρόγραμμα") είναι:
Δεδομένο 1ο: Eπιβεβαιώθηκε η υπέρμετρη και αχρείαστη λιτότητα στην οποία υπεβλήθη η χώρα το 2016. Ο στόχος στο Μνημόνιο προέβλεπε πλεόνασμα 0,5% ή 900 εκατ. ευρώ. Τελικώς ξεπέρασε το 4% ή τα 7,2 δισ. ευρώ. Αυτό επετεύχθη χάρη –κυρίως- στα επιπρόσθετα νέα μέτρα (αυξήσεις φόρων κατά 70%) που επεβλήθησαν στα μέσα της χρονιάς.
Δεδομένο 2ο: H κυβέρνηση μπορεί να είχε δίκαιο όταν έλεγε πέρυσι πως «δεν χρειάζονται νέα μέτρα» πέραν από όσα είχαν ήδη ψηφιστεί το 2015.
Δυστυχώς απέτυχε διαπραγματευτικά να πείσει τους δανειστές. Εκ των υστέρων, αποδεικνύεται τώρα ότι τα επιπλέον μέτρα τα έλαβε επειδή, μετά την διαπραγμάτευση Βαρουφάκη, οι δανειστές ήθελαν να «σιγουρέψουν» το πλεόνασμα. Το τίμημα της αναξιοπιστίας το οποίο πλήρωσε ο λαός ήταν πως η κυβέρνηση ισοπέδωσε πλήρως τα εισοδήματα και την αγορά χωρίς να υπάρχει ουσιαστικά κανένας λόγος. Πιθανώς αυτό να εννοούσε και ο Πρωθυπουργός Αλέξης Τσίρπας ο οποίος, στο άρθρο του στην WSJ ζήτησε από τους δανειστές να βάλουν στην άκρη πια τις ...«τιμωρητικές πρακτικές του παρελθόντος»...
Δεδομένο 3ο: Oύτε και με αυτό το τεράστιο «ματωμένο» πλεόνασμα, κατάφερε να αποστομώσει το ΔΝΤ! Στη συνάντηση Λαγκάρντ-Τσακαλώτου, η επικεφαλής του ΔΝΤ επέμεινε να μιλά για τα «δύο πόδια» του ελληνικού Προγράμματος, δηλαδή τις «πολιτικές» (λιτότητος) και την «ελάφρυνση του χρέους». Στην έκθεσή του μάλιστα (Fiscal Monitor) το Ταμείο επιμένει στην πρόβλεψη για πλεόνασμα 2% αντί 3,5% το 2018, με αποτέλεσμα η κυβέρνηση να επιστρατεύει και τον «κόφτη» μισθών, συντάξεων και φοροαπαλλαγών για το 2018, ενώ ετοιμάζει να φέρει και άλλα νέα μέτρα λιτότητας (ύψους 4 δισ. ευρώ το χρόνο!) για το 2019 και μετά!
Δεδομένο 4ο: «Tρίβει» τα χέρια του ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε, καθώς αποδείχθηκε περίτρανα ότι χωρίς καν ανάπτυξη (αλλά με πολύ «αίμα») η Ελλάδα πέτυχε πλεονάσματα που ουδείς φανταζόταν. Ενισχύεται η θέση του Βερολίνου ότι η Ελλάδα μπορεί να επιτυγχάνει υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα για έως και 10 χρόνια (!) χωρίς να ζητά βοήθεια και μείωση του χρέους. Ιδιαίτερα μάλιστα καθώς ο πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, όταν συναντούσε προ ημερών του ηγέτες του ευρωπαϊκού Νότου, επιδείκνυε ως επιτυχία ότι «η Ελλάδα κατάφερε να επιτύχει από το 2016 ήδη» το πλεόνασμα που έπρεπε να πετύχει το ...2018. Και χωρίς καν να υπάρξει Ανάπτυξη!
Όλα αυτά ακυρώνουν ουσιαστικά στην πράξη τη στρατηγική Βαρουφάκη (και του ΣΥΡΙΖΑ συνολικά) που ισχυριζόταν συνεχώς πως «η Ελλάδα είναι μια χρεοκοπημένη χώρα, που δεν μπορεί να πετύχει πλεονάσματα». Μόνον το ΔΝΤ (όσο παραμένει τουλάχιστον στο ελληνικό πρόγραμμα) έχει απομείνει να υποστηρίζει διεθνώς ότι είναι αδύνατον να επαναληφθεί ξανά αυτό, το οποίο η Ελλάδα πέτυχε ήδη από το 2016.
Κωστής Πλάντζος
ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ