Ο μπρόεδρος Αλέκσης κάθε φορά που η παντοκρατορία του Μητσοτάκη κλονίζεται σπεύδει να τρομάξει τους ψηφοφόρους θυμίζοντας τι μπορεί να πάθουν όταν πηγαίνουν γυρεύοντας
Κάθε εμφάνιση και κάθε τοποθέτηση του Αλέξη Τσίπρα είναι μια χείρα βοηθείας στον Κυριάκο Μητσοτάκη
Αν κάτι πρέπει να αναγνωρίσουμε στον Κυριάκο τον Μητσοτάκη είναι ότι έχει ανθρώπους που είναι έτοιμοι να τρέξουν να τον βοηθήσουν κάθε φορά που το έχει ανάγκη. Και, σε αντίθεση με άλλους πολιτικούς αρχηγούς, αυτοί που τρέχουν να τον βοηθήσουν δεν είναι αποκλειστικά στελέχη του κόμματός του. Στην πραγματικότητα αυτοί που του προσφέρουν τη μεγαλύτερη βοήθεια ανήκουν σε άλλα κόμματα. Σκεφτείτε ας πούμε πού θα ήταν ο πρωθυπουργός στις δημοσκοπήσεις, και συγκεκριμένα σε εκείνη την ερώτηση που ψάχνει να βρει τον καταλληλότερο (από τους προσφερόμενους) για πρωθυπουργό, αν δεν είχε τον σύντροφο Ανδρουλάκη ή τον σύντροφο Φάμελλο ή τον σύντροφο Βελόπουλο ή τον σύντροφο Κουτσούμπα.
Ανάμεσα σε όλους τους βοηθούς που εμφανίζονται ως αντίπαλοι την μεγαλύτερη βοήθεια στον Κυριάκο τον Μητσοτάκη προσφέρει διαχρονικά ο μπρόεδρος Αλέκσης. Ο άνθρωπος ο οποίος κάθε φορά που η παντοκρατορία του Μητσοτάκη κλονίζεται σπεύδει να τρομάξει τους ψηφοφόρους θυμίζοντας τι μπορεί να πάθουν όταν πηγαίνουν γυρεύοντας. Ας πούμε τώρα που η αρπακόλλα στη διαχείριση των ερευνών για το δυστύχημα των Τεμπών και η πανικόβλητη αντίδραση έχει στριμώξει τον πρωθυπουργό και τον οδήγησε να δώσει μια συνέντευξη από την οποία βγήκε χαμένος, ο Αλέκσης έσπευσε να οργανώσει ομιλία για το «Κράτος Δικαίου» στο ίδρυμα του*. Βέβαια δεν είχε μαζί του τον Νίκο τον Παππά, τον Δημήτρη τον Παπαγγελόπουλο, την Κατερίνα τη Θάνου ή τον Παύλο τον Πολάκη, αλλά και μόνος του ο Αλέκσης αρκεί για να τρομοκρατήσει όσους δεν ζούσαν τα προηγούμενα χρόνια σε άλλο πλανήτη και ξέρουν τι εννοούν όταν λένε «κράτος δικαίου» οι σύντροφοι.
Δεν ισχυρίζομαι ότι αυτή τη βοήθεια την προσφέρει ο Αλέκσης συνειδητά. Είμαι σίγουρος ότι ο συνεταίρος του Καμμένου Πάνου είναι θύμα της αδυναμίας του να αντιληφθεί την πραγματικότητα και τις δυνατότητές του. Ότι στ’ αλήθεια πιστεύει ότι όχι μόνο μπορεί να υπάρχουν άνθρωποι που νοσταλγούν την κυβέρνησή του (δεν αποκλείεται, εδώ υπάρχουν ανατολικογερμανοί που νοσταλγούν το καθεστώς της Στάζι) αλλά και ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι τόσοι ώστε να μπορούν να δρομολογήσουν εξελίξεις. Το αποτέλεσμα είναι να μοιάζει με παλιό κακό γκόμενο ο οποίος θέλει να επιστρέψει στη σχέση εκμεταλλευόμενος την άμβλυνση της μνήμης κι αντί να προσπαθήσει να ξεχαστεί το κακό παρελθόν να το θυμίζει συνεχώς.
Το αποτέλεσμα είναι κάθε του εμφάνιση και κάθε του τοποθέτηση να είναι μια χείρα βοηθείας στον Μητσοτάκη ο οποίος μπορεί να είναι ήσυχος πως ό,τι του στερεί η ανεπάρκεια των (διαλεγμένων από τον ίδιο) συνεργατών του, του το προφέρουν οι αντίπαλοι του και πρώτος απ' όλους ο Αλέκσης. Και μπράβο του.
*Τα ιδρύματα των πρώην πρωθυπουργών και η χρηματοδότησή τους εξακολουθεί να είναι ένα απολύτως νόμιμο σκάνδαλο με το οποίο –όχι και τόσο περιέργως– δεν ασχολείται κανείς.
Μάνος Βουλαρίνος
https://www.athensvoice.gr/epikairotita/politiki-oikonomia/889757/o-kaluteros-mitsotakofulakas/