ΦΩΤΗΣ ΓΕΩΡΓΕΛΕΣ
Θυμάμαι ακόμα να μαλώνω με τον πατέρα μου για να πάρει σύνταξη. Τα τελευταία ένσημα τα πλήρωσα εγώ, χρώσταγε πάντα στα ταμεία, «έχω εκκρεμότητες» το ’λεγε. Όταν πήρε την πρώτη σύνταξη με το ταχυδρομείο, γελούσε, αλήθεια λένε ρε, έλεγε, δίνουν λεφτά. Τότε ακόμα τη σύνταξη τη θεωρούσαν βοήθημα για το φινάλε, όχι κανονικό μισθό που κάποια στιγμή δίνει απλόχερα το κράτος σε όλους. Δεν πρόλαβε να πάρει πολλές, σε λίγο καιρό πέθανε. Έτσι ήταν τότε, μικρότερο προσδόκιμο ζωής, πιο αργό όριο εξόδου στη σύνταξη. Από τότε, το προσδόκιμο ανέβηκε μια δεκαετία και η γενιά που μεγάλωσε στη μεταπολίτευση, η γενιά η δικιά μου, διεκδίκησε και πέτυχε να μειώσει άλλη μια δεκαετία την ηλικία συνταξιοδότησης. Μια χαρά.
Θυμάμαι ακόμα να μαλώνω με τον πατέρα μου για να πάρει σύνταξη. Τα τελευταία ένσημα τα πλήρωσα εγώ, χρώσταγε πάντα στα ταμεία, «έχω εκκρεμότητες» το ’λεγε. Όταν πήρε την πρώτη σύνταξη με το ταχυδρομείο, γελούσε, αλήθεια λένε ρε, έλεγε, δίνουν λεφτά. Τότε ακόμα τη σύνταξη τη θεωρούσαν βοήθημα για το φινάλε, όχι κανονικό μισθό που κάποια στιγμή δίνει απλόχερα το κράτος σε όλους. Δεν πρόλαβε να πάρει πολλές, σε λίγο καιρό πέθανε. Έτσι ήταν τότε, μικρότερο προσδόκιμο ζωής, πιο αργό όριο εξόδου στη σύνταξη. Από τότε, το προσδόκιμο ανέβηκε μια δεκαετία και η γενιά που μεγάλωσε στη μεταπολίτευση, η γενιά η δικιά μου, διεκδίκησε και πέτυχε να μειώσει άλλη μια δεκαετία την ηλικία συνταξιοδότησης. Μια χαρά.