Άρης Πορτοσάλτε
Με απόλυτη σαφήνεια και σοβαρότητα ο Κ. Μητσοτάκης τοποθέτησε τα πράγματα σχετικά με τις μειονότητες των Ελλήνων στην Πόλη και των Μουσουλμάνων στη Δυτική Θράκη. Τα κράτη της Ελλάδας και της Τουρκίας είναι υπεύθυνα για τη διαφύλαξη της ακεραιότητας της ζωής και των περιουσιών των πολιτών τους. Οι κυβερνήσεις των δύο κρατών οφείλουν να εργάζονται για την ανάπτυξη προοπτικών και να λογοδοτούν για την καθυστέρηση.
Ο Έλληνας Πρωθυπουργός, απευθυνόμενος στον συνομιλητή του Πρόεδρο Ερντογάν, με τις προτάσεις: «Θα ήταν ευχής έργο αν την ίδια άνθηση γνώριζε ο διαρκώς συρρικνούμενος ελληνισμός στην Τουρκία» και «Είχαμε την ευκαιρία με ειλικρίνεια να συζητήσουμε με τον Πρόεδρο Ερντογάν τη στεναχώρια μας, τη δυσαρέσκειά μας για το γεγονός ότι η Μονή της Χώρας άλλαξε χαρακτήρα και θα λειτουργήσει πια ως τέμενος», είπε τα πρέποντα.
Ήταν για άλλη μια φορά, έγκυρος, καίριος και ουσιαστικός. Δεν σπαταλήθηκε σε κορώνες εθνικιστικές…
Γεννήθηκα στην Πόλη κι είμαι ένα από τα χιλιάδες μέλη της ελληνικής μειονότητας, της ρωμαίικης κοινότητας Κωνσταντινούπολης.
Μετά τη φυγή, παρά τη θέλησή μου από τη γενέτειρα στο τέλος του 1974, και ως Έλληνας πολίτης πια στη συνέχεια, απολαμβάνω τη ζωή όπως και τα εκατομμύρια των συμπατριωτών στο Ελληνικό κράτος, το οποίο εγγυάται την ασφάλεια και την προστασία των πολιτών του.
Έλληνες πολίτες, στο ίδιο κράτος, με τους ίδιους κανόνες ισονομίας και ισοπολιτείας είναι κι οι συμπολίτες της Δυτικής Θράκης, μουσουλμανικού θρησκεύματος. Ανεξαρτήτως πως ορισμένοι εξ’ αυτών επιθυμούν να αυτοπροσδιορίζονται, ζούμε όλοι μαζί αρμονικά κι από κοινού την πρόοδο αλλά και τα προβλήματα που παρουσιάζονται κατά καιρούς στην κοινή μας πατρίδα. Μοιραζόμαστε περισσότερο ή λιγότερο την ευημερία της χώρας, προκόβουμε ανάλογα με την προσπάθεια μας, απαιτούμε δράσεις και μέριμνα και σε κάθε περίπτωση ανήκουμε όλοι στη δικαιοδοσία ενός Ευρωπαϊκού κράτους, φιλελεύθερου, προσανατολισμένο στον Δυτικό πολιτισμό, το οποίο προφανώς είναι υπόλογο για τη συμπεριφορά του. Εδώ στην Ελλάδα, οι άνθρωποι, είμαστε ελεύθεροι να εκφραστούμε και να δράσουμε, εντός του ίδιου πλαισίου δημοκρατικών κανόνων και Νόμων.
Οι Ρωμιοί της Πόλης, είναι αντιστοίχως πολίτες της Τουρκίας. Ανήκουν στη δικαιοδοσία προστασίας από τους Νόμους του εκεί κράτους, όπως όλοι οι άλλοι Τούρκοι πολίτες. Φυσικά, δεν θα πρέπει να υφίστανται διακρίσεις. Θα έπρεπε να απολαμβάνουν τα ίδια δικαιώματα, μαζί με τις υποχρεώσεις και να διευκολύνονται στη διεκπεραίωση των υποθέσεών τους. Τα προφανή δεν είναι αυτονόητα στην Τουρκία. Αν και πρέπει να σημειώσουμε πως η τακτική της Τουρκίας απέναντι στους Έλληνες της Πόλης άλλαξε άρδην στις αρχές του 2000, με την ανάληψη της εξουσίας από τον Ερντογάν.
Προσωπικά, σε ηλικία 11 χρόνων, βρέθηκα με τους γονείς μου διωγμένος από τη γενέθλια πόλη. Δεν υπήρξε κανένα πλέγμα προστασίας, αντιθέτως μάλιστα, επεδίωξε το τουρκικό κράτος, μετά την εισβολή του Αττίλα στην Κύπρο, το 1974, να εκριζωθούν οι τελευταίοι Ρωμιοί από την Πόλη. Έτσι κι έγινε. Ο σκοπός του βαθέως κράτους της Τουρκίας επιτεύχθηκε. Εγκαταλείψαμε την Κωνσταντινούπολη. Όπως και χιλιάδες άλλοι προηγουμένως, το 1922, μετά το πογκρόμ του1955 και στις απελάσεις του 1964! Ο κατάλογος των τουρκικών βιαιοτήτων μακρύς…
Αντιθέτως, στη μεταπολεμική, μετεμφυλιακή Ελλάδα, κατά την περίοδο του Ψυχρού Πολέμου, τηρήθηκαν οι προβλέψεις της Συνθήκης της Λωζάνης. Ακρότητες εις βάρος της μουσουλμανικής μειονότητας δεν συνέβησαν. Η Ελλάδα, παρά τις εγγενείς αδυναμίες της σε μια ταραγμένη ιστορικά περίοδο, δεν παρασύρθηκε, συμπεριφέρθηκε ως κράτος κανόνων. Ακόμη κι εκείνα τα διοικητικά μέτρα περιορισμού κάποιων δραστηριοτήτων της μουσουλμανικής μειονότητας, απόρροια των δεδομένων της εποχής, ανακλήθηκαν αρχές του 1990.
Το αποδεικνύουν οι αριθμοί σήμερα. Η ευημερούσα μειονότητα των μουσουλμάνων Ελλήνων πολιτών της Δ. Θράκης κι η συρρικνωμένη, στα όρια εξαφάνισης, μειονότητα των Ρωμιών στην Πόλη.
Υπογράμμισε ο Κ. Μητσοτάκης, ενώπιον του Προέδρου της Τουρκίας πως «από τη μια πλευρά, η ελληνική μειονότητα, έστω και δραστικά μειωμένη πληθυσμιακά, εμπλουτίζει την κοινωνική και την πολιτιστική ζωή της Τουρκίας. Χρειάζεται όμως και τη στήριξη της τουρκικής πολιτείας για να συνεχίσει να το πράττει. Ενώ στη Θράκη, Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι συμπολίτες μας διαβιούν αρμονικά με την ευρωπαϊκή αλλά και την ελληνική έννομη τάξη να τους εγγυάται ένα καθεστώς ίσων ευκαιριών. Και θέλω να το τονίσω αυτό, συνέχισε ο Πρωθυπουργός, με τη λήψη ειδικών μέτρων που απολαμβάνουν οι μουσουλμάνοι της χώρας μας. Θεωρούμε επιτυχία μας την ενεργό παρουσία της μειονότητας στην ελληνική πολιτική και κοινωνική ζωή. Πρέπει να σας διαβεβαιώσω ότι σε αυτόν τον στόχο είμαι προσωπικά προσηλωμένος».
Ήταν μια ακόμη, καλή, ευκαιρία να ειπωθούν, έστω να επαναληφθούν τα ακριβή δεδομένα. Χωρίς να παρασυρθούμε από τον ρομαντισμό που αναπόφευκτα υπεισέρχεται, όπως και να το κάνουμε σε όσους καταγόμαστε από εκεί, αξίζει ο κόπος ο οποίος καταβάλλεται προσφάτως να στηθούν επιχειρηματικές προσπάθειες μεταξύ προσώπων πέραν της πολιτικής, με μεγαλύτερη κατανόηση. Και μέσα από την υλοποίηση κοινών δράσεων προσέγγισης υπάρχει πάντα η ελπίδα πως μπορεί κάτι να καρπίσει αναφορικά με μια νέα γενιά Κωνσταντινουπολιτών. Έχουμε, ήδη, αναφερθεί στο σχέδιο του γεννημένου στην Πόλη επιχειρηματία Βύρωνα Νικολαΐδη για μια «επένδυση» επιστροφής στα πάτρια εδάφη.
Ένα πράγμα είναι σαφές και σίγουρο. Να κινείται κανείς με αυτοπεποίθηση, με ψυχραιμία, με σύνεση και μετρημένα, προσεκτικά, βήματα. Η Ιστορία υπενθυμίζει πάντα. Δεν σημαίνει όμως ότι πρέπει να κρυβόμαστε πίσω της.
Όπως έκανε και χθες ο Πρωθυπουργός Μητσοτάκης!
Χωρίς επίδειξη, φωνές και γραφικές περικοκλάδες…
liberal.gr