Ο ΣΥΡΙΖΑ υπό τον Κασσελάκη βυθίζεται στο κατάντημα της πολιτικής. Ο τύπος ακούει λέξεις, έννοιες και συνθήματα που αγνοούσε ως τώρα και τα πετάει όπου βρει και όπως μπορεί. Θυμίζει τον διαβόητο Γιέλτσιν που έχει φέρει στην Ελλάδα ένας μιντιάρχης και τον πήγε στα μπουζούκια: όταν είδε τους άλλους να πετάνε λουλούδια μεταξύ τους έριξε ένα μπολ με σαλάτα στον -πολιτικό της ΝΔ τότε- Πάνο Παναγιωτόπουλο.
Γράφει ο Γιώργος Λακόπουλος
Καβάλα στο άλογο της ματαιοδοξίας και της ασυδοσίας του ο αρχηγός χωρίς «πόθεν έσχες», περιφέρεται στη χώρα και δίνει παραστάσεις αυτοικανοποίησης. Χωρίς συναίσθηση της συγκυρίας, χωρίς πολιτικό υπόβαθρο και αντίστοιχο λόγο απειλεί τυχοδιωκτικά τους αντιπάλους του που «σκοτώνουν παιδιά». Όρμα, Τζακ… Πότε θα τους «ξεσκίσει» και πότε τους συντρίψει στις εκλογές και θα γίνει δυο φορές Πρωθυπουργός. Ό,τι του φανεί…
Υπόσχεται ό,τι του κατεβαίνει σε όσους νομίζει ότι είναι οπαδοί του, ενώ είναι απλώς ακόλουθοι σε πλατφόρμες και όπου εμφανίζεται τον κάνουν χάζι ως φιγούρα του συρμού χωρίς να σκοπεύουν να τον ψηφίσουν- αν ψηφίζουν.
Όσοι δεν έχουν φύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ έχουν κοπεί πλέον στα δύο. Οι μισοί αλλοτριώνονται ή εξανδραποδίζονται από την Κασελάκεια κυριαρχία -αν δεν έχουν εξαχρειωθεί και του μοιάζουν. Οι άλλοι μισοί περιμένουν σιωπηλοί να κλείσει ο κύκλος των ευρωεκλογών να επιχειρήσουν την απαλλαγή τους από το φαινόμενο εκφυλισμού και έκπτωσης της πολιτικής που τους προέκυψε. Ως έκφανση νεοδεξιάς ακρότητας-με μοντέλο την αισθητική της Γιουροβίζιον. Με θρησκοληψία, συμπεριφορές πρωινάδικων, προφτηνιάτικες παλαιοκομματικά ατάκες και νοοτροπία που όπως έγραφε στο news247.gr, ο Μάνος Χωριανόπουλος ορίζει ότι «οι κοινές αξίες δεν έχουν καμία σημασία, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, όλα επιτρέπονται και τα αντίθετά τους».
Γίνεται χειρότερο όταν τσαλαβουτάει με επιπολαιότητα στα εθνικά θέματα, και αναμασεί ασυλλόγιστα βορειοηπειρώτικες καραμέλες και άλλες εθνικιστικές μπαρούφες. Σκοτεινό πρόσωπο παραμένει και από αυτή την αποψη, εκτος απο τα "επαγγελματικά του".
Ο Κασσελάκης μεταφέροντας τον Πολακισμό στο δικό του πλαίσιο λειτουργίας, απευθύνεται σε ένα πολύ μειοψηφικό ακροατήριο ως «πολιτικός», αλλά μέλλον στην πολιτική δεν έχει. Ακόμη και, όπως αποκάλυψε ο Βασίλης Σκουρής, προχωρήσει σε ό,τι απείλησε σε μια πρόσφατη συνεδρίαση: αν τον «τρελάνουν» θα διαλύσει τον ΣΥΡΙΖΑ και θα συνεχίσει με νέο κόμμα.
Καταδικό του, που θα χρηματοδοτεί από την, αγνώστου τρόπου απόκτησης, αδήλωτη περιουσία του ή από τις εξ αγχιστείας συγγενικές χρηματοδοτήσεις του. Ούτε έτσι θα πάει μακριά, όπως δεν πήγε ο Λεβέντης ή ο Σώρρας. Τα καλαμπούρια κάποτε τελειώνουν.
Όσοι συνεχίσουν να τον ακολουθούν «ας ακούνε των γυναικών τα μοιρολόγια» που έλεγε ο Κολοκοτρώνης. Ας χτυπούν τους κεφάλι τους στον τοίχο, για την ανοχή τους. Και όσοι ενσωματώνονται σ’ αυτό σ’ αυτό το φαινόμενο ψευτομεταπολιτικής και φτηνού θεάματος ας ψάξουν τρύπα να κρυφτούν.
Οι ευθύνες του Αλέξη Τσίπρα
Σ’ αυτό το σκηνικό αναδύεται ο κανόνας "ο τρώσας και ιάσεται": τα μάτια στρέφονται στον Αλέξη Τσίπρα.
Είναι ο καθόλα υπεύθυνος και για τον διασυρμό του ΣΥΡΙΖΑ το 2023, επειδή δεν φρόντισε να απομονώσει τα βαρίδια και να διεκδικήσει τις εκλογές με νεα κυβερνώσα ομάδα, αλλά και για την επικράτηση του Κασσελάκη.
Ως εγγυητής της διαδοχής του, του επέτρεψε να είναι υποψήφιος χωρίς να έχει τις προϋποθέσεις, και στη συνέχεια, εκών- άκων τον διευκόλυνε να επιβληθεί, ανεχόμενος την καπηλεία του ονόματός του-που συνεχίζεται από τον Κασσελάκη.
Η οπερέτα για την ανατροπή του -που επιχείρησε όταν κατάλαβε ότι επόμενος στόχος του φευγάτου από τη Αμερική είναι ο ίδιος- απλώς ήταν ομολογία ενοχής.
Αλλά με τον Τσίπρα συμβαίνει ό,τι και με τον Ανδρέα Παπανδρέου στην εναλλαγή των δεκαετιών του ’80 και του ’90: αυτός δημιούργησε το προβλημα στο ΠΑΣΟΚ, αυτός μόνο μπορούσε να το λύσει -και το έκανε, έχοντας απέναντι πάλι έναν Μητσοτάκη.
Ο πρωθυπουργός της περιόδου 2015-19 πλήρωσε τα απίθανα λάθη του. Αλλά είναι ο μόνος πολιτικός σήμερα που έχει τρία, αναντικατάστατα στην πολιτική, προσόντα: διαθέτει εμπειρία πρωθυπουργού στα 50 του, κυβέρνησε έντιμα χωρίς λεηλασία του δημοσίου χρήματος και κάνει γκελ στην κοινωνία με την χαρισματική σκηνική παρουσία του.
Συνεπώς είναι ο μόνος που μπορεί να συσπειρώσει τη Δημοκρατική Παράταξη απέναντι στον Μητσοτάκη που θα βαρεθεί να κυβερνάει αν συνεχίσει να έχει απέναντι τον Κασσελάκη και τον Ανδρουλάκη. Πολύ εύστοχα ο Χρηστος Σπίρτζης, επισημαίνει δημόσια την ανεπάρκεια των ηγεσιών ΠΑΣΟΚ και ΣΥΡΙΖΑ, δείχνοντας την ανάγκη για ενοποιημένο σήμα με ισχυρή ηγεσία. Και ακόμη πιο εύστοχα, δεν σιωπά όταν ο Κασσελάκης παρεκτρέπεται…
Αν ο Τσίπρας ολιγωρήσει
Την ώρα που θα κλείσει ο κύκλος των ευρωεκλογών και ανεξαρτήτως αποτελέσματος, ο Τσίπρας θα βρεθεί αντιμέτωπος με την Ιστορία, τη Δημοκρατική Παράταξη και ελπίζουμε και με τη συνείδηση του: αυτός δημιούργησε τη σημερινή κατάσταση, αυτός οφείλει να τη διορθώσει.
Υπάρχει μόνο ένας τρόπος να το επιδιώξει: ακριβώς την επόμενη των εκλογών να ανακοινώσει τη δημιουργία νέου κόμματος. Με τις πολιτικές και ιδεολογικές παραμέτρους που τον εκπροσωπούν, συσπείρωση ό,τι υγιούς έχει απομείνει από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ και νέες δυνάμεις. Χωρίς βαρίδια, σαλεμένους, ιδεοληπτικούς, κολλημένους στην άγνοια και τις απωθητικές συμπεριφορές.
Δεν είναι επιλογή προσωπικής επικράτησης, αλλά χρέος απέναντι στη χώρα που τον τίμησε, την Δημοκρατική Παράταξη που τον ανέδειξε δυο φορές στην πρωθυπουργία, αλλά και την έννοια της πολιτικής. Την οποία «ξεσκίζει» ο διάδοχός του με την ευτέλεια της δημόσιας παρουσίας του και τη μετατροπή του, μάλλον κακόγουστου, προσωπικού υποδείγματος σε… πολιτική πρόταση.
Αν ο Τσίπρας ολιγωρήσει κι αυτή τη φορά, δεν θα μείνει απλώς στη λίστα των πολιτικών που εξαφανίσθηκαν επειδή υπέκυψαν στο σύνδρομο Αννίβα. Θα δικαστεί στη συλλογική συνείδηση χωρίς ελαφρυντικά. Με τις επιβαρύνσεις που θα του προσθέτει η παράταση παραμονής στην εξουσία, της Οικογένειας Μητσοτάκη. Η κυριαρχία της οποίας θα αυτοτροφοδοτείται, εκτός αν φωτίσει τη βάση της ΝΔ ο Θεός και αναζητήσουν τον Καραμανλή να τους λυτρώσει… Αλλά αυτό είναι άλλη υπόθεση.
Δεν χρειάζονται περισσότερα. Οσοι θέλουν να καταλάβουν καταλαβαίνουν. Ο Τσίπρας κατέστρεψε το πολιτικό προφίλ του εθελουσίως. Από τους δισταγμούς στις παραμονές του 2019 μέχρι την ανήκουστη αυτοκριτική για το σκάνδαλο Νοβάρτις- σε μια εκδήλωση στην οποία δεν όφειλε να παρίσταται -και την αυτοκαταστροφική παρουσία του, δίκην κλακαδόρου του Κασσελάκη, στην παράσταση με τους υποψήφιους ευρωβουλευτές.
Αλλά η μοίρα της πολιτικής του χρωστάει ακόμη μια ζαριά: αν δεν τη ρίξει στις 10 Ιουνίου, χωρίς ούτε μια μέρα καθυστέρηση, θα χάσει το τελευταίο τρένο για τη Γιούτα. Στην πολιτική οι δισταγμοί είναι ολέθριοι.
Αν τον εμποδίζουν να το αντιληφθεί όσοι πιστεύουν ότι αρκεί να πετάει σπόντες για τον Κασσελάκη -ανεχόμενος τον ύπουλο εναγκαλισμό του -για να διασφαλίσει το πολιτικό μέλλον του, ας βγει μια βόλτα στους δρόμους για να ακούσει την κραυγή: «δεν έχουμε ποιον να ψηφίσουμε». Τα υπόλοιπα θα τα λύσει η ζωή, που έλεγε κι ο Φλωράκης… Και ακόμη καλύτερα αν ο ίδιος, ως επικεφαλής νέου φορέα έπαιρνε τη πρωτοβουλια για το ελληνικο Επινέ…
ΥΓ1: Θα τιμούσε τον Αλέξη Τσίπρα αν καταδίκαζε τον αποσυνάγωγο Πολάκη στην ελεεινή επίθεση που εξαπέλυσε κατά του καθηγητή Γρήγορη Γεροτζιάφα– ενός από τους σημαντικότερους υποψήφιους του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές του 2023- αλλά και σε «αυτούς που το παίζουν καθηγητές», με συμπαραστάτη τον Καρανίκα . Ελεος.
ΥΓ2. Οι χειρότεροι εχθροί του πρώην Πρωθυπουργού είναι ο φίλοι του που ζητούν να κάνει δήλωση υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ, δηλαδή υπέρ του Κασσελάκη, πριν τις ευρωεκλογές. Οτι χειρότερο…
