Τα τουρκικά ναυπηγεία δουλεύουν πυρετωδώς, νυχθημερόν, και κατασκευάζουν ταυτόχρονα 46 πολεμικά πλοία, από περιπολικό μέχρι αεροπλανοφόρο – το μεγαλύτερο της Ευρώπης.
Παράλληλα με τα πλοία που προορίζονται για το δικό της ναυτικό, ναυπηγούν και 12 πλοία για χώρες της Ε.Ε. και όχι μόνο. Στην Ελλάδα, η ηγεσία του Πολεμικού Ναυτικού συνεχίζει να βρίσκεται σε αδράνεια, εστιάζοντας αποκλειστικά στην έλευση της πρώτης FDI Belharra.
Η τουρκική αμυντική βιομηχανία προσελκύει την προσοχή με την κλίμακα που έχει φτάσει στον τομέα των στρατιωτικών ναυτικών πλατφορμών. Τα τουρκικά ναυπηγεία κατασκευάζουν ταυτόχρονα 46 στρατιωτικά πλοία για το Τουρκικό Ναυτικό και για πελάτες που εξυπηρετούν με εξαγωγές.
Από περιπολικά σκάφη μέχρι αεροπλανοφόρα, από υποβρύχια μέχρι αντιτορπιλικά, η τουρκική αμυντική βιομηχανία κατασκευάζει αυτή τη στιγμή 46 διαφορετικές ναυτικές πλατφόρμες ταυτόχρονα. Το τουρκικό portal που ασχολείται με θέματα αμυντικής τεχνολογίας, SavunmaSanayiST, έχει συντάξει μια λίστα με στρατιωτικές ναυτικές πλατφόρμες που βρίσκονται υπό κατασκευή στην Τουρκία.
34 πλοία για το Τουρκικό Ναυτικό
Αυτή τη στιγμή κατασκευάζονται ταυτόχρονα 34 πολεμικά πλοία για το τουρκικό Ναυτικό.
Οι κατασκευαστικές δραστηριότητες για το αεροπλανοφόρο συνεχίζονται στο πλαίσιο του Εθνικού Έργου Αεροπλανοφόρου (MUGEM).
Στο πλαίσιο του Έργου Πλοίων Ανοικτής Θαλάσσης (ADKG), κατασκευάζονται 6 ελαφρές κορβέτες κλάσης H-İSAR (εκτός της AKHİSAR) για το Τουρκικό Ναυτικό.
Η κορβέτα TCG KOÇHİSAR έχει προγραμματιστεί να ενταχθεί στο δυναμικό του Τουρκικού Ναυτικού τον Μάιο του 2026. Συνολικά, 10 πλοία αυτής της κλάσης θα κατασκευαστούν για το Τουρκικό Ναυτικό. Το πρώτο πλοίο του έργου, το TCG AKHİSAR, έχει εξαχθεί στη Ρουμανία. Το TCG SEFERİHİSAR θα κατασκευαστεί για να αντικαταστήσει την AKHİSAR.
Στο πλαίσιο του έργου Φρεγάτας Κλάσης İSTİF, βρίσκονται σε εξέλιξη κατασκευαστικές εργασίες για 7 φρεγάτες. Το πρώτο πλοίο, το TCG İSTANBUL, βρίσκεται ήδη στο απόθεμα του Τουρκικού Ναυτικού. Ενώ, στο πλαίσιο του έργου New Type Landing Craft, η κατασκευή 7 αποβατικών πλοίων βρίσκεται σε εξέλιξη. Το πρώτο πλοίο της κλάσης, C-159, παραδόθηκε στο Τουρκικό Ναυτικό την περασμένη εβδομάδα.
Στο πλαίσιο του Έργου Εκπαιδευτικού Πλοίου, η κατασκευή ενός πλοίου βρίσκεται σε εξέλιξη.
Η κατασκευή του πρώτου πλοίου στο πλαίσιο του έργου Αντιτορπιλικού TF-2000 TEPE βρίσκεται σε εξέλιξη.
Η κατασκευή του πρώτου σκάφους στο πλαίσιο του Εθνικού Έργου Υποβρυχίων (MİLDEN) βρίσκεται σε εξέλιξη.
Στο πλαίσιο του Έργου Υποβρυχίων Νέου Τύπου (YTDP), η κατασκευή 4 υποβρυχίων βρίσκεται σε εξέλιξη. Μετά το TCG PİRİREİS, το TCG HIZIRREİS, το δεύτερο σκάφος της κατηγορίας του, παραδόθηκε στο Τουρκικό Ναυτικό την περασμένη εβδομάδα. Πρόκειται για τα υποβρύχια TYPE-214, σαν αυτά που διαθέτει η Ελλάδα, επιμηκυμένα όμως κατά 2 μέτρα.
Η κατασκευή του πρώτου σκάφους στο πλαίσιο του Έργου Σκαφών Ναρκοθηρίας Επόμενης Γενιάς βρίσκεται σε εξέλιξη.
Η κατασκευή του πρώτου σκάφους στο πλαίσιο του Εθνικού Έργου Ταχείας Επίθεσης βρίσκεται σε εξέλιξη.
Στο πλαίσιο του Έργου Παράκτιων Ρυμουλκών, η κατασκευή 4 σκαφών βρίσκεται σε εξέλιξη.
12 πολεμικά πλοία για εξαγωγές
Από την άλλη πλευρά, η τουρκική αμυντική βιομηχανία συνεχίζει με ταχείς ρυθμούς τις δραστηριότητες κατασκευής πολεμικών πλοίων για πελάτες του εξωτερικού.
Η δεύτερη και τελευταία κορβέτα που κατασκευάστηκε στην Τουρκία στο πλαίσιο του προγράμματος MİLGEM του Πακιστάν παραδόθηκε στο Ναυτικό του Πακιστάν την περασμένη εβδομάδα.
Στο πλαίσιο του έργου MİLGEM, η ναυπήγηση 2 κορβετών συνεχίζεται για την Ουκρανία.
Η κατασκευή δύο περιπολικών σκαφών ανοιχτής θάλασσας και δύο επιθετικών σκαφών για το Νιγηριανό Ναυτικό συνεχίζεται. Τα περιπολικά σκάφη ανοιχτής θάλασσας είναι έτοιμα για παράδοση.
Η κατασκευή τριών κορβετών MİLGEM για το Μαλαισιανό Ναυτικό βρίσκεται σε εξέλιξη. Και οι τρεις κορβέτες έχουν προγραμματιστεί για παράδοση το 2027.
Ο εξοπλισμός μιας ελαφριάς κορβέτας κλάσης HİSAR για το Ρουμανικό Ναυτικό βρίσκεται σε εξέλιξη. Η παράδοση έχει προγραμματιστεί για το πρώτο εξάμηνο του 2026.
Συνεχίζεται η κατασκευή δύο πλοίων θαλάσσιας αναπλήρωσης και υποστήριξης εφοδιαστικής για το Πορτογαλικό Ναυτικό.
Το ιστορικό
Η ανάπτυξη της τουρκικής ναυπηγικής βιομηχανίας δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός, αλλά αποτέλεσμα ενός στρατηγικού σχεδιασμού δεκαετιών, που ξεκίνησε από την ανάγκη για αυτονομία και εξελίχθηκε σε έναν από τους πιο εξωστρεφείς κλάδους της οικονομίας της.
Η αφετηρία βρίσκεται στην εισβολή στην Κύπρο το 1974. Το αμερικανικό εμπάργκο όπλων που ακολούθησε έπεισε την τουρκική ηγεσία ότι η εξάρτηση από ξένους προμηθευτές ήταν επικίνδυνη. Από τότε, υιοθετήθηκε μια διακομματική εθνική πολιτική: «Αγοράζουμε μόνο ό,τι δεν μπορούμε να φτιάξουμε και φτιάχνουμε ό,τι μπορούμε».
Το πρόγραμμα MILGEM (Milli Gemi – Εθνικό Πλοίο), που ξεκίνησε επίσημα το 2004, αποτέλεσε την «ατμομηχανή» της εξέλιξης.
Ξεκίνησαν από σχετικά απλά σκάφη (κορβέτες κλάσης Ada) και προχώρησαν σε πιο σύνθετες φρεγάτες (κλάση Istanbul).
Στις προηγούμενες δεκαετίες, η Τουρκία ναυπηγούσε ξένα σχέδια (π.χ. γερμανικές φρεγάτες MEKO) με όρους «συμπαραγωγής», εκπαιδεύοντας το εργατικό της δυναμικό και αναβαθμίζοντας τις υποδομές της. Κάτι το οποίο γινόταν και στην Ελλάδα, μόνο που η ηγεσία του Πολεμικού Ναυτικού αποφάσισε – ειδικά την τελευταία διετία – να δώσει τις ναυπηγήσεις αποκλειστικά σε ναυπηγεία του εξωτερικού.
Ένα πολεμικό πλοίο είναι η «πλατφόρμα». Το κλειδί της επιτυχίας ήταν ότι η Τουρκία ανέπτυξε ταυτόχρονα τα «συστήματα» μέσω εταιρειών όπως η Aselsan (ραντάρ, ηλεκτρονικά), η Havelsan (λογισμικό διαχείρισης μάχης) και η Roketsan (πύραυλοι).
Σήμερα, οι τουρκικές φρεγάτες έχουν ποσοστό εγχώριας προστιθέμενης αξίας που ξεπερνά το 75-80%, μειώνοντας δραστικά το κόστος και τους περιορισμούς από τρίτες χώρες.
Η τουρκική κυβέρνηση, όμως, δεν περιορίστηκε στα κρατικά ναυπηγεία. Έδωσε μεγάλα συμβόλαια σε ιδιωτικές μονάδες (όπως τα ναυπηγεία Sedef, Anadolu, Sefine), επιτρέποντάς τους να επενδύσουν σε τεχνολογία αιχμής. Αυτό δημιούργησε έναν υγιή ανταγωνισμό και τη δυνατότητα για παράλληλη ναυπήγηση πολλών πλοίων ταυτόχρονα. Ακόμη ένα παράδειγμα που αποφεύγει να υιοθετήσει η ηγεσία του Πολεμικού Ναυτικού. Κι ακόμη όταν υπάρχει η εισήγηση της Ένωσης Ελληνικών Ναυπηγείων (ΕΕΝ) για κοινή κάθοδο όλων των ναυπηγείων της χώρας στα προγράμματα του Π.Ν., ενώ παράλληλα υπάρχει και η έγγραφη πρόταση της ΟΝΕΧ με ώριμα σχέδια ναυπήγησης πολεμικών πλοίων, από OPV και κανονιοφόρους μέχρι πυραυλακάτους και κορβέτες, με εθνική συμμετοχή που αγγίζει το 80% και συνεργασίες με τις ελληνικές αμυντικές εταιρείες αλλά και κολοσσούς από την Ιταλία και τη Γερμανία.
Το Π.Ν. επιμένει στις έτοιμες αγορές από το εξωτερικό – μετά τις FDI Belharra, τώρα και με τις μεταχειρισμένες FREMM Bergamini – με στόχο την ταχύτερη λύση για την άμεση κάλυψη επιχειρησιακών κενών. Όμως, οι επιλογές αυτές δεν αφήνουν τεχνογνωσία στη χώρα, ενώ κάθε αναβάθμιση ή επισκευή εξαρτάται από τον ξένο κατασκευαστή.
Το μεγάλο ερώτημα που προκύπτει είναι: αφού από πέρυσι το Π.Ν. έχει στα χέρια του έγγραφη – δεσμευτική – πρόταση για ναυπήγηση της 4ης FDI Belharra στην Ελλάδα από την ΟΝΕΧ στα ναυπηγεία της Ελευσίνας, με κόστος 10% φθηνότερα, γιατί δεν κάλεσε ποτέ τους υπευθύνους της εταιρείας για περαιτέρω συζητήσεις;
enikos.gr
