Η καθημερινότητα της πολιτικοκοινωνικής ζωής κι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής ο Α'
Ο Μάνος Βουλαρίνος σχολιάζει την «επιτυχία» των 1700 διαδηλώσεων
Δεν τρέφω αυταπάτες για τις προθέσεις της κυβέρνησης σε σχέση με τον νόμο και την τάξη και κατ' επέκταση την καθημερινότητά μας αλλά ομολογώ ότι δεν περίμενα να ακούσω τον Υπουργό Προστασίας του Πολίτη να καμαρώνει που στην Αθήνα του 2025 έγιναν 1700 διαδηλώσεις. Το έκανε στον ΣΚΑΙ, στους Αταίριαστους και ήταν μια προσπάθεια να επιχειρηματολογήσει υπέρ της δημοκρατικότητας της κυβέρνησης. Αλλά η ουσία παραμένει πως ο υπουργός που θα έπρεπε να καμαρώνει για το ότι δεν επιτρέπει σε ελάχιστους να βασανίζουν τους πολλούς, καμαρώνει για το αντίθετο. Τρέλα.
Η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Πόπη «Πρόεδρε έλα με φόρα» Τσαπανίδου, αφού αράδιασε όλες τις κοινοτοπίες για κυκλοφοριακή αγωγή και ασφαλείς δρόμους ξεσπάθωσε εναντίον των καμερών που (υποτίθεται ότι) πρόκειται να τοποθετηθούν για την επιβολή του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας. Το ότι η αριστερά έχει επιλέξει να ταυτίζεται με κάθε παραβατική συμπεριφορά είναι γνωστό αλλά κανείς θα περίμενε πως σε κάτι που έχει να κάνει με ένα πρόβλημα το οποίο στοιχίζει τη ζωή σε εκατοντάδες συμπολίτες κάθε χρόνο θα ήταν πιο διστακτική, αλλά όχι. Τεχνοφοβικός λαϊκισμός κι όποιον πάρει ο χάρος. Τρέλα. Αναμενόμενη, αλλά τρέλα.
Τα δύο αυτά παραδείγματα είναι χτεσινά. Αν κάποιος μπει στον κόπο μπορεί άνετα να βρει και δυο και τρία και τέσσερα, μπορεί και περισσότερα παραδείγματα πολιτικής παλαβομάρας καθημερινά. Υπουργοί που έχουν χάσει κάθε επαφή με την πραγματικότητα, βουλευτές που αντιπολιτεύονται υποταγμένοι σε ημιθανείς ιδεολογίες, συνδικαλιστές που αυτοκαταστροφικά επιμένουν σε αντικοινωνικές διαμαρτυρίες, ακτιβιστές που η παλαβομάρα τους τους οδηγεί να αντιστέκονται σε κάθε εκδοχή της προόδου και δημοσιογράφοι που όλα αυτά τα περιγράφουν ως απολύτως λογικά, είναι η καθημερινότητα της πολιτικοκοινωνικής ζωής ενός τόπου που με όλο και μεγαλύτερη ένταση πασχίζει να επιβεβαιώσει τη ρήση του Καραμανλή του Α΄για την Ελλάδα που είναι ένα απέραντο φρενοκομείο.
Ξέρω ότι όταν μιλάω για πολιτικούς, δημοσιογράφους, συνδικαλιστές και ακτιβιστές στην πραγματικότητα μιλάω για ένα μικρό κομμάτι συμπολιτών που όσο περνάει ο καιρός τόσο αποκόβεται από την υπόλοιπη κοινωνία. Αλλά επειδή αυτό το κόμματι είναι το πιο εκδηλωτικό όσο να 'ναι φοβάμαι. Δεν σταματάω να ελπίζω ότι η σιωπηλή πλειοψηφία, οι άνθρωποι που δεν έχουν χρόνο και όρεξη να εκτίθενται δημοσίως, δεν είναι τόσο τρελοί κι ότι όλο και κάτι έμαθαν από τα όσα συνέβησαν τα τελευταία χρόνια. Αλλά ακριβώς επειδή αυτή η πλειοψηφία δεν εκφράζεται δεν μπορώ να είμαι σίγουρος. Από την άλλη ίσως και να μη χρειάζεται. Μπορεί να πρέπει να ξαναζήσουμε την προ δεκαετίας τρέλα αφού εκτός από τον Αλέκση έτοιμος να κυβερνήσει δηλώνει και ο σύντροφος Λαφαζάνης. Στο κάτω-κάτω στα φρενοκομεία δεν υπάρχουν αδιέξοδα. Και μπράβο τους.
Μάνος Βουλαρίνος
https://www.athensvoice.gr/epikairotita/politiki-oikonomia/936325/sta-frenokomeia-den-uparhoun-adiexoda/